woensdag 30 november 2011

Hoogervorst versus Zappa


Het is altijd lastig wanneer politici na hun politieke carriere opeens uitlatingen doen waarop ze tijdens hun politieke carriere nooit betrapt konden worden. We kennen natuurlijk Lubbers en Van den Broek en niet te vergeten de meest spraakmakende politicus in dit verband: Van Agt, die over dit tijdens-en-na-fenomeen niet geheel ten onrechte opmerkt: beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald. Van hem accepteer ik die uitspraak volgaarne omdat ik zijn pleidooi voor een Palestijnse staat volledig onderschrijf.

Minder lankmoedig ben ik ten aanzien van Hoogervorst - ik was nooit een fan van hem - die nu, eenmaal buiten de directe politiek beland - opeens loopt te roepen dat de Euro mislukt is. Me dunkt, een buitengewoon onverstandige uitlating van een voormalig bewindspersoon, die hiermee ook nog eens tegen het kabinetsbeleid ingaat, beleid van een kabinet waarvoor zijn partij de premier levert. Hij voegde er aan toe dat hij op dit moment sowieso het Pond boven de Euro prefereerde. Toe maar Hoogervorst, geef maar voeding aan dit soort prietpraat en speel je politieke vriendje Wilders vooral in de kaart. Daar worden wij allemaal beter van.

Kortom, ik wil het helemaal niet over Hoogervorst hebben. Een halve dag in de auto geeft me de gelegenheid mijn eigen muziek te draaien op het door mij gewenste geluidsniveau. Ik speel mijn iPod altijd af in de shuffle mode en het toeval wilde dat ik de afgelopen week twee maal een van mijn grote favorieten tegenkwam: Frank Zappa met het nummer GOA, afkomstig van de LP Guitar. En opnieuw realiseerde ik me dat dit het meest verpletterende stuk muziek is dat ik ken. Twee slaggitaristen (Ike Willis en Ray White) die samen met twee toetsenisten (Bobby Martin en Alan Zavod) een heel bedaard basso continuo neerleggen waardoorheen een fabuleuze basgitaar (bespeeld door Scot Thunes) een schitterend ronkende bas laat horen terwijl de drummer (Chad Wackerman) een heerlijk tegendraadse en syncopische partij speelt. En daaroverheen de werkelijk spetterende gitaar van Frank Zappa. Via onderstaande link is dit nummer althans voor een deel te beluisteren. Zet de volumemeter op vollast en laat je helemaal wegblazen door dit natuurgeweld. De kans dat u het net zo waardeert als ik lijkt mij vrij klein maar mijn god, wat is dit prachtige muziek!

De link: http://mp3shake.com/en/Frank_Zappa/97311-GOA_mp3_download.html

maandag 28 november 2011

Eurobonds haarlemmerolie?


In het economiekatern van de NRC van 27 november treffen we een uitstekend interview aan met de Duitse econoom Wolfgang Muenchau. Hij legt nog eens haarfijn uit dat de huidige crisis niet technisch van aard is maar politiek. Hij doet een paar behartenswaardige uitspraken. Dat een monetaire unie zonder een duidelijke poltieke inbedding gedoemd is te mislukken, zal niemand nog willen betwisten. Muenchau wijst er terecht op dat de bankensector in Europa geeuropeaniseerd had moeten worden waarmee ook het toezicht op banken geinternationaliseerd zou zijn, een duidelijk nieuwe rol voor de ECB.

Extra bezuinigen beschouwt Muenchau als een contraproductieve maatregel. Dat beschouwt hij als een micro-oplossing voor een macro-probleem. Dat de Duitsers zich verzetten tegen een doordraaiende geldpers van de ECB ligt voor de hand. Want een ding weet je zeker: er zal een gierende inflatie ontstaan. Maar het Duitse verzet tegen Eurobonds vindt Muenchau verwerpelijk. Eurobonds vormen in zijn ogen een voor de Duitsers veel goedkopere oplossing dan het blijven volplempen van het Europese steunfonds. Muenchau geloft heilig in Eurobonfds maar wel in combinatie met wat hij een "lender of last resorts" noemt, bij voorkeur de ECB.

Het pleidooi van sommige politici om uit de Euro te stappen leidt in zijn ogen tot een enorme ravage omdat zeer veel banken daardoor in serieuze problemen geraken terwijl nationale overheden straks niet meer over de middelen beschikken om hun banken overeind te houden. Duitsland zou van de kaart geveegd worden, aldus Muenchau. "We kunnen geen kant meer op" zegt hij, "behalve voorwaarts". Toch schat Muenchau de kans dat de Euro dit alles overleeft op 65% en dat is dan toch weer opvallend positief. Wij realiseren ons nauwelijks dat de naoorlogse generatie nog nooit met dit soort onzekerheden heeft moeten leren omgaan. Als het fout gaat, zal de ravage inderdaad gigantisch zijn. En dan betrekken we in onze overwegingen nog niet eens de kans dat ook de Amerikanen er niet in slagen hun dollarcrisis op te lossen.

Weet u waar ik nou echt bang van word? Van al die verzekeraars die plotseling een bank gaan beginnen: OHRA, ASR, AEGON, DELTA LLOYD en NN, ze beginnen allemaal een bank. De grote vlucht voorwaarts, gesteund door een gunstig fiscaal klimaat voor banksparen. Ik heb verzekeraars nooit vertrouwd, ik zou er nog geen kwartje onder willen brengen.

zondag 27 november 2011

Religieus geweld in de hoeksteen van de samenleving


Dominee Vlietstra uit Katwijk citeerde een bijbels werkje uit de 17de eeuw waarin wordt verteld dat kastijden door de bijbel wordt aangeraden om de kinderen Gods op het rechte pad te houden. Moraalridder van den Brink vond het nodig met een sneer uit te halen naar de pers omdat Vlietstra nog een heleboel andere dingen had gezegd die niet werden geciteerd. Chapeau van den Brink, jij tuchtigt je kinderen kennelijk eveneens uit overtuiging. Ook Bart Jan Spruyt meent de woorden van de dominee fiks te moeten relativeren; ik heb hem over imams wel eens wat minder lankmoedig horen praten. We kennen uit het recente verleden nog het verhaal van een Amersfoortse dominee die meende dat je desnoods moest slaan voorbij de huilgrens van kinderen. En de Amerikaan Michael Pearl maakt het nog veel bonter, lees de NRC van 27 november 2011. Pearl baseert zijn wijsheden op Spreuken 13:24: "Wie zijn zoon de stok onthoudt, haat hem, wie hem liefheeft, tuchtigt hem".
En wie echt in de details geinteresseerd is, leze de website van familie De Vriese, die haarfijn het wat, het waarom en vooral ook het hoe weet uit te leggen. Zal wel van de hand van Pa De Vriese komen maar ma schijnt vierkant achter hem te staan.
Pearl schijnt een voorliefde te hebben voor de flexibele loodgietersbuis maar een stok, karwats of riem is ook buitengewoon geschikt om de kinderen bij de les te houden. In de NRC wordt een van zijn volgelingen aan het woord gelaten, een jonge moeder, Julia Gray die haar kinderen met de corrigerende tik heeft opgevoed. Het is een droevig stemmend verhaal.
Jaarlijks sterven er kinderen omdat hun ouders op de bijbel geinspireerd geweld tegen hen gebruiken. Mensen als Pearl spelen in dit verband een sinistere rol. Het is niet mijn gewoonte om meteen het begrip schuld of verantwoordelijkheid te gebruiken maar wie bij het kastijden van kinderen het gebruik van een flexibele loodgietersslang propageert zet aan tot geweld en is dus strafbaar.
Wie nog enige vooruitgangsgedachte aanhangt moet de videofilmpjes van Michael Pearl maar eens zien, je bent meteen genezen (van die vooruitgangsgedachte).

Bronnen:
http://www.depers.nl/binnenland/609982/Sla-zondig-kind.html (Vlietstra)
http://www.binnenlandsbestuur.nl/katwijk (Bart Jan Spruyt)
http://www.devriese.eu/Artikels/Kinderen%20tuchtigen.htm (Pa De Vriese)

zaterdag 26 november 2011

Een wolf in schaapskleren


Ofschoon ik zo weinig mogelijk over specifieke politici wil schrijven, maak ik vandaag een uitzondering (het zal wel niet de laatste zijn). Staatssecretaris Bleker. Een man die sympathiek oogt en de vriendelijkheid zelve lijkt. Redelijk ook, kun je wel zaken mee doen. Maar de politieke werkelijkheid laat een heel ander mens zien. Een politicus die ooit eens een handtekening onder een regeer- en gedoogakkoord zette en sindsdien een hele reeks beleidsmaatregelen nam die desastreus uitpakken.
Het gaat me niet om dat Mauro-briefje; ik geloof dat zijn gebaar oprecht bedoeld was maar het pakte uit als een volkomen misplaatst gebaar. Nee, het gaat mij hier vooral om zijn beleidsdaden op het terrein dat hem zo eigen zou moeten zijn en dan zien we de volgende feiten:
De EHS Ecologische Hoofd Structuur wordt niet voltooid waarmee dit kabinet een geweldige kans laat liggen om onmisbare natuur voor het nageslacht veilig te stellen. Er bleek een staatssecretaris te zijn die dat voor zijn rekening wilde nemen.
De Hedwigepolder zou ter compensatie van het uitdiepen van de Westerschelde teruggegeven worden aan de natuur waardoor een groot aaneengesloten nieuw natuurgebied zou ontstaan. Verzet van een paar Zeeuwse boeren was genoeg om de Belgen te schofferen en Europess beleid aan de laars te lappen. Er bleek een staatssecretaris te zijn die dat voor zijn rekening wilde nemen.

Er is breed, zeer breed maatschappelijk verzet tegen megastallen, die ook een bedreiging voor de volksgezondheid vormen. Gepaste maatregelen leken onvermijdelijk. Maar de staatssecretaris verklaart doodleuk dat nadere regelgeving niet nodig is omdat er maar zo weinig van die megastallen zijn. Dat er een staatssecretaris is die zo'n uitspraak voor zijn rekenig wil nemen!
En zijn laatste wapenfeit is het vertragen en blokkeren van de ontwikkeling van Oostvaarderswold in Flevoland. Een prachtig natuurgebied dat er toch komen gaat ook al is de staatssecretaris daar op tegen. Provincie, private partijen, het Wereld Natuur Fonds en Staatsbosbeheer namen de verantwoordelijkheid die de staatssecretaris liet liggen. Maar wat doet onze staatssecretaris? Die berispt Staatsbosbeheer omdat het een overheidsdienst is en dus niet mag participeren in de staatssecretaris onwelgevallige ontwikkelingen.
Er is een staatssecretaris die graag zijn handtekening zet onder tal van maatregelen die onmiskenbaar funest zijn voor mens en natuur maar die ijzerenheinig vol blijft houden dat hij geen natuurbarbaar is. Die staatssecretaris heet Henk Bleker. Een sprekender voorbeeld van een wolf in schaapskleren is nauwelijks te vinden.

donderdag 24 november 2011

Occupy

Overal in de westerse wereld zijn er spontane protestbewegingen ontstaan. In mei 2011 onstond in Spanje de Indignidados beweging: voornamelijk jongeren die het niet langer pikten dat ze op hun leeftijd al voorgoed uitgerangeerd dreigen te raken. In Griekenland is van oudsher sprake van een grote en vaak radikale protestbeweging tegen de corrupte machteloze politieke elite. In de zomer van dit jaar werd Groot Brittannie opgeschrikt door een ongekend gewelddadig oproer. En dan, aan het begin van de herfst, ontstaan wereldwijd occupy-bewegingen die zich direct wenden tot het financiele establishment. In Belgie is ondertussen het initiatief G1000 van de grond gekomen.
Het gaat niet aan al deze bewegingen over een kam te scheren maar ze hebben wel degelijk gemeenschappelijke kenmerken. De belangrijkste overeenkomst is wel dat al deze bewegingen een duidelijke vingerwijzing zijn voor het falen van die prachtige westerse vinding: de democratie.
De bestaande politieke elite is vooral bezig met de bestendiging van haar positie en is daardoor niet in staat noodzakelijke beleidsmaatregelen door te voeren omdat de achterban dan wel eens weg zou kunnen lopen. In Belgie zien we nu al meer dan 500 dagen hetzelfde fenomeen. Maar ook in de andere Europese democratieen, Nederland niet in de laatste plaats, zien we een duidelijke kristallisatie op de politieke flanken waardoor het politieke midden afkalft en vlucht(ig) gedrag vertoont. Het gevolg is poltieke instabiliteit die in belangrijke mate bepaald wordt door veelal populistische politici die het compromis niet slechts schuwen maar keihard afwijzen. Zo worden vooral de ideologische verschillen uitvergroot en versterkt met als gevolg een steeds toenemende intolerantie.
Ik ben en blijf een voorstander van de parlementaire vertegenwoordigende en indirecte democratie maar het is zonneklaar dat we er niet komen met het instrumentarium dat we in de achterliggende decennia hebben opgebouwd. Ik ben een verklaard tegenstander van referenda omdat ik daar de te grote invloed van met name pop[ulistische politici vrees. Maar het Belgische G1000 experiment is buitengewoon interessant en wat mij betreft een prachtig alternatief voor de schijn democratie die referenda opleveren.
Maar ook maken de occupy bewegingen helder dat het kapitalisme zijn grenzen heeft bereikt. Er zal echt serieus werk gemaakt moeten worden van de exponentieel toenemende afstand tussen arm en rijk. De financiele elite, die zich sinds Reagan in een Walhalla waant, moet goed- of kwaadschiks aan banden worden gelegd. De politiek heeft zich in dit probleem tot nog toe volstrekt onmachtig getoond; politieke lafheid omdat men het systeem ooit nodig denkt te hebben om er zelf van te profiteren? Welke de beweegredenen ook zijn, tot nog toe heeft het kapitalistische westen in het geheel geen lering getrokken uit de bankencrisis, de financiele crisis, de eurocrisis, de Amerikaanse crisis. Codes en convenanten hebben geen enkel effect, het zelfreinigend vermogen van de mens stelt niets voor. Wie heeft, staat niet graag af. En als Amerikaanse miljardairs om extra wetgeving vragen zodat ze meer belasting moeten afdragen, zorgen de Republikeinen er wel voor dat zulke wetgeving niet van de grond komt. Toch ligt hier de sleutel voor een stabielere internationale gemeenschap.

dinsdag 22 november 2011

MARTa Herford


In Herford staat een prachtig museum, gebouwd door Frank Gehry, het MARTa Herford museum dat in mei 2005 werd geopend. De architektuur is schitterend, wie kent niet het idioom van Gehry uit New York en Bilbao? Het is een genot in zo'n gebouw rond te lopen. Aan de binnenzijde de ingewanden van het gebouw zoals ze je buiten al beloofd worden. Ronde en vloeiende vormen, opgetrokken uit rode baksteen afkomstig uit de regio en afgedekt met even vloeiende en verrassende vormen van roestvrij staal. Binnenin vooral witgepleisterde muren, nergens recht of rechthoekig, veel hout en prachtig koper.

Maar het gebouw beoogt een pleisterplaats voor eigentijdse kunst en design te zijn en daar gaat het fout, in Herford.
Onvermijdelijk in Duitsland is Joseph Beuys die het hele Schloss Moyland al heeft volgeplempt maar hij heeft een formidabele productiviteit aan de dag gelegd. Er komt geen einde aan zijn kunst. Persoonlijk vind ik hem niet interessant maar slim moet hij zeker zijn geweest. Hij liet een scheet en keek gerustgesteld achterom: alweer een kunstwerk van formaat geproduceerd. En de Duitsers krijgen er geen genoeg van. In elk museum, in elke tentoonstelling, tref je Joseph aan.


Ergerlijker waren de andere installaties en performances die MARTa Herford ons bood. Een kunstenaar die een hoek geel laat schilderen maar zich later niet meer kan herinneren waarom. Is dat een voorbeeld van sarcasme, van Publikumbeschimpfung of gewoon van flauwe humor? Ik voel me als kijker belazerd bij een dergelijk product.


Ik breng het niet op dit soort uitingen van kunst/creativiteit peinzend te bekijken om er vervolgens iets van te vinden. Niets dringt zich aan mij op, slechts ergernis.
Eigenlijk was er maar een prachtig kunstobject, een kop van Oskar Schlemmer maar die werd op een onmogelijke plaats tentoongesteld waardoor het nauwelijks meer als een zelfstandig kunstobject gewaardeerd kon worden.

Ik haak af bij installaties (en bij de meeste performances ook trouwens). Ik kan zelf ook wel bedenken dat het niet om het doel gaat maar om de reis ernaartoe. Je hoort rondleiders deze kunstuitingen toelichten en verklaren en ik vraag me slechts af of we wellicht in parallelle universums leven.
Een dieptepunt was een Leica fototentoonstelling. Ook dit werk was ronduit beschamend van kwaliteit. Dit alles is kunst voor de happy few, nog slechts gewaardeerd door de kunstkritiek en de kleine kring van kunstliefhebbers die zich thuisvoelt bij deze armzaligheid. En dit zijn niet de stekeligheden van een kunstliefhebber die in de vorige eeuw is blijven steken, integendeel. Ik wil als museumbezoeker serieus genomen worden en niet achteloos opzij geschoven worden omdat je niet tot de inner circle behoort.

Maar het gebouw blijft schitterend, dat wel en de taart was ook heerlijk zoals alleen Duitse Kuchen heerlijk kan zijn.

Foto's: eigen foto's genomen op 20 november 2011 (2011-2011)

maandag 21 november 2011

Op de marmerklippen


Een herfstweekend in het Teutoburger Wald doorgebracht. De streek rond Hameln, een prachtige omgeving met Middeleeuwse dorpen en stadjes, die heden ten dage een verlaten en te stille indruk maken. De plaatselijke bevolking zegt dat dat komt door Turken en Russen die veel van de plaatselijke middenstand overnemen en exploiteren maar verder nauwelijks aan het gemeenschapsleven deel zouden nemen.
Dan maar de heuvels en de bossen in die onmiskenbaar herinneringen opriepen aan dat fascinerende maar vooral huiveringwekkende boek van Ernst Juenger Op de marmerklippen. Een visioen noemde Juenger het boek zelf. De ongekend wrede wraakexpedities van de Opperhoutvester met zijn honden, die bijna mytische proporties aannamen. En het ras dat in deze streek populair is, is nog steeds een ontzagwekkende hond.

Bij Hohenstein zetelde het oudste parlement van Europa waar Saksische vorsten eenmaal per jaar bijeenkwamen om over kwesties van oorlog en vrede te beraadslagen. Je vindt er nu nog het gruene Altar, de Teufels Kanzl en de Blut Bach Quelle waar 4.500 Saksen werden afgeslacht. Maar telkens weer, als een basso continuo, de echo van Ernst Juenger:

'En mocht de aarde barsten als een granaat,
Wij leven voort in vuur en witte gloed.'


Op de marmerklippen verscheen in 1939. Door velen gezien als een sleutelroman en een verzet tegen het nationaal-socialisme. Maar dat was de eigenzinnige Juenger te gemakkelijk. Hij had een hekel aan het woord Verzet en bovendien wist hij dat de Fuehrer een zwak voor hem had. Een andere schrijver dan Juenger had een dergelijk boek nooit kunnen publiceren.
Zoals gezegd, een huiveringwekkend geschrift dat weinig hoop lijkt te bieden. Onheilszwanger, de ondergang die onontkoombaar lijkt. De bossen, de rotsen en de honden, het negatief van Caspar David Friedrich.

Foto's: boven: eigen foto dd 20 nov 2011; midden: http://www.christi-ormond-dalmatians.de/dalmatiner/Lacrima_Christi_Cro_A_Porter_Nachzuchtfotos; onder: Caspar David Friedrich (http://www.fineartpaintingtips.com/caspar-david-friedrich-landscape-painting/)

maandag 14 november 2011

PVV laat zien wat 'onafhankelijk' betekent


Lombard Street Research is dus het bureau dat voor de PVV gaat onderzoeken wat de kosten zullen zijn van een terugkeer naar de gulden. Dit bureau staat bekend als een serieus en gedegen onderzoeksinstituut met gerenommeerde opdrachtgevers. Ook is van dit bureau bekend dat men bepaald geen voorstander is van de Euro, de munt waarvan men daar ten kantore meent dat die grote schade heeft aangericht aan in ieder geval de Britse economie. Kijk maar eens op de volgende link: http://nos.nl/video/313424-pvvonderzoek-onderleiding-van-fervent-euroscepticus.html.
Hoe je het ook wendt of keert, dit is natuurlijk geen schoolvoorbeeld van onafhankelijk onderzoek. Kun je in alle ernst verwachten dat de Britse onderzoekers in opdracht van een Nederlandse politieke partij opeens tot heel andere adviezen en opvattingen zouden komen dan zij eerder aan de regering in Londen hebben overgebracht?
Wanneer zullen de PVV-stemmers gaan inzien dat hen een rad voor ogen wordt gedraaid? Ik vrees dat daarvoor de door de PVV aangerichte schade nog niet groot genoeg is. Nog lang niet groot genoeg. Moge het kabinet Rutte gauw struikelen zodat we snel verkiezingen hebben waardoor de PVV de grootste partij zal worden opdat het kabinet Wilders zo spoedig mogelijk aan kan treden en opdat de Verelendung zijn historisch werk kan doen. De beker die leeg moet en de zure appel maar in vredesnaam, wat voor ellende en vooral hoeveel schaamte staat ons nog te wachten?

zaterdag 12 november 2011


Het kabinet streeft naar zo weinig mogelijk Nederlanders met twee paspoorten. Donner trekt daaruit de logische consequentie dat ook Nederlandse expats hun NL paspoort kwijtraken. We lezen in de NRC van vrijdag 11 november dat de PvdA een motie in wil dienen die minister Donner oproept af te zien van zijn voornemen. Van Dam van de PvdA: "Dit voorstel (van Donner) geeft Nederlanders in het buitenland het gevoel dat hun eigen land hen niet meer wil. Dat is heftig".
We wachten maar eens even af hoe de Tweede Kamer en met name de VVD en PVV op die motie reageren. Tegelijkertijd is natuurlijk zonneklaar dat ieder kamerlid dat die motie steunt zich ook nooit meer met twijfel, skepsis of achterdocht uit zal laten over moslims met een dubbel paspoort.

woensdag 9 november 2011

Drs P en Jaap van den Born


Ter gelegenheid van diens 92ste verjaardag is een bundel verschenen van Drs. P samen met Jaap van den Born, geducht dichter uit Nijmegen die zijn tijd beidt. Het is een beperkte oplage die niet in de handel verkrijgbaar is. Ik heb nummer 39.

Twee van deze ollekebollekes wil ik u niet onthouden: Klaas Vaak van Jaap van den Born en van Drs. P Magere Hein

Klaas Vaak

Even flink strooien maar
Kijk ze lief slapen gaan...
Ja, ik kalmeer
Ieder rusteloos kind

Simpel een kwestie van
Materiaalkennis
Dit resultaat krijg je echt niet
Met grind

~~&~~

Magere Hein

Waar moet ik optreden?
Dat kan van alles zijn:
Moord, bliksemslag
Een afgrond, een trein...

Ik maak me zelfs over
Epidemiedrukte
Niet zo gauw dik
Ik ben magere Hein

dinsdag 8 november 2011

Diepgelovig getreiter

Een Palestijnse boer heeft land in eigendom waarop wat olijfbomen staan. Zijn wijngaard staat op door joodse kolonisten illegaal bezette grond waarop zij huizen voor zichzelf bouwen. Een paar dagen per jaar krijgt de Palestijn toestemming om zijn land te bewerken en olijven te oogsten. De kolonisten echter boren gaten in die bomen en stoppen er gif in. Zodra de Palestijn zijn grond betreedt, wordt hij met stenen bekogeld. De Israelische overheid grijpt niet in. Volgens de VN werden dit jaar 7.500 olijfbomen omgezaagd, verbrand of vergiftigd. In een enkel geval oogsten de kolonisten zelf de olijven. In vijf jaar tijd werd 127 aangifte gedaan van deze boomgaardvernielingen. Slechts in één geval kwam het tot een veroordeling. De Israelische politie zegt: "Het probleem is niet de lage pakkans maar het feit dat Palestijnen zelden aangifte doen". Yesh Din is een Israelische mensenrechten organisatie die Palestijnse boeren helpt aangifte van vernieling te doen. (bron: NRC 7 nov 2011.) Op weg naar vrede... U weet dat de olijftak het christelijk symbool voor vrede is?
Ha, zegt de kritische lezer: wilt u ook even stilstaan bij Palestijnse terreur? Jazeker wel, ook al is dat een jij-bak van jewelste. Elke vorm van terreur is onaanvaardbaar, waar ze ook vandaan komt. Dat joodse kolonisten landjepik plegen, doodordinaire diefstal, is tot daar aan toe maar wat geeft hen het recht hun medemens het brood uit de mond te stoten? Wie kan zulk gedrag ten toon spreiden en tegelijkertijd zichzelf als een diepgelovig mens beschouwen? Waar is de andere wang gebleven?

maandag 7 november 2011

Israel goes nuclear?


Shimon Peres won in 1994 samen met Rabin en Arafat de Nobelprijs voor de vrede. Nu in 2011 overweegt diezelfde Peres in alle ernst het bombarderen van nucleaire installaties in Iran. 41% van de Israeliers is voor zo'n aanval, 39% is tegen. Een meerderheid van de fundamentalistische joden juicht militair ingrijpen in Iran toe. Experts verklaren dat een dergelijk bombardement de nucleaire ontwikkelingen in Iran voor ten hoogste vier jaar kan frustreren. Je kunt je nauwelijks voorstellen dat Israel bereid zou zijn de hele regio in brand te zetten, hernieuwd terrorisme uit te lokken en de eigen geloofwaardigheid voorgoed te verliezen.
Laat er geen misverstand over bestaan: Iran heeft een verderfelijk regime en Ahmadinejad een misdadig brein. Het onverholen antisemitisme van deze Iraanse leider is ongeevenaard en pervers. En natuurlijk bestaat er nog zoiets als een recht op (zelf)verdediging. Maar de slechtst denkbare manier om de internationale vrede te dienen, is eenzijdig militair ingrijpen in Iran. Maar we stelden al eerder vast dat de regering van Netanyahu niet in vrede is geinteresseerd.

zaterdag 5 november 2011

Snelle duiders op het verkeerde been


Er zijn er onder ons die al maanden roepen dat de Grieken uit de Eurozone gekieperd moeten worden. Dat fluks ingenomen standpunt lijkt door de voortwoekerende crisis alleen maar sterker te worden. Het belangrijkste argument is dat de Grieken dan hun eigen economie kunnen versterken door een goedkopere Drachme. Maar de crisis grijpt veel dieper in de samenleving in dan de meeste mensen zich nu realiseren.
In de NRC van 4 november waarschuwt de aan het Hooverinstituut verbonden Melvyn Kraus dat we ons maar beter niet rijk kunnen rekenen. De noordelijke economie is nu juist zo sterk geworden dankzij een voordelige wisselkoers die mogelijk werd gemaakt door het minder concurrerende zuiden in de eurozone op te nemen. Valt dat zuiden weg, bijvoorbeeld door het vertrek van de Grieken uit de eurozone, dan zal de Euro een veel te sterke munt worden, zo sterk dat ook het noorden dat niet zal kunnen dragen. Kraus verwijst daarbij naar de problemen die de Zwitsers ondervonden van de veel te sterke Zwitserse Frank.
Kraus heeft een mooie metafoor bedacht: "De Duitse en Nederlandse economie zijn dopinggebruikers. De drug die ze gebruiken is een voordelige wisselkoers".
En als die voordelige wisselkoers straks wegvalt zullen we dus snel worden blootgesteld aan cold turkey, dat is wat Kraus ons voorhoudt. Een ding is mij wel duidelijk: wantrouw ook datgene wat op het eerste gezicht plausibel lijkt. Ook is duidelijk dat op dit moment in deze eurocrisis er niemand is die alles echt tot in detail kan overzien. Dat maakt deze crisis zo griezelig.

Een ander voorbeeld van te snelle duiding: Ingeborg Beugel was ervan overtuigd dat Papandreou met het referendum een doordachte strategie ten uitvoer bracht. Die interpretatie strookte in ieder geval met het beeld dat zij van de man had en zij kon het weten, want ze kende hem al jarenlang privé. Nu geeft Papandreou toe dat hij met het referendum geblunderd heeft en dat is natuurlijk onvergeeflijk. Begrijpelijk wellicht, maar onvergeeflijk. Nooit met vuur spelen in een licht ontvlambare omgeving met een wind die jou tegemoetkomt.

En in Italie is het niet anders. Berlusconi ziet de winkelstraten druk dus er is niets aan de hand en bovendien zijn alle vliegtuigen naar Italie vol. Toch zou Italie nu monitoring door het IMF zelf hebben voorgesteld. Welk Italie is dat dan? De grote overeenkomst tussen Italie en Griekeland is dat beide landen een zeer forse zwarte economie kennen, de Italianen hebben hun maffia, de Grieken hebben hun gewone burgers die hun geld liever niet op een Griekse bank zetten omdat zij er wél belasting over moeten betalen terwijl de elite zich met het grootste gemak aan belastingen kan onttrekken.

Sarkozy kan zijn herverkiezing nu wel vergeten, nu hij zich in Cannes niet heeft kunnen profileren als de grote leider die de financiele crisis wel even op zou lossen. Is Frankrijk, is Europa beter af met Hollande?

vrijdag 4 november 2011

Vrijheid van godsdienst ondergeschikt aan discriminatieverbod

.



Een lagere school in Oegstgeest wil van een onderwijzer af die zijn hetero-huwelijk vaarwel zegde, de kast uit kwam en een homorelatie begon. De onderwijzer stapte naar de rechter en die geeft hem gelijk. De school stelt nu dat het moeilijk zal worden een gesprek op basis van wederzijds respect aan te gaan! Daarmee biedt de school een aardig inkijkje in haar ware aard.
De weigerambtenaar bestaat nog steeds, zo'n heerlijke hybride, typisch Nederlandse polderoplossing. Het is natuurlijk wel de wereld op zijn kop. Als een ambtenaar op grond van zijn functie als neutrale dienstverlener iets moet doen waar hij gewetensbezwaren tegen heeft, dan dient hij of zij een andere werkkring te zoeken. Geen enkele burger mag door een vertegenwoordiger van de overheid het gevoel krijgen gediscrimineerd te worden. Voorlopig houden we echter de weigerambtenaar en zal het beleid worden overgelaten aan de gemeentes, terwijl de verdediging van de Grondwet toch echt een taak van de centrale overheid is.
Het is wel bizar dat de kleinst denkbare minderheid van de SGP zoveel beleidsinvloed kan genereren. Nederland is een benepen land, in veel opzichten, helaas.
Het wordt tijd dat de vrijheid van godsdienst ondergeschikt wordt gemaakt aan het anti-discriminatiebeginsel uit het eerste artikel van onze Grondwet. Dan zijn we van een hoop gedoe af

donderdag 3 november 2011

Eurodeal Zombieakkoord


Op de dag dat de NRC deze kop hanteert het mooie Luxor in Arnhem bezocht voor een concert van, jawel: the Zombies. De band van Colin Bluntstone en Rod Argent. Het was een prachtig en sympathiek concert, een strak spelende band van oude rockers die toch ook achter in de zestig moeten zijn. Niks van te merken verder, Bluntstone nog steeds prachtig bij stem, soulvol, doet af en toe aan Paul Weller denken of eerder andersom. En naast aantrekkelijk werk van hun jongste plaat natuurlijk ruim baan voor de grote hits: She's not there, Time of the season, Andorra, I don't believe in miracles enz. Mooie atmosfeer daar in Luxor, alsof je in een oude ballroom in een Engels stadje naar een concert staat te kijken en luisteren.

En ondertussen raast de Europese storm maar voort. Sommigen menen dat Papandreou juist handelt door de vlucht naar voren te zoeken. Anderen stellen dat een referendum het enig juiste antwoord is op een crisis in Europa waar de grenzen van de democratie zijn opgezocht. Terecht is zeker de opmerking dat nationale economieen volkomen bekneld kunnen raken in het spel van globale beleggers en speculanten. Feit is daarnaast ook dat 17 Europese landen solidariteit betrachten en bereid zijn daarvoor diep in de buidel te tasten. Griekenland krijgt een referendum, de landen waar de burgers voor het Griekse drama op moeten draaien doen het zonder volksraadpleging. Vrijdag weten we of Papandreou het vertrouwensvotum van het Griekse parlement krijgt. Dat zou toch best eens kunnen want de oppositie zal niet staan te popelen om de ellendeklus van Papandreou over te nemen. Lukt het echter niet, dan is het spel uit, gaat Griekenland failliet en kan het niet anders dan de Eurozone verlaten.
En op Sinterklaasdag volgt dan de voksraadpleging waarbij de Grieken zich uit mogen spreken over de vraag of ze de Euro willen handhaven. Lukt het Papandreou inderdaad zijn volk daarvan te overtuigen (al was het maar omdat het alternatief - chaos? - sterker gevreesd wordt), dan schrijft hij geschiedenis. Lukt het hem niet, dan kan hij in ieder geval met rechte rug huiswaarts keren.
Maar ook met een positieve uitslag van het Griekse referendum zijn we er nog lang niet. Voorlopig voel ik me het beste thuis bij de analyses van Arnoud Boot en Sweder van Wijnbergen. Maar de werkelijkheid is nog steeds een andere.
Deze dodemansrit is nog lang niet ten einde.

woensdag 2 november 2011

Nederzettingenbouw is afbraakpolitiek


We lezen het in alle kranten: Netanyahu besluit tot het versnellen van de bouw van Joodse nederzettingen. Vlak nadat de Palestijnen – terecht – volwaardig lid werden van de UNESCO. Bovendien kondigden de VS en Israël aan dat ze hun financiële bijdrage aan de UNESCO zouden stopzetten. In Israël gaan ze nog verder:">en regeringsfunctionaris laat weten dat Israël de overdracht van door Israël geïnde Palestijnse belastinggelden naar de Palestijnse Autoriteit tijdelijk stopzet, totdat een definitief besluit is genomen. En natuurlijk is Uri Rosenthal nog aan het nadenken of Nederland ook financiële chantage moet gaan plegen. ">De wereld lijkt collectief gek geworden – of was dat natuurlijk al, duizenden jaren lang. In plaats van internationale instituties te koesteren, trekken we ons eruit terug wanneer een van de 191 lidstaten ons niet aanstaat.

Natuurlijk ligt er het formeel-juridische argument dat de Palestijnen nog geen internationaal unaniem erkende staat hebben maar met het aanvaarden van het Palestijns lidmaatschap geeft de internationale gemeenschap – en dat niet voor het eerst – dat er haast gemaakt moet worden met de twee-staten-oplossing op basis van de status quo anno 1976.

Als de VS en Israël hun dreigement ten uitvoer brengen, verliest de UNESCO in één klap meer dan twintig procent van haar budget. Ga zo door vrienden, breek alles af, de wereld zal er gewis veiliger en prettiger op worden.

dinsdag 1 november 2011

Europa in de achtbaan

Papandreou gaat een referendum houden over het Europese reddingsplan. Het was wel zo netjes geweest als de Grieken Europa over dit voornemen hadden geïnformeerd vóór de top vorige week. De beurzen worden erg zenuwachtig van dit gedoe. Is er een gerede kans dat de Grieken het hoofd koel houden en het reddingsplan aanvaarden? Kan een dermate impopulaire overheid überhaupt een referendum tot een goed einde brengen? En wat gebeurt er met de Grieken en Europa als ze het plan afwijzen? Deze bizarre geschiedenis is nog lang niet ten einde. Beroerde tijden voor wie niet van een achtbaan houdt. Grieken, bedankt.
(100 woorden)