Op de dag dat de NRC deze kop hanteert het mooie Luxor in Arnhem bezocht voor een concert van, jawel: the Zombies. De band van Colin Bluntstone en Rod Argent. Het was een prachtig en sympathiek concert, een strak spelende band van oude rockers die toch ook achter in de zestig moeten zijn. Niks van te merken verder, Bluntstone nog steeds prachtig bij stem, soulvol, doet af en toe aan Paul Weller denken of eerder andersom. En naast aantrekkelijk werk van hun jongste plaat natuurlijk ruim baan voor de grote hits: She's not there, Time of the season, Andorra, I don't believe in miracles enz. Mooie atmosfeer daar in Luxor, alsof je in een oude ballroom in een Engels stadje naar een concert staat te kijken en luisteren.
En ondertussen raast de Europese storm maar voort. Sommigen menen dat Papandreou juist handelt door de vlucht naar voren te zoeken. Anderen stellen dat een referendum het enig juiste antwoord is op een crisis in Europa waar de grenzen van de democratie zijn opgezocht. Terecht is zeker de opmerking dat nationale economieen volkomen bekneld kunnen raken in het spel van globale beleggers en speculanten. Feit is daarnaast ook dat 17 Europese landen solidariteit betrachten en bereid zijn daarvoor diep in de buidel te tasten. Griekenland krijgt een referendum, de landen waar de burgers voor het Griekse drama op moeten draaien doen het zonder volksraadpleging. Vrijdag weten we of Papandreou het vertrouwensvotum van het Griekse parlement krijgt. Dat zou toch best eens kunnen want de oppositie zal niet staan te popelen om de ellendeklus van Papandreou over te nemen. Lukt het echter niet, dan is het spel uit, gaat Griekenland failliet en kan het niet anders dan de Eurozone verlaten.
En op Sinterklaasdag volgt dan de voksraadpleging waarbij de Grieken zich uit mogen spreken over de vraag of ze de Euro willen handhaven. Lukt het Papandreou inderdaad zijn volk daarvan te overtuigen (al was het maar omdat het alternatief - chaos? - sterker gevreesd wordt), dan schrijft hij geschiedenis. Lukt het hem niet, dan kan hij in ieder geval met rechte rug huiswaarts keren.
Maar ook met een positieve uitslag van het Griekse referendum zijn we er nog lang niet. Voorlopig voel ik me het beste thuis bij de analyses van Arnoud Boot en Sweder van Wijnbergen. Maar de werkelijkheid is nog steeds een andere.
Deze dodemansrit is nog lang niet ten einde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten