woensdag 30 september 2020
dinsdag 29 september 2020
Haarlem is de weg kwijt
We kennen de Dichter des Vaderlands en een aantal steden heeft in navolging daarvan het instituut Stadsdichter opgericht. Zelfs het achtenswaardige Veenendaal heeft een stadsdichter! Met dank aan de onnavolgbare Jules Deelder die al snel 'nachtburgemeester van Rotterdam' werd genoemd. In Haarlem wilden ze ook een stadsdichter en er werd ongetwijfeld een ambtelijke commissie met voelhorens in het stadse opgericht die kandidaten moest voordragen. Nou, daar was die commissie snel uit. Een plaatselijke spoken word artiest, zeg maar spreekzanger en rapper werd op het schild gehesen en aan het volk voorgesteld.
Tja, wat doet dan het plaatselijke journaille? Effe googelen, precies het enige dat die ambtelijke commissie achterwege had gelaten. Het was niet geweldig of fijnzinnig wat er prompt aan het daglicht trad. De rapper annex spreekzanger had zich niet onbetuigd gelaten op social media in de achterliggende jaren: het bagatelliseren van de Holocaust, het framen van de aanval op Bataclan als fake news met geheime politieke doelstellingen, een politieke tegenstander een kogel door diens kankerkop toewensen, hopen dat Volkert van der G. na zijn vrijlating Geert Wilders aan zou pakken, enfin, de lijst is nog vele malen langer. Overal te vinden op internet, zoek het zelf maar op.
Naar verluidt heeft de rapper annex spreekzanger zich gedistantieerd van enkele van zijn vroegere uitlatingen. Tja, laten we voor het gemak maar aannemen dat dat inderdaad het geval was, dat neemt echter niet weg dat de snoodaard tot heel recent is doorgegaan met dit soort slips of the pen. Had die ambtelijke commissie haar werk wat grondiger gedaan, dan was men nooit op het onzalige idee gekomen de titel 'stadsdichter' aan zo'n politiek en onzindelijk warhoofd toe te kennen.
Wat zegt het slachtoffer zelf over alle commotie? Sommige geciteerde uitlatingen van hem waren buiten de context geplaatst. Ha, dat is de standaard reactie van mensen die betrapt zijn en geen goed verhaal hebben om kritiek te pareren. O ja, deze is nog fraaier: de beoogde maar inmiddels alweer van zijn voetstuk gedonderde stadsdichter was tegen zwarte piet en tegen racisme en daar werd hij nu alsnog voor gestraft. Oftewel, jongeheer Darryl Danchelo Osenga (wel een fraaie naam) presenteert zichzelf als slachtoffer. Er zou karaktermoord op hem gepleegd zijn, bedacht hij ook nog.
Umwertung aller Werte noemen we dat in goed Nederlands. De gemeente Haarlem moet zich schamen voor de vertoning die ze hebben opgevoerd. En meneer Osenga? Die moet zich maar een tijdje gedeisd houden. Hij vindt vast wel manieren om ons te laten zien dat hij wel degelijk aan de goede kant van de geschiedenis staat. En dat hij in staat is onderzoek te doen en de geschiedenis te raadplegen voor hij stevige uitspraken wil doen.
zondag 27 september 2020
zaterdag 26 september 2020
vrijdag 25 september 2020
Our world in data
Ik lees het jongste boek van Philipp Blom, Het grote wereldtoneel, en kom daarin Our world in data tegen. Een publiek initiatief dat beoogt wetenschappelijke kennis toegankelijk en begrijpelijk te maken om, uiteindelijk, een bijdrage te kunnen leveren aan het oplossen van de grote problemen waarmee de internationale samenleving geconfronteerd wordt.In een grote reeks artikelen worden de belangrijkste topics op alle relevante segmenten van het menselijk bestaan toegelicht en uitvoerig voorzien van data en grafieken om al die door research vergaarde data inzichtelijk te maken.
De organisatie wordt ondersteund door (en voor sommigen is dat aanleiding om nu onmiddellijk af te haken) de Bill en Melinda Gates Foundation, het Department of Health and Social Care in the United Kingdom, de Duitse filantroop Susanne Klatten en de Nuffield Foundation uit Londen. Daarnaast is er een uitgebreide lijst van sponsoren op de website opgenomen.
De artikelen blijken stuk voor stuk zeer leesbaar en zijn voorzien van relevante data en grafieken. De belangrijkste thema's die worden uitgelicht zijn Demografische ontwikkelingen, Leven en dood, Gezondheid, Voedsel en landbouw, Energie en milieu, Innovatie en technologische verandering, Armoede en economische ontwikkeling, Leefomstandigheden, gemeenschap en welzijn, Mensenrechten en democratie, Geweld en oorlog en Opleiding en kennis.
De hier vergaarde informatie is vrij en zonder kosten beschikbaar. Buitengewoon behulpzaam voor het verkrijgen van een enigszins geobjectiveerd beeld van het onderwerp waarin je geïnteresseerd bent, zeker van belang voor beleidsmakers en politici.
Ik vind dit een prachtige website en een geweldig initiatief. Er zijn vast meer van dit soort digitale bibliotheken, je kunt er uren in dwalen en je verwonderen over de enorme hoeveelheden data die wetenschappers over de jaren heen hebben verzameld. De kwaliteit van de grafieken is uitzonderlijk hoog en worden gekenmerkt door een enorme informatiedichtheid. Toch zijn ze eenvoudig te raadplegen en een juist gebruik van muis en sensor laat allerlei vormen van onderliggende informatie zien. Ga er eens kijken, u zult aangenaam verrast worden!
donderdag 24 september 2020
Atlantis
De Oekraïense cineast Valentyn Vasyanovich maakte een indrukwekkende film onder de titel Atlantis. De film speelt zich af in 2015, een jaar na afloop van een verschrikkelijke oorlog. Niet eerder zag ik een post-apocalyptisch (stedelijk) landschap zo intens verbeeld.
De mensen die deze oorlog overleefden zijn allen op een of andere manier getraumatiseerd. Hoe pak je je leven weer op nadat jij en je medeburgers elkaar de hersens insloegen omwille van vermeende territoriale of culturele drogbeelden. Sommigen gaan dan ook na die oorlog met elkaar op de vuist: waarom moest jij zo nodig naar de wapens grijpen?
In gruwelijke beelden laat Vasyanovich zien hoe mensen kunnen reageren op hun trauma's.We volgen voornamelijk Sergej die een baantje in een staalfabriek inruilt voor watertransporteur. Niet alleen ligt het hele land vol mijnen maar ook het oppervlaktewater is volledig vergiftigd. Sergej krijgt de gelegenheid naar het buitenland te gaan maar hij gaat niet op het voorstel in. Hoe desolaat zijn huidige omgeving ook is - hij heeft een naargeestig flatje gevonden op een industrieel complex - het bevalt hem er omdat hij er niet lastig gevallen wordt, er rust vindt. "Ik zou niet meer passen in een normale wereld", zegt hij.
Hij gaat als vrijwilliger aan de slag bij een groepje mensen dat massagraven leeghaalt en de overblijfselen van gesneuvelde soldaten - we komen onder hen Russen, Oekraïners en bewoners uit de Donbass tegen - beschrijft en documenteert om ze vervolgens opnieuw te begraven. Ook al zijn de namen niet meer te achterhalen, nu liggen ze tenminste niet meer helemáál anoniem begraven.
Een strohalm is misschien dat sprankje hoop dat menselijk contact kan bieden? We weten het niet. Een vrijpartij is echt het enige lichtpuntje, maar zwakker licht is nauwelijks denkbaar in deze donkere en troosteloze film. Toch vond ik het een indrukwekkende film waarin de troosteloosheid heel af en toe zomaar schoonheid uit kon stralen. Hoe absurd. Maar dit verhaal, deze beelden, ze zijn bepaald niet ondenkbaar, liggen ze ons in het verschiet?
Hoe kun je walging uitdrukken?
Een voortreffelijk commentaar van Frank Heinen, tv-recensent voor de Volkskrant,, op die onwaarschijnlijk domme en irritante kindsterretjes en de talkshowredacties die hen zo nodig ruim baan moesten geven. In wat voor land leven we eigenlijk? Maar er is iets wat nog véél schokkender vind: het management van Famke Louise heeft eerder dit jaar € 31.000 van de overheid gekregen om de Coronacrisis te kunnen overleven en diezelfde Famke Louise was een van de artiesten die geld van de overheid kregen om jongeren erop te wijzen dat ze zich aan der basisregels moesten houden. Hadden die redacties van die talkshows daar niet eens de aandacht op kunnen richten? Een van de andere actievoerende artiesten, rapper Bizzey, kreeg € 18.000 overheidssteun. Zo jong en dan al zo verrot! Dit is de manier waarop we, aan de vooravond van een tweede golf, een totaal verziekt klimaat in ons land krijgen, met dank aan - en ik citeer hier Frank Heinen gretig - die viruswaanzinnige Willem Engel, de door FvD opgepookte eenmansbrandhaard van kwaadaardige coronakolder.
woensdag 23 september 2020
Het Russisch regiem is kwaadaardig tot in haar kleinste vezels
Het is eigenlijk met geen pen te beschrijven hoe Poetin en de zijnen erin slagen pure kwaadaardigheid aan de dag te leggen. Je kunt nauwelijks bijhouden hoe vaak en hoe snel het Russisch regiem zich te buiten gaat aan de meest verwerpelijke en schandalige vormen van bedrog en terreur. En dat gaat van groot tot klein.
We roepen de MH17 in herinnering, de annexatie van de Krim, de bezetting van Oekraïne, de talloze aanslagen op politieke tegenstanders, het eindeloze kiezersbedrog, de vervalste verkiezingsresultaten en deze lijst is nog oneindig veel langer. Denk aan de inmenging in verkiezingen elders, de nooit eindigende pogingen om door middel van bots en trollen in andere landen destabilisatie te bewerkstelligen.
Meest recentelijk zijn er de vervalste resultaten van een Corona-onderzoek en de ontwikkeling van een nieuw virus. De Russen schrikken werkelijk nergens voor terug en vervalsen gewoon onderzoeksresultaten en grafieken die ze indienen bij hun al te creatief ingevulde onderzoeksrapporten. Wel over de rug van miljoenen mensen die vervolgens een vaccin gaan krijgen dat is gebaseerd op vervalste onderzoeksdata. En wat te denken van de vergiftiging van de leider van de gezamenlijke oppositie in Rusland, Navalny. Poetin heeft zelfs het ongehoorde lef tegenover Macron te suggereren dat Navalny zichzelf zou hebben vergiftigd om het Russisch regiem in een kwaad daglicht te stellen. Zieker kun je het niet krijgen.
In dit tijdsgewricht worden we helaas overal ter wereld geconfronteerd met autocratische of ronduit dictatoriale leiders, die geen enkele boodschap hebben aan democratische spel- en leefregels, die hun burgers inzetten als pionnen in hun machtsstrijd, die terreur en willekeur toepassen om hun doel, de bestendiging van de bestaande machtsverhoudingen, te bereiken. Regimes die elke vorm van oppositie als misdaad bestempelen.
We komen dit soort moderne dictators tegen op cruciale posities, in landen die ook op het wereldtoneel een hoofdrol vervullen: Trump, Poetin, Xi Jinping, Bolsonaro, Duterte, Orban, Kaczynski, Erdogan en vergeet niet de vele politieke leiders die dicht tegen het moderne illiberale populisme aanschuiven. Maar de kwaadaardigheid van Poetin overtreft zijn bentgenoten in alle opzichten.
#ikdoenietmeermee doorgeprikt
Ik sta er niet van te kijken dat deze walgelijke club bijeen is gebracht door Willem Engel, de (kwade) genius achter wat aanvankelijk viruswaanzin heette maar nu door de initiatiefnemer viruswaarheid wordt genoemd. Van mij mogen mensen vinden en menen en denken wat hen goeddunkt. Maar als je een beetje doorvraagt bij de deelnemers aan dit beroerde initiatiefje van BN-ers dan blijkt onmiddellijk dat ze beetgenomen zijn en distantiëren ze zich van hun aanvankelijke instemming.
Gisteren zag ik een zanger Tim bij Op1 en vanochtend lees ik over een zangeres Famke in de Volkskrant helemaal terugkrabbelen en stamelen dat ze het allemaal zo niet bedoeld hebben. Voor mij is Willem Engel een kwaadaardig persoon maar helaas prikken mensen niet snel door hem heen. Willem Engel verkoopt het product Willem Engel en alles wat werkt is goed, kennelijk.
Willem Engel maakt misbruik van tienersterretjes die op grond van hun talloze volgers op sociale media als influencer worden beschouwd. Ik moet natuurlijk oppassen dat ik niet meteen Michael Sandel over me heen krijg maar ik stoor me mateloos aan het feit dat iedereen maar een mening heeft over tal van zaken waar men nog nooit langer dan vijf minuten over heeft nagedacht maar in weerwil daarvan wel op allerlei podia mee mag praten.
Laat tienersterretjes nou gewoon zingen, dat vinden een heleboel andere tieners heel erg leuk. Maar bespaar me in godsnaam hun mening over zaken waarover ze gewoon niet mee kunnen praten. Als het over Corona gaat wil ik virologen, epidemiologen, andere artsen en ethici horen. Alle andere geluiden zijn wat mij betreft onwelkome ruis, to put it mildly.
dinsdag 22 september 2020
De Republikeinen zijn schaamteloos kwaadaardig
Dat de VS worden geleid door een krankjorume idioot is al erg genoeg en dat hij een serieuze kans maakt herverkozen te worden is verontrustend en deprimerend. Dat komt uiteindelijk door het volstrekt ondemocratische systeem van de verkiezingen in Amerika, samengevat in de kreet 'winner takes all'. In de laatste dertig jaar hebben de Republikeinen slechts éénmaal de 'popular vote' behaald, in alle andere situaties sleepten ze het presidentschap binnen uitsluitend dankzij dit 'winner takes all'. Tot zo ver de Amerikaanse democratie.
Echt schandalig is het gedrag van de Republikeinen die geen enkele moeite meer doen te verbergen hoe kwaadaardig ze zijn. Twee van die perverse elementen wil ik hier nader belichten. Mitch McConnell en Lyndsey Graham. Toen Obama in zijn laatste jaar van zijn tweede termijn een rechter in het Hooggerechtshof kon vervangen - en dat deed zich voor negen maanden voor de aanstaande verkiezingen - bewoog McConnell hemel en aarde om te bereiken dat de vervanging van een rechter in het hoogste rechtscollege van het land pas zou plaatsvinden na de inauguratie van een nieuwe president. En ook Lyndsey Graham nam dat standpunt in en voegde eraan toe dat dit ook zou gelden voor de volgende president, wie dat ook zou zijn, uit welke denominatie dan ook afkomstig.
Nu zitten we nog geen twee maanden voor de nieuwe verkiezingen en overlijdt Ruth Bader Ginsberg, een iconische vrouw met een onvoorstelbare staat van dienst. Er bestaat geen voorzienigheid, dat is nu wel onomstotelijk aangetoond, er bestaat geen billijkheid, er bestaat geen rechtvaardigheid. Trump krijgt de kans een van de laatste niet-conservatieve rechter te vervangen door de volgende hielenlikker en hij heeft al verklaard dat hij zich verplicht voelt die vacature onmiddellijk op te vullen. Ook al verklaarde Ruth Bader Ginsberg in haar laatste dagen dat het diepste en vurigste wens was dat haar plaats pas na de verkiezingen zou worden ingenomen door haar opvolger.
McConnell en Graham zijn natuurlijk niet vergeten hoe ze zich tijdens het presidentschap van Obama hebben opgesteld en gedragen maar zonder blikken of blozen staan ze er nu op dat Ruth Bader Ginsberg onmiddellijk vervangen wordt. Dat heet bij ons over je eigen graf heen regeren. Maar dat heet bij ons ook schaamteloze kwaadaardigheid. Voor mij vertegenwoordigt McConnell meer nog dan Trump de pure kwaadaardigheid. Trump is een idioot en levensgevaarlijk maar hij heeft de hersens van een krokodil. De Amerikanen moeten zich schamen dat ze zo'n schertsfiguur met zoveel macht bekleden. Maar McConnell is de verpersoonlijking van alles wat slecht en oneerlijk is.
maandag 21 september 2020
vrijdag 18 september 2020
Noam Chomsky en Jill Lepore over de Verenigde Staten
U merkt aan dit blog dat ik nogal in beslag wordt genomen door de ontwikkelingen in de Verenigde Staten. Het is bijna niet te bevatten wat zich daar momenteel allemaal afspeelt. De komende verkiezingen begin november 2020, zijn dan ook van ongekend belang voor de toekomst van niet alleen de VS maar zeker ook voor de toekomst van de democratie. Ik houd het bepaald niet voor onmogelijk dat de verkiezingen ongekend geweld in de Amerikaanse samenleving uit zullen lokken. De zittende president zal er geen enkele moeite mee hebben zulk geweld aan te wakkeren.
De verkiezingen en mijn fascinatie voor dat land deden me onmiddellijk toehappen toen ik las dat er een geschiedenis van de Verenigde Staten was verschenen onder de titel Deze Waarheden van de Amerikaanse historica Jill Lepore. Een vuistdikke pil die in een bestek van bijna duizend pagina's de geschiedenis van het Noord Amerikaanse continent beschrijft. Ik vind het een fantastisch boek, waardoor ik het gevoel heb tenminste iets meer van die supermacht en haar bewoners te begrijpen.
Niet dat het me vrolijk stemt, integendeel. Trump probeert zijn electoraat aan te moedigen met de MAGA-slogan Make America Great Again, waar hij in zijn verkiezingscampagne en inauguratierede de mantra America First scandeerde, een leuze die overigens al in de jaren dertig van de vorige eeuw door Randolph Hearst werd geïntroduceerd en die zelfs leidde tot de oprichting van het America First Committee in 1940, overigens toen om Amerika te behoeden voor deelname aan Wereldoorlog II. Make America Great Again suggereert dat het land ooit groot was maar de geschiedenis zoals Jill Lepore die optekende laat zien dat er weinig aanleiding is voor zulk een zelfbeeld!
Het is goed en wenselijk dat een volk een positief zelfbeeld kan koesteren maar de Amerikanen hebben, eerlijk gezegd, weinig aanleiding tot al te veel vreugde over zichzelf. Jill Lepore geeft op een bewonderenswaardige manier weer hoe de Amerikanen in de loop van hun geschiedenis worstelden en worstelen met vrijheid, rassenscheiding, rassenhaat, godsdienst, de rol van de media, de politiek en van het bedrijfsleven en het militair-industriële complex, met de interpretatie van hun Grondwet, met hun als heilig beschouwde instituties zoals de Senaat en het Congres, precies die instituties die Trump probeert te vernietigen.
Iemand anders waar ik graag naar luisteren is de Amerikaanse linguïst Noam Chomsky, die zich steeds meer ontwikkelde tot een analyticus van de Amerikaanse eigentijdse geschiedenis par excellence. Zie de video in mijn vorige post die naadloos aansluit bij het standaardwerk van Jill Lepore. Wilt u ook iets meer leren begrijpen van de Amerikanen, lees dan dit fascinerende werk van Jill Lepore. U vindt mijn (voorlopige) bespreking van haar studie hier. En Noam Chomsky vindt u uitgebreid terug op YouTube. Bekijkt u zijn video's en ik ben benieuwd of u dan hetzelfde ervaart als ik: het doet goed te luisteren naar een eminence grise die altijd in rustige bewoordingen en bedachtzaam formuleert en die in alles zijn enorme erudiete uitstraalt. Mensen om te koesteren!
Make America Great was denkbaar ten tijde van Barack Obama maar er is vrijwel niets meer over van zijn erfenis. Trump heeft hem en zijn gedachtegoed verguisd, verdacht gemaakt en waar hij kon afgebroken. Even leek het mogelijk te zijn dat de grootmacht Amerika naar een mentaal en moreel evenwicht kon groeien. Het tegendeel is waar gebleken.
zondag 13 september 2020
Edward Snowden
U herinnert zich ongetwijfeld nog Edward Snowden, die in 2013 journalisten geheime data verstrekte waaruit bleek dat de Amerikaanse veiligheidsdienst NSA, waar Snowden werkzaam was, op grote schaal de privacy van burgers schond en heimelijk internetactiviteiten van burgers schond zonder dat daartoe door de wetgever toestemming was verleend. De Amerikaanse regering probeerde Snowden te arresteren om hem te berechten wegens landverraad. Als er iets is wat ik de Obama administration verwijt is het wel de manier waarop met klokkenluiders werd omgesprongen. Snowden ontkwam op het nippertje en leeft sindsdien in Moskou waar hij politiek asiel verkreeg.
Trump, die niets van klokkenluiders moet hebben maar nog minder van veiligheidsdiensten, heeft in een recent interview aangegeven nog eens goed naar de Snowden-zaak te zullen kijken. Sindsdien gonst het van de geruchten dat de Amerikaanse regering zou overwegen Snowden te pardonneren. Waarmee hij terug zou kunnen keren naar zijn vaderland.
In een interview met Brian Williams van MSNBC geeft Snowden aan dat hij natuurlijk het liefste terugkeert naar de VS maar dat hij dat alleen overweegt als hij van de Amerikaanse regering harde garanties op een eerlijk proces krijgt. Hij geeft voorts aan dat er geen enkel contact tussen hem de regering is geweest en dat er geen sprake van is dat hem een pardon zou zijn aangeboden. Ook zal hij zelf niet om zo'n pardon verzoeken. En hij wenst al helemaal geen pardon te krijgen omdat dat een politicus, wie dan ook, goed zou passen. Snowden wil vooral bewerkstelligen dat klokkenluiders (whistle-blowers heet dat in het Amerikaans) in alle veiligheid en gemoedsrust het recht en de ruimte krijgen om wantoestanden te openbaren en te agenderen op de politieke agenda.
Een moedige vent, deze Edward Snowden. Zoals u wellicht weet heeft de hoogste rechter in de VS inmiddels geoordeeld dat het NSA inderdaad onwettig handelde. Daarmee zou de kous af moeten zijn en zou Snowden zonder gevaar terug moeten kunnen keren. Zou. De werkelijkheid echter is een andere.
vrijdag 11 september 2020
Hoe verdedigbaar is het zwijgen van Bob Woodward?
De vermaarde Washington Post journalist Bob Woodward, bekend van het Watergate schandaal dat leidde tot het aftreden van president Nixon, wist al maanden lang dat Trump bewust de ernst van Covid-19 bagatelliseerde omdat hij geen paniek wilde veroorzaken. Trump verdedigt zich momenteel met precies dat argument en heeft zelfs de onbeschaamdheid zichzelf te vergelijken met Churchill die in de Tweede Wereldoorlog het Britse publiek opriep tot kalmte met de woorden "keep calm and carry on". Het excuus van Trump zou aanvaardbaar geweest zijn als hij het misleiden van het Amerikaanse publiek vergezeld had doen gaan van desondanks daadkrachtig en effectief ingrijpen om de gevolgen van het virus in te dammen. Maar dat is wel het laatste wat deze politieke onverlaat heeft gedaan.
We weten al een paar jaar dat Trump de meest leugenachtige en ongeschikte president is die de Amerikanen ooit hebben gehad. Daar hoeven we het nu niet over te hebben. Ik hoop dat er ook nog audiofragmenten opduiken van de uitlatingen van Trump over Amerikaanse soldaten uit de Eerste en Tweede Wereldoorlog die begraven liggen in Frankrijk. Maar we hoeven ons geen illusies te maken: Trump komt echt overal mee weg, zijn electoraat is verontrustend groot en is bereid hem elke misstap te vergeven.
De vraag is nu of Bob Woodward geen mensenlevens had kunnen redden door in een veel vroeger stadium de audiotapes van Trump vrij te geven. Zelf zegt Woodward hierover in een interview dat hij geen audiotapes wilde vrijgeven zolang hij er zelf niet van overtuigd was dat Trump er helemaal naast zat. Dat is natuurlijk een uitermate zwakke redenatie. Toen er honderdduizend doden te betreuren waren met het vooruitzicht van verdubbeling van dat aantal, was dat dan geen overtuigend argument?
Ik vind het wel heel teleurstellend dat Woodward voor deze aanpak heeft gekozen. Hoewel, zou hij de leugens van de president eerder hebben geopenbaard, dan zou hij zijn interviews nooit hebben kunnen afronden. Het is een gegeven dat hoe langer je in gesprek bent met de huidige Amerikaanse president, hoe meer deze geneigd is zijn mond voorbij te praten. Dus vanuit tactisch oogpunt bekeken is de keuze van Woodward misschien toch te verdedigen.
Maar zoals ik zei, het maakt allemaal niets uit. Trump komt overal mee weg. En de kans dat hij ondanks de huidige achterstand in de peilingen toch wordt herkozen is nog steeds zeer reëel. Het zou niet alleen ongekend teleurstellend maar vooral ook verontrustend en zeer gevaarlijk zijn. Gevaarlijk, niet alleen voor de Amerikanen zelf maar ook voor de hele wereld. Kijk in dit verband eens naar de video van Noam Chomski. U moet er even de tijd voor nemen maar het loont de moeite om naar deze eminence grise te luisteren.
donderdag 10 september 2020
De invloed van Corona op het grote zakenleven
Oxfam heeft een rapport uitgebracht onder de titel Power, profits and the pandemic over de invloed van Corona op het grote zakenleven. Om maar met de deur in huis te vallen: er verandert niets ten goede, behalve dan voor big business. Een paar vaststellingen uit het rapport:
- Sinds de uitbraak van Covid-19 hebben 400 miljoen mensen hun baan verloren
- Tegelijkertijd maakten 32 van de meest rendabele bedrijven ter wereld 109 miljard meer winst dan in de voorgaande jaren
- Een Corona-tax zou wereldwijd testen en een wereldwijd toepasbaar vaccin ruimschoots kunnen financieren
- Bedrijven doen weinig of niets om te helpen het virus te bestrijden en vinden profit en aandeelhouders nog steeds veel belangrijker dan people en medewerkers.
U vindt het integrale rapport hier. En als we kijken naar de rijkste man op aarde, Jeff Bezos: hij zou iedere werknemer van Amazon een bonus kunnen geven van een ton en nog steeds even rijk zijn als toen de Coronacrisis uitbrak. Amazon heeft bijna negenhonderdduizend medewerkers wereldwijd!
Oxfam pleit voor een herdefiniëring van zaken doen opdat bedrijven voor zichzelf een grotere maatschappelijke rol weggelegd zien dan thans het geval is; maar vooral ook zouden medewerkers een heel andere positie moeten krijgen dan de volstrekt inwisselbare commodity die ze nu vormen.
woensdag 9 september 2020
Tenet
Tenet is de jongste en tevens meest spectaculaire film van regisseur Christopher Nolan. Ik ken de regisseur van Memento en Interstellar, films die op een of andere manier echoën in dit Tenet. De film vertelt het verhaal van een protagonist, gespeeld door een verrassend goed spelende en overtuigende John David Washington, die de aarde moet redden. Niet van terroristen of rogue states maar van een toekomstige macht die de inversietechnologie gebruikt om in te grijpen in het verleden.
Doe maar geen moeite om het te begrijpen, zegt een wetenschapster aan het begin van de film, accepteer maar dat het technisch mogelijk is, ooit eens, niet nu. Gaandeweg wordt ons wel duidelijk dat een Rus, Sator, de bad guy is in deze film, het zou ook eens anders zijn. Sator wordt gespeeld door de in Wallander altoos gekweld kijkende Kenneth Branagh en ook in deze film maakt de Brit een zeer geforceerde indruk. Ik zal nooit een fan van hem worden maar zijn aanwezigheid verhinderde me niet enorm van Tenet te genieten. En Tenet, het is u niet ontgaan, is een palindroom dat je van voor naar achter maar ook omgekeerd kunt lezen.
Ik zal hier niets van de plot onthullen, dat zou ten koste gaan van uw kijkgenot. En als u van James Bond of Star Wars houdt, dan moet u deze film beslist gaan zien. Het budget voor de film schijnt 225 miljoen dollar te bedragen en dat is aan de film wel af te zien. Een spectaculaire scene met een Boeing 747 was alleen mogelijk door de aankoop van een heuse Boeing 747 om de scenes met dit real live toestel mogelijk te kunnen maken.
Net als bij James Bond of Star Wars is het eigenlijke verhaal veel meer een kapstok om vooral spectaculaire beelden aan op te hangen. Het verhaal van Tenet is extra ingewikkeld door het idee fixe van de inversie: technologie die mensen en gebeurtenissen in omgekeerde (tijd)volgorde kunnen doen handelen, waardoor actoren uit de toekomst zonder tijdreizen kunnen ingrijpen in het verleden. Onderdeel van die technologie is tevens dat men in het verleden voorouders kan ombrengen zonder dat dit gevolgen heeft voor nazaten in de toekomst. Dat is natuurlijk niet te bevatten, zoals er wel meer niet te bevatten is in deze film.
Met name aan het einde wanneer de ultieme strijd zich voltrekt, is de good guy niet meer te onderscheiden van de bad guy, je hebt geen idee meer wie wie is, welk deel van het verhaal zich in het normale tijdsverloop afspeelt en welk deel in de inversie. Maar het begrijpen van wat je voorgeschoteld wordt heb je dan allang achter je gelaten, overdonderd door de explosies van beeld en geluid. En laten we vooral niet de even verpletterende als schitterende muziek van Ludwig Göransson vergeten.
Het acteren in dit soort actiethrillers is volstrekt secundair ofschoon, ik zei het al, Washington hier, evenals tegenspeelster Elisabeth Debicki, volledig overtuigt. Nogmaals, een heleboel van deze film heb ik niet begrepen maar wat geeft het, het was ronduit spectaculair om te zien en te ondergaan. Op YouTube vindt u tal van Tenet-explained-video's. Voor als u echt op alle details wilt letten. Voor mij hoeft dat niet. Maar ik kan u deze film alleen maar aanbevelen. U moet u dan wel van spektakel, actie, achtervolgings- en gevechtsscenes houden. In het genre is Tenet de absolute top.
Öndög
Öndög betekent in het Mongools zoiets als dinosaurusei maar ook foetus. De Mongoolse cineast Wang Quan'an maakte een film onder de titel Öndög. Slow cinema van het beste soort. De film speelt zich af op de eindeloze Mongoolse vlakte rond een alleenstaande vrouw die zich probleemloos lijkt te kunnen handhaven in de voor ons barre omstandigheden. Voor sommige klusjes doet ze een beroep op de buurman, die haar vroeger al twee keer bezwangerde zonder dat de vrucht voldragen kon worden.
De film begint met een lijk en ofschoon in de loop van de film de toedracht van dit misdrijf wel duidelijk wordt, gaat de film helemaal niet over misdaad of politie. De vrouw verlangt naar een kind, zoveel wordt ons wel duidelijk in deze film waarin niet erg veel gesproken wordt. We moeten het doen met de beelden die de regisseur ons voorschotelt.
En die beelden zijn prachtig. Öndög is een genot om naar te kijken, honderd minuten lang. Een modern sprookje uit een land waar nog oude en archaïsche sociale structuren bestaan. Prachtige shots van de Mongoolse vlakte, de luchten, de avondzon, de spaarzame dieren die er rondzwerven en het wordt helemaal sprookjesachtig wanneer we achter deze beelden de boventonen van Mongoolse monniken horen. Kortom, een heerlijke film die u beslist moet gaan zien als u wilt weten welk verhaal er nu precies verteld wordt.
dinsdag 8 september 2020
zaterdag 5 september 2020
Grapperhaus moet tenminste een boete betalen en een strafblad krijgen
In een helder en uitstekend artikel in de NRC van vandaag betoogt Wout Wijnbeek, gepensioneerd universitair docent recht, dat Grapperhaus niet weg kan komen met een aflaat door geld over te maken naar het Rode Kruis. Grapperhaus schendt daarmee het gelijkheidsbeginsel. Nog in 2017 schreef Grapperhaus daar zelf het volgende over:
Gelijkheid is een kostbaar en kwetsbaar goed: kostbaar, omdat het van ieder verlangt om ongelijkheden te helpen herstellen, zodra die ontstaan; kwetsbaar, omdat de gelijkheid elk moment verstoord kan worden door iemand die de vrijheid neemt de gelijkheid te beëindigen.
Met een aflaat waarvan Grapperhaus nu zichzelf bedient, kochten zondaars vroeger vergeving van hun zonden af. Maar die vlieger gaat niet op natuurlijk. Als Grapperhaus zichzelf werkelijk serieus neemt, betaalt hij gewoon de boete die u en ik zouden krijgen wanneer wij een overtreding als de zijne zouden begaan.
Daarvoor is wel een onafhankelijk OM nodig dat zich bewust is van dat gelijkheidsbeginsel en Grapperhaus dus alsnog vervolgt en een boete oplegt. En een aantekening in zijn dossier, dus een strafblad, ook voor de minister. Wijnbeek: "Alleen als een minister zelf ook onder de rechtsregels valt, leven wij nog in een rechtsstaat".
Moedige politici, moedige burgers, ze bestaan wel degelijk
Ik heb mateloos veel bewondering voor burgers, studenten en jonge politici die het lef hebben op te staan tegen de gevestigde orde wanneer autocraten of despoten de macht in handen hebben of houden. Zie wat er gebeurde in Hong Kong en zie wat er zich juist deze weken afspeelt in Belarus. Loekasjenko verkwanselt zijn land nog liever aan Poetin en Lavrov dan dat hij de burgers van zijn land serieus neemt en zelfbeschikking gunt. In de ogen van dit soort dictators is democratie per definitie een verwerpelijke gedachte.
Desondanks zijn burgers bereid en hebben ze het lef het op te nemen tegen een vrijwel onoverwinbare macht. Ik zie niet in hoe een burgerbeweging de communistische partij in China aan de kant zou kunnen schuiven. Uiteindelijk immers zijn zulke machtscentra bereid nietsontziend geweld tegen de eigen burgers te rechtvaardigen en toe te passen.
Dat geldt ook voor Loekasjenko die zich de laatste tijd in camouflagekleding en met handwapens in de openbaarheid vertoont om zijn burgers duidelijk te maken dat hij bereid is zijn positie desnoods met geweld te consolideren. Om maar te zwijgen van de schurkenstaat waar het perverse duo Poetin/Lavrov bereid is de meest smerige oorlogstactieken toe te passen. Inclusief nep nieuws, inclusief vergiftiging, inclusief grof geweld. Wij staan er allemaal bij en we doen niets. In de NRC van vandaag worden enkele jonge Russische politici belicht die ondanks deze staatsrepressie het lef hebben vrijuit te spreken en de zittende macht ter verantwoording te roepen.
Jegor Zjoekov (22) is een van hen. Hij heeft 150.000 volgers op YouTube en kreeg draconische straffen opgelegd voor zoiets futiels als het gooien van een kartonnen koffiebekertje naar de politie.
Ljoebov Sobol (32) is de vrouw achter het wekelijks YouTube programma Navalny News. Haar man werd al eens met een vergif naald gestoken.
Michail Svetov (35) is de grondlegger van de Russische Libertarische Partij. Hij schijnt van vooral jonge meisjes te houden en is een volger van de omstreden psycholoog Jordan Peterson maar dat neemt niet weg dat hij geen blad voor de mond neemt als het erop aankomt de Russische regering ter verantwoording te roepen voor misstanden.
Roman Joeneman (25) is een jonge ideoloog die samenwerkt met Navalny en richt zich vooral op concrete acties. Zo presenteerde hij een eigen grondwet toen Poetin met wijzigingsvoorstellen kwam die hem in staat stelden tot in lengte der dagen aan te blijven. Poetins wijzigingsvoorstellen zijn inmiddels aangenomen.