dinsdag 28 februari 2017

Van het verkiezingsfront 4


De dagelijkse vraaggesprekken met lijsttrekkers bij Nieuwsuur zijn zeer de moeite waard. De politici worden scherp en kritisch bevraagd. De vaardigen onder hen blijven overeind maar wie een onzinverhaal heeft gaat ongenadig onderuit. Dit laatste overkwam zowel van der Staaij als Krol waarbij vooral de laatste opvalt dat hij maar niet het onderscheid leert maken tussen WAO en AOW en dat hij heel snel de vluchtroute naar alternative facts kiest.


Geen wonder dat Wilders geen trek heeft in zo'n interview. Want behalve dat hij zijn dedain voor de gevestigde media altijd en overal ten toon wil spreiden voelt hij ook wel aan dat iedere journalist die zich maar een klein beetje minder, minder, minder onderdanig opstelt als Rick Nieman het hem knap moeilijk kan maken. Ik kan zo een tiental vragen bedenken die ik hem graag voor zou willen houden en waarvan je weet dat hij er geen antwoord op heeft.


Wie glansrijk overeind bleef was Marianne Thieme die gisteravond door Marielle Tweebeke bevraagd werd. De Partij voor de Dieren heeft een uitstekend verhaal. Tweebeke dacht het haar moeilijk te maken met een vraag naar haar geloof. Een denominatie die niets moet hebben van het homohuwelijk, dus hoe zat dat nou? Thieme antwoordde dat zij daar geen enkele wrijving ervoer, haar geloof is een privé-aangelegenheid en dat moest vooral zo blijven. Om vervolgens te verklaren dat zij een overtuigd voorstander van het homohuwelijk was.


Het is dat ik mijn keuze al heb gemaakt, anders zou de Partij voor de Dieren een serieus alternatief zijn geweest. Vanochtend op de radio beluisterde ik een vraaggesprek tussen grootinquisiteur Sven Kockelman en Groen Links EU-parlementariër Bas Eickhout. Een uitmuntend politicus die geen enkele vraag uit de weg ging en  zeer goed gedocumenteerd reageerde op alle pogingen van Kockelman om hem op een mentale spagaat te betrappen. Geen schijn van kans voor Sven. En ik prees me gelukkig dat mijn primaire politieke keuze niet aan het wankelen kon worden gebracht.


maandag 27 februari 2017

Geen proleet maar een laffe proleet


Wilders laat het nu ook bij Nieuwsuur afweten. "Het lijkt hem niet leuk" zo luidt zijn tweet. Noemde ik Wilders eerder een proleet, moet ik dat beeld nu bijstellen: hij is een laffe proleet. En ik zal maar niet beginnen over de moslim terrorist die Pim Fortuijn vermoord zou hebben.

Stuk Rood Vlees


U herinnert u ongetwijfeld nog wel premier Rutte die na weer eens een onsmakelijke oprisping van Wilders reageerde door op te merken: "Je moet niet reageren op elk stuk rood vlees dat de arena wordt ingegooid". Die woorden vormden uiteindelijk de naam van een nieuw en uiterst interessant weblog: Stuk Rood Vlees.

Op dit blog Stuk Rood Vlees publiceren politicologen de resultaten van hun onderzoeken om deze zo onder de aandacht van een breder publiek te brengen. Het publieke debat kan wel wat diepgang en onderbouwing gebruiken, stellen zij vast. Lees eens een van de meest recente publicaties van Armen Hakverdian: Moslims moeten en zullen de schuld krijgen van 'winterfeesten' en 'verstopeitjes'

Ik geef u hier vier titels van recent onderzoek. Voor de rest moet u dit blog vooral eens bezoeken, het is meer dan de moeite waard. U vindt het blog hier: Stuk Rood Vlees
  • Strategisch stemmen op Rutte werkt vooral averechts
  • Rammelende studie naar opleidingsniveau en PVV-steun vindt helaas gretig aftrek
  • Minder, minder? De voorkeur voor de PVV in diverse buurten
  • Het probleem van Thierry Baudet

zondag 26 februari 2017

Euthanasiasme


Een onvermijdelijk en belangwekkend artikel in de NRC van dit weekend van professor Dorien Pessers en Dr. Alfred Sachs over euthanasie of wat zij vooral zijn gaan zien als - een fraaie woordvondst - euthanasiasme. Ik kan u het artikel aanraden, u vindt het hier: Verblind door euthanasiasme


Wie deze kolommen vaker bezoekt weet dat ik een groot voorstander ben van het zelfbeschikkingsrecht. En ofschoon ik dat vooral ook wil blijven, niet wetend of ik ooit gebruik zal willen maken van dat recht, zet hun artikel wel degelijk aan het denken. Reden genoeg om het juist hier nog eens onder uw aandacht te brengen.

Als ik het over het zelfgekozen levenseinde heb ga ik uit van mensen voor wie verder leven niets meer te bieden heeft. De zelfgekozen dood is dan niet zozeer een alternatief voor niet gevonden oplossingen voor bestaande problemen maar veeleer de logische consequentie van een diep doorleefd gevoel dat verder leven geen toegevoegde waarde meer biedt, geen nieuwe inspiratie oplevert.

Ik kan me nu niet voorstellen ooit te willen kiezen voor zelfdoding om andere redenen dan uitzichtloos en ondraaglijk lijden als gevolg van ziekte of naderende dementie. Blijf ik gezond van lichaam en geest, dan is voor mij een zelfgekozen dood ondenkbaar. Maar ik vind wel dat ik het zelfbeschikkingsrecht heb, dat mij dat toekomt.

Waar Pessers en Sachs echter terecht op wijzen is dat de eerste taak van de staat is het leven van iedere burger te beschermen, ongeacht de kwaliteit. Letterlijk schrijven zij: "Een gemeenschap kan niet duurzaam overleven wanneer er geen verbod op doden bestaat. En dat verbod geldt ook voor de staat". Ik ben het daar volmondig mee eens, dat is ook waarom wij - op de SGP-ers van de verdwaalde van der Staaij na - tegenstander zijn van de doodstraf.

De burger heeft afweerrechten: het recht om de staat op afstand te houden. En het is vreemd wanneer diezelfde burger de staat vervolgens uitnodigt in de meest intieme levenssfeer: "Staat, kom mij helpen mijn leven te beëindigen want ik heb er geen behoefte meer aan". Dat afweerrecht is dan plots een claimrecht geworden. Pessers en Sachs: "De functieverandering die de staat onder invloed van deze claimrechten ondergaat, mag dan in verschillende opzichten inderdaad als een uitdrukking van barmhartigheid en solidariteit worden gezien, zij is niet zonder gevaren voor het morele karakter van de staat zelf. Historische ervaring en morele intuïtie verzetten zich immers tegen wetgeving die het doden juridisch legitimeert en faciliteert".

Zij wijzen op het risico van het aanbod dat de vraag zal stimuleren. Zelf ben ik daar niet zo van overtuigd. Zelfdoding is de meest ingrijpende daad die een individu kan verrichten en de praktijk laat zien dat mensen niet zo maar tot die uiterste daad besluiten. Door de staat ter beschikking gestelde levenseindebegeleiders getuigen voor de beide auteurs niet van barmhartigheid maar van een dreigend moreel verval van de staat.


Ik ben er (nog) niet uit. Dit artikel dwingt tot nadenken en het is een goede zaak dat hieraan zo prominent aandacht aan wordt besteed. Zoals gezegd, ik ben en blijf voorstander van het zelfbeschikkingsrecht maar het is moreel wellicht niet wenselijk of aanvaardbaar voor de uitoefening van dat recht een beroep op de staat te (moeten) doen.

Politieke bijziendheid


In een uitstekend interview met socioloog Jan Willem Duyvendak in de Volkskrant dit weekend wordt de lezer een helderder beeld van de werkelijkheid geboden dan de doemscenario's die de nationalistische populisten ons doorgaans voorhouden. U kunt het hele artikel hier lezen Interview Jan Willem Duyvendak

Ik beperk me hier tot enkele hoofdlijnen van zijn verhaal. De belangrijkste is dat groepen Nederlanders tegenover elkaar worden geplaatst. Als de boze Nederlander achter Wilders kruipt en de boze allochtoon achter Kuzu, ja dan hebben we een perfect recept voor steeds grotere tegenstellingen en alles wat daaruit voort kan vloeien.

Nationalisten kijken niet meer over der grens en zo worden tal van zaken als typisch Nederlands gepresenteerd terwijl ze dat helemaal niet zijn. Dat geldt onder andere voor homo- en vrouwenrechten die ook buiten onze landsgrenzen van steeds groter belang zijn geworden. In plaats van deze rechten als mensenrechten te presenteren, doen we het voorkomen alsof het Nederlandse waarden zouden zijn.

De werkelijkheid is dat steeds meer moslims in Nederland voorstander van het homohuwelijk zijn. En uit onderzoek blijkt dat niet zozeer Nederland islamiseert (het spookbeeld dat Wilders nu al jarenlang roeptoetert) maar de de moslims vernederlandsen. Langzaam weliswaar maar de trend is onmiskenbaar. Dat laat natuurlijk onverlet - voeg ik hier aan toe - dat zich ook hier onverdraagzamen manifesteren en onder de moslims hebben we het dan vooral over de salafisten. Duyvendak: "Het ironische is dat de opvattingen van PVV-stemmers en moslims over vrouwen- en homorechten dicht bij elkaar liggen. PVV-stemmers zijn maar een klein beetje progressiever. Moslims in Nederland zijn ook iets progressiever dan moslims in andere Europese landen".

Belangwekkend en zeer op zijn plaats vind ik de laatste constatering van Duyvendak: "De allergrootste problemen zijn juist niet nationaal. Hoe kan het dat populisten zich niet bezighouden met ecologische zaken en de toekomst van de planeet? Dat is op het eerste gezicht onbegrijpelijk. Maar als je het nationale hebt omarmd als de allesbepalende factor, zie je bepaalde kwesties blijkbaar niet meer. Er ontstaat een bijziendheid waarbij niet alleen het buitenland, maar ook de lange termijn uit het oog wordt verloren".

foto: Aurélie Geurts

Van het verkiezingsfront 3


Schrijver en scenarist Rutger Lemm moet wel lachen om Arjen Lubach maar hij mist mededogen. Hij maakt de juiste analyse dat de PVV-stemmer net als de Trumpvoter niet geïnteresseerd is in rationele verklaringen of in de vraag of wat hun politieke leidsmannen te berde brengen feitelijk klopt of niet. Het gaat er nu juist om dat deze populistische politici de teleurgestelde kiezer zeggen te begrijpen en te vertegenwoordigen. Zij beloven het land weer aan die teleurgestelde kiezer terug te geven, ongeacht wat de rest van het electoraat daarvan vindt.


Ik snap Lemm wel maar ik volg hem niet in zijn redenatie. Iemand moet toch aan al die teleurgestelde kiezers duidelijk maken dat ze voorgelogen worden door machtshongerige politici die naar kiezersgunst hengelen maar geen enkele concrete oplossing te bieden hebben. De concrete beloften die ze zeggen waar te gaan maken kunnen alleen ingelost worden wanneer de essentiële verworvenheden van de parlementaire democratie om zeep worden geholpen.

Ik moest helemaal niet lachen om de uitzending van Lubach op Zondag. Eigenlijk is het schokkend om zo op een rijtje gepresenteerd te krijgen wat voor aartsbedrieger Wilders aantoonbaar is. Met als dieptepunt het schandelijk kritiekloze interview van Rick Nieman natuurlijk. Maar de video van Lubach, die u ook in deze kolommen nog eens terug kunt zien, is eerder briljant dan geestig.


Het diepst gezonken is Kuzu van Denk. Zijn volstrekt niet onderbouwde bewering dat bij zieke allochtonen de stekker er voortijdig wordt uitgetrokken is natuurlijk schandalig. Kuzu is al net zo'n laaghartige populist als Wilders. Ik voorspel een fors verkiezingsresultaat voor deze nare en duistere club.

zaterdag 25 februari 2017

Van het verkiezingsfront 2


Uitgerekend in deze tijd komt Jacques Tichelaar in opspraak. Hij zou zijn schoonzus aan een opdrachtje van € 3000 geholpen hebben. Een concurrent die aanvankelijk de opdracht in de wacht had gesleept moest gecompenseerd worden. Nu is er dus dubbel betaald. Ik mag hopen dat het niet waar is wat ik lees maar als het wel waar is moet Tichelaar opstappen en wel op staande voet, zonder recht op wachtgeld. Als je zo gretig wilt voldoen aan het vooroordeel dat politici graaiers en corrupt zijn, dan verdien je geen beter lot.


Van der Staaij is de weg kwijt geraakt en heeft een standpunt ingenomen dat op geen enkele wijze intellectueel verdedigbaar is. Hij zegt dat we niet krampachtig vast hoeven te houden aan de gelijkwaardigheid van religies. Hij houdt tegen beter weten vol dat dit standpunt niet strijdig is met de vrijheid van godsdienst. Het komt er hoe dan ook op neer dat hij het christendom boven de islam plaatst. Nou moeten al die gelovigen helemaal zelf weten wat voor baarlijke nonsens ze voor de universele waarheid willen houden maar ze moeten mij er niet lastig mee vallen. Ik had altijd wel een zwak voor Van der Staaij maar nu is hij echt gek geworden. Jammer, hoe zo iemand door de mand valt.

Wilders buit het voorval van de Marokkaanse beveiliger helemaal uit. Ik hoor dat er geen sprake van zou zijn dat er informatie naar criminele kringen is gelekt maar dat de betrokken agent iets te loslippig naar zijn vriendin toe is geweest. Dat mag natuurlijk niet en je moet daar streng tegen optreden maar ook hier vinden mensen weer aanleiding om bestaande instituties voor corrupt en onbetrouwbaar te houden. Ik denk dat politie en justitie hier ernstige fouten hebben gemaakt, ook wat betreft het tijdig informeren van Wilders. Maar op de achtergrond speelt natuurlijk het politieke gegeven dat het superministerie van de VVD in alle opzichten mislukt is. Een nieuw kabinet moet dat onmiddellijk ongedaan maken natuurlijk.

woensdag 22 februari 2017

It's Trump or the Constitution


In een onheilspellende column in de NRC van 21 februari schetst Edward Luce, commentator voor de Financial Times, wat ons te wachten staat met Trump aan het roer in de VS. In hoofdlijnen komt zijn relaas er op neer dat de kwaliteit van het kabinet van Trump er weinig toe doet. Trump heeft een persoonlijkheid en karakter dat zich niet laat sturen. Ook niet ontvankelijk is voor ratio of gezond verstand.

Wie in de omgeving van Trump verkeert kan slechts kiezen uit loyaliteit of vernedering. En op dezelfde wijze gaat Trump om met de pers. Hij noemde de media als de vijand van het volk en de volgende logische stap is, aldus Luce, dat hij de media van verraad beschuldigt. Anonieme doodsbedreigingen zijn inmiddels voor veel journalisten in Washington de normaalste zaak van de wereld.

Op identieke wijze wordt ook de rechterlijke macht geslachtofferd. En ook de rechters die het inreisverbod ongeldig verklaarden hebben al doodsbedreigingen ontvangen. Het is slechts een kwestie van tijd voordat dit alles in geweld uitmondt.

Waar zal dit enidigen, vraagt Luce zich af. Maar weinig adviseurs kunnen langdurig van nabij de verzengende hitte van een demagoog overleven, schrijft hij. En Trump heeft geen karakter dat zich laat hervormen. Hoe harder hij wordt belegerd, hoe harder hij uithaalt. Dit gevecht tussen deze president en de 'diepe staat' zal een lang en intens gevecht worden. En op een gegeven moment, aldus Luce, komt het dan neer op een keuze tussen Trump en de Amerikaanse Grondwet.


Geen prettig vooruitzicht, maar ik vrees dat Luce gelijk heeft. En hij staat hierin bepaald niet alleen. Denk alleen maar even aan de waarschuwende woorden van Heinrich August Winkler, waar ik eerder deze week over berichtte. Maar lees ook Shared Blue, Politico of de commentaren in de New York Times. We staan nog maar aan het begin van het tijdperk Trump.

Geert Wilders concreet - Zondag met Lubach (S06)

dinsdag 21 februari 2017

Een sluipende staatsgreep


In een zeer interessant interview in de NRC van gisteren becommentarieert de vermaarde Duitse historicus Heinrich August Winkler de gebeurtenissen in Europa en de Verenigde Staten van de laatste maanden. Over Bannon: "Als Bannon zegt dat hij de gevestigde orde wil vernietigen, dan bedoelt hij niet alleen de Democraten en misschien ook de Republikeinse partij, dan bedoelt hij de checks and balances, het institutionele pluralisme van de Verenigde Staten. Een oorlogsverklaring aan de beste tradities van zijn land". Volgens Winkler gaat de cultuurstrijd van Trump en Bannon gepaard met een sluipende staatsgreep.

En over Europa merkt hij op dat de EU d ernstigste crisis in haar bestaan doormaakt. "Niet alle landen respecteren nog de fundamentele waarden van de Europese Unie, als de rechtsstaat en de scheiding der machten, die in 1993 in Kopenhagen zijn vastgelegd in de toetredingscriteria". Voor Winkler staat vast dat de EU alleen te redden is als de lidstaten nauwer met elkaar gaan samenwerken, niet alleen met elkaar maar ook met de neutrale landen in Europa, ook met Groot Brittannië.


Een renationalisering van de politiek zou voor Duitsland rampzalig zijn. "Na de Duitse hereniging in 1990 hebben we steeds gezegd, in de woorden van Thomas Mann: we willen een Europees Duitsland, geen Duits Europa. Ook wat betreft het asiel- en vluchtelingenbeleid moet er geen Duits Europa komen. Dat is een les die vooral links van het midden nog geleerd moet worden".

Winkler is blij met de komst van Martin Schulz waardoor er in Duitsland tenminste wat te kiezen valt. De Grote Coalitie moet niet permanent worden, zegt hij. "In een democratie hoort de mogelijkheid van een wisseling van de macht te bestaan".

maandag 20 februari 2017

Masters of voodoo


In de NRC van vandaag ruim baan voor twee malloten die mogen verklaren dat genezing te belangrijk is om aan artsen over te laten. Je weet dan meteen dat hier de ondergrens van domheid ver overschreden gaat worden.

De masters of voodoo dit keer zijn Arnold Huijgen en Stefan Paas. De eerste is hoogleraar systematische theologie en de laatste is hoogleraar missiologie en interculturele theologie.


Deze malloten verdedigen de gebedsgenezing. "Inmiddels is ook in de medische wetenschap aan het doordringen dat genezing meer is dan de reparatie van wat stuk is". Knabbel en Babbel weten ons te melden dat genezing inderdaad een te belangrijk onderwerp is om aan artsen over te laten. "Andere disciplines, zoals de theologie, hebben daarover ook iets te melden". Je gelooft je eigen ogen niet, het staat er werkelijk.

Het kan best zijn dat er goedgelovigen rondlopen die zich geheeld voelen na een handoplegging van een heilige of bezetene. Maar de volstrekte bespottelijke suggestie dat de theologische inbreng in het helingsproces op een niveau gelijkwaardig aan de medische wetenschap zou staan is godsgeklaagde rimram en van een onvoorstelbare zelfoverschatting.

In de eerste plaats moeten we natuurlijk vaststellen dat theologie geen wetenschap is en het uit de aard van haar studieobject ook nooit kan zijn. Theologie en wetenschap sluiten elkaar uit. Theologie moet met haar handen dan ook van de wetenschap afblijven.

Theologie mag bazelen wat het wil, het blijft preken voor eigen parochie. Moge God verhoeden dat er straks een theoloog aan de zijde van de cardioloog staat om tot een diagnose en behandelplan van uw ziekteverschijnselen te komen.

Ik heb zelden zulke nonsensikale kletsika gelezen. Verwacht je toch niet in een kwaliteitskrant. Ik ga er verder inhoudelijk maar niet op in. Het schijnt om het begrip 'heil' te draaien. Lees het artikel zelf maar als u wil. Maar Jezus, wat een onvoorstelbare lulkoek!

Wilders is een ordinaire proleet


Wilders noemt RTL lafhartig tuig omdat ze de euvele moed hebben gehad zijn broer te interviewen. En dus weigert Wilders ook het debat in Carré bij te wonen. Jammer voor de kiezers, RTL en BNR. De hoofdredacteur van BNR, Sjors Frohlich, nodigt Wilders uit 'om te bespreken hoe wij op een goede manier met elkaar kunnen omgaan'.

De reactie van Wilders volgt per tweet: "Was ik niet duidelijk genoeg voor je? Je uitnodiging ligt al in de prullenbak. Ga iemand anders lastigvallen ok". De Volkskrant noemt Wilders de hork van de dag maar dat is mij toch echt te vriendelijk geformuleerd.

Wilders is een ordinaire proleet. Hij heeft helemaal geen behoefte aan een goede relatie met de pers. Hij gedraagt zich als een laaghartig navolger van Trump en vertrumpt de verkiezingssfeer hier in Nederland. Hoe is het toch mogelijk dat zo'n ongegeneerde prolurk echt denkt dat hij premier van Nederland kan worden? Zelden iemand gezien met zo'n ziek, naar en afschuwelijk karakter!

zondag 19 februari 2017

Van het verkiezingsfront


Jan Roos van VNL wilde een lijstverbinding aangaan met FvD, u weet wel het verkiezingsvehikel dat de belangrijkste intellectueel van NL in het pluche moet hijsen. Maar Baudet had geen trek in het voorstel van Roos en hij argumenteerde als volgt: "Ik heb een Messias-complex, ik heb het gevoel dat ik dit land moet leiden en dat kan niet met een lijstverbinding". Ik bedenk dit niet zelf hoor, Jan Roos laat dit optekenen in de NRC van dit weekend. Heerlijk toch? Dit soort zelfverheerlijking? Begrijpt u nu waarom ik Baudet hier consequent opvoer als mentaal getroubleerd?


In dezelfde NRC een column van de doorgaans uitstekende Bas Heijne die constateert dat de neergang van de PVV in de peilingen zo vlak voor de verkiezingen niet toevalligerwijs samenvalt met de implosie van Trump in de VS. Wilders hoopt(e) op de golven van Brexit en Trump in één keer de gang naar het torentje te kunnen maken.


Dit keer is er bij Heijne toch wel sprake van wishful thinking. Er is nog geen implosie van Trump, ook al lijkt de man met de dag gekker en schaamtelozer te worden. En van een PVV die keldert in de peilingen is toch ook nog geen sprake. Ik zou het wel willen maar we weten het pas op 16 maart. Ik verwacht wel dat de middenpartijen (CDA, D'66, Groen Links) verrassende winst zullen boeken maar of daaruit een coalitie gesmeed kan worden is nog maar zeer de vraag.

In diezelfde column meldt Heijne dat Wilders onderuit ging in een interview met de BBC. John Sweeney stelde wel de juiste vragen aan Wilders maar die ging nou niet bepaald onderuit. Wat wel opviel is dat Wilders bijna gaat schreeuwen als hem het vuur aan de schenen gelegd wordt. Ik verheug me nu al op de wekelijkse persconferenties met de minister president. Zou premier Wilders zich net zo schaamteloos als Trump gaan gedragen? Geen Stijl zag Wilders de vloer aanvegen met de BBC maar dat is evenmin waar te nemen. Kijkt u zelf maar op de volgende link: BBC interview Wilders

Zo zie je maar, we kijken allemaal door de bril die ons het beste past.

Victor J. Stenger


Science flies you to the moon
Religion flies you into buildings

Victor J. Stenger (1935 - 2014)

donderdag 16 februari 2017

Hands off our revolution


De kunstenaar Adam Broomberg heeft het initiatief genomen tot een wereldwijde beweging van kunstenaars, muzikanten en schrijvers die in het geweer komen tegen het wereldwijd zo populaire rechts-populisme.

Op de website is te lezen: "We zijn van mening dat kunst kan helpen bij het verweer tegen de groeiende retoriek van rechts-populisme en fascisme en hun steeds krachtigere uitingen van xenofobie, racisme, seksisme, homofobie en schaamteloze intolerantie".

Ik sluit me hier graag bij aan, voor wat het waard is. Wilt u er meer van weten, klik dan op de volgende link handsoffourrevolution.com Eens zullen we het tij weten te keren.

Tweestatenoplossing definitief uit beeld


We wisten dat het eraan zat te komen: Trump stelt de tweestatenoplossing niet langer als eis voor het Israelisch-Palestijns conflict. Ultralinks is blij omdat nu de weg vrij zou zijn naar een Israël waarin alle inwoners gelijke rechten hebben. Wat dan volgt is een demografische race en het betekent hoe dan ook het einde aan een joodse staat. Nee, die linkse droom gaat er nooit komen.

Je kunt je dus met rede afvragen hoe slim of hoe dom de Israëliërs zijn. Voor mensen als Bennett is het wel duidelijk: wat enclaves voor de Palestijnen en alle kolonisten komen in Israël te wonen en de meeste van de tweeëneenhalf miljoen Palestijnen niet (Gaza mogen ze houden) De Palestijnen krijgen in zijn plannen geen eigen staat en evenmin stemrecht voor de Knesset.

Netanyahu deed geen enkele moeite de tweestatenoplossing te verdedigen. Ik ga ervan uit dat hij de plannen van Bennett steunt. Ook hij verklaarde: "ik wil die 2,5 miljoen Palestijnen niet bij Israël voegen. Ik wil niet dat ze onze onderdanen zijn". De Israëliërs hebben totaal geen boodschap aan de Palestijnen. Er komt een dag dat de Israëli's de rekening gepresenteerd krijgen voor hun onverdraagzaamheid en annexatiedrift.

woensdag 15 februari 2017

Baudet gaat fors onderuit


Zappend zag ik gisteravond opeens Thierry Baudet in een programma van EO presentator Thijs van den Brink. Mijn eerste reactie was wegklikken maar om een of andere reden besloot ik toch maar eens te kijken. Wat heb ik mijzelf daarmee een plezier gedaan!


Thierry Baudet kwam er vertellen dat hij onze christelijke cultuur zo belangrijk vond. Niet dat hijzelf zo gelovig was, hij noemt zichzelf een agnostische cultuur christen. Ja, probeer dat maar eens uit te leggen. Verderop in het gesprek vertelde hij nog dat hij wel in de kerk kwam maar niet naar de mis ging maar het lukte hem maar niet uit te leggen dat hij eigenlijk niet zo veel met religie had maar wel vond dat er 'iets' was of moest zijn.

Baudet had een niet te volgen verhaal en ik denk niet dat er iemand was die hem begreep. Maar het kwam er wel op neer dat hij verdrietig werd van mensen die niet meer wisten waar Pasen eigenlijk over ging en dat bijzonder onderwijs heel belangrijk was en dat op Openbare Scholen les gegeven moest worden over het christendom. "Want wij zijn helemaal los geraakt van onze joods-christelijke wortels".

Maar vervolgens kregen twee andere gasten het woord en je zag de onmiddellijke ontreddering in de ogen van Baudet toen hij merkte dat hem niet de verwachte bijval ten deel viel maar kritiek. Cultuurtheoloog (wat is in godsnaam een cultuurtheoloog?) Frank Bosman verweet Baudet shoppen in de christelijke ethiek (dat gaf Baudet ook nog ronduit toe) en hield hem voor dat het nou juist zo belangrijk was dat de verschillende geloven met elkaar in gesprek gingen en bleven. Maar het werd nog veel erger voor Baudet toen Carola Schouten van de ChristenUnie hem ongeloofwaardig noemde want had hij niet zelf eerder beweerd dat "als het erop aankomt, vrouwen onderdrukt willen worden?" Wham! Recht in zijn gezicht.


Baudet stamelde dat hij zich daar niet in herkende maar Carola Schouten hield vast en vroeg hem of hij dan wilde ontkennen dat hij dat toch echt beweerd had. Met zo'n frontale aanval uit onverwachte hoek had Baudet niet gerekend. En van zijn punt - "FvD is de meest christendomvriendelijke partij van Nederland" - bleef hoegenaamd niets over. Nou had daar toch al niemand ook maar een jota van begrepen, dus veel ging er niet mee verloren.

Maar Baudet was nog niet uitgeblunderd. De rest van de discussie ging over het klimaat en een weerman had uitgezocht welke partijen een verantwoorde klimaatparagraaf in het programma hadden opgenomen. FvD hoorde daar niet bij en desgevraagd verklaarde Baudet doodleuk dat hij niet wist hoe hij de meningen van al die wetenschappers moest duiden. Maar FvD had toch een serieuze oplossing gevonden door vol in te zetten op duurzame innovatie en kernenergie, daar kwam immers geen CO2 bij vrij. Nee, maar wel radioactief afval waarvan de berging zo kostbaar is dat de vaten in Petten buiten staan weg te rotten omdat een professionele oplossing niet betaald kan worden. En dan weet Baudet opeens wel de mening van sommige commerciële techneuten naar waarde te schatten; techneuten die beweren dat het radioactief afval best wel veilig kan worden opgeborgen.

Nee, dit was geen beste beurt voor Baudet, politicus in spe. U weet, ik mag deze mentaal getroubleerde jongeman niet en ik geef met enig satanisch genoegen toe dat ik wel van zijn uitglijers genoot gisteravond. Moge zijn christelijke god en anders de alwetende Allah verhoeden dat deze non-valeur een zetel in het parlement weet te bemachtigen.

Watergate revisited


Hieronder het integrale commentaar van Dan Rather op de affaire rond National Security Advisor Michael Flynn.
Watergate is the biggest political scandal of my lifetime, until maybe now. It was the closest we came to a debilitating Constitutional crisis, until maybe now. On a 10 scale of armageddon for our form of government, I would put Watergate at a 9. This Russia scandal is currently somewhere around a 5 or 6, in my opinion, but it is cascading in intensity seemingly by the hour. And we may look back and see, in the end, that it is at least as big as Watergate. It may become the measure by which all future scandals are judged. It has all the necessary ingredients, and that is chilling. 
When we look back at Watergate, we remember the end of the Nixon Presidency. It came with an avalanche, but for most of the time my fellow reporters and I were chasing down the story it rumbled along with a low-grade intensity. We never were quite sure how much we would find out about what really happened. In the end, the truth emerged into the light, and President Nixon descended into infamy. 

This Russia story started out with an avalanche and where we go from here no one really knows. Each piece of news demands new questions. We are still less than a month into the Trump Presidency, and many are asking that question made famous by Tenessee Senator Howard Baker those many years ago: "What did the President know, and when did he know it?" New reporting suggests that Mr. Trump knew for weeks. We can all remember the Generral Michael Flynn's speech from the Republican National Convention - "Lock her up!" in regards to Hillary Clinton. If Hillary Clinton had done one tenth of what Mr. Flynn had done, she likely would be in jail. And it isn't just Mr. Flynn, how far does this go? 
The White House has no credibility on this issue. Their spigot of lies - can't we finally agree to call them lies - long ago lost them any semblance of credibility. I would also extend that to the Republican Congress, who has excused away the Trump Administration's assertions far too long.
We need an independant investigation. Damn the lies, full throttle forward on the truth. If a scriptwriter had approached Hollywood with what we are witnessing, he or she would probably have been told it was way too far-fetched for even a summer blockbuster. But this is not fiction. It is real and it is serious. Deadly serious. We deserve answers and those who are complicit in this scandal need to feel the full force of justice.
Dan Rather is een van de bekendste journalisten in de VS, decennia lang boegbeeld van CBS nieuws. Het filmpje van Michael Flynn waarin hij de Republikeinse Conventie oproept Hillary Clinotn op te sluiten (minute 22.35) vindt u via de volgende link: Michaell Flynn: Lock her up

dinsdag 14 februari 2017

Dwaallichten


In het Nederlands politieke landschap lopen twee dwaallichten rond die een debat met andere lijsttrekkers niet aandurven: Rutte en Wilders. Zij gaan ervan uit dat zij samen de kiezersgunst zullen delen maar we weten dat pas op 15 maart. Welke hun strategische overwegingen ook waren om het debat af te zeggen, hun gedrag is natuurlijk van een ongekende lafheid. En het argument dat RTL afspraken zou hebben geschonden slaat natuurlijk helemaal nergens op. Gelukkig heeft RTL nu besloten het premiersdebat toch door te laten gaan, nu zonder PVV en VVD.


Zoals ik eerder al aangaf: er zijn meer smaken. En om u een beetje op weg te helpen heeft de Nederlandse Orde van Advocaten een lijst opgesteld van politieke partijen die maatregelen bepleiten die in strijd zijn met de rechtstatelijkheid. VVD, PVV en VNL scoren hier veruit het hoogst, gevolgd door de SGP. Misschien een goede suggestie om deze partijen uw stem te onthouden?

Dan blijven er nog steeds genoeg keuzes over, alleen het echt rechtse geluid bent u dan wel kwijt. Toch geeft het te denken dat ook gevestigde kaders uit ons politieke landschap bereid zijn de rechtstatelijkheid overboord te kieperen. Persoonlijk denk ik dat dat niet in uw en mijn belang is.

zaterdag 11 februari 2017

Er zijn meer dan twee smaken hoor!


Ik lees dat tot eenvijfde van de kiezers van andere partijen bereid zouden zijn om VVD te stemmen om de PVV dwars te zitten. Ik heb zelf een keer overwogen strategisch te stemmen maar zag daar uiteindelijk van af om voor de zoveelste keer vast te stellen dat Groen Links weer geen stap voorwaarts kon zetten.

Maar dit keer is er wat mij betreft geen sprake van strategisch stemmen. In de eerste plaats gun ik dat Rutte niet maar ik erken ook dat als de kiezer per se Wilders in het torentje wil, hij er maar moet komen ook. Zelfs wanneer dat alleen in een minderheidskabinet kan.

U kent mijn standpunt: Wilders is een gevaarlijk politicus en een man met een naar en kwaadaardig karakter, iemand die nooit premier van alle Nederlanders kan of wil zijn. Tegelijkertijd denk ik: laat het maar gebeuren, des te sneller zijn we van hem af.

Laat iedereen maar gewoon op zijn politieke voorkeur stemmen. Voor mij is dat Groen Links. Maar dat wist u al. Als iedereen zich aan zijn woord houdt is er geen coalitie mogelijk die een meerderheid in het parlement haalt. Tenzij de verkiezingen anders uitpakken dan we tot nog toe uit de peilingen kunnen destilleren. Het worden spannende verkiezingen. Hoe het ook zij: doe wat u het beste lijkt maar ga wel stemmen, principieel en niet strategisch!

Julianus Apostata op zijn sterfbed


– voor Enno

“Waarom treuren om een ziel die op het punt staat
 zich te scharen onder de sterren?” – Laatste woorden van
keizer Julianus (331-363 n.C.), door de christenen Apostata (=Afvallige
genoemd)

                                   
Er is geen waarheid in godsdienst
dan slechts theologie en in theologie
geen waarheid dan slechts logos zonder logica.
Geen god laat zich benoemen
dan alleen in mythen die naar zich laten raden,
zonder kreten van profeten.

Wat kan geloof anders zijn dan geloven
in zelfgeknede zekerheden?
En wat kan ik dan met zekerheid weten
door te geloven?

Die ene en ware god van wie gezegd wordt
dat hij mij kent en liefheeft, is slechts
de wensgeworden vader van de gedachte
dat hij mij kent en liefheeft.
En wie zegt hem te kennen door in hem te geloven,
vindt troost in zijn wens, niet in de vader.

Wie anders kan ik dienen dan de aarde
die ik moeder noem, die ene mythe
waarin ik zelf figureer en grond onder
mijn voeten voel waarop ik loop, al ziende
horend, ruikend, proevend, voelend, 
een mens geworden dier en deel van de natuur
dat niet de lucht verdraagt uit de mond
van de asceet die vroom het leven liegt.

Want wie zich boven de natuur verheft,
veracht de stof waaruit hij is gemaakt,
veracht de schoot waaruit hij is ontstaan.
En diens god - die ene en waarachtige - hoe kan hij zeggen
hem te kennen die zich hooguit laat vermoeden,
niet daarboven, maar op aarde, hier beneden
op de grond van mijn bestaan?
                              
Geen God van Drie in Eén
maar een veelvuldigheid die zich in ons verbeeldt
als goden en godinnen levend in de elementen,
in zon en maan en alle hemellichamen,
in wolken, wind en regen, bliksem, storm en stilte,
in elke vrouw en elke man, in elk dier en elke plant,
in bergen, rotsen, onderaardse grotten en spelonken,
in elke druppel van rivieren en oceanen
en in woestijnen tot de laatste korrel zand.  

Man en vrouw ben ik, want beiden in de geest.
En zie, ook ik ben als de elementen:
als aarde, water, lucht en vuur met al hun streken en humeuren.  
Welke godheid is het die mijn  passies en emoties ment?
Wie is de faun in mij, de nimf, de satyr, de bacchant?  
Zijn zij bepalend voor de zin van mijn bestaan?
Och, kom, de zin van mijn bestaan…
of noem het levensdoel of ideaal,
praat m’er niet van, verloren moeite,
niet meer van belang.

Deemoed maakt hoogmoedig aanspraak op
de waarheid die niet verlost, maar wel belast.
Waarheden zijn er zoveel als mensen,
en zin of onzin, welke goden of godinnen ook,
hoe goed of slecht,
het zijn de anderen in wie ik hen en zo mijzelf herken:
was ik dan soms op aarde om te weten wie ik ben? 

Vale, vale…ultima vale!
O, hoe nabij is mij het universum!
Niets rest mij dan de wens
een ster te zijn onder de sterren,
ergens in de eindeloze ruimte
van een alomtegenwoordige

afwezige. 

Tom van Ewijk

vrijdag 10 februari 2017

Trump's pipeline and America's shame


De Dakota pijpleiding zou onder de Missouri River ten noorden van Bismarck lopen. De overwegend blanke inwoners van die stad protesteerden vanwege de angst dat de ruwe olie de watervoorraden zouden vervuilen. Het protest werd toegekend en Energy Transfer Partners besloot de pijpleiding om te leggen: direct ten noorden van Standing Rock Sioux Reservation. Uiteindelijk zwichtte Obama voor de geweldloze protesten van de native Americans en milieuorganisaties die moesten opboksen tegen politiekorpsen, Duitse herders, rubber kogels en pepper spray. Legeringenieurs besloten tot een environmental impact statement tot Trump besloot dat de pijpleiding er gewoon moest komen en de legeringenieurs besloten prompt dat er genoeg informatie was om de vergunning af te geven.


In een artikel in The New Yorker schetst Bill McKibben, oprichter van 350.org en Schumann Distinguished Scholar in milieustudies aan Middlebury College hoe de wijze waarop omgegaan wordt met de belangen van de native Americans past in een lange traditie. Het hele artikel vindt u hier: Trump's pipeline and America's shame by Bill McKibben


Laten we ons maar niet storen, zegt McKibben, aan die legeringenieurs die omwille van hun carrière onmiddellijk omkeerden bij het eerste tegenwindje van POTUS. De echte strijd vindt plaats in de arena van de publieke discussie. McKibben: "But the protests at Standing Rock have reopened the question of how the rest of America, those of us who are not in the White House, will treat the continent's original inhabitants. In this standoff, we have confronted our oldest and one of our most shameful stories. That shame will deepen now - which may, once Trump is gone, allow us to move closer to real reconciliation. At any rate, we owe a great debt to the protesters, who have acted with a dignity conspicuously lacking in the Oval Office".

donderdag 9 februari 2017

Over mystiek


Mystiek praat nooit hardop
zij fluistert haast onhoorbaar
zij ademt de belofte van
een myhe na de dood.
Geen goddelijke stem
die in mijn oren woedt
hooguit een zuchtje wind
door een boomtop, een
ritselend herfstblad en verder
stilte die de tijd
het zwijgen oplegt.

Hoe dan ook
mystiek is buiten tijd en ruimte
eindelijk bevrijding van levenslang
afmattend en vruchteloos denken.
Zover ben ik nog niet
daarom doet mystiek mij
alvast op die bevrijding hopen
binnen tijd en ruimte.

Dat is alles wat ik meen
te vermoeden van mystiek.

Met eerbied
maar niet zonder argwaan
kijk ik naar de heilige heremiet
die geknield zijn handen hoog
met welhaast brekend oog
extatisch naar de hemel staart.
Misschien is wat hij ziet
voor mij te hoog gegrepen
en ben ik geen extase waard.

Stond ik nog maar in de kinderschoenen
om op zoek te gaan naar de mystiek
van het staldonker paard. 

Tom van Ewijk

woensdag 8 februari 2017

De dartskampioen van Genève



Plots
de deuren gesloten
de spanning tot
de zoldering gestegen
staat  hij in hun midden
de ongeslagen wereldkampioen
en zij herkennen hem
aan de baret
het langgerekt gezicht
met de gespleten baard
het lemmet van de neus
de hardstenen blik.

Als hij naarvoren schrijdt
gaan zij beschaamd opzij.
Tussen de orthodoxe
plooien van zijn toga
ranst de lucht van
een bedorven god.

Een tijger loerend
predestineert hij
in zwetende stilte
het punt waar aller aandacht
ademloos op is gericht.

Dan gaat zijn hand omhoog
en feilloos treft de pijl
bij goddelijk decreet
de roos van de
schuldschijf.

Tom van Ewijk

Een land zonder grenzen


De Israëlische schrijver Nir Baram schreef een even verontrustend als indringend boek over het leven in Jeruzalem en Westelijke Jordaanoever. Hij reisde een jaar lang door het gebied en sprak er met joden en Palestijnen van alle denkbare denominaties.

Als u belangstelling heeft voor een bespreking van het boek kunt u terecht op www.ennonuy.com op de pagina Literatuur. Een indrukwekkend boek, onmisbaar voor wie echt geïnteresseerd is in het conflict tussen Israël en de Palestijnen.

Nir Baram, die wordt gerekend tot de meest talentvolle en veelbelovende jonge schrijvers in Israël, is ervan overtuigd dat het uiteindelijke samenlevingsmodel dat gekozen wordt alleen kans van slagen heeft als het uitgaat van de premisse dat joden en niet-joden in alles aan elkaar gelijk zijn. Daarover mogen nooit compromissen worden gesloten.


Het verontrustende aan zijn boek zit hem in het feit dat veel joden volkomen achteloos over Palestijnen praten, nooit met Palestijnen bezig zijn en hen soms niet eens als een volk beschouwen. Met name onder jonge studenten aan jeshiva's komt nogal eens de gedachte voor dat joden sowieso beter zijn dan goj. Dat geeft te denken.

Zelf is Nir Baram voorstander van 'Twee staten, één thuisland' waarbij joden en Palestijnen blijven wonen waar ze nu wonen, de kolonisten incluis, en waar Palestijnen onderdanen van de Palestijnse staat zijn en de Israëli's onderdanen van Israël blijven. Maar hoe het ook zij, er zal eerst een discussie op gang moeten komen over 1948, aldus Baram. Daarbij zal er ook over schadevergoeding gesproken moeten worden. Dat is een discussie die in het Israël van vandaag geen enkele kans van slagen lijkt te hebben. De besprekingen van Camp David liepen er op stuk, toen Ehoud Barak opmerkte: "Ik kwam hier om over 1967 te praten en Arafat had het over 1948".

dinsdag 7 februari 2017

De Knesset legaliseert diefstal en landroof


Het zat er aan te komen en met 60 tegen 52 stemmen heeft het Israëlisch parlement de bouw van vierduizend illegale woningen gelegaliseerd. De wet geeft de overheid het recht om privaat grondbezit van Palestijnen met terugwerkende kracht te onteigenen. We zagen op tv parlementariër Ofir Akunis schreeuwen: "We stemmen vanavond over de band tussen het joodse volk en zijn land. Het hele land is van ons, helemaal". Dit is een zwarte dag, niet alleen voor de Palestijnen maar ook voor Israël.

Rechts-populisme en fascisme


In een artikel in de Volkskrant van vandaag waarschuwt redacteur Hans Wansink voor de onterechte gelijkstelling van de begrippen populisme en fascisme. Hij verwijst daarbij onder meer naar de wijze waarop Pegida-aamhangers in de Duitse pers worden bejegend en naar de cartoon op de cover van Der Spiegel waarop Trump het Vrijheidsbeeld onthoofd. Dit laatste is in de ogen van Wansink geen satire meer maar demonisering van Trump. Wansink: "Het gelijkstellen van populisme aan rechts-extremisme en zelfs fascisme zet ons op een dwaalspoor. Juist in het gebruik van geweld onderscheidt het fascisme zich van het populisme, dat altijd opereert binnen de kaders van de parlementaire democratie".

Nu ben ik de eerste om toe te geven dat het gebruik van grote woorden om maatschappelijke of politieke fenomenen te duiden al snel tot misverstanden leidt. Toch kom ik tot een andere analyse dan Wansink. Voor mij zijn Pegida-, Le Pen- of PVV-aanhangers geen fascisten. Daar zijn mensen niet mee bezig. Maar hun politieke leiders bedienen zich wel degelijk van methoden die niet anders te duiden zijn dan in de kern fascistisch.


Om te beginnen zou ik willen refereren aan de uitstekende analyse van Rob Riemen in De eeuwige terugkeer van het fascisme (Atlas 2010). En kijkend naar het politieke toneel van vandaag zien we een aantal fenomenen dat ons buitengewoon zou moeten verontrusten.


In de eerste plaats is er de omgang met de vrije pers. Het Witte Huis beschouwt de vrije pers als de enige echte oppositie en de president weigert journalisten te woord te staan omdat ze in zijn ogen fake news verspreiden waar de president zelf aantoonbaar zijn eigen werkelijkheid creëert door alternative facts tevoorschijn te toveren. In Nederland doet Wilders hetzelfde door zijn weigering journalisten van de (niet voor niets) gevestigde media te woord te staan. Deze populistische politici onttrekken zich aan de controle van het openbare ambt door de vrije pers.


In de tweede plaats laten populistische leiders een ongekend dedain ten aanzien van de rechterlijke macht zien. Trump spreekt van 'so-called judges', Wilders rept zonder blikken of blozen van 'neprechters'. Het openbaar ministerie noemt Wilders zelfs 'handlangers van terroristen'. Deze politici hebben alleen maar last van de scheiding der machten en zouden die scheiding het liefst om zeep helpen.


In de derde plaats moeten we wijzen op de ronduit smerige manier van campagne voeren. We hoeven hier alle escapades van Trump niet te herhalen. Deze wijze van propageren van het eigen gelijk is allang ook tot ons land doorgedrongen. De manier waarop wederom Wilders alles en iedereen schoffeert, nu al jarenlang, is beschamend. Toch wil hij premier van Nederland worden en het interesseert hem geen zier dat de premier verondersteld wordt de belangen van alle Nederlanders te dienen. In dit verband moeten we ook wijzen op de karakterisering - wederom door Wilders - van ons parlement als een 'nepparlement'.

In de vierde plaats is er de omgang met geweld. Voortdurend merkt Wilders op dat het volk zich zal herinneren wie er aan de goede kant van de geschiedenis stond. En hij had er ook geen enkele moeite mee te verklaren dat er een revolte zou ontstaan als hij na grote verkiezingswinst niet zou kunnen regeren. Als dat geen uitlokking van geweld is, wat is het dan wel?


En tot slot wil ik hier nog eens Beppe Grillo opvoeren die zegt: "Het volk is het gelijk. Het hoeft geen gelijk te hebben, het is het gelijk zelf. Het volk is het antwoord en de vraag. Alles begint bij het volk. -- Het volk. Dezelfde taal, dezelfde visie. Dat is toch prachtig?"

Ik vind het opmerkelijk maar ook een enorme misser dat Hans Wansink aan al deze klare tekenen van fascisme gewoon voorbij gaat. En Trump opvoeren als slachtoffer van demoniseren is wat mij betreft toch echt een schoolvoorbeeld van Umwertung aller Werte!