vrijdag 28 juni 2013

Komt de bankenunie echt dichterbij?


Eindelijk hebben de ministers van financiën in Brussel enkele verstandige besluiten genomen om de bankenunie dichterbij te brengen. Als een bank in de problemen komt, zullen eerst de aandeelhouders en de obligatiehouders bij moeten springen, daarna de rijkere spaarders (met een vermogen boven € 100.000) en pas daarna komt de belastingbetaler aan de beurt. Dat lijkt mij een gunstige ontwikkeling.  Herinnert u zich nog hoe de hele wereld over Dijsselbloem heen denderde toen hij dit mechanisme in Cyprus toelichtte? Tonggedruis, dat was het, meer niet.
En nu nog keiharde eisen stellen aan de herkapitalisatie van banken. En niet met ingang van 2019 maar met ingang van vandaag. En duidelijke publicaties graag over de status van banken zodat iedere spaarder zelf kan achterhalen hoe financieel gezond een bank is. De NRC wijst er terecht op dat lidstaten de vrijheid behouden om bepaalde depositohouders uit de wind te houden maar zij zullen dan wel het financiële gat uit eigen staatsbegroting moeten dichten en kunnen geen beroep doen op het stabiliteitsfonds. Ik kan er voorlopig wel mee leven.

And the beat goes on...





We hebben het hier wel vaker over grootverdieners en hoe zij erin slagen weg te komen met hun onmaatschappelijk en wat mij betreft ronduit crimineel gedrag. Enkele weken terug ging het over de topmannen in de zorginstellingen, vorige week over de topmannen in de beursgenoteerde bedrijven en vandaag gaat het over de topmannen van de zorgverzekeraars. Ook mensen die winst maken en zichzelf een meer dan ruim salaris uitkeren van uw en mijn premiegelden. Een verhelderend overzicht in de NRC van 27 juni. De gemiddelde salarisstijging ten opzichte van vorig jaar valt nogal tegen: slechts 4%. Vorig jaar waren er stijgingen tot wel 17%. Maar die 4% is ruim voldoende om de inflatie bij te houden. Alles wat onder hen zit moet bezuinigen of wordt eruit gekieperd maar deze lieden trekken zich helemaal niets aan van maatschappelijke commotie en hebben al helemaal geen weet van crisis. En voor een ministerssalaris komen ze hun bed niet meer uit. Bij Achmea zijn ze zo onbeschoft het inkomen van hun topmannen helemaal niet meer te publiceren. Drie keer raden wat daar gebeurd is met de topinkomens.
We noemen er hier slechts drie: Martin Duvivier van VGZ ging er 32,8% op vooruit en verdient nu € 546.000. Wim van der Meeren van CZ ging er 4,1% op vooruit en verdient nu € 432.000. Roger van Boxtel van Menzis ging er 3,8% op vooruit en verdient nu € 406.000. Van uw en mijn premiegelden. Afin, dit zijn de criminelen en zo zien ze eruit.

Bron: NRC

woensdag 26 juni 2013

Medische ethiek


Hoorde vandaag onderweg medisch ethica Ghislaine van Thiel over de mazelenepidemie. Centraal uiteraard de vraag tot hoever de vrijheid van godsdienst mocht strekken. Dwang achtte van Thiel onder alle omstandigheden uitgesloten, al werd niet duidelijk waarom die dwang in het geval van open TBC wel mag worden opgelegd door de overheid. Van Thiel had daar ook geen medisch ethische bezwaren tegen.
De kracht van de rede, met een leidende rol voor het Reformatorisch Dagblad leek haar toch de beste remedie. Wanneer de mazelenepidemie tot circa drie doden zou leiden, vond zij dat er nog steeds sprake was van een aanvaardbaar risico. Ouders die hun kinderen op religieuze gronden niet wilden laten inenten zouden hun geweten moeten raadplegen wanneer hun ziek geworden kind een ander kind dat geen religieuze ouders heeft zodanig zou besmetten dat het eraan zou overlijden. En bedenk dat dit meer dan een theoretisch risico is!

Ik vind dit toch een merkwaardige vorm van ethiek bedrijven. Als het mij(n kind) zou overkomen zou ik een aanklacht wegens moord indienen. Volgens van Thiel is het recht op een eigen mening zodanig sterk verankerd dat het voorrang zou krijgen, ook als het leidt tot de dood van een ander. En zij acht dat medisch ethisch verantwoord. Begrijpt u het nog?

maandag 24 juni 2013

Arbeidsmigratie als armoedebestrijding


Een buitengewoon interessant interview in de weekend Volkskrant met de Amerikaanse econoom Lant Pritchett. Heel kort samengevat luidt zijn redenatie als volgt:
* het Westen wil graag de beter opgeleide arbeidskrachten uit andere regio's toelaten maar die goed opgeleide arbeidskrachten zijn juist van groot belang voor het thuisland; haal dus geen doktoren uit lage  lonen landen weg, ze zijn daar nodig;
* in het Westen bestaat nu juist grote behoefte aan extra arbeidskrachten voor het lagere segment, met name schoonmakers, thuiszorgers, afvalinzameling;
* het Westen wordt gekenmerkt door vergrijzing/ontgroening terwijl het arbeidspotentieel in ontwikkelingslanden vooralsnog alleen maar toeneemt;
* sta arbeidsimmigratie toe juist voor die lagere segmenten zonder alle sociale voorzieningen toe te kennen aan de immigrant en zonder recht op gezinshereniging of staatsburgerschap;
* maximeer de arbeidsimmigratie op een vast aantal jaren, bijvoorbeeld 3 of 5 en stel de arbeidsimmigrant aldus in staat hier een kapitaal op te bouwen waarmee hij na zijn verblijf in het Westen in het thuisland een eigen onderneming kan opbouwen;
* stel een beperkt deel van het arbeidsloon ter beschikking aan de overheid van de thuislanden opdat zij daarmee in eigen huis een moderne infrastructuur kunnen opbouwen die ten goede komt aan de achterblijvers en de terugkerende arbeidsemigranten (door het niet toekennen van alle sociale rechten komen er loonbestanddelen beschikbaar ter financiering).

Ja, daarmee creëer je verschil in burgerschap, erkent Pritchett, de arbeidsimmigrant kan zich niet het staatsburgerschap van de nieuwe staat verwerven. Maar dat betekent nog niet dat arbeidsimmigranten tweederangsburgers zijn. Europa ervaart met name culturele problemen en verdringingsvrees aan de moderne arbeidsimmigrant. Door niet alle sociale rechten toe te kennen aan deze arbeider met een tijdelijk visum en door arbeidsimmigratie nu juist voor de lagere lonenbanen toe te staan, voorkom je in belangrijke mate de basis voor de angst voor cultureel verlies en verdringing van arbeidskansen.

Heel verhelderend, dit interview en mij lijken de ideeën van Pritchett de moeite van nadere studie waard. Voor zover ik kan nagaan heeft hij een consistente redenatie opgebouwd die in overeenstemming is met de geldende economische theorieën. En we zouden onszelf verlossen van die never ending discussies over nut en noodzaak van ontwikkelingssamenwerking. Of het hier ooit van gaat komen? Het zou mij verbazen.


zaterdag 22 juni 2013

Sterven in eigen regie


Als er iemand is die ik beschouw als een autoriteit op het gebied van (zelf)euthanasie, dan is het wel Boudewijn Chabot, psychiater van origine. Hij heeft inmiddels vele publicaties over het zelf verkozen levenseinde uitgebracht en nu dan een film die ik u zeer kan aanraden. Deze film, Sterven in eigen regie, brengt u heel dicht bij de kern van de problematiek die ontstaat wanneer euthanasie niet of nog niet mogelijk is en mensen toch gebruik willen maken van hun zelfbeschikkingsrecht.

Hoe belangrijk en humaan onze euthanasiewetgeving ook is, ze gaat nog steeds uit van in medische zin ondraaglijk en uitzichtloos lijden, waaraan de doodswens getoetst moet worden. Een tweede nadeel van deze systematiek is de noodzaak van externe betrokkenen, een arts die de dodelijke medicijnen toedient en een tweede arts voor extra toetsing. Ik begrijp de ratio van deze constructie maar stel ook vast dat ze niet toereikend is om tegemoet te komen aan het zelfverkozen levenseinde van bijvoorbeeld psychiatrische patiënten of mensen die vinden hun leven voltooid te hebben.

Iedere vorm van hulp bij zelfdoding is in beginsel strafbaar. Dat is de reden waarom D'66 vooralsnog vasthoudt aan de bestaande wetgeving inzake euthanasie en de tussenkomst van een arts noodzakelijk blijft vinden. Pas wanneer hulp bij zelfdoding uit het wetboek van strafrecht wordt geschrapt, ontstaat er in politiek opzicht, ruimte voor uitgebreidere toepassing van het zelfbeschikkingsrecht.

In de NRC van 21 juni plaatst Margriet Oostveen kritische kanttekeningen bij het recht op zelfdoding. Zij verklaart de 'eigen regie' waar Chabot het over heeft vooral in termen van het gangbare narcisme, een direct gevolg van de ik-samenleving. Wie de regie over  zijn sterven wil houden, probeert in wezen de dood te snel af te zijn, schrijft zij. Dat is juist maar ze stelt dit alsof het moreel afkeurenswaardig zou zijn. Ook zij wijst op de noodzaak van hulp door derden bij de zelfverkozen dood en geeft om die reden de voorkeur aan ondraaglijk lijden en een wilsverklaring. Haar impliciete suggestie dat familieleden belang zouden kunnen hebben bij euthanasie op bijvoorbeeld dementerende ouderen (die brengen immers langdurige zorg met zich mee) zie ik vooral als een theoretische mogelijkheid waar tal van procedurele beletselen tegen op te werpen zijn.

Wie hier vaker komt, kent mijn standpunt. Ik bepleit het zelfbeschikkingsrecht, ook als het gaat om leven en dood. Zelf-euthanasie is te verkiezen boven elke andere vorm van zelfdoding waar ondersteuning van een derde (arts of familielid) voor nodig is. Er zijn drie methoden van zelf-euthanasie die we heden ten dage min of meer als praktisch toepasbaar én humaan beschouwen: stoppen met eten en drinken, de heliummethode en het zichzelf toedienen van een combinatie van dodelijke medicijnen. Stoppen met eten en drinken is alleen aan de orde wanneer de patiënt reeds ernstig verzwakt is, een fysiek gezonde mens dient deze methode niet te overwegen. De heliummethode is naar het schijnt effectief en humaan maar vereist het gebruik van een plastic zak, iets wat voor veel mensen moeilijk te hanteren is. Bij de medicijntoediening doet zich het probleem voor hoe aan deze medicijnen te komen, hoe vast te stellen welke combinatie het gewenste effect zal sorteren en hoe deze toegediend te krijgen wanneer men niet meer zelfredzaam is.

Het blijft precaire materie en dat is terecht. Maar de publicaties van Boudewijn Chabot (o.a. samen met Stella Braam) kan ik u zeer aanbevelen. En voor wie meer wil weten kan terecht bij de Stichting Waardig Levenseinde, de NVVE en Stichting De Einder.

woensdag 19 juni 2013

Misdadiger Staal lacht in zijn vuistje


Vestia spreekt stoere taal tegenwoordig. Ze gaan € 1,2 miljard op Staal verhalen. Maar ze hebben geen aangifte gedaan. En dat doen ze nadat ze Staal eerder € 3,5 miljoen aan pensioen uitbetaalden. Dat deed het bestuur van Vestia overigens in dezelfde vergadering als die waarin het derivatenschandaal werd besproken. U weet vast nog wel dat Staal de enige bestuurder was van Vestia. Zijn commissarissen vonden dat goed. Nu zijn er twee commissarissen die zich destijds bezig hielden met het pensioen van Staal: studievriend en medebestuurder van een andere firma samen met Staal, tevens oud-directeur gemeentebelastingen en oud-directeur stadstoezicht in Rotterdam, de heer Lugte en daarnaast de huidige burgemeester van Tilburg, de heer Noordanus.
Lugte kan zich nu een door hem opgestelde en ondertekende brief uit 2010 niet meer herinneren en Noordanus vindt opeens met terugwerkende kracht dat hij door Lugte onder druk is gezet. Ik heb het al vaker gezegd: dit soort lieden komt ermee weg maar het zijn net zulke grote schurken als Staal zelf. Hoe geloofwaardig ben je als commissaris als je iemand eerst 3,5 miljoen toekent om vervolgens 1,2 miljard te claimen zonder aangifte te doen? Voor de bühne, dit alles. We worden belazerd waar we bij staan. En Staal? Die lacht in zijn vuistje, daar ergens op Bonaire.
Onthoud die namen: Staal, Lugte en Noordanus, zij zijn de echte criminelen van deze tijd! En zo zien ze eruit:

Dominique van der Heyde...


...volgt Ferry Mingelen op. Wat mij betreft de slechtst denkbare keuze, sinds deze journaliste buitengewoon tendentieus verslag deed van het gedoe rond de inkomensafhankelijke zorgpremie. Ze liet vooral horen wat zij er persoonlijk van vond en was ronduit vooringenomen. Ze deed geen verslag van het nieuws, zij maakte het nieuws. Jammer, ik had wel betere opvolgers geweten maar we zullen het ermee moeten doen. Ik hoop wel dat ze haar objectiviteit als journalist tijdig weet terug te vinden. Want alleen dáár ligt de kracht van de journalistiek.

zaterdag 15 juni 2013

Crisis, what crisis?


De Volkskrant doet jaarlijks een onderzoek naar de inkomensontwikkeling van de best betaalden in ons land. Eigenlijk kan ik hier al stoppen, want u weet natuurlijk wat er komen gaat. Het onderzoek is uitgevoerd onder 134 bedrijven. Om niet meteen te struikelen over absolute en relatieve cijfers, moeten we eerst met elkaar afspreken welke factor we redelijk vinden wanneer het gaat om de verhouding tussen het salaris van de topman en het gemiddelde werknemerssalaris in het desbetreffend bedrijf. In Zwitserland bedraagt die factor 12 maar dan wel in vergelijking met de slechtst betaalde werknemer uit zo'n bedrijf. Nou doen die Zwitsers het al jaren heel erg goed, dus kennelijk valt het nog wel mee met de vlucht van Zwitserse topmannen naar het buitenland. Zullen we maar afspreken dat dat argument voorgoed van tafel is?

In Nederland gaan we uit van een factor 20 ten opzichte van de gemiddelde werknemer binnen een bedrijf. Bij ZIGGO ligt de ratio op 174, bij de nationale grootgrutter is die 84. Nu zijn dat wel uitschieters maar uit het Volkskrant-onderzoek blijkt duidelijk dat de inkomenskloof alleen maar toeneemt. We hebben dus nog een lange weg te gaan.

Kijken we naar het absolute inkomen, dan zien we stijgingen tussen 0 en 2222% Er zijn er zelfs die wat geld in moesten leveren en ik geef een willekeurig voorbeeld: de CEO van FUGRO levert maar liefst 54% in en hij moet het nu doen met een armzalige € 1,4 miljoen. Nog een voorbeeld: Michiel Jaski van de Grontmij levert 32% in en heeft nu nog maar € 658.00 per jaar stuk te slaan.

Met de gouden handdrukken gaat het ook al zeer voorspoedig. De voorganger van Jaski, die er een zootje van maakte, kreeg € 2,7 miljoen mee en de laatste uit de top tien beste handdrukken is Baptiest Coopmans van KPN, je durft het haast niet op te schrijven: € 590.000. Een loser dus, die Coopmans.

En dan tot slot de prestatieaandelen van de heren (ik telde slechts twee vrouwen in de top honderd uit het onderzoek) topbestuurders. Ook daar gaat het wonderwel mee. Als er een ding duidelijk is, is het wel het gegeven dat er geen enkele relatie bestaat tussen de beloning van deze bestuurders en de winstgevendheid van de door hen geleide ondernemingen.

Ik laat mijn verontwaardiging en afschuw nu maar achterwege, ik zal me vast vergissen. Als numero honderd uit dit onderzoek € 400.000 per jaar verdient, dan kan er geen crisis zijn in ons land, dan gaat het gewoon heel erg goed met ons.

bron: de Volkskrant

Ach woonde ik maar in Eemsmond


Want daar werkt tenminste een oplettende ambtenaar, lees ik in de Volkskrant van vandaag. De beste man zag op een luchtfoto iets wat op paden lijkt en twee vogelwachtershuisjes op de onbewoonde eilandjes Rottumerplaat en Rottumeroog. En als daar wel eens mensen verblijven, dan moeten er toch echt straatnamen en straatnaambordjes komen. En die ambtenaar pakt dat dan ook meteen grondig aan en benadert een speciale stichting die passende namen moet bedenken voor die karresporen. Wat een heerlijk gevoel moet dat zijn, te wonen in een dorp waar jouw ambtenaren ervoor zorgen dat overal de wet wordt toegepast. Jammer dat het ministerie van Infrastructuur en Milieu nu weer dwars gaat liggen. Die verklaart doodleuk dat je een adres helemaal niet fysiek kenbaar moet maken van de wet. Jammer!

donderdag 13 juni 2013

Over Edward Snowden


Tot nog toe geen woord hier over Edward Snowden, de klokkenluider die wereldkundig maakte hoe de Amerikanen de privacy (en niet alleen maar die privacy) van niet-Amerikanen opofferen aan hun eigen gevoel van veiligheid. Voor alle law abiding citizens (aangevuld met Charles Groenhuizen, die ouder en reactionairder wordt) is het duidelijk: Snowden is een verrader. Een rechter mag er nog wel even naar kijken maar de misdadiger dient zwaar gestraft.

Op de paar beelden die je van Snowden zag, maakte deze een uiterst coherente en op zijn minst intelligente indruk. Zal die ook vast wel zijn maar het blijft wat merkwaardig dat hij uitweek naar uitgerekend Hong Kong, dat ik nooit eerder zag als een thuishaven voor vrijheid van meningsuiting en dat hoe dan ook deel uitmaakt van China, het land bij uitstek dat niets moet hebben van al te mondige burgers. Waarom Snowden niet rechtstreeks naar IJsland is gevlogen blijft vooralsnog een onbeantwoorde vraag. Zoals het ook vreemd is dat iemand die zijn school niet afmaakte in no time bij een private onderneming (hij schijnt er slechts drie maanden gewerkt te hebben) toegang krijgt tot classified information en met een salaris van 200.000 USD op Hawai kan worden gestationeerd.

Dat Obama ervoor kiest te investeren in intelligence is goed te begrijpen. Het grote voordeel daarvan is dat je geen troepenmachten naar allerlei brandhaarden meer hoeft te sturen. Troepen zijn immers een synoniem voor bodybags. En intelligence heeft uiteindelijk tot het uitschakelen van Bin Laden geleid (al zullen we nooit te horen krijgen wie het besluit nam hem te doden om te voorkomen dat hij een heldenstatus zou  verwerven door een serieuze berechting). Maar die intelligence heeft keerzijdes. Om te beginnen zijn er de Drones: nooit meer doden aan de eigen kant, veel onschuldige doden aan de andere. En nu is er dan PRISM, het verzamelen van ongelooflijke hoeveelheden data van burgers, zonder dat zij weten dat die data verzameld worden. Van privacy is geen sprake meer. Hierbij gaat het volgens de Amerikanen om minder privacy in ruil voor meer veiligheid. En aangezien iedereen naar maximale veiligheid streeft, is de uitkomst van zo'n debat voorspelbaar. Maar een democratisch debat heeft hierover nooit plaatsgevonden, de besluiten werden in het diepste geheim genomen. En dat staat haaks op die democratie.

In de NRC van 12 juni een uitstekend artikel van Daniel Ellsberg, die in 1971 de Pentagon Papers liet uitlekken. Hij wijst erop dat de Amerikaanse regering zegt te beschikken over een juridische volmacht voor haar veiligheidsbeleid, een volmacht verstrekt door de Foreign Intelligence Surveillance Act; Die FISA is echter "een geheim hof dat is afgeschermd van effectief toezicht en zich vrijwel altijd plooit naar verzoeken van de uitvoerende macht". Ellsberg ziet deze ontwikkeling als een bewijs voor hoe verrot het Amerikaanse systeem van checks and balances is. Ook Congrescommissies laten zich ringeloren door tal van geheime commissies en hun instemming omdat ze formeel ergens over zijn ingelicht is voor de uitvoerende macht een vrijbrief tot maximale interpretatie van regeringsmacht.

Ellsberg stelt dat de USA (United Stasi of America) op deze wijze een onvoorstelbaar efficiënte infrastructuur voor een politiestaat heeft opgebouwd in vergelijking waarmee de DDR een kleuterklasje was. Hij citeert voormalig senator Frank Chruch die in 1975 zei: "Ik ken het vermogen om de tirannie in Amerika volledig te maken, en we moeten erop toezien dat deze [veiligheids]dienst en alle diensten die over deze technologie beschikken, binnen de grenzen van de wet blijven opereren, en onder het juiste toezicht blijven bestaan, zodat we nooit in de buurt van die afgrond komen". Ellsberg is van mening dat de Amerikanen nu in die afgrond van Church uit 1975 zijn gevallen. En daarmee dreigt een effectieve democratie voorgoed onmogelijk te zijn geworden.

Tenzij, tenzij er klokkenluiders zoals Snowden opstaan, aldus Ellsberg, die inzien dat de staat haar ongebreidelde macht op grove wijze en ongekend grote schaal misbruikt, klokkenluiders die weliswaar deel uitmaakten van dat systeem en er zelfs een eed voor aflegden maar op grond van hun geweten niet anders kunnen dan het machtsmisbruik van die staat wereldkundig te maken. Opdat er tenminste een serieuze democratische toetsing komt. De bescherming van de Bill of Rights - met name het vierde en vijfde amendement - dient in ere hersteld te worden. Ook wij Europeanen en alle andere naties ter wereld hebben daar belang bij.

Hoewel ik de overwegingen van Obama om zijn veiligheidsbeleid om te buigen begrijp, doet het toch pijn dat uitgerekend deze charismatische leider de bijl aan de wortels van de democratie legt.

Bron: NRC

woensdag 12 juni 2013

De senaatsvoorzitter snapt er weinig van


Wilders liever niet in de inhuldigingscommissie, vond de voorzitter van de senaat. Het moest een kroning zonder politiek gedoe worden. En dus bedacht hij allerlei manoeuvres om Wilders te passeren. Hoe dom kun je zijn? Politieker kun je dat feestje nauwelijks maken. En kennelijk hebben sommige leden van die fraaie commissie hieraan meegewerkt. Dit is een klassiek voorbeeld van 'olie op het vuur' en 'koren op de molen' en 'garen spinnen'. Daar kan ons nationaal onderwijs weer decennia mee vooruit!
Wilders - zo wil ik wel geloven - zou de kroning niet misbruikt hebben voor een politiek signaal. Zijn electoraat zou hem dat nooit vergeven. Als de voorzitter van de senaat ballen had gehad, had hij Wilders op de man af gevraagd hoe hij tegenover die commissie stond.
Hem nu op slinkse wijze passeren is zo onvergeeflijk dom, die voorzitter van de senaat moet inderdaad maar opkrassen.

God houdt van u: mazelenuitbraak


Er schijnt zich een mazelenuitbraak voor te doen, precies in het gebied waar veel reformatorisch gezinden leven. In die kringen worden kinderen niet ingeënt tegen vervelende ziektes. Als die onverhoopt komen, is dat immers een daad van hun god. Ik vind het allemaal best hoor maar die vrome lieden vergeten even dat een ziek kind wel tien andere kinderen kan besmetten. Je zult er maar wonen en geen of een andere god dienen. Ja, vrijheid van godsdienst is een groot goed maar hier wordt de vrijheid van anders- of niet-gelovenden toch duidelijk geschonden. Daar wordt in reformatorische kringen kennelijk niet over nagedacht.

100 woorden

dinsdag 11 juni 2013

De inkt is nog niet droog...


Het SEO rapport over de trustkantoren bevestigt wat we al wisten: de Nederlandse staat verdient er jaarlijks drie miljard Euro mee. Ook is berekend dat de schade voor Afrikaanse landen slechts een schamele 170 miljoen Euro zou bedragen. Dat bedrag is de optelsom van door die Afrikaanse staten misgelopen dividendbelasting.

Een ander, concurrerend rapport rekent echter voor dat de werkelijke schade voor Afrikaanse veel hoger is; wanneer ook andere geldstromen dan dividendbelasting worden meegewogen, bedraagt de schade 770 miljoen Euro per jaar.

Weekers staat al klaar met de opmerking dat die drie miljard wel een substantieel bedrag is en bovendien wil hij alleen in internationaal verband actie ondernemen. Dat is een voor de hand liggend en keurig argument en realpolitiek gezien misschien ook wel verstandig. Immers, als wij met deze idioterie stoppen, wordt de fakkel gretig door onze buren overgenomen. Maar het is en blijft een feit: over solidariteit hoeven we het niet meer te hebben en andere overheden lopen serieuze belastinginkomsten mis.

Wat overigens in het SEO-rapport ontbreekt is een raming van de belastinginkomsten die de Nederlandse staat misloopt door Nederlandse concerns (denk aan Shell en er zijn er zeker meer) die dezelfde truc elders toepassen. Je zou er nog van staan te kijken hoeveel er dan nog van die drie miljard overblijft. Geloof me, die trustkantoren blijven hier nog heel lang operationeel.

maandag 10 juni 2013


We hebben het er hier al eens over gehad. De trustkantoren met hun postbusfirma's. Een uitstekend artikel hierover in de weekend Volkskrant. In Nederland zijn 25 trustkantoren gevestigd die werk bieden aan 1.508 personeelsleden. Zij beheren de belangen van meer dan 10.000 brievenbusfirma's. Omdat vooral de heel erg grote jongens hier graag gebruik van maken, leveren deze firma's de Nederlandse staat aardig wat belastinginkomsten op. En ook die werkgelegenheid vinden we wel fijn. In Londen denken ze daar anders over en daar is men druk bezig om Nederland de loef af te steken, die klanten hebben ze liever daar, in the big L.
Er is een interessant rapport van de SEO (Stichting voor Economisch Onderzoek) in aantocht. Het VNO-NCW weet het al: als dit onderzoek aantoont dat de trustkantoren voor Nederland in financieel-economisch opzicht profijtelijk zijn, dan moeten we er verder het zwijgen toe doen.
Maar zo simpel is het natuurlijk niet. Als we het over internationale solidariteit hebben - en daar ging Europa toch over? - dan kan het niet zo zijn dat een willekeurige natie grote bedrijven in staat stelt in hun eigen land belasting te ontwijken door een simpele fiscale constructie te gedogen.
De belastinginkomsten voor de Nederlandse staat zijn ongeveer net zo hoog als ons budget voor ontwikkelingssamenwerking en dat geeft te denken.
Stoppen dus maar zorg er in Europees verband dan wel voor dat die brievenbusfirma's geen kans krijgen het Kanaal even over te steken. The Rolling Stones behoren belasting te betalen in Engeland, zoals Bono dat in Ierland behoort te doen.

Gootspoken in Zaltbommel


Je rijdt er voornamelijk langs, de tijd dat je erdoor reed, ligt alweer ver achter ons. En nog verder weg ligt de tijd dat de kerktoren er een spits had. Zaltbommel, vergeten stad. Gelukkig maar want zolang dat zo blijft, behoudt de stad wellicht iets van haar vroegere grandeur. Wel een aanrader, dit vestingstadje aan de Waal. Met een schitterende kerk, de St. Maarten, waarvan de spits ergens in de 17de eeuw verloren ging door blikseminslag. Kerk met een majestueus orgel ook, het moet indrukwekkend zijn om de machtige orgelpijpen te horen brullen en hijgen.
En echt verrassend zijn de gootspoken van de Bossche kunstenaar Joris Baudoin, die voornamelijk in (terrazzo)beton werkt en prachtige beeldjes heeft gemaakt die je op tal van plekken in de stad tegen komt. Je moet er wel voor omhoog kijken, want ze zitten consequent (met een enkele uitzondering) in de dakgoot. Ga er eens kijken en neem de tijd.






Voetstuk


Edward Snowden maakte wereldkundig hoe de Amerikaanse geheime dienst naar eigen willekeur communicatie tussen burgers wordt getapt. Wij weten niet hoe vaak en hoeveel, noch waar en wanneer behalve dat bij al deze bepalingen het adjectief 'veel' hoort, heel erg veel om preciezer te zijn. En het schijnt dat providers gedwongen kunnen worden zich naar de wensen van de NSA te schikken. Met dank aan Microsoft, Google, Facebook en nog een heleboel andere instellingen die onvoorstelbaar rijk worden als digitale postbodes en zich kennelijk weinig gelegen laten liggen aan het onvervreemdbare recht op privacy. Zo onverveemdbaar is dat recht dus niet.

Met dank aan George W. Bush die de Patriot Act in het leven riep als essentieel onderdeel van de war on terror. En nu dus Obama, op wiens zegen deze schandelijke actie van de Amerikaanse inlichtingendienst kennelijk mag rekenen. Sterker nog, Obama schijnt allergisch te zijn voor klokkenluiders. Toch doet het pijn, te moeten erkennen dat Obama hier pontificaal van het voetstuk afdondert, het voetstuk waar ik (en ik niet alleen natuurlijk) hem ooit zelf heb opgezet. Aan het einde van de rit zal blijken dat er weinig glans meer over is gebleven. Het probleem is dat de Amerikaanse president dermate machtig is dat aan hem (of straks haar) te hoge eisen worden gesteld. Zulke eisen zijn niet in te lossen. En voor de eindwaardering van Obama mogen we in een groot aantal gevallen dan wellicht kunnen wijzen op de tegenwerking van de Republikeinen in het Congres, deze afluisterpraktijken zijn door de huidige president geïnitieerd en volmondig toegestaan.

Als we dan in sneltreinvaart eens terugkijken, wie waren dan de betere Amerikaanse presidenten? Kennedy? Womanizer met dank aan de zelfcensuur plegende journalistiek en de man die de wereld in de Varkensbaai aan de rand van een oorlog bracht? De man die te jong stierf om echt iets meer te kunnen betekenen dan het symbool dat hij werd? Lyndon B. Johnson die de Vietnamoorlog liet ontsporen, I love the smell of napalm in the morning? Of Nixon die roemloos en schandelijk ten onder ging in het Watergate schandaal? Ronald Reagan die helemaal los ging met zijn deregulering van de financiële wereld? George Bush sr. die de Golfoorlog startte en het Amerikaanse volk met zijn "read my lips" openlijk bedotte? Of zijn zoon die de hele wereld voorloog over het wapentuig van Saddam? Clinton dan, die de meest beschamende openbare oorwassing over een blowjob moest ondergaan? Die kleurloze Gerald Ford, de opvolger van Nixon, ingevallen in blessuretijd? Of misschien dan toch Carter, die alleen in Iran tegen serieuze pech opliep? Zeg het maar. We kunnen slechts konkluderen dat zulke posities te groot zijn voor menselijk vermogen.

Maar waar Nixon het veld moest ruimen omdat hij politieke tegenstanders afluisterde, gaat Obama toch echt een paar grote stappen verder door de halve wereld af te tappen. Wat is nou erger?

Onvermogen


Als media-aandacht niet helpt, naming & shaming niets uithaalt, als maatschappelijke verontwaardiging stuk slaat op een rubberen muur, wat zou dan wel helpen om topsalarissen een halt toe te roepen. We klagen al meer dan tien jaar over te weinig handen aan het bed en met de onvermijdelijke monsterbezuinigingen in onder meer de zorg, verdwijnt een groot deel van de verzorgingsmaatschappij zoals we die decennia lang hebben gekend. Ja ik weet het, het is onvermijdelijk. Maar aan die zorg zitten twee aspecten die we zouden moeten koesteren: solidariteit en werkgelegenheid. Maar sinds de intrede van het ik-tijdperk is de solidariteit een rudimentair verschijnsel aan het worden en alleen al in de ouderenzorg dreigen tienduizenden banen te verdwijnen.
Afgelopen weekend in de Volkskrant een staatje van de tien best verdienende managers in de ouderenzorg: de topinkomens in die sector stijgen alsmaar verder. Zorginstelling Cordaan maakt het het bontst: op nummer 1 in de top 10 staat hun Karel Verwey die € 559.954 bruto per jaar verdiende (zijn opvolger een stuk minder maar met zijn € 430.000 blijft hij numeoro uno) en op nummer 8 staat hun Eelco Damen die het met een lullige € 305.450 moet zien te doen.
Ik weet niet hoe het u vergaat maar ik durf te wedden dat de heren managers ook een work around zullen bedenken voor de Wet Normering Topinkomens (vier jaar het huidige salaris behouden en dan in drie jaar afbouwen naar de Balkenendenorm van € 193.000). Die wet is toch allang ingegaan? Hoe kunnen die inkomens dan maar blijven stijgen? Het onvermogen van onze samenleving om dit soort wantoestanden te beëindigen stemt droevig. Ik kan voor dit laatste woord geen superlatief meer bedenken.

maandag 3 juni 2013

Een kleine voorspelling


De baas van de NS vertrekt, nee, niet omdat het met de Fyra een puinhoop is geworden, maar omdat hij toe is aan iets anders. Hij is jaren geleden al gewaarschuwd voor de Italianen, die er vervolgens niets van bakten, maar die kritiek maakte geen indruk op Meerstadt, die vervolgens zijn toenmalige baas Veenman overtuigde. En nu hebben we een peperdure hoge snelheidslijn (ja, die kostte zeven miljard!) maar geen treinen die erover heen kunnen rijden met een iets hogere snelheid dan de Intercity en de Sprinter.
U begrijpt het al, dit is het perfecte scenario voor een fikse bonus. We hoeven alleen maar wat geduld te hebben en dan zullen we lezen dat Meerstadt een leuke zakcent meekrijgt voor zijn falend beleid. In de kranten lezen we dan: dit kost de staat honderden miljoenen. Maar dat is onzin natuurlijk, dit kost ons, belastingbetalers, enkele miljarden. Onkunde en incompetentie gaan hand in hand met gouden handdruk en vertrekpremies. Ik zal aan u denken als ik vanavond van mijn dagelijkse whisky geniet.

zondag 2 juni 2013

And the beat goes on...


In de NRC van dit weekend lezen hoe we de topbestuurders van ons land allerlei sluiproutes bedenken om de code Tabaksblatt te omzeilen. U weet wel, die gentlemen's agreement dat en vertrekkende bestuurder niet meer dan één jaarsalaris meekrijgt. Bij het artikel een uiterst verhelderend staatje van de top-20 vertrekvergoeding van bestuurders van beursgenoteerde bedrijven. Bij elkaar toucheerden de heren meer dan 27 miljoen Euro. Numero een kreeg 6,2 keer zoveel als zijn jaarsalaris mee omdat zijn werkgever (ja, werkgéver), de Grontmij juridische procedures vreesde. Numero twee ontving 2,9 maal zijn jaarsalaris.
Maar helemaal bont maakte Harry Koornstra het, de oude topman van POSTNL die trots meldde bij zijn vertrek geen geld mee te willen nemen, uit principe. Sterk he? Maar wat hij verzweeg is dat hij ter compensatie van een gewijzigde pensioenregeling en niet opgemaakte vakantiedagen ruim 600.000 Euro meekreeg.
Of wat te denken van Herman van Campenhout die in drie jaar tijd tweemaal ontslagen werd en bij zijn  twee laatste werkgevers cumulatief 2,1 miljoen meekreeg. Dat is een bonus op falend beleid.
Om maar te zwijgen van de VUMC bestuurder die bij zijn vertrek vanwege een cameraploeg die alle regels van privacy kwam schenden en een ongekende bestuurlijke en organisatorische puinhoop ruim zeven ton mee naar huis mocht nemen.
U weet wel wat ik hiervan vind en er is niemand die dáár wakker van gaat liggen. Maar ik hoop vurig dat deze lieden die zich allemaal het schompes lachen ooit eens ontmaskerd zullen worden als regelrechte criminelen. Dat macht corrumpeert, wisten we natuurlijk al sinds een Romeins filosoof deze woorden voor het eerst formuleerde, maar dat het zo openlijk kan plaatsvinden en dat je ermee wegkomt, dat is niet jaloersmakend maar hopeloos frustrerend. Met al dat maatschappelijk verdwijnt ook de publieke moraal in het zwarte gat van de hebzucht.

bron: NRC

zaterdag 1 juni 2013

Max Pam is heel erg zielig


In de Volkskrant van 29 mei jl. verbaast Max Pam zich erover dat Duitsland overal zo populair is. Een merkwaardig stukje, deze column van Max Pam. Wat hybride ook. Je blijft maar denken, waar wil hij nou heen? Maar aan het einde wordt het duidelijk, als hij schrijft: "Wat wordt geroemd als een zeer sympathieke eigenschap is de betrouwbaarheid van de Duitsers. Ze doen wat ze beloven. Op zijn eigen manier was ook Hitler het toonbeeld van betrouwbaarheid. Hij deed met de Joden precies wat hij had aangekondigd". En hij schrijft er dan meteen achteraan: "Dat men hem niet kon geloven is een andere zaak". Ik heb het, geloof ik, al eens eerder gezegd: Max Pam is een kwaadaardige en vervelende vent. Gefrustreerd ook. Overal haalt hij de Holocaust bij. En hij impliceert nu ook dat je Duitsers nooit moet geloven. Wat een rancuneuze kerel is hij toch eigenlijk, die Max Pam. Ook nog nooit van verzoening gehoord, laat staan dat hij weet wat hij daar mee aan zou moeten. Ooit waren er nazi's en dat waren Duitsers. In zijn beleving blijven Duitsers dus nazi's. Max Pam is een intens zielige man.