CALL JONATHAN PIE: PIE AND SAM

Joling en Hofman uit Boterveen laten zien wat er mis is met de Nederlandse boer

 

Een uitgebreid artikel in de Volkskrant over de maatschap Joling die grond heeft gehuurd van boer Hofman in het Drentse Boterveen en nu op die 20 hectare lelies teelt. Het totale areaal voor deze bollenteelt is inmiddels uitgebreid naar 100 ha! Niet voor de bloemen maar voor de bollen. Jaarlijks gaan er honderden miljoenen leliebollen naar Azië. Het telen van leliebollen is minstens vijf maal zo profijtelijk als het telen van andere gewassen. Nou, mooi toch? Ja, dat vindt Hofman ook, die zich kwaad maakt over het feit dat zijn buren zich bemoeien wat hij met zijn grond doet.

Het probleem is de insectenbestrijding. Er is inmiddels wetenschappelijk onderbouwd bewijs dat de gebruikte pesticiden serieuze gezondheidsrisico's meebrengen voor omwonenden, mensen en dieren. Zelfs de was mag je niet buiten te drogen hangen als er gespoten wordt. De rechter heeft nu bepaald dat de maatschap Joling onmiddellijk moet stoppen met het spuiten van pesticiden. Een terecht besluit natuurlijk, hoe vervelend die boeren dat ook vinden.

Leest u het boek Insectencrisis van Oliver Milman er maar op na. Het gebruik van pesticiden is niet alleen dodelijk voor enorme insectenpopulaties, in laatste instantie vormen insecticiden ook een directe bedreiging voor de voedselvoorziening, de bestuiving van bloemen en de vogelstand.

Hofman laat zien dat hij zich in het geheel niets aantrekt van zijn omwonenden, die directe gezondheidsschade kunnen oplopen door het gebruik van pesticiden. Zou u dat een verantwoordelijke boer durven noemen? Joling heeft aangegeven zich uiteraard te zullen houden aan de rechterlijke uitspraak.Jammer dat daar wel een rechter voor nodig was. En natuurlijk, dat fabeltje dat de boer er is voor onze voedselvoorziening is hiermee ook maar weer eens doorgeprikt. Deze boeren produceren uitsluitend voor hun eigen gewin en portemonnee en de daardoor ontstane schade wordt zonder pardon bij de Nederlandse burger in rekening gebracht. Moraal?

James O'Brien reacts to Partygate Commons debate | LBC

Langan verknoeit zijn eigen documentaire The Hostage Takers

 

De Britse journalist Sean Langan krijgt de gelegenheid twee IS-leden die samen met een derde Brit werden aangeduid als 'The Beatles"te interviewen over hun rol in gijzelnemingen ten tijde van de IS-terreur in het Midden Oosten. Het gaat om Alexanda Kotey and El Shafee Elsheikh. De derde man, Emwazi, vooral bekend geworden als Jihadi John, werd gedood bij een Amerikaanse drone-aanval. Koti en Elsheikh zitten gevangen in de Verenigde Staten en zijn beiden inmiddels veroordeeld tot meermalig levenslang.

De documentaire toont een verhaal dat voornamelijk wordt verteld door de Deense fotograaf Daniel Rye, die uiteindelijk zal worden vrijgelaten als zijn ouders er uiteindelijk in slagen de verlangde 2 miljoen dollar losgeld bij elkaar te krijgen. Tijdens zijn gevangenschap heeft Rye de afscheidsbrief van James Foley aan zijn ouders uit zijn hoofd geleerd, zodat hij na zijn vrijlating de moeder van Foley kan bellen om haar de brief van haar zoon voor te lezen. Hartverscheurend.

De documentaire is huiveringwekkend en indrukwekkend, tot de laatste tien minuten. Dan verliest Langan, die zelf ooit gegijzeld werd door de Taliban, zijn afstand tot het onderwerp en vindt hij het nodig Kotey te beschuldigen en zelfs uit te schelden. Hij vindt dat hij dar verplicht is aan zijn vriend James Foley maar Kotey is daar niet van gediend. Hij heeft niet langer het gevoel dat hij in gesprek is met iemand die daadwerkelijk geïnteresseerd is in de toedracht destijds. Natuurlijk, zijn verweer is het standaard verweer van IS-terroristen uit die dagen: "ja, IS heeft Foley en andere gijzelaars gedood maar ik heb zelf dagenlang in kapot geschoten huizen gegraven en na een dag lang zoeken een baby uit het puin gered nadat dat huis door een Amerikaanse drone-aanval in puin was geschoten".

Doodzonde dat Langan zijn buitengewoon boeiende documentaire zo verschrikkelijk verknoeit, om zeep helpt. Nu blijven we met een  behoorlijk katerig gevoel zitten. Er had nog zoveel meer in gezeten. Waarom bleef hij niet de interviewer die vragen wilde stellen om antwoorden te krijgen en op die antwoorden weer te reageren. Waarom moest hij zo nodig opeens de aanklager en zelfs de rechter uithangen? En zo eindigt een boeiende documentaire in een diepe teleurstelling, jammer.

James O'Brien's evisceration of Boris Johnson | LBC

De Duitsers zijn - en dat niet voor het eerst - verstandig

 

Het Duitse parlement heeft afgelopen vrijdag de immigratiewet van minister Hubertus Heil (SPD) aangenomen. In die wet zijn voorzieningen getroffen om migranten naar Duitsland te lokken op basis van een puntensysteem, een systeem dat ook al in Canada wordt toegepast. Het belangrijkste argument van Heil is dat wanneer Duitsland niets doet, in 2035 zeven miljoen arbeiders tekort komt. Om de Duitse economie draaiend te houden zijn jaarlijks 400.000 geschoolde arbeiders nodig. Die kunnen niet of lang niet voldoende worden geworven uit het contingent autochtone Duitsers.

De belangrijkste selectiecriteria zijn talenkennis, werkervaring en binding met Duitsland. Wie voldoende scoort mag maximaal een jaar naar Duitsland komen om er te werken. In de ICT-sector zullen ook buitenlanders worden toegelaten die geen diploma hebben maar wel aantoonbaar voldoende capabel zijn. En gespecialiseerde migranten mogen partner en kinderen maar ook ouders en schoonouders meenemen mits zij economisch zelfstandig zijn, zij komen niet in aanmerking voor een uitkering.

Natuurlijk is er ook veel kritiek op deze wet maar desalniettemin heeft het parlement de wet aangenomen. We zullen in de komende jaren zien hoe succesvol deze aanpak is. En kijk dan nu eens naar de armetierigheid waarmee in Nederland naar dit onderwerp wordt gekeken, de armzalige en onzalige Henk Kamp van de VVD voorop. Wij hebben in ons land nauwelijks voorbeelden van politici die een bestuurlijke horizon hebben die verder reikt dan de eerstvolgende verkiezingen. Rutte heeft 'visie' tot een vies woord gemaakt en het lijkt wel alsof iedereen dat met hem eens is.

Nederland had ooit de naam een gidsland te zijn maar we zijn van een eigenwijs en eigenzinnig vooroplopend volk veranderd in een xenofoob allegaartje dat een wetenschappelijk feit graag inruilt voor de onderbuik en op de sociale media laten we ons vooral zien als een lafhartige soort, want altoos anoniem intimidaties en dreigementen uitbrakend. Ik ben een Nederlander en ik houd van dit land (en vooral van onze taal) maar steeds vaker vraag ik me af: waarom in godsnaam?

Rory Stewart's brutal analysis of Boris Johnson after the Partygate repo...

Ben van Gelder - MANIFOLD (Live)

Joseph Stiglitz wijst ons de weg

 

In een vraaggesprek in het Financieel Dagblad stelt de befaamde Amerikaanse econoom en Nobelprijswinnaar Joseph Stiglitz dat markteconomie in uiterste instantie een kwestie is van uitbuiting en ermee weg kunnen komen. Veel bondiger kun je het niet formuleren. Hij pleit dan ook voor meer staatsingrijpen. Niet dat daar de oplossing van alle problemen ligt, staten kunnen ook incompetent ingrijpen. Maar de uitwassen van het vrije markt denken moet worden gekeerd, aldus Stiglitz. 

Wat heeft de vrije markt ons opgeleverd: de opioïdencrisis in de VS, de steeds groter wordende ongelijkheidscrisis en daarmee de ondermijning van de democratie, de graaiflatie, de klimaatcrisis en kunnen we eindeloos doorgaan. Persoonlijk zou ik er ook de insectencrisis aan toe willen voegen (maar misschien heeft onze Louise Fresco nog een oplossing in gedachten?)

Ik zou willen dat Stiglitz zijn gedachten wat verder uit zou werken. Ik onderschrijf onmiddellijk zijn hartenkreet maar deze heeft nog geen handen en voeten. In hoeverre en vooral wanneer moeten overheden ingrijpen in financieel en rentebeleid? Wanneer en onder welke condities is staatssteun geoorloofd of zelfs wenselijk? Hoe breken we de macht van de big tech bedrijven? Hoe realiseren we regulering van het hyperkapitalisme? Hoe ver gaan we in onze strijd tegen belastingontwijking? En zo is er nog wel een aantal vragen te bedenken waar we met smart een antwoord op zouden willen hebben. Maar vooral: hoe creëren we de politieke moed en het draagvlak voor het indammen van dat hyperkapitalisme?

Het Ruhrgebied revisited

 

De reis zit erop, we keren weer terug na twee prachtige weken met even prachtig weer, fantastisch fotografie-weer. Het Ruhrgebied is circa 34.000 km2 groot terwijl Nederland 43.000 km2 telt. Toch wonen hier bijna net zoveel mensen als bij ons. En bij mijn weten vind je nergens zo'n enorme dichtheid aan bezienswaardigheden. Wie houdt van industriële archeologie en musea kan niet om dit Ruhrgebied heen. Elke dag leverde een nieuw hoogtepunt op, drie sprongen er wat mij betreft boven uit: Waldfrieden Skulpturpark in Wuppertal van Tony Cragg, de Schwebebahn in Wuppertal en de Zeche Zollern. Verras uzelf eens en ga hier eens kijken. Wilt u alvast wat fotomateriaal zin, dan zijn hier enkele suggesties.

Zeche Zollverein 

Landschaftspark Duisburg-Nord  
Heinrichs Hütte Hattingen 
Schwebebahn Wuppertal 
Zeche Zollern Dortmund 
Tiger & Turtle Gelsenkirchen 
Das Ruhrgebiet 
Musea Ruhrgebiet

Turbines in Jugendstil

 

Vandaag bezochten we de Zeche Zollern in Dortmund. Een onvergetelijk bezoek. De voormalige kolenmijn is gebouwd in Jugendstil-stijl en Art Nouveau. Ik bespaar u alle details, u zou er zelf moeten gaan kijken, dat is een onvergetelijke ervaring. Eén opmerkelijk feit wil ik u niet onthouden: tot 1945 werkten in deze kolenmijn ook dwangarbeiders. Nu ja, zo nauw namen die Duitsers het in die jaren niet met moraal. Gelukkig zijn ze daarin, denk ik toch, behoorlijk veranderd.

Het toppunt van industriële archeologie tref je op dit terrein aan en ik was vooral onder de indruk van de enorme turbinehal. Talloze details zijn bewaard gebleven of gerestaureerd of in ere hersteld. De techniek dwong al enorme bewondering af maar de combinatie hiervan met de moderne architectuur uit die jaren is werkelijk verbluffend.

Toch nog even terug naar die dwangarbeiders. Voor de medewerkers, hun gezinnen en hun kinderen waren er tal van educatieve en culturele projecten. De bedrijfsvoering leek begaan met het wel en wee van de werknemers. Maar stelden tegelijkertijd dus ook dwangarbeiders te werk. Op zijn best is er dan sprake van een dubbele moraal. Maar die techniek, die blijft mij fascineren. Een onvergetelijk bezoek!

De boerenterroristen gijzelen ons land

 

De boeren zijn weggelopen van het overleg over het Landbouwakkoord. Eerder schreef ik hier al dat dat akkoord er nooit zou komen en helaas is die voorspelling uitgekomen. Ik had het graag bij het verkeerde eind gehad. Dat hele overleg was voor de bühne, de boeren waren van meet af aan niet van plan genoegen te nemen met minder dan inwilliging van al hun eisen. Sjaak van der Tak is weggelopen omdat hij wist dat hij de boeren niet mee zou krijgen in de behaalde resultaten. Van der Tak is een lafbek, hij had nu al zijn gewicht in de schaal moeten leggen om hen ervan te overtuigen in te stemmen. Maar hij vreesde gezichtsverlies als de boeren afstemden wat hij had goedgekeurd.

Terecht stelt de Volkskrant nu dat het kabinet twee keuzes heeft: meer uitstel of meer boerenintimidaties. Wedden dat het kabinet voor uitstel kiest? En ondertussen gaan de boeren maar door met ons land helemaal kapot te maken. Omdat ze zo nodig moeten exporteren naar China. Neemt u van mij aan, de boer is de ergste soort burger die er bestaat. Dit hele schouwspel heeft niets meer met democratie van doen. Hier laat een regering zich in het nauw intimideren. Ik moet hier wel erkennen dat vermoedelijk de meerderheid van de Nederlandse bevolking achter de boeren staat maar dat komt omdat het volk geen belangstelling heeft voor de werkelijkheid, de waarheid en de feiten. Het Nederlandse volk is een achterlijk volk.

The Back of Boris (for now)

Book removals continue at South Florida schools

Fietsen in het Ruhrgebiet

 

Een fietstocht in het Ruhrgebiet, langs de Ruhr vooral. Veel groen maar, het wordt eentonig: niet één bloem gezien vandaag. Wel wat meer insecten. En, zomaar langs de kant van de weg, een beverrat. Tenminste, daar gaan we van uit, het beest had een ronde en geen platte staart. Heeft hier een uitstekende biotoop gevonden. Wat een enorme joekel! Zeldzaam dat die zich overdag vertoont, ze worden kennelijk brutaler. Trok zich er ook niets van aan dat ik hem fotografeerde.

Waldfrieden, Wuppertal

 

Jaren geleden bezochten we het beeldenpark Waldfrieden van de Britse beeldhouwer Tony Cragg. We besloten tot een hernieuwde kennismaking met dit park en dat bleek terecht. Veel nieuw werk en  wat we ons van destijds herinnerden bleek nog steeds meer dan de moeite waard. Een werkelijk schitterend park boven op een berg praktisch midden in Wuppertal. De tentoongestelde beelden, niet alleen van Cragg zelf, krijgen hier alle ruimte. Komt u ooit in Wuppertal, vergeet dan niet dit park te bezoeken, het is wonderschoon en de beelden van Cragg zijn werkelijk verbluffend. De mens is nooit ver weg in veel van zijn sculpturen. Ze zijn altijd verrassend, niet de mens, wel de beelden. We hadden natuurlijk geluk, het was een prachtige dag. Soms zit het mee. Een bezoek aan zo'n beeldenpark is meer dan inspirerend, zeker wanneer Tony Cragg u mee neemt op zijn reis! Toch een kanttekening: ook hier was niet één bloem te bekennen, in het hele park niet! Insecten ook niet. Tussen haakjes: de beide laatste foto's zijn van het beeld Immaterielles van Andreas Schmitten.

Schwebebahn

 

Zo vlak bij Wuppertal, dit keer zou het er van komen, een reis met de Schwebebahn in Wuppertal. Jaren geleden waren we al in deze aangename stad in de kom van omliggende heuvels maar van de zweefbaan kwam het maar niet. Nu wel! De enige zweefbaan in de wereld. Nu ja, een echte zweefbaan is het niet, je kunt het vergelijken met een kabelbaan. De treintoestellen hangen in de lucht en worden vervoerd over boven hen hangende rails. Die rails hangen ook niet echt, ze zijn op een prachtige gietijzeren constructie aangebracht. En wat deze tocht echt bijzonder maakt: ze voert voor 90 procent direct over de rivier de Ruhr en volgt de bedding van de rivier. In een woord: prachtig. Klik hier voor alle foto's van deze zweefbaanrit.

Insecten zijn even mooi als ten dode opgeschreven

 

Juist deze dagen las ik het bijna apocalyptische boek van Oliver Milman: De insectencrisis. Door insecticiden en klimaatcrisis is de insectenstand wereldwijd dramatisch achteruit gegaan. Zonder bestuiving komt de voedselvoorziening in gevaar. Zonder insecten ook geen vogels meer. Maar wij weten dat de mens nergens van schrikt. Niet van een pandemie, daar worden mensen alleen maar kwaad over omdat ze hun gewone leventje niet meer kunnen leven en dan geven ze onmiddellijk de schuld aan hun overheid die in alle onbeholpenheid passende maatregelen probeert te nemen. Mijn standpunt?: de mensheid stevent rechtstreeks op haar ondergang af en we verdienen niet beter! Fietsend langs de Ruhr zie je onmiddellijk dat er geen bloem te bekennen is en afgezien van wat spaarzame insectenwolkjes is er ook geen insect te bekennen. Het met afstand domste wat we kunnen doen is de boeren het beheer van het land in handen geven. En laat dat nou precies zijn wat de christendemocraten in Europa willen.

We bezochten het stadje Hattingen, bekend om zijn middeleeuws stadscentrum. Genoeglijk en leuk maar de Middeleeuwen liggen inmiddels al ver achter ons. Een bezoek aan de Heinrichs Hütte, de oudste hoogoven in het Ruhrgebiet was even fraai als onvermijdelijk. Ook al hadden we de hoogovens van Duisburg-Nord al in onze rugzak. In de turbinehal van deze tot industriële archeologie verworden staaloven een expositie over het insectenleven in het Ruhrgebiet. De foto's van Ute Matzkows en Klaus Rieboldt waren fascinerend en ongekend fraai. Dat doet aan de werkelijkheid helaas niets af. Op deze tentoonstelling trof ik geen enkele waarschuwende laat staan een alarmerende opmerking en dat is merkwaardig, op zijn zachtst gezegd.

Wilt u meer weten over dat boek van Milman, klik dan hier voor mijn bespreking.

Folkwang

 

Nog zo'n fraai museum, Folkwang in Essen. Nee, daar doen die Duitsers niet moeilijk over. Elke zichzelf respecterende stad heeft een museum, het ene nog mooier dan het andere. Aan de buitenkant biedt Folkwang in Essen weinig bijzonders, naar mijn smaak althans. Maar binnen is dat anders, prachtige grote en lichte zalen met veel, heel veel ruimte voor de tentoongestelde kunst. Een paar zaken vielen hier op: het overgrote deel van de suppoosten was allochtoon, ook al mag je dat woord niet gebruiken; maar, heel bijzonder, in elke zaal die je betrad moest je je kaartje laten zien en werd de inhoud van je tas gecontroleerd. Dit is, naar zeggen van een van de suppoosten, een gevolg van de acties van klimaatactivisten. Wat mij betreft overdreven, geef voor mijn part iedere bezoeker een stempel wanneer de tas eenmaal is gecontroleerd maar dat vinden de Duitsers nog niet veilig genoeg. En dat nog niet één klimaatactivist ooit een kunstwerk echt beschadigde maakt hier kennelijk ook geen indruk. Maar daar kunnen die suppoosten niets aan doen.

Mooiste werk? Enkele stills uit een video van de Nederlander Rafael Rozendaal, nog nooit van gehoord maar hier met een grote expositie. En Vincent van Gogh overtuigde ook zoals altijd. Maar prachtig vooral was Himmel van Gerhard Richter.

Landschaftspark Duisburg-Nord

 

Net als de Zeche Zollverein is ook dit Landschaftspark in Duisburg een UNESCO-site. Gratis toegankelijk, indrukwekkend en fascinerend om te zien. Hoogovens zien we hier en je kunt praktisch tot in het hart van deze waanzinnige installaties doordringen. En er op klimmen, ook dat nog. Werkelijk prachtig om te zien hoe ongelooflijk efficiënt deze installaties werden geëngineerd, gemonteerd en geassembleerd tot ze in staat waren een uiterst complex stuk procestechniek te herbergen. Om gedurende de procesvoering ook nog eens continu te worden geëvalueerd, aangevuld, uitgebreid en zo voort. Je verbeelding wordt hier getart, voortdurend. De menselijke maat wordt telkens weer overstegen, allemaal gerealiseerd opdat wij ons modern leven zouden kunnen leiden. Aan wie hier niets om geeft, zal dit alles niet besteed zijn. Mijn mond stond gedurende het hele bezoek, en we spendeerden hier vele uren, alleen maar open van verbazing, bewondering en fascinatie. De mens breekt de aarde open of graaft een diep gat om kolen naar boven te halen of ijzererts. Van het ijzererts maken we staal omdat de moderne maatschappij niet meer zonder die ruwe grondstof kan.

Na ons bezoek aan deze waanzinnige installaties bezochten we een van de mooiste musea in Europa, de Küppersmühle in Duisburg. We waren hier eerder en mijn favoriete zaal is die met het werk van Anselm Kiefer. Zijn Sternelagers zijn monumentaal, zowel qua omvang als materiaalgebruik en  zijn thematiek is bij tijd en wijle huiveringwekkend. Zien we hier een concentratiekamp voor sterrenstelsels of heeft de kunstenaar andere bedoelingen? De begeleidende tekst doet anders vermoeden maar is voor een simpele ziel zoals ik niet eenvoudig te doorgronden. Ik doe het maar met mijn eigen waarneming en interpretatie. Overweldigend is dit! U moet hier beslist eens gaan kijken.