De Israeli´s hebben een nieuwe rechtsvorm bedacht: administratieve hechtenis. Daarmee kunnen verdachten of tegenstanders zonder vorm van proces en zonder aanklacht of beschuldiging worden vastgezet. Wie dit overkomt, kan zich niet verweren en kan vanaf dat moment geen enkele invloed meer op het eigen leven uitoefenen. Khader Adnan is bakker en student economie, niks bijzonders. Maar hij is ook Palestijn en in administratieve hechtenis genomen. Een rechter die naar de onderliggende stukken heeft gekeken heeft verklaard dat er sprake is van een substantiele dreiging annex beschuldiging. Daar moet Khader Adnan het mee doen. Hem wordt niet verteld welke die dreiging of beschuldiging is, hij wordt niet aangeklaagd en kan zich niet verdedigen. Kader Adnan is een hongerstaking begonnen en zal binnen enkele dagen sterven.
Israel noemt zichzelf een democratie maar is dat allang niet meer. Israel is nu ook geen rechtsstaat meer. Die zogenaamde democratie is er alleen voor joden en nu is ook een ordentelijke rechtsgang gesneuveld onder het mom van regionale veiligheid. Juist in deze dagen lees ik Bloedlanden van Timothy Snyder, het zoveelste relaas van een van de aspecten van de Holocaust. Een fenomeen dat nooit nalaat een onvoorstelbare indruk te maken. Het is voor mij een raadsel hoe Israeli's, joden, het voor elkaar krijgen zich met een beroep op de Holocaust zo te gedragen tegenover hun medeburgers. Als andere slachtoffers van de nazi's aandacht vragen spreken sommige joden van leedroof. Een schandelijker reactie heb ik niet gehoord. Het credo van de naoorlogse samenleving was altijd: "Nie wieder". Daar zijn we met elkaar niet in geslaagd.
2 opmerkingen:
Het is onbegrijpelijk hoe het menselijk brein functioneert als er angst aan ten grondslag ligt.
Nie wieder kan dan overslaan in wederzijdse agressie en liefde mededogen is ver te zoeken.
Alleen in het hart van het individu kan iets veranderen en de angst overstegen worden.
Een dooddoener misschien.
Het laat maar weer eens zien waar je uitkomt met angst en oog om oog tand om tand. En niet te vergeten een overgevoeligheid voor erkenning dat maakt dat je een ander zijn leed niet gunt, zoals ik hier lees.
Ik ben blij dat je zulke blogjes schrijft. Dat maakt het verschil.
Die leedroof werd geintroduceerd door Rabijn Evers toen bekend werd dat de gemeente Wageningen op de 4 mei herdenking Rost van Toenningen (de zoon van...) wilde laten spreken. Gelukkig is dat wel doorgegaan ondanks het joods protest en de rede van Rost van Toenningen was zeer de moeite waard.
Een reactie posten