dinsdag 30 juni 2020
vrijdag 26 juni 2020
Over slavernij, beeldenstorm en de moraal
Wie denkt dat slavernij iets is van lang geleden vergist zich deerlijk. Kijk eens op globalslavery.org en International Justice Mission als u wilt weten hoe wijd verbreid slavernij nog steeds heerst: naar schatting 40 miljoen mensen ,waarvan een kwart kinderen, verricht dwangarbeid en leidt het leven van een slaaf. En er wordt grof aan verdiend, zeer grof.
Ofschoon er nog steeds christenen zijn die menen dat het afschaffen van de slavernij een christelijk wapenfeit is, is de werkelijkheid een geheel andere. De slavernij was al lang afgeschaft, zeg tussen 1850 en 1890. Maar het duurde nog eens meer dan honderd jaar eer de katholieke kerk tijdens het Tweede Vaticaans Concilie tot heldere uitspraken over slavernij kwam. Je zou met een gerust hart kunnen zeggen: bij het afschaffen van de slavernij heeft de moraal nauwelijks een rol gespeeld, hoogstens een ondersteunende. En voor zover er sprake was van een veroordelende moraal, was die niet afkomstig van enige denominatie, laat staan de katholieke kerk.
Over het verwijderen van standbeelden heb ik mij eerder al uitvoerig uitgelaten. Het standbeeld van J.P. Coen werd pas 300 jaar na diens dood opgericht. Ook toen was er al hevig verzet tegen deze bewieroking. Zouden wij nog eens honderd jaar later niet het recht op heroverweging hebben? Natuurlijk wel en zulke standbeelden behoren inderdaad verwijderd te worden. Daarmee herschrijven we niet de geschiedenis, we corrigeren alleen een misplaatste verering.
Afin, wilt u iets uitvoeriger over al deze zaken geïnformeerd worden? Lees dan mijn artikel Slavernij zit in ons DNA.
Weer zo'n charlatan
Hij krijgt wel erg veel ruimte in de Volkskrant, deze Willem Engel. De man achter Viruswaanzin. Engel houdt vol dat "Corona niet dodelijker is dan de griep, traditionele media willen niet de diepte in en zijn te politiek correct, er is geen enkel bewijs voor de huidige maatregelen, we maken ons druk om een ongevaarlijk virus, Engel vindt dat hij boude beweringen kan doen zonder keihard gecontroleerd bewijs te leveren, de bewijslast ligt immers bij het RIVM, de media schrijven naar de macht, enzovoorts".
Engel noemt zichzelf wetenschapper maar een chemicus en docent werpt terecht op: "iemand die zijn promotie niet heeft afgerond en al 12 jaar iets anders doet, is geen wetenschapper". En zijn promotor Hankemeijer stelt: 'Hij weet vanuit zijn proefschrift veel over fijne druppels in de context van electrospray en massaspectrometrie. Dat is niet hetzelfde als aerosolen afkomstig van mensen die virussen overdragen. Daarin kan hij zich misschien goed hebben ingelezen, maar dat kan ik niet beoordelen.’
Volgens Engel en Pols zijn er maar iets van tachtig mensen werkelijk doodgegaan aan covid-19. De overige zesduizend getelde coronadoden zouden gestorven zijn met covid-19, niet aan. Ook zou het RIVM niet bewezen hebben dat corona nog onder ons is. De huidige platte lijn van de curve is volgens Pols te verklaren door de foutmarge van de testen: alle nieuwe gevallen zouden vals positieven zijn.
Pols ontvouwde ook nog een opmerkelijke theorie over de brandhaarden in slachthuizen. De koeien zouden zijn geïnjecteerd met een coronavaccin en omdat de werknemers zo intensief met de dieren werkten, zouden zij positief getest zijn op het virus. Pols zei in contact te staan met een Duits slachthuis om het personeel opnieuw te testen. En o ja, de heren wijzen ook graag naar Zweden als lichtend voorbeeld. Daar denken de Zweden zelf anders over inmiddels, maar dat verzwijgen de heren.
Medestanders van Engel en Pols zijn opiniepeiler Maurice de Hond, vaccinatiescepticus Frank Ruesink en een heel leger aan andere complotdenkers. Doodziek word ik van zulke lui. Als je je niet wenst te houden aan de richtlijnen van het OMT, prima maar blijf wel uit mijn buurt, zou ik zeggen. Engel is ongetwijfeld een slimme vent maar ik vertrouw hem voor nog geen millimeter. Hij gaat precies daar zitten wroeten waar de wetenschap vooralsnog geen honderd procent waterdichte antwoorden heeft en roept dan allerlei zaken zonder de druk van enige bewijslast. Ik vind dat kwaadaardig. Hij heeft de schijn mee omdat hij gestudeerd heeft maar ik ben niet onder de indruk.
Mijn achterdocht wordt vooral gewekt wanneer mensen zich gaan afzetten tegen de media. Die zouden naar de macht schrijven. Ik weet niet in welke bubble de heer Engel leeft maar wij hebben in Nederland uitstekende media en voortreffelijke onderzoeksjournalistiek. Wanneer die op een bijna achteloze manier bij het oud vuil worden gezet is het oppassen geblazen. Dan zijn would be machthebbers aan het woord. Zeg niet dat ik u nooit gewaarschuwd heb.
woensdag 24 juni 2020
dinsdag 23 juni 2020
The Lincoln Project
Ik plaats hier geregeld spotjes van the Lincoln Project (zie ook mijn vorige post) waarin de makers zich uit alle macht verzetten tegen herverkiezing van Trump. Dit zijn vooral typisch Amerikaanse spotjes. Gezien de aard van deze boodschappen en de gebruikte teksten zult u wellicht denken: o, dat zal wel een Democratisch initiatief zijn, dan snap je ook dat Trump zo ongenadig op de hak genomen wordt.
Maar niets is minder waar. The Lincoln Project is een initiatief van een aantal gerenommeerde Republikeinen die alles uit de kast trekken om herverkiezing van Trump te voorkomen. Het gaat om George T. Conway III, Steve Schmidt, John Weaver en Rick Wilson. U vindt hun geloofsbrieven hier. Een enkel citaat om hun bedoelingen weer te geven. De initiatiefnemers zijn overtuigd Republikein en conservatief maar kunnen niet accepteren hoe Trump meent de Amerikaanse samenleving te moeten leiden:
De heer Trump heeft noch het morele kompas, noch het temperament om te dienen. Zijn visie beperkt zich tot wat hem onmiddellijk te wachten staat - de problemen en risico's die hij chronisch over zich heen krijgt en waarvoor anderen, van talloze aannemers en bedrijven tot het Amerikaanse volk, uiteindelijk de zwaarste last dragen.
Inderdaad, nationale Republikeinen hebben veel erger gedaan dan gewoon mee te marcheren op Mr. Trump's beat. Hun verdediging van hem is doordrenkt met een lelijkheid, een gemeenheid en een bereidheid om degenen aan te vallen en te belasteren die bloed hebben vergoten voor ons land, die hun leven en carrière hebben gewijd aan de verdediging en de veiligheid ervan, en wiens taak het is om de status van de natie te behouden als een baken van hoop.
De republikeinen van het Congres hebben de wreedheid van Mr. Trump omarmd en gekopieerd en zijn corruptie verdedigd en zelfs geadopteerd. Meneer Trump en zijn medewerkers hebben het conservatisme en de aloude republikeinse principes achter zich gelaten en vervangen door trumpisme, een leeg geloof dat wordt geleid door een valse profeet. In een recent onderzoek rapporteerde een meerderheid van de Republikeinse kiezers dat zij M. Trump als een betere president beschouwen dan Lincoln.
maandag 22 juni 2020
About endlessness
zo heet de nieuwe en internationaal gelauwerde film van de Zweedse regisseur Roy Andersson. Ik vraag me af waar ik naar heb zitten kijken. Een sombere film, waarmee de cineast ogenschijnlijk wil zeggen: ach, we doen ons best maar het blijft geploeter dat nooit tot iets goeds of iets interessants leidt. Ik leg mijn oor te luisteren bij Eye, waar men mij uitlegt dat Andersson in deze film opnieuw de banaliteit én schoonheid van ons dagelijks bestaan beziet. De banaliteit heb ik - daarover geen misverstand - uitgebreid waar kunnen nemen. Dat de filmmaker ons ook de schoonheid van het bestaan liet zien, is echter niet tot mij doorgedrongen.
De film bestaat uit een groot aantal korte scenes die becommentarieerd worden door een vrouwenstem die zegt: ik zag een man, die... en dan volgt er een mislukking. En echt alles mislukt in de scenes die Andersson ons voorschotelt. Een man die geëxecuteerd dreigt te worden, een man die zijn vrouw in het openbaar mishandelt en jankend verklaart dat hij toch van haar houdt, een man die in de bus zit en huilend meedeelt aan zijn medereizigers dat hij niet weet wat hij wil, Hitler verschijnt zelfs ten tonele van wie de vrouwenstem zegt: "ik zag een man die de wereld wilde veranderen maar daarin faalde". Enzovoort. Sommige scenes zou je met wat goede wil droogkomisch kunnen noemen maar de somberte of toch tenminste de hopeloosheid van het bestaan voert bij voortduring de boventoon.
Wat me beviel aan de film was de enscenering van alle scenes: ze voltrokken zich in een min of meer tijdloos decor, ook al zagen we een computer, modern tandartsgereedschap, een chipkaart om in de bus plaats te kunnen nemen naast de scene met Hitler uit 1945 en andere scenes die uit de jaren vijftig of zestig leken te dateren. Het waren steevast Edward Hopper decors maar dan zonder diens fraaie kleurstellingen. Het was net geen sepia maar de grijstinten overheersten het beeld. Werkelijk alles mislukte en het leek alsof de mensen die dat overkwam zich daar al bij voorbaat bij neer hadden gelegd. Alle figuranten in deze korte film van net vijf kwartier waren zonder uitzondering gelaten en leken zich nooit eens te verbazen over hun lot, laat staan dat ze zich daartegen zouden verzetten.
Een opmerkelijke film dus, van een eigenzinnig regisseur die niet de meest vrolijke kijk op de wereld en het menselijke bestaan heeft. Maar een analyse, die uitlegt waaróm mensen falen, die ontbreekt en dat maakt About endlessness tot een lege huls.
zondag 21 juni 2020
Ema
Onze eerste film in de bioscoop sinds de Corona-uitbraak. Ema van Pablo Larrain met een prachtige Mariana Di Girólamo in de hoofdrol. Een mooie film vanwege de hoofdrolspeelster, de dansscènes en het street dancing tijdens nachtelijke uren, ergens in een Chileense stad. Maar tegelijkertijd ook een merkwaardig vage film, waarin het toeval af en toe een te grote rol speelt, waarin we maar geen helderheid krijgen over wat Ema, die een obsessie voor vuur en vlammen lijkt te hebben, eigenlijk drijft en waarin de film in het allerlaatste shot alsnog, met terugwerkende kracht, een horrormovie wordt.
Op de Filmkrant lees ik: "Gevoelig en subtiel legt Larraín de algemeen geaccepteerde, maar o zo verkrampte ideeën over liefde, seks, vruchtbaarheid en moederschap bloot. Larraín vindt relaties opnieuw uit. Het huwelijk is dood, leve het huwelijk." Tja, zo kun je het ook zien maar ik heb er toch anders naar gekeken. Wie de film alsnog wil gaan zien - en dat moet u vooral doen! - moet nu maar niet verder lezen: Ema en haar vriendinnen lijken eigenzinnige vrouwen die hun eigen seksualiteit en seksbeleving voorop stellen maar wanneer Ema een van haar vriendinnen met haar ex-vriendje in bed ziet leggen, trekt ze haar aan haar haren het bed uit, sleurt haar door de gang en flikkert haar zonder pardon van de trap af. Ema en haar vriend hebben een weesjongetje geadopteerd maar zodra dit jongetje laten we zeggen onaangepast gedrag gaat vertonen, staan ze hem zonder pardon ook weer af. De stiefouders geven elkaar uitvoerig de schuld van deze mislukking waar Ema toch het meeste spijt van lijkt te hebben. De vrouwen in deze film kiezen voor vrije liefde waar iedereen, man of vrouw of iets anders, hun partner kan zijn. Heerlijk, lijkt me, ook al is zo'n levenshouding voor mij niet weggelegd noch aantrekkelijk. Maar de vraag is wel in welke omgeving een weesjochie het beste op kan groeien tot een zelfstandig persoon. Daar gaat de film verder niet op in. De manier waarop Ema het nieuwe gastouderpaar van het weesjongetje in haar plannen betrekt om het jongetje toch weer in haar huishouden op te kunnen nemen getuigt misschien van inventiviteit maar het is een gedrevenheid waarvan je nooit zeker weet of haar motieven wel integer, wel eerlijk zijn. Dat wordt alleen maar des te raadselachtiger en vooral onheilspellender met het allerlaatste shot dat ik hier niet weg zal geven.
maandag 15 juni 2020
zaterdag 13 juni 2020
woensdag 10 juni 2020
Tijd voor een beeldenstorm?
Wie naar het slavernijverleden kijkt zal uiteindelijk moeten erkennen: wij werden rijk en welvarend door miljoenen slaven uit te buiten. Het is langzamerhand tijd om onze schuld in te lossen. Meende ik een paar jaar geleden nog dat we zouden kunnen volstaan met tenminste eerlijke informatie over historische figuren die ondanks hun bedenkelijke levensloop de eer van een heus standbeeld kregen, nu denk ik daar toch echt anders over.
Ga op zoek naar de slavernijcijfers en u zult met mij constateren dat er tussen 1500 en 1850 ergens tussen de 9,5 en 14,6 miljoen slaven uit Afrika werden gehaald, van wie 15 procent al tijdens de reis naar hun eindbestemming overleed. We hebben het hier alleen over slavernij, niet bijvoorbeeld over de doden die in de verschillende koloniën vielen. Met de Belgische Leopold II als een van de allergrootste misdadigers uit de geschiedenis. De bevolkingsdaling ten gevolge van het wrede regiem van Leopold II in Congo beloopt ergens tussen de 1 en de 15 miljoen mensen. Ook dat was een vorm van slavernij.
Waar wij te weinig bij stilstaan is het gegeven dat de standbeelden die wij oprichtten voor hen die een zeer kwalijke rol in de slavenhandel speelden, niet zomaar ergens in een museum staan. Nee, ze staan in de openbare ruimte en we hebben straten en pleinen naar hen vernoemd.
Natuurlijk kunnen we de geschiedenis niet ongedaan maken maar we kunnen wel de consequentie trekken uit het gegeven dat ons oordeel nu in belangrijke mate bepaald is door het afschaffen van slavernij als een moreel niet te rechtvaardigen praktijk. We kunnen ons er alleen maar over verbazen dat de Westerse mens in die eeuwen tussen 1500 en 1850 kennelijk geen morele problemen ervoer aan slavernij.
Nu is dat anders en de nieuwkomers in de westerse samenlevingen of de nazaten van hen die als slaven naar het Westen werden gedeporteerd accepteren niet langer dat wij hen die het wrede noodlot van hun voorouders bezegelden hier als helden blijven zien. En zij hebben gelijk. Onze vasthoudendheid aan een verleden waar wij alle onwelgevalligheden uit weggepoetst hebben is hen een doorn in het oog. Door zulke standbeelden en straatnamen uit de openbare ruimte te verwijderen plegen wij geen geschiedvervalsing maar laten we zien waar een moreel juiste houding ons brengt tegenover onze medemensen.
Die standbeelden hoeven niet vernietigd te worden. Ze kunnen een plaats in onze musea krijgen, desnoods richten we er een apart museum voor op. En we zorgen ervoor dat het publiek dat naar die beelden wil komen kijken eerlijk voorgelicht wordt over het doen en laten van deze historische figuren. Maar de openbare ruimte is van iedereen en daar moet iedereen zich op zijn gemak kunnen voelen.
Stel u voor dat wij in onze publieke ruimte opeens strandbeelden zouden tegenkomen van Hitler of Goebbels, stel u voor dat uw straat vernoemd blijkt naar iemand die in uw familie ooit dood en verderf veroorzaakte, hoe tolerant zouden wij zijn? Ja, die Russen doen er niet zo moeilijk over. Dat land staat nog vol met standbeelden van Lenin en er zijn er genoeg daar die Stalin graag zouden zien weerkeren maar geef toe, helemaal fris zijn die Russen niet.
dinsdag 9 juni 2020
Kijken wij verkeerd naar George Floyd?
Op YouTube kunt u een video vinden die Candace Owens van zichzelf nam en waarin ze uitlegt dat zij geen supporter is van George Floyd. Zij stoort zich eraan dat van deze Floyd nu wereldwijd een martelaar wordt gemaakt terwijl hij in werkelijkheid - volgens haar althans - een misdadiger was die ook nog eens continu onder invloed van verdovende en verslavende middelen zou verkeren. Zij citeert de Amerikaanse conservatieve schrijver, documentairemaker en columnist Shelby Steele die geschreven zou hebben dat de Amerikaanse black culture de enige cultuur is die moord en brandt schreeuwt als haar iets wordt aangedaan en er als de kippen bij is om het eigen falen te verdonkeremanen.
Voor Owens was deze uitspraak van Steele 'a life changing event'. In haar video doet Owens vervolgens, steeds luider pratend en steeds verontwaardigder klinkend en steeds bozer kijkend, uit de doeken wat voor misdadiger George Floyd wel niet was. Ze verklaart daar wel bij dat hij vervolgens niet verdiende te sterven zoals hij deed en dat de verantwoordelijke agent voor zijn gedrag gestraft diende te worden. Ook haalt Owens de statistieken onderuit waaruit zou blijken dat zwarten vaker slachtoffer van politiegeweld zijn dan witte Amerikanen. Doodleuk verklaart ze dat witte mensen 25 procent meer kans op aanvaring met de politie maken dan zwarten. Ja, logisch, denk ik dan, het aandeel zwarten in de Amerikaanse samenleving is beduidend lager dan het aandeel witten. Waar Candace haar getallen vandaan heeft, vertelt ze er maar even niet bij.
Nou, eerst maar even de getallen dan: uit cijfers van het American Census Bureau blijkt dat in 2018 72,7 procent van de Amerikaanse bevolking wit was en 12,7 procent zwart; de rest van de bevolking bestaat uit Latino's, Aziaten, gemengd en 0,8 procent native Americans.
Uit bronnen van de FBI, gepubliceerd in the Washington Post, blijkt dat in 2018 er per 10.000 inwoners 517 zwarten en 228 witten werden gearresteerd en dat er per 10.000 inwoners 0,06 zwarten slachtoffer werden van police shootings tegenover 0,02 witten.
De bron van de hier gepresenteerde cijfers vindt u hier.
Nu iets over deze Candace Owens. Wie is zij, zelf een overduidelijk zwarte vrouw? Candace Owens blijkt een conservatieve pro-Trump commentator te zijn. Sinds 2018 zet zij zich in om zwarten over te halen de democratische partij te verruilen voor de republikeinen (men noemt dit de Blexit movement) Zij wordt beschreven als ultraconservatief en van zichzelf zegt zij dat ze een nationalist is. Ze is een overtuigd lid van de NRA (National Rifle Association) en verklaart dat Europa in 2050 door moslims gedomineerd zal zijn. Owens is een tegenstander van LGBT in het Amerikaanse leger en moet weinig van feminisme hebben. Van Hitler verklaarde ze eens dat die wat haar betreft zijn gang had kunnen gaan als hij zich tot Duitsland zelf had beperkt. Het probleem met Hitler was, zo verklaarde Candace Owens, dat hij zijn droom tot buiten Duitsland wilde uitbreiden. En om deze korte opsomming af te sluiten: ook in de wereld van Owens krijgt Soros overal de schuld van. Need I say more?
Iedereen heeft recht op zijn of haar meningen en overtuigingen. Maar wat mij betreft hoort deze Candace Owens niet tot het frisse deel der Amerikanen en het is op zijn zachtst gezegd opmerkelijk dat deze zwarte Amerikaanse zo weinig op heeft met haar eigen culturele achtergrond. Is dit een vorm van zelfhaat? We weten het niet. Mij persoonlijk interesseert het in het geheel niet wie George Floyd was. We hebben allemaal gezien hoe een witte Amerikaanse agent bijna negen minuten lang, met één hand in zijn zak, op de nek van een zwarte arrestant drukt, een zwarte arrestant die acht minuten daarvoor nog rustig, geboeid en wel tegen een auto leunde, bewaakt door vier witte politie agenten. Dat, Candace Owens, noemen wij hier in het bijna door moslims overheerste Europa, institutioneel racisme. Voor mij is George Floyd geen martelaar of held. Ik ken hem niet en weet niets van hem af. Maar ik heb, net als de rest van de wereld gezien, hoe deze zwarte man door een witte politie agent werd omgebracht. Daarmee is hij, martelaar of niet, held of niet, crimineel of niet, drugsverslaafd of niet, een symbool geworden. Symbool van een zieke Amerikaanse maatschappij die wordt geleid door een nog veel ziekere Amerikaanse president.
Enfin, dat filmpje moet u zelf maar even bekijken.
donderdag 4 juni 2020
Annexatie Palestijnse gebieden wordt definitief
Per 1 juli aanstaande begint Israël met de annexatie van delen van bezette Palestijnse gebieden, onder meer in Oost-Jeruzalem. Leest u toch vooral het artikel in de NRC van 3 juni over de wijze waarop Israël momenteel de Palestijnen behandelt. Er zijn geen woorden meer om te beschrijven hoe misdadig deze Israëlische acties jegens de Palestijnen zijn. Maar Netanyahu weet zich gesteund door de grote crimineel in Washington en hij haastte zich te verklaren dat de Palestijnen in Oost-Jeruzalem, die geen Israëlisch staatsburger zijn, ook niet hoeven te rekenen op het staatsburgerschap. Legaal bouwen kunnen de Palestijnen ook niet, dat mogen alleen de joodse Israëliërs, waarvan er momenteel zo'n 220.000 in Oost-Jeruzalem wonen.
Frankrijk, Spanje, Ierland en België overwegen sancties tegen Israël als het de annexaties doorzet. Dat is natuurlijk een zwaktebod, er zou een Europees sanctiebeleid moeten volgen maar dat is vrijwel zeker onhaalbaar omdat landen als Tsjechië en Hongarije niets voor zulke sancties voelen. Net als Nederland overigens. Niet dat Netanyahu zich daar iets van aan zou trekken. Joods Israël gaat gewoon door met haar misdadige annexatiebeleid. Ze hebben niets geleerd van de geschiedenis.
Institutioneel racisme is overal waar wit dominant is
In een voortreffelijke column in de Volkskrant van vandaag doet Sheila Sitalsing uit de doeken wat tien jaar Rutte ons land heeft opgeleverd als we naar racisme en de beteugeling daarvan kijken. U moet die column beslist lezen, ik had het zelf in ieder geval niet beter kunnen verwoorden!
En laten we wel zijn, George Floyd woonde niet alleen in Minneapolis, hij woonde en woont overal waar wit de overheersende kleur is. Ook in ons land, ook in Europa. We prijzen ons gelukkig dat we geen criminele en debiele halvegare als Trump op het schild hebben gehesen maar de werkelijkheid is dat al die fatsoenlijke politici he-le-maal niets hebben gedaan om het institutioneel racisme een halt toe te roepen! Wij zijn dus geen haar beter dan die tot eeuwige droefenis gedoemde Amerikanen.
woensdag 3 juni 2020
dinsdag 2 juni 2020
Donkere wolken voor Femke Halsema
Niemand had vermoedelijk verwacht dat er zoveel mensen af zouden komen op de treurige dood van George Floyd. Femke Halsema kon gisteren op tv uitleggen waarom ze handelde zoals ze deed. De kern van haar verhaal was dat tot op het laatste moment iedereen uitging van maximaal 200, hoogtsens 300 man. Toen er in no time een paar duizend man bij elkaar stond, was er niets meer aan te doen. Uiteindelijk heeft iedereen ook een persoonlijke verantwoordelijkheid, stelde de burgemeester.
Inmiddels roept de rechtse pers om haar aftreden, zoals ook politiek rechts hoog van de toren blaast. Halsema kan een debat op het scherpst van de snede tegemoet zien in de Amsterdamse gemeenteraad en het is bepaald niet ondenkbaar dat haar een motie van wantrouwen wacht. Betekent dat het einde van haar burgemeesterschap? Dat zou zo maar kunnen.
De verdedigingslinie van Halsema is uiterst zwak. Haar kernpunt is dat het recht op demonstreren in de Grondwet verankerd ligt en daarmee bijna heilig is. Dat mag zo zijn maar de Nederlandse burger heeft in de afgelopen maanden heel wat ook in de Grondwet verankerde vrijheden in moeten leveren omwille van de volksgezondheid. De eigen verantwoordelijkheid heeft geen bestaansrecht gehad in diezelfde periode.
En hoeveel ondernemers hadden niet graag willen vertrouwen on de eigen verantwoordelijkheid van de burger? Als er over een tijdje een nieuwe Corona-uitbraak volgt die kan worden herleid naar de vijfduizend man die naar Amsterdam trokken, dan zijn de rapen gaar. Het is niet vol te houden dat de burgemeester daar voor zichzelf geen rol heeft gezien.
Wat had Femke Halsema dan wel moeten doen? Volgens mij heel simpel, ze had ervoor moeten zorgen dat demonstranten hoe dan ook de anderhalve meter in acht zouden nemen, of ze nu met 300 of 5000 man naar de hoofdstad zouden afreizen. Er had dus voldoende politie stand by moeten staan voor het geval de opkomst onverwacht toch veel hoger dan ingeschat zou zijn. Haar oproep aan de demonstranten om nu vrijwillig 14 dagen in thuis-quarantaine te gaan is een geweldig zwaktebod.
Ik verwacht dat Femke Halsema het heel zwaar gaat krijgen.
Abonneren op:
Posts (Atom)