Varia

Albanië en Macedonië moeten versneld lid worden van de EU. Dixit Juncker. Hij wil voorkomen dat deze regio weer ten prooi valt aan oorlog. In zijn algemeenheid ben ik er een groot voorstander van dat de EU wordt uitgebreid met alle Balkanlanden. Opgaan in het verband van de EU is waarachtig de best denkbare bescherming tegen oorlog en oorlogsdreiging. Maar er is weinig draagvlak voor zo'n uitbreiding. Terecht wijst Macron erop dat Europa eerst eens haar eigen problemen en inefficiënties moet oplossen alvorens aan uitbreiding te denken. We zien dat met name de Oostbloklanden zich weinig gelegen laten liggen aan de democratische spelregels van de unie. Solidariteit beperkt zich in die landen tot het eigen volk, de rechtspraak wordt uitgehold, corruptie tiert welig en de pers wordt gebreideld. Een andere vraag is hoe het in landen als Servië, Montenegro, Albanië en Macedonië gesteld is met de bestrijding van corruptie en persbreidel.
Dat Juncker iets roept is tot daar aan toe maar als hij geen heldere weg naar het doel schetst probeert hij ons om de tuin te leiden. Niets of niemand is daarbij gebaat.

In een Rotterdams verpleegtehuis blijkt van alles mis te zijn tot en met verbale en fysieke agressie jegens patiënten. De verschillende disciplines binnen het tehuis zijn kennelijk niet meer on speaking terms. Gelukkig is er een klokkenluider die de kat de bel aan bond. Het bestuur van het tehuis is er wel uit: er wordt alleen maar naar die paar dingen gekeken die niet goed zijn en zij zijn heus niet de enige instelling die met wat problemen kampt. En om het nog bonter te maken suggereert de bestuursvoorzitter (van Humanitas nota bene) dat de problemen deels voortkomen uit de multiculturele achergrond van het zorgcentrum en het personeel. De bekende dagbladjournalist Hugo Borst heeft er weken met een tv-ploeg rondgelopen maar niets van deze problemen gesignaleerd. Borst: "De inkijk in het verpleegtehuis was eerder hartverwarmend dan schrijnend".
Mijn vraag is: wordt dat programma nu toch uitgezonden (ik vermoed van wel) of is Borst zo fair toe te geven dat hij behoorlijk is beetgenomen? En dat het beeld dat zijn programma laat zien nauwelijks recht doet aan de harde schrijnende werkelijkheid?

Aron Berger werd als orthodoxe jood aangetrokken om met name de joodse gemeenschap in voornamelijk Antwerpen warm te maken voor de Vlaamse politieke partij CD&V. Maar Berger weigert vrouwen een hand te geven. Hij weigert dat uit respect voor zijn echtgenote, zegt hij. Tja, vermoedelijk gelooft hij zelf nog wel in zijn enormiteit maar realiseert hij zich niet dat er anno 2018 geen hond meer is die daar nog intrapt. Naar verluidt moet Berger ook weinig hebben van het homohuwelijk, abortus en anticonceptie. Mij lijkt het vooral een domme actie van de christendemocratische Vlaamse partij zelf te zijn. Met enig antecedentenonderzoek hadden ze toch kunnen weten wat voor vlees ze in de kuip hadden?

Whisky

Drie broers voor de derde keer op whiskyreis. Na Islay en Dublin was dit keer Glasgow aan de beurt. Glasgow bleek een aangename stad met slechts weinig bezienswaardigheden. We kwamen ook niet voor landmarks of musea. Wel een goed hotel aan het Central Station, in het hart van de stad. Je waant je er voortdurend in een opname van First Dates, het bekende datingprogramma uit Engeland. Zelf ben je blij alsnog je leren jas meegenomen te hebben maar de Schotse meiden begeven zich halfnaakt in het nachtelijke uitgaansleven. En de meest opvallende henparty dit keer zagen we in Oban, op de motor. Stoere en stevige potten leken het, of mag ik dat niet zo formuleren?

Meest opzienbarende plek van dit bezoek was the Pot Still, een schitterende whiskybar zoals je ze zelden ziet. Je kunt er vragen wat je wilt, ze verkopen geen nee. Absoluut hoogtepunt was een  cask strength Edradour. Dertien pond per glaasje van 35 cc, dat dan weer wel. Maar onvergetelijk en goddelijk! Verder bezochten we de distilleerderijen Auchentoshan, Glengoyne, Deanston, Tullibardine en Oban. Ik nam drie flessen mee terug, waaronder een Auchentoshan van 57 procent en een tien jaar oude Glentauchers van The Loch Fyne, voor zover ik weet niet via export verkrijgbaar, ben hem ook alleen in Oban tegengekomen.

De duurste whisky dit keer zagen we bij Tullibardine, een whisky die in 1952 op vat ging. GBP 20.000 voor nog geen liter. Er waren nog 17 flessen van in voorraad. Bij Deanston hoorden we dat bijna alle duurste vaten worden opgekocht door een puissant rijke verzamelaar uit Singapore. Je moet je afvragen hoe lekker die whisky nog is. In tegenstelling tot de Amerikaanse bourbon gaat het alcoholpercentage van Schotse en Ierse whisky omlaag omdat de alcohol eerder verdampt dan het water. Men gaat er van uit dat een whisky maximaal 50 jaar op vat kan liggen, daarna is het vat voor meer dan de helft leeg (the Angels' share) en met een aanzienlijk lager alcoholpercentage.

Oban is een heerlijk havenstadje van waaruit je uitzicht hebt op Mull en de Ierse zee. De autotocht ernaartoe, langs Loch Lomond, is prachtig en in The Oban Inn uit 1790 kreeg ik Fish 'n Chips geserveerd zoals die hoort te zijn. Met een Caledonian Best erbij de best denkbare lunch. In de krant lezen we dat nu vast is komen te staan dat ook dat ene glaasje alcohol per dag niet meer zou mogen. Dat soort berichten is aan ons niet besteed. Het zou de doodsteek zijn voor een prachtige bedrijfstak, whisky is een schitterend ambachtelijk product en dermate heerlijk en verfijnd van smaak dat de gezondheidsrisico's in het niet vallen bij de smaak en het genot, die daar tegenover staan.

En verlos ons van het kwade...

Veel ophef over haatimam Fawaz Jneid. Maar ook desinformatie over dezelfde man. Zo zou hij Aboutaleb tijdens een preek een afvallige hebben genoemd. Maar dat blijkt niet te kloppen. Wel heeft hij gezegd dat Aboutaleb de profeet Mohamed niet vereert en de islam bestrijdt. De impliciete boodschap is natuurlijk dezelfde.

Er zijn mensen, onder wie politici in de Tweede Kamer, die van mening zijn dat we de vrijheid van meningsuiting zodanig zouden moeten aanpassen dat deze haatimam - ik zou geen andere naam voor hem weten - het land uitgezet kan worden. Grapperhaus is echter niet van plan aan die wens tegemoet te komen en ik steun hem daar in.

Natuurlijk willen we een man als Jneid niet in ons land hebben. Sowieso kunnen wij niets met mensen die de wijsheid in pacht menen te hebben en denken dat ze anderen kunnen voorschrijven te leven, denken en geloven naar hun goeddunken. Maar als we de vrijheid van meningsuiting inperken om zulke lieden hier te weren, komt die inperking als een boemerang terug naar onszelf, we schieten dan in eigen voet.

Zijn er dan geen andere mogelijkheden om ons van deze nare kwelgeest te verlossen? Jazeker en nog wel een heel simpele: verbind aan het verstrekken van een verblijfsvergunning de voorwaarde dat men de Nederlandse taal goed beheerst en verbied imams in een andere taal dan de Nederlandse taal te preken. Jneid heeft dan een serieus probleem en hij zou op grond van zijn beheersing van de Nederlandse taal nooit een verblijfsvergunning hebben mogen ontvangen.

Talkshows zouden deze man alleen een stoel moeten aanbieden onder de voorwaarde dat er - ook door hem - uitsluitend Nederlands wordt gesproken. Eerder heb ik er in deze kolommen voor gepleit het salafisme in Nederland te verbieden. Daarmee zouden we natuurlijk ook onmiddellijk van Jneid verlost zijn. Maar het verbieden van het salafisme staat eveneens haaks op de vrijheid van meningsuiting en op principiële gronden zou je een degelijk verbod af moeten wijzen. Ik ben daar nog niet uit. En denk daarbij vooral aan Erdogan die doodleuk verklaarde: de democratie is als een tram, als we zijn waar we wezen willen stappen we uit. Mensen in staat stellen om langs democratische weg de democratie om zeep te helpen gaat mij wel wat erg ver.

Jneid is een afschuwelijke en nare haatimam en vooral van een onvoorstelbare domheid. Zulke lieden richten enkel schade aan in een open samenleving als de onze. De vrijheid en ruimte die hij hier krijgt, zou hem als andersdenkende in zijn land van oorsprong nooit geboden worden.  Sterker nog, daar accepteert men geen andersdenkenden. Helaas beschikt de man niet over de intellectuele capaciteiten om dat te begrijpen.

Zorgverzekeraars liegen dat het gedrukt staat

Veel commotie over het feit dat zorgverzekeraars beleggen in aandelen van de farma industrie die peperdure medicijnen op de markt brengt. Je kunt dat op morele of ethische gronden afwijzen, je kunt er ook wat afstandelijker naar kijken. Bijvoorbeeld in de trant van: waarom ben je tegen de wapenindustrie als je wel militaire (vredes)missies naar alle delen van de wereld stuurt? De afstandelijkheid is hier dus te begrijpen als hypocrisie. Weer een groot deel van de dag in de auto gezeten en begrepen dat veel commentatoren de meeste criticasters inderdaad voor hypocriet houden.

Maar mij gaat het hier vooral om de verdedigingslinie die de zorgverzekeraars zelf optrekken rond dit thema. Hun belangrijkste argument is dat ze door dat aandeelhouderschap tenminste invloed op het beleid van die pharmaceutische industrie kunnen uitoefenen. Dat is een glasharde leugen, daarvoor immers is hun aandelenportefeuille in zulke bedrijven  in de verste verte niet substantieel genoeg. En als je dan toch wil volhouden dat je daarmee het belang van de Nederlandse zorgconsument dient, stel je dan tenminste op als een activistische aandeelhouder. Hebben we daar ooit iets van waar kunnen nemen? Ik dacht het niet.

Het tweede argument dat ik hoorde is zo mogelijk nog leugenachtiger. Door de winsten uit beleggingen zouden de zorgverzekeraars de zorgpremie in bedwang kunnen houden. Met andere woorden, die winst geven ze terug aan de Nederlandse zorgconsument. Heeft u er ooit iets van gemerkt? Ik toch zeker niet.

Als je leugens vertelt om je gedrag te verantwoorden, te vergoelijken, dan heb je of iets te verbergen of gewoon geen goed verhaal. Als je als sector voortdurend loopt te mekkeren dat de kosten van de zorg uit de klauwen lopen en de schuld daarvoor bij alle actoren legt zonder ook eens naar het eigen aandeel daarin te kijken dan is het toch tamelijk bizar als je vooral belegt in de pharmaceutische industrieën die uitsluitend peperdure medicijnen verkopen. Bizar is hier te verstaan als pervers. Het geeft voor mij maar weer eens aan dat die zorgverzekeraars niets op hebben met de Nederlandse zorgconsument en uitsluitend aan winstmaximalisatie denken. Het is die eindeloze leugenachtigheid van de zorgverzekeraars die mij het meeste dwars zit, niet hun gebrek aan moraliteit of gevoel voor ethische waarden.

Antoine Bodar "filosofeert" er weer eens op los

U kent hem wel, Antoine Bodar. Die ooit eens homoseksuele priester die de demon in zichzelf beteugelde en van de herenliefde niets meer weten wil.  Tijdens de nacht van de filosofie mocht Bodar een voordracht houden en die ging over de jaren zestig. Hij kijkt er met afgrijzen op terug, zo blijkt. Parijs en Amsterdam, 1968 en 1969, het was niets dan bezetting en vernieling. Dixit Bodar. Door katholiek gespuis, weet hij ook nog te melden.

Ik weet wel, die 'kritiese studentenbeweging' heeft in academisch opzicht weinig tot niets gebracht. Ik heb ook zelf die beweging aan de universiteiten in Utrecht en Nijmegen aan den lijve ondervonden, reden om er na enkele jaren gedesillusioneerd de brui aan te geven. Maar dat neemt niet weg dat die periode in zekere zin historisch onvermijdelijk is gebleken. Maar aan een historische analyse heeft Bodar geen behoefte. Katholiek gespuis, dieper gaat zijn gegraaf niet.

En zo mogelijk nog reactionairder wordt hij als hij de opkomst van de beat- en rock and roll cultuur beschrijft. Muziekmakende groepen voor hardhorenden noemt hij dat. Veel erger kun je het toch niet krijgen? Het zijn, zegt Bodar, "de jaren van de aanvang van het ik-tijdperk, van de dwingend opgelegde mening op straffe van uitsluiting, van de groei van de vaderlandse lompheid, toch al onze nationale trots. En de blik naar het Oosten bracht nogal wat gesjeesde katholieken in de ban van verdovende vaagheid. Ze hoopten daar iets te vinden wat hier ook bestaat, maar was toegedekt: het mysterie van het katholieke geloof dat bij het oude vuil was geplaatst, gelijk met beelden en paramenten". Bodar ervoer deze periode als de meest dictatoriale en daarmee meest afgrijselijke periode van zijn leven.: "de jaren zestig, gewelddadig en angstig waren ze".

Merkwaardig, ik leefde dezelfde jaren als Bodar maar als gewelddadig en angstig heb ik ze nooit ervaren. Natuurlijk, de verbeelding was aan de macht en ik geneer me daar achteraf ook wel eens voor maar de jaren zestig waren een onvermijdelijk antwoord op de verstikkende jaren vijftig, "de donkere jaren van de petticoat" zoals Johnny the Selfkicker ze toen noemde. Voor mij waren de jaren zestig heerlijk na zeven lange jaren opgeleid en opgevoed te zijn door priesters (paterlijk mondvocht bij bezweringen begeleid door een zwaaiende wijsvinger)

"Wanneer keert de wal van bezonnenheid het schip van vermoeiende verveling en vermaak?" verzucht Antoine Bodar. Ik heb bijna met hem te doen. De man laat zich hier kennen als een reactionair vol nostalgie naar die eerste jaren na de oorlog, toen iedereen dankzij de verzuiling zijn plaats wist en het leven nog overzichtelijk was. Ik vermoed zo dat Bodar zich wel thuisvoelt bij die andere achteromkijker, Thierry Baudet, al was het maar vanwege beider Franse namen.

No regrets?

Inmiddels weten we dat Cambridge Analytics een grote rol heeft gespeeld in de Brexit campagne. Zonder tussenkomst van dit bedrijf had de uitslag misschien anders geluid. We zullen het nooit weten, hoe aannemelijk het misschien ook is.

Evenmin keihard bewezen is de bewering dat Rusland achter de aanval met gifgas op een voormalig spion en diens dochter zit. Ook dit is echter meer dan waarschijnlijk. Terecht dat de internationale gemeenschap ongekend saamhorig reageert en overal Russische diplomaten terug naar Rusland stuurt.

Het is natuurlijk beangstigend dat het in de digitale wereld steeds eenvoudiger is schade aan te richten met desinformatie. Dat is echter vooral mogelijk dankzij de sociale media. Wat je er ook van vindt, zij zijn uitsluitend en alleen uit op data, big data. Daarmee komt het begrip 'dienst' wel in een heel naargeestig licht te staan. En de desinformatiecampagnes zijn dankzij die sociale media des te effectiever, efficiënter en relatief goedkoop.

Dit alles gezegd zijnde, zouden die Britten zich nu niet realiseren hoe nuttig en zinvol het is om terug te komen op die onzalige Brexit? Zien ze nu niet in hoeveel bescherming het lidmaatschap van de EU hen brengt op momenten dat het er echt om gaat? De bedoeling van Poetin om tweespalt in de EU te zaaien is jammerlijk mislukt en dat is een heuglijke constatering. Maar het zou de Britten sieren als dit voorval hen op betere gedachten zou brengen. Ik zie het er niet van komen.

Emma Gonzalez's POWERFUL March For Our Lives Speech