Plots
de deuren gesloten
de spanning tot
de zoldering gestegen
staat hij in hun
midden
de ongeslagen wereldkampioen
en zij herkennen hem
aan de baret
het langgerekt gezicht
met de gespleten baard
het lemmet van de neus
de hardstenen blik.
Als hij naarvoren schrijdt
gaan zij beschaamd opzij.
Tussen de orthodoxe
plooien van zijn toga
ranst de lucht van
een bedorven god.
Een tijger loerend
predestineert hij
in zwetende stilte
het punt waar aller aandacht
ademloos op is gericht.
Dan gaat zijn hand omhoog
en feilloos treft de pijl
bij goddelijk decreet
de roos van de
schuldschijf.
Tom van Ewijk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten