Het enige gelegitimeerde argument voor enigerlei vorm van ingrijpen (waaronder economische sancties) in soevereine staten is een resolutie van de Veiligheidsraad. De internationale gemeenschap wil terecht een einde aan het schandalig misdadige regime van Assad in Syrie. Maar vergeet daarbij niet dat Assad wel degelijk een relatief grote groep aanhangers heeft.
Rusland en China maken gebruik van hun vetorecht en hanteren daarbij het argument dat zulke resoluties meer geweld veroorzaken dan voorkomen en verwijzen daarbij naar Irak en Libie. Het is natuurlijk zonneklaar dat beide grootmachten, die nu eenmaal andere opvattingen over mensenrechten hanteren dan wij hier in het westen gewend zijn, zelf geen behoefte hebben om ooit eens met zo'n Veiligheidsraadresolutie om de oren geslagen te worden.
En natuurlijk is het waar dat de hele wereld in de Irakoorlog gerommeld is door een schandelijk misleide minister van defensie, werd de oorlog om Kosovo zelfs zonder resolutie gestart en hebben heel veel naties het gevoel dat ook de no-fly-zone boven Libie een schoolvoorbeeld is van in-een-oorlog-gerommeld-worden.
De VS roepen nu bij monde van Hillary Clinton dat de V-Raad gecastreerd is maar dat is een typisch voorbeeld van praten terwjl je tegen de zon inkijkt. Moeten we hier nog even alle resoluties tegen Israel in herinering brengen die alle, zonder enige uitzondering, door de VS werden geveto'd?
En wat te denken van de Arabische wereld die nu ook moord en brand roept omdat deze resolutie het niet haalde? In Arabie hoef je al helemaal niet te zijn als het om mensenrechten gaat, of als je over vrouwendiscriminatie wil praten, laat staan dat je het eens gezellig over democratie zou willen hebben.
Dat is de tragiek van de Veiligheidsraad. Het is het enige aanvaardbare instrument dat we kennen en we moeten het koesteren ook. Maar in situaties als in Syrie zie je haarfijn hoe onthand de VN zijn; dat ligt echter niet aan de VN maar aan de pot die voortdurend de ketel verwijten maakt.
En ondertussen gaat het moorden maar door in dat prachtige land. Of het argument van de Russen en Chinezen nu hout snijdt of niet - wat doet het er toe? - laten ze dan tenminste eens zichtbaar en met een zekere transparantie diplomatie bedrijven om Assad op andere gedachten te brengen. Het zal niet gebeuren. Assad vertegenwoordigt de zittende macht en een relatief kleine etnische groepering die die macht en alle daarbij behorende privileges niet graag afstaat. Dat is strijk en zet, schering en inslag, niets bijzonders dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten