In het verleden was ik enkele jaren voorzitter van Stichting De Einder (zie www.deeinder.nl), zeg maar het kleine broertje van de NVVE (ofschoon ze deze kwalificatie bij De Einder ten stelligste af zouden wijzen). Hoe het ook zij, de NVVE start binnenkort de levenseindekliniek, een combinatie van ambulante teams met een gebouw dat patienten kan herbergen die niet thuis kunnen sterven.
Om te beginnen moet worden opgemerkt dat het werk van deze kliniek volledig binnen de marges van de geldende wetgeving plaatsvindt. Dit initiatief is ontstaan doordat niet alle huisartsen medewerking willen verlenen aan euthanasie. Dat is op zich volkomen legitiem maar het wordt lastig wanneer zij hun patienten ook niet willen verwijzen naar artsen die wel bereid zijn medewerking te verlenen aan euthanasie.
Nieuwsuur liet gisteravond een huisarts aan het woord die onder omstandigheden wel bereid is euthanasie te verrichten maar anderzijds geen goed gevoel heeft bij dit NVVE-initiatief. Zij vond er te weinig waarborgen voor zorgvuldigheid en had bezwaar tegen het feit dat de ambulante artsen als het ware in zouden breken in de bestaande huisarts-patient-relatie. Maar wat brengt zo'n relatie de patient die wil sterven maar zijn huisarts daarin niet meekrijgt? Stof voor discussie, zou ik zeggen.
Maar toen kwam het. De huisarts die het over zorgvuldigheid had merkte op: "tja, ik wil dat woord natuurlijk niet gebruiken maar het doet toch ergens denken aan ... eh, ja, doodseskaders...". Ze wilde het woord niet gebruiken maar deed het toch. Dat uitgerekend een huisarts die enerzijds wel medewerking wil verlenen aan euthanasie en van zorgvuldigheid rept, anderzijds zo'n zwaar beladen woord in de discussie op tafel legt. Dat krijgen we er voorlopig niet meer van af.
Bedankt, huisarts, dat u deze discussie van een integere benadering heeft beroofd en op een niveau van de grootst mogelijke bedenkelijkheid heeft gebracht. Wat heeft dát met zorgvuldigheid van doen?
3 opmerkingen:
Enno, ik sta perplex. Onbegrijpelijk, wát maakt dit me kwaad.
Zou deze mevrouw dit niet kunnen herroepen, of op zijn minst publiekelijk een excuus neerleggen?
Men zou het van haar moeten eisen!
Ja, je zou het haast willen eisen maar het kwaad is al geschied. Laten we maar vertrouwen op de common sense bij het grote publiek.
Het is diep treurig en even ongepast, verwerpelijk. Deze huisarts veinst eventuele medewerking, ze durft niet openlijk te weigeren. Wat is de inhoud nog van een huisarts-patient-relatie?
Een reactie posten