Op 21 november vorig jaar plaatste ik een bericht waarin ik melding maakte van de opkomst van Fillon die wellicht in staat zou zijn te voorkomen dat Marine Le Pen de volgende president wordt. Inmiddels is Fillon echter ontmaskerd als een eersteklas graaier. Wat me nog het meest verbijstert is dat zulke politici kennelijk denken dat ze zich hun gedrag probleemloos kunnen veroorloven, dat ze zich geen seconde af lijken te vragen of dat gedrag ethisch te verantwoorden is. The rise and fall of Francois Fillon maakt de weg vrij voor Le Pen, tenzij een onafhankelijke kandidaat dat weet te voorkomen.
Marine Le Pen belazert de kluit al evenzeer, uitgerekend het door haar zo verfoeide Europees Parlement heeft ze voor bijna driehonderd duizend euro bestolen en bedrogen. Ze is in meer dan één opzicht in de leer geweest bij Farage. Maar op de een of andere manier lijkt Le Pen daar electoraal niet onder te lijden en dat is even merkwaardig als onterecht. Zij is geen haar beter dan de door haar zo verfoeide elite.
Denk nu niet dat dit soort gedrag typerend voor politici is. Christine Hohmann-Dennhardt heeft precies één jaar voor Volkswagen gewerkt als directeur ethiek. Ze moest de claims uit de VS afwikkelen. Op een of andere manier is de samenwerking beide partijen niet goed bevallen en dus vertrekt de directeur ethiek. Kan gebeuren, maar nu komt het: ze krijgt 12 miljoen euro mee. Staat in mijn contract, zegt Christine. Christine was, ik zeg het nog maar eens, directeur ethiek. Snapt u het nog?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten