Eindelijk hebben de ministers van financiën in Brussel enkele verstandige besluiten genomen om de bankenunie dichterbij te brengen. Als een bank in de problemen komt, zullen eerst de aandeelhouders en de obligatiehouders bij moeten springen, daarna de rijkere spaarders (met een vermogen boven € 100.000) en pas daarna komt de belastingbetaler aan de beurt. Dat lijkt mij een gunstige ontwikkeling. Herinnert u zich nog hoe de hele wereld over Dijsselbloem heen denderde toen hij dit mechanisme in Cyprus toelichtte? Tonggedruis, dat was het, meer niet.
En nu nog keiharde eisen stellen aan de herkapitalisatie van banken. En niet met ingang van 2019 maar met ingang van vandaag. En duidelijke publicaties graag over de status van banken zodat iedere spaarder zelf kan achterhalen hoe financieel gezond een bank is. De NRC wijst er terecht op dat lidstaten de vrijheid behouden om bepaalde depositohouders uit de wind te houden maar zij zullen dan wel het financiële gat uit eigen staatsbegroting moeten dichten en kunnen geen beroep doen op het stabiliteitsfonds. Ik kan er voorlopig wel mee leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten