In een vraaggesprek in het Financieel Dagblad stelt de befaamde Amerikaanse econoom en Nobelprijswinnaar Joseph Stiglitz dat markteconomie in uiterste instantie een kwestie is van uitbuiting en ermee weg kunnen komen. Veel bondiger kun je het niet formuleren. Hij pleit dan ook voor meer staatsingrijpen. Niet dat daar de oplossing van alle problemen ligt, staten kunnen ook incompetent ingrijpen. Maar de uitwassen van het vrije markt denken moet worden gekeerd, aldus Stiglitz.
Wat heeft de vrije markt ons opgeleverd: de opioïdencrisis in de VS, de steeds groter wordende ongelijkheidscrisis en daarmee de ondermijning van de democratie, de graaiflatie, de klimaatcrisis en kunnen we eindeloos doorgaan. Persoonlijk zou ik er ook de insectencrisis aan toe willen voegen (maar misschien heeft onze Louise Fresco nog een oplossing in gedachten?)
Ik zou willen dat Stiglitz zijn gedachten wat verder uit zou werken. Ik onderschrijf onmiddellijk zijn hartenkreet maar deze heeft nog geen handen en voeten. In hoeverre en vooral wanneer moeten overheden ingrijpen in financieel en rentebeleid? Wanneer en onder welke condities is staatssteun geoorloofd of zelfs wenselijk? Hoe breken we de macht van de big tech bedrijven? Hoe realiseren we regulering van het hyperkapitalisme? Hoe ver gaan we in onze strijd tegen belastingontwijking? En zo is er nog wel een aantal vragen te bedenken waar we met smart een antwoord op zouden willen hebben. Maar vooral: hoe creëren we de politieke moed en het draagvlak voor het indammen van dat hyperkapitalisme?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten