Er zijn er onder ons die al maanden roepen dat de Grieken uit de Eurozone gekieperd moeten worden. Dat fluks ingenomen standpunt lijkt door de voortwoekerende crisis alleen maar sterker te worden. Het belangrijkste argument is dat de Grieken dan hun eigen economie kunnen versterken door een goedkopere Drachme. Maar de crisis grijpt veel dieper in de samenleving in dan de meeste mensen zich nu realiseren.
In de NRC van 4 november waarschuwt de aan het Hooverinstituut verbonden Melvyn Kraus dat we ons maar beter niet rijk kunnen rekenen. De noordelijke economie is nu juist zo sterk geworden dankzij een voordelige wisselkoers die mogelijk werd gemaakt door het minder concurrerende zuiden in de eurozone op te nemen. Valt dat zuiden weg, bijvoorbeeld door het vertrek van de Grieken uit de eurozone, dan zal de Euro een veel te sterke munt worden, zo sterk dat ook het noorden dat niet zal kunnen dragen. Kraus verwijst daarbij naar de problemen die de Zwitsers ondervonden van de veel te sterke Zwitserse Frank.
Kraus heeft een mooie metafoor bedacht: "De Duitse en Nederlandse economie zijn dopinggebruikers. De drug die ze gebruiken is een voordelige wisselkoers".
En als die voordelige wisselkoers straks wegvalt zullen we dus snel worden blootgesteld aan cold turkey, dat is wat Kraus ons voorhoudt. Een ding is mij wel duidelijk: wantrouw ook datgene wat op het eerste gezicht plausibel lijkt. Ook is duidelijk dat op dit moment in deze eurocrisis er niemand is die alles echt tot in detail kan overzien. Dat maakt deze crisis zo griezelig.
Een ander voorbeeld van te snelle duiding: Ingeborg Beugel was ervan overtuigd dat Papandreou met het referendum een doordachte strategie ten uitvoer bracht. Die interpretatie strookte in ieder geval met het beeld dat zij van de man had en zij kon het weten, want ze kende hem al jarenlang privé. Nu geeft Papandreou toe dat hij met het referendum geblunderd heeft en dat is natuurlijk onvergeeflijk. Begrijpelijk wellicht, maar onvergeeflijk. Nooit met vuur spelen in een licht ontvlambare omgeving met een wind die jou tegemoetkomt.
En in Italie is het niet anders. Berlusconi ziet de winkelstraten druk dus er is niets aan de hand en bovendien zijn alle vliegtuigen naar Italie vol. Toch zou Italie nu monitoring door het IMF zelf hebben voorgesteld. Welk Italie is dat dan? De grote overeenkomst tussen Italie en Griekeland is dat beide landen een zeer forse zwarte economie kennen, de Italianen hebben hun maffia, de Grieken hebben hun gewone burgers die hun geld liever niet op een Griekse bank zetten omdat zij er wél belasting over moeten betalen terwijl de elite zich met het grootste gemak aan belastingen kan onttrekken.
Sarkozy kan zijn herverkiezing nu wel vergeten, nu hij zich in Cannes niet heeft kunnen profileren als de grote leider die de financiele crisis wel even op zou lossen. Is Frankrijk, is Europa beter af met Hollande?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten