A new green deal

Op 23 november stond er een zeer interessant interview in de NRC met de econome Carlota Perez. Zij schetst daarin de noodzaak van een nieuwe technische revolutie die geheel geënt is op duurzaamheid. Centrale begrippen daarin zouden moeten: zijn deeleconomie, circulair, duurzaam en digitaal.

Ook pleit zij - en dat lijkt mij een onontkoombare maatregel - voor een verschuiving in belasting. Worden nu nog vooral arbeid en winst belast, veel zinvoller zou het zijn gebruik van grondstoffen, energie en transport te belasten. Daarmee geef je pas echt een prikkel tot groene innovatie. Voedsel wordt nu overal geproduceerd en over de hele wereld getransporteerd in plaats van dat voedsel daar wordt geproduceerd waar het genuttigd wordt. Dus moet je transport van voedsel veel zwaarder belasten.

Perez benadrukt dat er in haar visie totaal geen plaats is voor wat critici veelal vrezen: een geleid planeconomie. Perez: "Markten werken goed in twee contexten: als er een nieuwe technologische revolutie te installeren valt en als de maatschappij een duidelijke kant op beweegt." Perez bepleit wel een stevige rol voor overheden en zij citeert de Italiaanse econome Mariana Mazzucato die aantoonde dat geen enkele innovatieve sector meteen winstgevend is, de meeste grote vernieuwingen - internet, computers - beginnen bij de overheid.

The Irishman, een monumentale film

Martin Scorsese maakte een nieuwe film, The Irishman. Met een casting om je vingers bij af te likken: Robert de Niro, Joe Pesci, Al Pacino, Harvey Keitel en nog vele, vele andere acteurs en actrices.

Scorsese neemt de tijd voor zijn film, ruim drieëneenhalf uur. Heerlijk is dat, zeker wanneer de film je geen moment verveelt. De film vertelt het verhaal van Frank 'The Irishman' Sheeran en is deels op de werkelijkheid gebaseerd. De echte hoofdrollen zijn voor Robert De Niro, Al Pacino en Joe Pesci en zij krijgen alle drie ruim de gelegenheid om te schitteren zoals we ze eerder in tal van andere rolprenten leerden kennen. Robert De Niro als de zwijgzame stoere bink met een klein hartje (The Godfather, Heat, Taxi Driver), Al Pacino als de schmierende charmeur (denk aan Scarface en The Godfather) en Joe Pesci als deman met het vileine (grim)lachje (Goodfellas, Once upon a time in America, Raging Bull)

The Irishman is een pure gangsterfilm, zoals alleen Scorsese die maken kan. En De Niro, Pacino en Pesci maken deze film tot een ongelooflijk genot om naar te kijken. Het  verhaal van Sheeran is slechts een kapstok. In wezen gaat de film over (im)moraliteit, liefde(loosheid) en trouw(eloosheid) Frank Sheeran is volstrekt immoreel, een huurmoordenaar die het doden van mensen die zijn opdrachtgevers voor de voeten lopen als een 'klusje' klaart. Hij ziet dat zijn dochter hem doorheeft en hem daarom al vroeg in haar leven afwijst, maar hoeveel Frank ook van zijn dochter houdt, zijn leefstijl en zijn beroep zal hij nooit opgeven.

De echtgenotes in deze film komen niet echt goed uit de verf, dat zou wellicht het enige, maar dan ook echt het enige puntje van kritiek kunnen zijn. De vrouwen van de genadeloze mannen zijn allen inwisselbaar. Ze zijn onderdeel van het palet van Scorsese, ze horen bij de sfeertekening van tijdperk en milieu. Meer niet.

Geregeld deelt Scorsese ons in bevroren beelden mee wanneer deze en gene gangster door welke methode uit de maatschappij verwijderd werd, verreweg de meesten door geweld. Alleen Frank Sheeran lijkt erin te slagen aan justitie of gangsterdom te ontkomen. Aan het einde van de film verzoekt hij - inmiddels op hoge leeftijd en aan rolstoel gekluisterd -  aan zijn verpleger de deur op een kier te laten staan. Scorsese laat ons in het ongewisse over het levenseinde van de man die jaren daarvoor de opdracht kreeg de man onschadelijk te maken die hij jarenlang als een schaduw volgde en tegen elk denkbaar onheil beschermde en verdedigde. De wijze waarom Scorsese dit alles verfilmde is werkelijk onnavolgbaar goed, onvergetelijk ook. Even onvergetelijk als de acteerprestaties van Robert De Niro, Al Pacino en Joe Pesci!

Ook Rutte graait graag net zo hard mee

Behalve Dijkhoff blijkt nu ook Rutte ten onrechte reiskosten te hebben gedeclareerd. Het zou om een bedrag van om en de nabij € 20.000 gaan. Rutte vindt niet dat hij dat geld terug moet betalen omdat een deel daarvan wel correct zou zijn geweest.

Zo diep zijn we gezonken dat politici al niet eens meer moeite doen om tenminste "de schijn van" te vermijden. Waar mensen die aangewezen zijn op een bijstandsuitkering of toeslagen per definitie als verdacht worden beschouwd, doen de politici die hen met wetten en regelingen achtervolgen geen enkele moeite te verdoezelen dat ze het systeem graag misbruiken als ze er zelf financieel baat bij hebben.

Ik wens vurig dat deze politici door donder en bliksem getroffen worden als ze ooit nog eens 'moraal' als argument aandragen om beleid, wetten of regelingen door te voeren. De werkelijke bedreiging van de democratie krijgt vaste vorm in dit soort politici.

Ik heb me altijd verzet tegen mensen die politici per definitie aanduiden als 'zakkenvullers' en 'graaiers' maar dat verzet geef ik nu op. Politici manen burgers altijd maar weer tot matiging maar ze hebben zichzelf dan allang boven het gewone volk verheven op dezelfde manier waarop de mens zichzelf buiten de natuur heeft geplaatst.

Andrew Neil challenges Johnson to commit to interview: 'It is not too late'

Boris Johnson is een ongelooflijk laf politicus. Hij durft een interview met Andrew Neill van de BBC niet aan. Neill geeft in bovenstaande video exact aan waarover hij de prime minister wil bevragen. Hoe makkelijk wil je het voorgeschoteld krijgen? Maar Johnson durft niet en terecht wijst Neill erop dat het zijn democratische plicht is zijn kiezers te informeren over zijn plannen, niet door alleen maar zelf allerlei beweringen en beloftes te doen maar door zich door een onafhankelijk journalist te laten interviewen. Johnson durft niet. Zelden zo'n lafaard meegemaakt.

Wereldwijd stierven 140.000 kinderen aan mazelen!

De WHO heeft bekend gemaakt dat het aantal doden als gevolg van mazelen dit jaar is gestegen naar 140.000. Dat is een stijging van 15 procent. Onvoorstelbaar in een tijd waarin iedereen zich uitvoerig en volledig op de hoogte kan stellen van alle feiten.
Helaas ook van alle nonfeiten en vooroordelen. Wat moet er toch gebeuren om mensen weer bij hun zinnen te brengen? Voor mij staat het weigeren van vaccinatie gelijk aan een poging tot moord. Grote woorden? Ik denk het wel maar ik meen het serieus.
Vergelijk het maar met gevaarlijk rijgedrag. Dat je zelf het risiko loopt tegen een boom te belanden is tot daar aan toe maar je brengt ook het leven van medeweggebruikers in gevaar. De WHO spreekt van collectief falen en dat lijkt mij volkomen terecht.

Wat is het verschil tussen Klaas Dijkhoff en Mark Verheyen?

We hebben natuurlijk allemaal met ergernis en verbazing Klaas Dijkhoff horen zeggen dat hij dat wachtgeld gewoon verdiend had. En dat zegt de fractievoorzitter van de politieke partij die als geen andere volksvertegenwoordiger in dit land bijstand ontvangenden wil verplichten tot een contraprestatie. Het zoveelste bewijs dat VVD en ethiek of moraal niet samengaan.

Dezelfde redenatie geldt voor Sven Koopmans - ook van de VVD - die vindt dat de doodstraf het beroepsrisico is van terroristen en dat we daar dus niet over moeten zeuren. Koopmans moet dan maar eens uitleggen waarom niet iedere crimineel met zijn redenatie om de oren geslagen mag worden. Wie zo gemakkelijk met waarden heen en weer wappert is in ethiek helemaal niet geïnteresseerd.

Maar terug naar Dijkhoff. In de NRC van 5 december wijst Tom-Jan Meeus er terecht op dat die wachtgeldaffaire - hoe onverkwikkelijk ook - niet het echte probleem vormt. Veel ernstiger is het gegeven dat Dijkhoff maandenlang dubbele reiskosten declareerde en ontving. Hij denkt ermee weg te komen dat hij dat niet wist maar als dat werkelijk zo is, dan is hij geen knip voor de neus waard en hoort hij helemaal niet in het parlement thuis.

Meeus wijst erop dat Mark Verheyen - u begrijpt  het al: ook van de VVD - vier jaar geleden door de integriteitscommissie van de VVD richting de uitgang gebonjourd werd. Reden: "duizenden euro's reiskosten teveel gedeclareerd". Dijkhoff ontving € 4.900 per jaar teveel aan reiskosten omdat hij reiskosten declareerde terwijl hij gebruik maakte van een auto met chauffeur. En dan gewoon volhouden dat hij dat niet wist.

Wie Dijkhoff gelooft is onvoorstelbaar naïef. Of net als Dijkhoff bereid om regeltjes maar lastig te vinden en ze gewoon te negeren als je dat beter past: dat is typerend voor VVD'ers, ik heb dat hier al vaker betoogd. Maar als ze bij de VVD een beetje consequent zijn, wordt Dijkhoff binnenkort ook aan de straat gezet.

The Soft Machine

Zaterdagavond naar De Boerderij in Zoetermeer, een tamelijk ongezellig poppodium dat wel geregeld heel interessant programmeert. Dit keer Soft Machine, de band die vooral in de jaren zeventig furore maakte met jazzrock van een grote verscheidenheid. Geen band voor de hitlijsten, wel voor een trouw en vast publiek. Ik wist niet eens dat ze nog steeds optraden, tot ik ze zaterdagavond weerzag.Toch opmerkelijk dat de zaal niet uitverkocht was, ik zou hebben verwacht dat er een grotere schare bewonderaars op de been te brengen was. Dat ligt misschien ook aan de publiciteit rond zulke optredens, je moet er maar net kennis van nemen.

Op de officiële Soft Machine website vind je alle informatie over de vele personeelswisselingen van de band. Drie van de vier muzikanten dateren uit de beginperiode van de band. Op drums John Marshall, het bleek een genot om hem te zien en horen spelen, ook al vond ik de obligate drumsolo minder interessant, voor mij hoeven zulke showcases niet. Behalve dan van een goede bassist, dat mag dan weer wel.

De bassist van vanavond gaf helaas geen solo terwijl hij wel verbluffend goed en soepel speelde.Roy Babbington. Echt een geweldig muzikant die bijna achteloos de ene na de andere prachtige partij speelde. Een genot om naar te kijken.

Theo Travis bespeelde de saxofones, de dwarsfluit en bediende de computer. Gedegen en goed ingespeeld. Het had wat mij betreft hier en daar wat meer mogen swingen maar daar leenden de composities zich niet altijd voor.

John Etheridge op gitaar speelde voortreffelijk en liet zien dat hij een uitstekend gitarist is.De band speelde meerdere nummers van de laatste cd Hidden Details maar ook klassiekers als The man who waved at trains en het wonderschone Chloe and the pirates, in een uitvoering die beter klonk dan de video in mijn voorlaatste post uit Italië. Hoe dan ook, een heerlijk concert van puike muzikanten!

Soft Machine Legacy (UK) "Chloé and the Pirates"", le 4 sept 2016 à VERU...

Colin Newman - Truculent Yet

Op Terschelling zijn ze gek geworden!

Wij waren een weekje op Terschelling en hadden het geluk er op één druilerige dag na strakblauwe hemels te zien, koud maar tenminste deels en soms zelfs overwegend zonnig. Een leuk huisje - Fri-Hus - gevonden op West-Terschelling waar we zowaar een aquarel van de door ons zo geliefde Abe Gerlsma aantroffen (but the owner wouldn't sell)

Op zo'n eiland doe je niets anders dan wandelen (soms twee keer op een dag), lezen (het bijna 2 kilo zware Geschreven Oorlog over WO I), drinken (twee soorten whisky meegenomen, een bourbon uit Minnesota en de onovertroffen Nikka Coffey Grain) en slapen, er is bijna geen betere manier te bedenken om je tijd door te brengen. Uitwaaien, lucht en licht in je hoofd.

Vergis ik mij of klopt het dat de eilanders niets van toeristen moeten hebben? Ik had het gevoel dat ze je met een meewarige blik aankijken alsof ze vinden dat je, komend van het vasteland, tot een mindere soort behoort. Hoofdstedelijke arrogantie is er niets bij. Maar ondertussen is hun hele levensstandaard afhankelijk van de toerist.

Lopen we nietsvermoedend op het Noordzeestrand, worden we opeens links en rechts door SUV's en jeeps en soortgelijke vervoermiddelen gepasseerd. Van een plaatselijke ober hoorden we dat ze dat traject de enig snelweg van Terschelling noemen. En als je goed oplet merk je gaande de week dat de SUV of de jeep en voorval heel oude vierwielaandrijvers veruit het meest populaire vervoermiddel op het eiland zijn. En er zijn altijd genoeg toeristen te vinden die nu ook graag met hun SUV het eiland op komen stormen, ze mogen immers het strand op!

Hoe die Terschellingers dit voor elkaar hebben gekregen is me een raadsel. Hoe heeft een gemeente of provincie hiermee in kunnen stemmen? Blijkens een door de Land Rover Club Terschelling geplaatst bord met de voorspelbare sneer naar Den Haag en Brussel, moeten die eilanders nu eenmaal naar het strand. Dat zit in hun DNA. Vroeger deden ze dat met paard en wagen en vandaag de dag  met een landrover. Wat is er mis met wandelen? denk je dan. Zijn die eilanders te lui om van hun reet af te komen? Kennelijk.

En, zeggen ze daar, ze richten geen schade aan, trekken alleen wat sporen in het zand. En alleen maar tussen 1 oktober en 1 april. Ooit gehoord van natuurbescherming, milieu, stikstof of fijnstof? De SUV is de meest vervuilende auto die er bestaat, stelletje idioten! En wie zitten er in dat gemeentebestuur, ze hebben het eiland daar verkocht aan een Land Rover Club godbetert. We leven hier in een ordentelijke parlementaire democratie in 2019, niet in een of andere bananenrepubliek.

Maar het eiland is prachtig en het is wrang te moeten vaststellen dat je die auto's niet op het strand tegenkomt in de periode dat je het eiland liever mijdt omdat het dan overbevolkt is door toeristen: tussen 1 april en  1 oktober. Niks tegen toeristen hoor, ben er zelf ook een maar wanneer we met tevelen zijn ga ik liever iets anders doen.

Zie de volledige fotoreportage hier.