woensdag 29 februari 2012

Europa, Europa, Europa!


Robbert van Lanschot, voormalig diplomaat in Kosovo en Bosnie, betoogt in een uitgebreid artikel in de NRC van 25 februari waarom een gezamenlijk Europa niet gaat lukken. Hij baseert zijn standpunt vooral op wat hij in Bosnie en Kosovo aantrof: een eigen cultuur, die eerder bij Klein Azie past dan bij Europa. Voor hem zijn die gebiedsdelen niet Europees te noemen. Hij heeft in cultureel en dus vermoedelijk ook in sociaal opzicht wel gelijk. Maar de facto heeft de Balkan altijd tot Europa behoord, in geografische zin zeker. Alleen zijn die gebieden zeer lange tijd overheerst door de Turken. Maar de Balkan ligt in Europa. Turkse overheersing doet daar niets aan af. Bovendien, voor zover ik weet wil de Balkan zelf dolgraag aansluiting bij Europa. Dat Rusland tot aan de Oeral bij Europa zou horen, is een wat kunstmatige interpretatie van geografische scheidslijnen, in dit geval de Oeralrivier. Persoonlijk beschouw ik Rusland niet direct als Europees, ofschoon de Baltische Staten (ooit deel van de USSR) van oudsher duidelijk op Europa georienteerd waren.

Een dag eerder beredeneert hoogleraar der decentrale overheden Doelle waarom Europa net als alle voorgaande rijken uiteen zal spatten. Zijn belangrijkste argumenten zijn nationaal besef, spanningen binnen een federaal Europa, afkalvende rechtsovertuiging als gevolg van ingewikelde besluitvormingsprocedures en het psychologische belang van de natiestaat. Ofschoon ik van mening ben dat we ons deze argumenten goed ter harte moeten nemen, vind ik het zeer onterecht dat hij federalisten ervan beschuldigt een tunnelvisie te hebben. Doelle stelt: "Liever een aangekleed Europa van de vaderlanden dat dichter bij de geschiedenis blijft en gestaag verder samenwerkt dan een doorgedraaid creatuur van naieve dromers en gigamarktspelers". Zijn laatste zin is niet bepaald een schoolvoorbeeld van een eerlijke vergelijking. Wie zou, zou hij gelijk hebben, hem willen tegenspreken? Doelle hoeft niet te bewijzen waarom federalisten naieve dromers zijn met een tunnelvisie, dat constateert hij gewoon. En dat doet ernstig afbreuk aan zijn betoog. Als hij zou hebben gesteld dat we nu met ons allen bewezen hebben dat een muntunie zonder politieke unie het risico loopt te mislukken, dan zou hij een punt hebben gehad. Vermoedelijk vindt hij dat ook wel, maar hij schrijft het vervolgens wat merkwaardig op. Een wetenschapper onwaardig, zou ik zeggen.

In mijn eerdere stukje over Partij2030 heb ik mezelf duidelijk gepresenteerd als een federalist en dat houd ik vooralsnog vol. Ik ben geen gigamarktspeler of een naieve dromer. Of ik aan tunnelvisie lijd? Volgens Doelle dus wel maar ik ben zo vrij daar anders over te denken. Laten we een serieus debat aangaan en dan wil ik ook diepgaand reageren op zijn vier argumenten. Ze zijn immers niet zonder belang. Maar ik ben er tegelijkertijd van overtuigd dat die eerdere vergelijking er al heel anders uit komt te zien wanneer eerst alle onheilszwangere woorden uit zijn artikel worden gestreept. Het wordt wel erg zwaar aangezet allemaal. Maar dat is vermoedelijk precies waarom hij mij een tunnelvisie verwijt.

dinsdag 28 februari 2012

Albayrak is ook nog jong


Geef de PvdA aan de jeugd, schreef ik enkele dagen terug. Inmiddels heeft ook Nebahat Albayrak zich kandidaat gesteld. Om te beginnen: zij is van 1968 en dus nog jong genoeg. Wat pleit voor haar: ervaren, ook als bestuurder, jong, goede uitstraling, vrouw en allochtoon. Zelf wil ze niet verkozen worden omdat ze vrouw of allochtoon zou zijn maar die aspecten spelen wel degelijk een rol.
Wat pleit tegen haar: weinig of niets. Behalve dan dat ook zij geen flitsende visie heeft over een toekomstperspectief dat alleen door tussenkomst van de sociaaldemocraten kan worden bereikt.
Toen zij staatssecretaris was, hebben we gezien hoe ook zij haar toevlucht moest nemen tot algemeenheden en vaagheden wanneer ze beleid moet verdedigen dat als compromis uit onderhandelingen tevoorschijn komt.
Afin, hoe het ook zij: als ik PvdA'er was, zou mijn stem toch naar Albayrak gaan. Eens zien of die verkiezingsdebatjes nog iets opleveren.

zaterdag 25 februari 2012

Nu in de boekhandel verkrijgbaar!


Verras uzelf of uw vrienden. Voor iedereen wie de menselijke soort aan het hart gaat. Blader er eens doorheen en laat de tekst zijn werk doen.
ISBN 978-94-91446-00-9

vrijdag 24 februari 2012

Geef de partij aan de jeugd!


Drie kandidaten hebben zich gemeld voor het leiderschap van de PvdA. Da's een mooi getal, genoeg om uit te kiezen. Jammer alleen dat er geen vrouw bij zit.

Plasterk mag dan misschien ijdel zijn maar hij maakt in het algemeen een consistente indruk (ook al heeft hij bij het Nationaal Historisch Museum de regie veel te snel uit handen gegeven). Maar Plasterk is uit 1957 en dus te oud. We staan nu aan de vooravond van onvermijdelijke en forse systeemhervormingen. Hervormingen die nodig zijn om van onze samenleving ook voor ons nageslacht een leefbare samenleving te maken. Dat lijkt mij een uiterst belangwekkende reden om het partijleiderschap bij de jeugd neer te leggen.

Dan beperkt zich de keuze tot Samson en van Dam. Samson mag dan wellicht het slimste jongetje van de klas genoemd worden maar sinds hij zijn kandidatuur stelde heeft hij al twee niet misselijke fouten gemaakt. Hij heeft aangekondigd in de aanval te gaan en bijvoorbeeld Wilders met zijn eigen taal te counteren ("stop dat meldpunt maar daar waar de zon nooit schijnt") en ik vrees dat dat precies de verkeerde reactie is. Roemer en Pechtold hebben nu toch al vaak genoeg voorgedaan hoe je Wilders kunt uitschakelen.
Maar de tweede fout van Samson vind ik nog ernstiger: hij stelt zich op het standpunt dat de eis van een maximum van 3% aan het begrotingstekort niet zo strikt genomen hoeft te worden. Dit is principieel fout. De ellende in Europa is nu juist ontstaan doordat met name Frankrijk en Duitsland die eis aan hun laars lapten. Inmiddels lijken ook de Spanjaarden deze richting in te slaan. Dat is de dood in de pot en de slechtst denkbare manier om de jeugd van vandaag te dienen. Het recept van Samson is dus schelden tegen Wilders en Europa populistisch aan de kant schuiven. Dit mag de PvdA nooit laten gebeuren.

Mijn kandidaat (en ik ben geen lid van de PvdA en sinds 1972 heb ik nooit meer op deze partij gestemd) is dus Martijn van Dam. 34 jaar. Ook niet dom. Bereid een fout toe te geven in plaats van te gaan draaien. U merkt dat ik vooral argumenten heb waarom kandidaten het niet moeten worden. Of van Dam overeind kan blijven tegen populistisch geweld, zal nog moeten blijken. Het grootste probleem zit hem in het gedachtegoed van de sociaaldemocratie zelf. Links van het midden is nu de kreet. Maar dat zegt helemaal niets. Tot waar geldt dan dat je de Euro en Europa blijft steunen en vanaf welke grens links van het midden hoeft dat niet meer? En hol je de SP achterna in de hoop daar nog wat zieltjes weg te kunnen trekken?

De PvdA waar ik respect voor heb steunt Europa en de Euro en maakt zich er sterk voor dit aan haar electoraat uit te leggen. En diezelfde PvdA komt met doortimmerde plannen om de onvermijdelijke systeemhervormingen door te voeren. En diezelfde PvdA geeft de leiding aan de jeugd!

Een van die systeemhervormingen zou het verhogen van de kiesdrempel moeten zijn. Er zijn teveel politieke partijen in ons land. In democratisch opzicht is dat mooi maar de bestuurbaarheid is er niet mee gediend. Bovendien krijgen splinterpartijen als de SGP onverantwoord veel politieke invloed wanneer ze in de politieke praktijk nodig blijken te zijn als informele gedoogpartner. De manier waarop de SGP nu poltieke winst behaalt heeft wat mij betreft weinig met democratie van doen.

woensdag 22 februari 2012

Nanotechnologie


Sommigen van ons kennen nog de transistorradio. Een transistor kan een elektrische trilling versterken. Het is een doorgeleider van informatie. Inmiddels is men er in geslaagd een transistor ter grootte van één atoom, een fosforatoom te maken. Dit gaat je bevattingsvermogen te boven. Maar met nanotechnologie kan dat. De volgende vraag is hoe je zo'n atoom dan op zijn plaats houdt. Wel, dat is heel simpel: je neemt een plakje silicium en dat bedek je met waterstof en vervolgens kerf je putjes in die waterstoflaag en daar schuif je dan dat fosforatoom in. Dat hadden u en ik ook kunnen bedenken.
Voor dit werk is een speciale microscoop nodig en extreem lage temperaturen. Toepassing van deze kleine transistors in onze tablet of laptop ligt dan ook (nog?) niet voor de hand. Wel is toepassing denkbaar in supersnelle quantumcomputers.

Bron: NRC 21 feb 2012

dinsdag 21 februari 2012

Is er dan toch een nieuw geluid?


Joop Hazenberg publiceerde een nieuw boek: De machteloze staat. Hij stelt vast dat ouderwetse ledenorganisaties zoals politieke partijen, vakverenigingen en dergelijke het steeds moeilijker krijgen, dat niet alleen de verzorgingsstaat maar ook de rechtsstaat steeds meer onder druk komen te staan en dat de conventionele natiestaten niet bij machte zijn een passend antwoord te vinden op de nieuwe uitdagingen aan de moderne samenleving in deze tijd van globalisering. Alle grenzen worden overal en zonder uitzondering overschreden maar de politieke macht blijft bij natiestaten die die grensoverschrijdingen in welke zin dan ook niet aankunnen.
Het beste antwoord is een gewenningsproces waarin we uiteindelijk afscheid nemen van de klassieke natiestaat. We hebben ons economisch en monetair gecommitteerd aan één Europa maar hebben tragischerwijs verzuimd Europa ook tot een politieke eenheid te maken. Geen monetaire zonder een politieke unie!

Ik onderschrijf deze analyse volledig, zoals ik ook een groot voorstander ben van de federalisering van Europa. Ik heb dat in deze kolommen wel vaker beweerd. Ik zie wel een aantal beren op de weg, waarvan er twee van groot belang zijn: Europa heeft helaas niet, zoals in Amerika, één gemeenschappelijke taal en dat is een geweldige hindernis bij het opruimen van klassieke culturele verschillen tussen de oude lidstaten. Niemand wil zijn eigen taal verliezen en ik erken dat dat een groot struikelblok kan vormen. Het tweede probleem is gelegen in de sterke opkomst van populistische bewegingen. Zij vormen een op angst en het voeden van die angst gebaseerde sentimentbeweging met als belangrijkste doel juist het tegengaan van de geringste vorm van federalisering van Europa.

Hoe het ook zij, ik heb me aangemeld bij deze nieuwe politieke beweging, die van start is gegaan onder de naam PARTIJ2030. Kijk maar eens op http://www.partij2030.nl/?p=288 Of het een beweging moet worden of een partij die aan verkiezingen gaat deelnemen, staat nog niet vast. Maar belangwekkend vind ik het wel. Ergens moeten creatieve ideeen vandaan komen. Ik kan het u aanraden, doe mee!

Vrije nieuwsgaring en beroepsgeheim

Neurochirurg Tullekens, inmiddels gepensioneerd en voormalig lid van de medische tuchtraad. is getrouwd met een journalist, Jannetje Koelewijn, werkzaam bij de NRC. Tullekens krijgt langs voor hem begaanbare kanalen wetenschap van een ct-scan van de onder een lawine bedolven prins. Via de media kreeg Tullekens de indruk dat het gerucht ging dat de prins er niet best aan toe was. Hij vond dat dit gerucht weersproken moest worden aangezien de ct-scan kennelijk geen aanleiding gaf tot de meest dramatische scenario's. Hiermee schond de neurochirurg het medisch ambtsgeheim. De patient zelf heeft er al helemaal niets over te zeggen maar ook diens familie werd niet in de gelegenheid gesteld kennis te nemen van zijn voornemen zijn wetenschap wereldkundig te maken. Er was verder geen enkel direct of indirect belang gemoeid met het bekend maken van de details van de ct-scan.
So far so bad. Het wereldkundig maken gunt hij zijn echtgenote, journalist bij de NRC (mijn krant by the way). Dat lijkt me pas echt kwalijk. De journalist acht zich verschoond omdat zij haar bronnen niet openbaar hoeft te maken en omdat haar bron alle verantwoordelijkheid voor de publicatie op zich nam. Naar mijn mening is hier toch sprake van een wel erg formalistische en enge opvatting van een beroepscode (laat ik maar niet meteen van 'beroepsethiek' spreken).
Als Tulleken publicatie van zijn kennis echt zo belangrijk vond, was er dan geen weg te vinden om de schijn te vermijden dat hij zijn echtgenote even aan een primeur wilde helpen?
De hoofdredacteur van de krant heeft de gevolgde procedure verdedigd maar die verdediging maakt op mij weinig indruk. Dat geldt trouwens voor veel vormen van verslaggeving rond dit drama. Waarom moeten we voortdurend familieleden met zonnebrillen op in en uit auto's zien stappen? Wat is de nieuwswaarde van zulke beelden? Waarom worden die mensen niet gewoon fatsoenlijk met rust gelaten?
Jammer dat ook een kwaliteitskrant als de NRC (vind ik nog steeds) hier zo over de schreef gaat.

maandag 20 februari 2012

Job


Job Cohen is ermee gestopt. Velen zagen dat al aankomen, het leek ook steeds onvermijdelijker geworden. Wat absoluut klasse is aan Cohen, is dat hij de noodzaak van zijn terugtreden beargumenteert door vast te stellen dat hij er niet in geslaagd is het sociaaldemocratisch gedactegoed zodanig helder voor het voetlicht te brengen dat de populariteit van de PvdA nog op het peil van laten we zeggen anderhalf jaar geleden stond. Geen Kalimero-houding of gejammer over klimaat of omgangsvormen. Hij is zelf niet geslaagd en dus dient hij zich terug te trekken. Job Cohen nam de enig juiste beslissing.

Uit alle reacties die ik tot nog toe hoorde, voel ik me het meest thuis bij die van Thijs Berman. Een leiderschapswissel lost niets op, het probleem zit hem in het sociaaldemocratisch gedachtegoed zelf. Van oudsher was de PvdA de partij voor werkend Nederland, voor de loonslaven. Maar die loonslaven of netter gezegd, de lagere inkomensklassen kunnen nu veel gemakkelijker terecht bij de SP of de PVV.
De sociaaldemocratie is niet meer bij machte deze moderne samenleving de weg te wijzen, er is geen breed gedragen visie over het toekomstperspectief en de weg waarlangs je dat het beste bereikt. De PvdA is teveel een partij van de linkse intelligentia geworden. Er zitten geen mensen meer die een aantrekkelijk alternatief vormen voor het oorspronkelijke electoraat: de werkende klasse.

Het beste wordt dat geillsutreerd door de nieuwe voorzitter van de partij. Spekman is een anachronisme, hij detoneert in de gelederen van de linkse intelligentia. Hij spreekt ferme taal in gewoon Nederlands, maar je krijgt voortdurend de indruk dat hij zichzelf moed in staat te praten. Kijk naar de namen die nu worden genoemd voor het nieuwe fractievoorzitterschap: Samson en van Dam. Dat zijn politici die uitstekend passen binnen het PvdA-kader van het laatste decennium. Het zijn niet de poltici die er blijk van hebben gegeven een duidelijk andere kant op te willen dan Job Cohen. En dat is ook logisch, er is nu eenmaal geen sociaaldemocratische visie die zich kan onderscheiden van de concurrentie. Tenzij je bereid bent Europa en de Euro op te geven. Maar gelukkig en terecht is dat niet de weg die de PvdA voor begaanbaar houdt.

Ik zie weinig lucratieve toekomst voor de PvdA. Een Roemer staat niet in hun gelederen te trappelen van ongeduld. Ook Asscher niet, die uiteindelijk toch ook de intelligentia vertegenwoordigt. Ik zie meer in een brede linkse beweging, waar ook Groen Links en D'66 toe zouden kunnen behoren. Maar op de een of andere manier is dat té onnederlands. Hier heeft elk dorp nog zijn eigen parochie, ook al is de verzuiling allang geschiedenis geworden.
En dat betekent ruim baan voor de populisten. We moeten 't zelf weten.

zondag 19 februari 2012

Khader Adnan


De Israeli´s hebben een nieuwe rechtsvorm bedacht: administratieve hechtenis. Daarmee kunnen verdachten of tegenstanders zonder vorm van proces en zonder aanklacht of beschuldiging worden vastgezet. Wie dit overkomt, kan zich niet verweren en kan vanaf dat moment geen enkele invloed meer op het eigen leven uitoefenen. Khader Adnan is bakker en student economie, niks bijzonders. Maar hij is ook Palestijn en in administratieve hechtenis genomen. Een rechter die naar de onderliggende stukken heeft gekeken heeft verklaard dat er sprake is van een substantiele dreiging annex beschuldiging. Daar moet Khader Adnan het mee doen. Hem wordt niet verteld welke die dreiging of beschuldiging is, hij wordt niet aangeklaagd en kan zich niet verdedigen. Kader Adnan is een hongerstaking begonnen en zal binnen enkele dagen sterven.

Israel noemt zichzelf een democratie maar is dat allang niet meer. Israel is nu ook geen rechtsstaat meer. Die zogenaamde democratie is er alleen voor joden en nu is ook een ordentelijke rechtsgang gesneuveld onder het mom van regionale veiligheid. Juist in deze dagen lees ik Bloedlanden van Timothy Snyder, het zoveelste relaas van een van de aspecten van de Holocaust. Een fenomeen dat nooit nalaat een onvoorstelbare indruk te maken. Het is voor mij een raadsel hoe Israeli's, joden, het voor elkaar krijgen zich met een beroep op de Holocaust zo te gedragen tegenover hun medeburgers. Als andere slachtoffers van de nazi's aandacht vragen spreken sommige joden van leedroof. Een schandelijker reactie heb ik niet gehoord. Het credo van de naoorlogse samenleving was altijd: "Nie wieder". Daar zijn we met elkaar niet in geslaagd.

woensdag 15 februari 2012

Wie vuil spuit is dom


De PVV website wordt bovenaan gesierd met grote koppen zoals: "Kun je niet beter terugkeren?" en "Schaamteloze dieven" en "Oost Europeanen worden steeds crimineler, ze worden werkloos en gaan stelen".
Daarmee zijn alle Oost Europeanen in een keer weggezet als tuig. Vervolgens mag je anoniem invullen of ze aanleiding geven tot overlast, geluidsoverlast, parkeeroverlast, dronkenschap, verloedering of iets anders (mag je zelf invullen). En tot slot mag je aankruisen of er sprake is van baanverlies.
Zelf vindt Wilders dit een fantastische website die niet discrimineert. In werkelijkheid betreft het hier de grootste vuilspuiterij in de Nederlandse politiek sinds decennia.
Het is begrijpelijk en terecht dat ambassadeurs van de Midden- en Oost Europese landen hiertegen protesteren, zoals het ook begrijpelijk en terecht is dat het Europees Parlement hier schande van spreekt.
Ook het bedrijfsleven maakt terecht bezwaar tegen deze walgelijke xenofobie die maar weer eens duidelijk maakt hoe gevaarlijk deze Wilders is. Maar de PVV leider wil van kritiek niet weten. Het buitenland moet zich niet met ons bemoeien. Zo simpel is dat.
De PVV is even dom als zij walgelijk is. Wie op Europees niveau zaken wil doen, wie aan Schengen wil morrelen, wie de afdracht aan Europa wil verminderen, wie het Europees immigratiebeleid wil aanscherpen, die heeft steun van Europese partners nodig. Die steun zal Nederland na nu niet gemakkelijk meer verwerven. Het buitenland vertrouwt ons niet langer. Het buitenland neemt - terecht - geen genoegen met de vaste Rutte-repliek dat de PVV niet in de regering zit. Hij mag in materiele zin gelijk hebben, de facto danst deze regering naar het pijpen van de PVV.
Op zich heeft Rutte gelijk als hij zegt de PVV en hun gedachtegoed niet groter te willen maken dan strikt noodzakelijk is. Anderzijds echter is hij premier van de Nederlandse regering en dient hij ons aller belang, ook het uwe en het mijne. En ik zou graag zien dat mijn premier zich distantieert van de smerigheid van de PVV. Ik wil niet leven in een land waar lieden als Wilders het hoogste woord kunnen krijgen en ervoor zorgen dat je je schaamt Nederlander te zijn.

Overmoed


Een interessant artikel over de psycholoog Daniel Kahneman in de Volkskrant van 11 februari. Voor zijn baanbrekende werk kreeg hij zelfs de Nobelprijs voor economische wetenschapen in 2002. Kahneman heeft weinig illusies aangaande het probleemoplossend vermogen van mensen. Hij verwijt veel wetenschappers een gebrek aan bescheidenheid en nederigheid. De mens denkt van zichzelf dat hij als een rationeel wezen in staat is problemen in de toekomst te voorzien en daarop te kunnen anticiperen. Maar die mens vergeet dat zijn handelen vooral wordt gestuurd door het intuitieve systeem, waardoor de mens, hoe rationeel hij ook mag denken te zijn, primair een impulsief en in essentie onverstandig mens blijft.
Als we werkelijk voorbereid willen zijn op crises in de toekomst, van welke aard dan ook, doen we er verstandig aan een 'premortem' in te lassen: we verplichten onszelf na te denken over het rampscenario dat zich in de toekomst voltrokken blijkt te hebben over een van onze eigen plannen. Door de ontstaansgeschiedenis van dat rampscenario in het nu te beschrijven, kunnen we ons gedrag in het heden beinvloeden en daarmee kunnen we de impuls van het intuitieve systeem tenminste dempen met twijfel vanuit ons rationele systeem.
Kahneman wijst erop dat, hoewel concurrentie tot creativiteit kan leiden, te fanatieke concurrentie aangedreven door al te veel zelfvertrouwen tussen experts tot een soort collectieve blindheid ten aanzien van de werkelijke risico's kan leiden. Precies dat is er gebeurd in de laatste financiele crises.
Kahneman heeft geen hoge dunk van het menselijke vermogen om de kwaliteit van ons denken serieus te verbeteren. "Indien je rekening houdt met opbouwende kritiek, zul je betere besluiten nemen dan als je domme kritiek voorspelt" zegt hij.
Kahneman heeft gelijk: de experts - of het nu rating agencies zijn of economen of andere wetenschappers - hebben de val van Enron, noch die van Lehman Brothers aan zien komen, de Amerikaanse hypothekencrisis werd evenmin voorspeld, Ierland had nog steeds een triple A ranking toen het op de rand van een faillissement stond, de Griekse crisis... Afin, dit wordt een eindeloze reeks. Onze belangrijkste slogan:"met de kennis van nu...".

maandag 13 februari 2012

Ayaan is back in town


In een uitgebreid artikel in de NRC van zaterdag 11 februari doet Ayaan Hirsi Ali verslag van het geweld jegens christenen in moslimsamenlevingen. Dat geweld is een feit en dat het wereldwijd voorkomt ook. Dat het vooral om moslimsamenlevingen gaat is ook een feit. De gemoederen op het Tahrirplein in Cairo waren nog niet bedaard of de eerste koptische christenen werden er vermoord. Ook in Indonesie kunnen ze er wat van en zoals altijd, op het Afrikaanse conntinent is het geweld steevast van een overtreffende trap.
Kortom, een helder en volkomen terecht exposé van Ayaan Hirsi Ali.
Alleen haar laatste zin is aanleiding voor grote vraagtekens: "Laten we ophouden met die overtrokken verhalen over westerse islamofobie en serieus stelling nemen tegen de christofobie die de moslimwereld infecteert. Verdraagzaamheid is er voor iedereen - behalve voor de onverdraagzamen".

Eigenlijk zegt ze hier: jullie moeten niet zo over die PVV struikelen want wat er elders gebeurt is veel erger. Een dergelijk standpunt is echter gebaseerd op verkeerde vooronderstellingen en uitgangspunten. Mij is volkomen helder dat de moslimwereld nog een heel eind te gaan heeft als het om verdraagzaamheid jegens wie dan ook gaat. Maar aan dat geweld tegen christenen in den vreemde kan ik weinig anders doen dan bij mijn regering bepleiten met passende maatregelen deze wantoestanden aan de kaak te stellen. Met Uri Rosenthal als minister van buitenlandse zaken echter heb ik alle hoop opgegeven dat er in deze kabintesperiode ooit sprake zal zijn van coherent beleid ten aanzien van de ons omringende wereld.
Wat ik wél kan doen is het misselijkmakende PVV gedachtegoed aan de kaak stellen. Elke vorm van xenofobie is uiteindelijk de dood in de pot en de belangrijkste reden daarvoor is gelegen in het feit dat een fobie een gezonde communicatie in de weg staat, volledig blokkeert. Tegenstellingen overwin je niet door een wedstrijdje bashen, schelden of diskwalificeren. Tegenstellingen overwin je alleen door het gesprek aan te gaan. Maar daar houden ze niet zo van bij de PVV.
Jammer dat Ayaan Hirsi Ali haar heldere artikel zo misplaatst afsluit met een ordinaire jijbak.

donderdag 9 februari 2012

Maarten van Rossum presenteert Paul Bauduin!


Ik meld het hier maar vast: op zaterdag 31 maart van 2 tot 4 vindt de boekpresentatie van Avondland-essays van Paul Bauduin plaats in Theater Kikker aan de Ganzenmarkt Utrecht. De inleiding wordt verzorgd door de historicus Maarten van Rossum. U begrijpt (wellicht) dat we daar opgetogen over zijn.

De moslim is een Jood is een Pool


Een meldpunt om wangedrag van inwoners uit Midden en Oost Europese landen aan te geven. Het jongste konijn uit de hetzehoed van de PVV. U herinnert zich toch nog wel het meldpunt verkeersoverlast in de Haagse binnenstad? Ook van de PVV. Toen er niet genoeg wantoestanden gemeld werden door de middenstand en burgerij, besloten de PVV politici ze zelf maar te verzinnen. De werkelijkheid is immers niet zoals zij is maar zoals zij de PVV het beste past. Ik vind het wel prima zo, de PVV maakt tenminste duidelijk waar ze voor staat: de PVV zet aan tot onvervalste vreemdelingenhaat.

100 woorden

dinsdag 7 februari 2012

Een geregisseerd levenseinde


In het verleden was ik enkele jaren voorzitter van Stichting De Einder (zie www.deeinder.nl), zeg maar het kleine broertje van de NVVE (ofschoon ze deze kwalificatie bij De Einder ten stelligste af zouden wijzen). Hoe het ook zij, de NVVE start binnenkort de levenseindekliniek, een combinatie van ambulante teams met een gebouw dat patienten kan herbergen die niet thuis kunnen sterven.
Om te beginnen moet worden opgemerkt dat het werk van deze kliniek volledig binnen de marges van de geldende wetgeving plaatsvindt. Dit initiatief is ontstaan doordat niet alle huisartsen medewerking willen verlenen aan euthanasie. Dat is op zich volkomen legitiem maar het wordt lastig wanneer zij hun patienten ook niet willen verwijzen naar artsen die wel bereid zijn medewerking te verlenen aan euthanasie.
Nieuwsuur liet gisteravond een huisarts aan het woord die onder omstandigheden wel bereid is euthanasie te verrichten maar anderzijds geen goed gevoel heeft bij dit NVVE-initiatief. Zij vond er te weinig waarborgen voor zorgvuldigheid en had bezwaar tegen het feit dat de ambulante artsen als het ware in zouden breken in de bestaande huisarts-patient-relatie. Maar wat brengt zo'n relatie de patient die wil sterven maar zijn huisarts daarin niet meekrijgt? Stof voor discussie, zou ik zeggen.
Maar toen kwam het. De huisarts die het over zorgvuldigheid had merkte op: "tja, ik wil dat woord natuurlijk niet gebruiken maar het doet toch ergens denken aan ... eh, ja, doodseskaders...". Ze wilde het woord niet gebruiken maar deed het toch. Dat uitgerekend een huisarts die enerzijds wel medewerking wil verlenen aan euthanasie en van zorgvuldigheid rept, anderzijds zo'n zwaar beladen woord in de discussie op tafel legt. Dat krijgen we er voorlopig niet meer van af.
Bedankt, huisarts, dat u deze discussie van een integere benadering heeft beroofd en op een niveau van de grootst mogelijke bedenkelijkheid heeft gebracht. Wat heeft dát met zorgvuldigheid van doen?

maandag 6 februari 2012

Hebben China en Rusland gelijk?


Het enige gelegitimeerde argument voor enigerlei vorm van ingrijpen (waaronder economische sancties) in soevereine staten is een resolutie van de Veiligheidsraad. De internationale gemeenschap wil terecht een einde aan het schandalig misdadige regime van Assad in Syrie. Maar vergeet daarbij niet dat Assad wel degelijk een relatief grote groep aanhangers heeft.
Rusland en China maken gebruik van hun vetorecht en hanteren daarbij het argument dat zulke resoluties meer geweld veroorzaken dan voorkomen en verwijzen daarbij naar Irak en Libie. Het is natuurlijk zonneklaar dat beide grootmachten, die nu eenmaal andere opvattingen over mensenrechten hanteren dan wij hier in het westen gewend zijn, zelf geen behoefte hebben om ooit eens met zo'n Veiligheidsraadresolutie om de oren geslagen te worden.
En natuurlijk is het waar dat de hele wereld in de Irakoorlog gerommeld is door een schandelijk misleide minister van defensie, werd de oorlog om Kosovo zelfs zonder resolutie gestart en hebben heel veel naties het gevoel dat ook de no-fly-zone boven Libie een schoolvoorbeeld is van in-een-oorlog-gerommeld-worden.
De VS roepen nu bij monde van Hillary Clinton dat de V-Raad gecastreerd is maar dat is een typisch voorbeeld van praten terwjl je tegen de zon inkijkt. Moeten we hier nog even alle resoluties tegen Israel in herinering brengen die alle, zonder enige uitzondering, door de VS werden geveto'd?
En wat te denken van de Arabische wereld die nu ook moord en brand roept omdat deze resolutie het niet haalde? In Arabie hoef je al helemaal niet te zijn als het om mensenrechten gaat, of als je over vrouwendiscriminatie wil praten, laat staan dat je het eens gezellig over democratie zou willen hebben.
Dat is de tragiek van de Veiligheidsraad. Het is het enige aanvaardbare instrument dat we kennen en we moeten het koesteren ook. Maar in situaties als in Syrie zie je haarfijn hoe onthand de VN zijn; dat ligt echter niet aan de VN maar aan de pot die voortdurend de ketel verwijten maakt.
En ondertussen gaat het moorden maar door in dat prachtige land. Of het argument van de Russen en Chinezen nu hout snijdt of niet - wat doet het er toe? - laten ze dan tenminste eens zichtbaar en met een zekere transparantie diplomatie bedrijven om Assad op andere gedachten te brengen. Het zal niet gebeuren. Assad vertegenwoordigt de zittende macht en een relatief kleine etnische groepering die die macht en alle daarbij behorende privileges niet graag afstaat. Dat is strijk en zet, schering en inslag, niets bijzonders dus.

woensdag 1 februari 2012

Hebzucht gijzelt de samenleving


Woningbouwcorporaties beheren woningen, veel woningen doorgaans. Ook zijn ze verantwoordelijk voor betaalbare huurwoningen voor de minst draagkrachtigen. Sinds geruime tijd alweer worden deze organisaties geleid door bestuurders die zich onverantwoord riant laten bezoldigen. De topman van Vestia verdiende bijna 5 ton per jaar en is erin geslaagd zijn organisatie aan de rand van een faillissement te brengen. Nu is hij opgestapt en zal hij ongetwijfeld nog een buitengewoon genereuze opstappremie meekrijgen.
Vestia, met opzet geen lid van de koepel Aedes, kon worden gered doordat vijf andere corporaties - uit puur eigenbelang overigens - besloten garant te staan voor Vestia. Hoe de ellende ontstond?: Vestia besloot de financial engineering zelf ter hand te nemen om het eigen kapitaal te beheren en vermeerderen. Daar waren ongetwijfeld ook weer bonussen voor de bedrijfstop mee gemoeid. En zo ging Vestia zich begeven op een pad waar het de weg niet wist, niet voor was toegerust en waarvan het de risico's niet kon overzien.

Plasterk hield gisteren een pleidooi om een definitief einde te maken aan de bonuscultuur in het bankwezen. Bretellenkoning Kelder blaatte er voortdurend doorheen en probeerde Plasterk weg te honen. Zijn enige argument?: al die duurbetaalde bankemployees zullen naar het buitenland vluchten. Dit chantage-argument moesten we maar eens niet langer accepteren. Wie wil vetrekken omdat een jaarsalaris dat je schrijft in minimaal 6 cijfers nog niet voldoende is, die hoepelt maar op. Dat soort lieden richt uiteindelijk meer schade aan dan wat ze voor de BV Nederland opleveren. Bovendien bestrijd ik dat al die toplui zouden emigreren. Geen sprake van.

En tot slot meen ik dat de salaris- en bonuscultuur niet alleen in het bankwezen maar ook in de sectoren onderwijs en gezondheid en zeker ook in de zbo's stevig en vooral definitief aangepakt dient te worden. Het zal er echter niet van komen. Cynici, zoals Kelder, stellen dat dit soort gedachten alleen maar door jaloezie worden ingegeven. Niets is minder waar, het zijn met name de heb- en graaizucht die ten grondslag liggen aan de snel afkalvende publieke moraal in onze moderne samenleving.

Vorige week bij de VPRO in Tegenlicht een uitstekende documentaire over de rating organisations gezien. Verhelderend maar vooral ontnuchterend. Het meeste indruk maakten op mij de zegslieden uit Portugal die helder maakten hoe een heel volk geschoffeerd en op de ziel getrapt werd door rating clubs die aan de hand van enkele kengetallen besloten dat een complete samenleving niet meer betrouwbaar en kredietwaardig was. Het weghalen van een enkele A betekende een streep door de rekening van miljoenen Portugezen.
Veel inside information ook in deze documentaire waaruit bleek dat de rating organisations betaald worden door hun opdrachtgevers en maar al te graag het oordeel uitbrengen waarvoor ze betaald worden. Rating organisations zijn alleen interessant voor beleggers maar zelfs daar hebben ze gefaald. Zie ENRON en de subprime mortgages markt.

De gemene deler hier is wederom de hebzucht. Het kapitalisme is nog steeds de meest succesvolle economische ideologie maar we hebben de grenzen van het systeem bereikt. Het kapitalisme kan succesvol zijn tot het moment waarop de hebzucht de belangrijkste drijfveer voor ondernemen wordt. Als het systeem niet op deze ernstige weeffout wordt gecorrigeerd, staat ons nog veel ellende te wachten.