woensdag 29 april 2015

En gelukkig blijft hij weg


De stichting zegt een bewijs van goodwill te willen leveren tegenover samenleving en de overheden. Ik trap er niet in. De stichting heeft willens en wetens een haat en geweld predikende imam uitgenodigd om commotie uit te lokken. Naar buiten toe zeggen ze nu dat ze de samenleving tegemoet willen komen. Maar naar hun eigen achterban presenteren ze deze commotie als het zoveelste bewijs dat moslims hier gediscrimineerd worden.

Wie houdt deze stichting eens tegen het licht?

Sjeik al-Qarni is een varken


Sjeik al-Qarni wordt een islamitisch prediker genoemd. Dit is een ernstige vorm van taalinflatie. Deze sjeik is immers helemaal geen prediker maar een haatzaaier van de hoogste orde. Ik ga hem hier niet citeren, dit varken zou mijn aandacht niet waard zijn, ware het niet dat een stichting Waqf in Eindhoven deze man heeft uitgenodigd voor een lezing.

Wie deze al-Qarni is? Kijk maar eens naar deze video, dan weet u genoeg: al_Qarni wil kelen doorsnijden Wie of wat is deze stichting Waqf? Op www.waqf.nl worden we niks wijzer, waarom daar nog sprake is van .nl is mij een raadsel, de website is vrijwel geheel in het Arabisch. Wie iets meer wil weten kijkt maar eens op de website van de Omroep Brabant: Omroep Brabant over Stichting Waqf


Burgemeester van Gijzel meent dat er geen grond is om deze sjeik het spreken te verbieden. Ik zou zeggen, beste Rob van Gijzel, kijk nog eens goed naar deze video. Deze sjeik treedt alle artikelen uit onze Grondwet met voeten en komt hier haat zaaien en geweld prediken. Sinds wanneer moeten we dat toestaan? En waarom in vredesnaam?

Waar komt de financiering van deze stichting vandaan? Ik mag toch hopen dat daar geen Nederlands subsidiegeld aan te pas komt. Deze sjeik is afkomstig uit Saudi Arabië en is dus een soenniet en het zou me niet verbazen als hij salafist was. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen: salafisten hebben hier niets te zoeken. Wie de democratie afwijst, moet er wegblijven. Wie in een democratie leeft en er op talloze manieren van profiteert maar diezelfde democratie toch afwijst op religieuze gronden, dient hier te vertrekken.

Het is een misvatting dat een democraat omwille van de tolerantie diegene aan de borst moet drukken die hem zijn grootste goed wil ontnemen.

zondag 26 april 2015

Portugese persbreidel bij wet geregeld


De Portugese regering is voornemens een verkiezingscommissie op te richten die de plannen van de media voor de verslaglegging van de komende verkiezingen moet gaan beoordelen en goed- of afkeuren. Wie zonder goedkeuring verslag doet van de verkiezingen wordt beboet. Dit heet persbreidel.

De premier van Portugal heet Pedro Passos Coelho en hij leidt een conservatieve regering. Hij verdedigt de persmaatregelen door te stellen dat er daardoor ook aan de kleinere partijen aandacht wordt besteed. Een evident kulargument. Voor deze persbreidel is inmiddels een wet opgesteld met daarin onder meer de nadrukkelijke waarschuwing dat 'opinie' niet het nieuws in de verslaggeving mag gaan overheersen.

De media zijn van plan om de verkiezingen totaal te negeren wanneer de regering haar dwaze plannen doorzet. Dat lijkt mij een uitstekende reactie maar ze werkt alleen als alle media daaraan medewerking verlenen.

Het meest zorgelijke is dat ook de socialisten deze persbreidel steunen. De hoofdredactrice van het dagblad Público denkt niet dat dit een poging is om te kritische media de mond te snoeren. Maar mij lijkt dit toch een uiterst verontrustende ontwikkeling. Ben benieuwd hoe Europa hier op reageert.

Bron: Volkskrant


zaterdag 25 april 2015

Songs for Drella


Gisteravond een prachtige dansvoorstelling gezien: Songs for Drella door Scapino. Voor wie het niet weet, Drella was de bijnaam van Andy Warhol, de peetvader van de popart en een van de grondleggers van de legendarische Velvet Underground met hun beide frontmannen Lou Reed en John Cale. Die bijnaam gaf - naar het schijnt - perfect het karakter van Warhol weer, het was een samenvoeging van Dracula en Cinderella. Warhol was waarschijnlijk geen gemakkelijk mens. Eind jaren zestig werd hij neergeschoten door een vrouw die vond dat hij een te grote invloed op haar leven had gekregen. Hij herstelde nooit echt van die aanslag en overleed uiteindelijk in 1987 aan een hartstilstand.


Lou Reed en John Cale maakten in 1990 het album Songs for Drella met indringend vertolkte herinneringen aan de man die een enorme rol in hun leven had gespeeld. Dat album is nog steeds de moeite van het beluisteren waard, zeker voor wie de jaren zestig nog helder in het geheugen gegrift staan.

Ed Wubbe en Marco Goecke hebben een werkelijk prachtig ballet geschreven, geïnspireerd door deze Drella. Tien songs van het album en enkele opnames van  Jimmy Smith and Charles Mingus (deze keuze is wat arbitrair maar soit) vormen de soundtrack voor dit ballet dat nadrukkelijk geen verhalend ballet is. Daar kom je al heel snel achter wanneer je - zoals ik - verder onvoorbereid (het album heb ik destijds onmiddellijk aangeschaft en behoort nog steeds tot mijn verzameling) aan het ballet begint.

Die keuze voor twee choreografen ligt natuurlijk voor de hand waarmee niet gezegd wil zijn dat Goecke alleen de Dracula en Wubbe alleen de Cinderella voor zijn rekening nam. Dat zou wel erg schematisch geweest zijn. Toch wordt de dans van Wubbe meer dan bij Goecke gekenmerkt door vloeiende lijnen en soms verstilde bewegingen. Goecke is meer de choreograaf van de hoekige, snelle en zenuwachtige bewegingen. Bij hem zie je duidelijk de invloeden van de street dance terug.

Ik mag mijzelf geen kenner van ballet noemen maar ik heb wel genoten van een schitterende voorstelling met zeer fraaie dans. En ik heb mateloze bewondering voor de dansers (m/v) die over een enorme conditie moeten beschikken maar wat me het meest frappeert, telkens weer, is hun vermogen zeer complexe danspatronen in hun systeem op te slaan, te onthouden en feilloos met gratie en precizie uit te voeren.




Schaamte, eindeloze schaamte


In de NRC van 24 april een helder artikel van arabist en islamoloog  Halim El Madkouri die betoogt dat het brandmerken van imams als tot-haat-predikende-salafisten een averechts effect zal sorteren. Als geen ander slagen zij erin hun achterban ervan te overtuigen dat niet zij maar de goedwillende moslim niet gewenst en  niet geaccepteerd worden.

Veel effectiever is het de raad van de AIVD op te volgen, aldus El Madkouri: treed op tegen landen die het salafisme tolereren, financieren en exporteren. Dan komen we terecht bij de klassieke vrienden van het westen: Saudi Arabië en de Golfstaten, waar de staatsideologie zwaar leunt op dat salafisme. Daar is (politieke) moed voor nodig en we hebben nog zeer onlangs bij Geert Mak gelezen dat er van die courage weinig meer valt waar te nemen.

Ondertussen verschijnen er steeds meer studies naar de opkomst van IS en alles wijst erop dat de kiem daarvoor ligt in de Baathpartij van voormalig dictator Saddam. Het Westen heeft een gevreesd want ongekend wreed en gewelddadig dictator verdreven. Maar de beoogde regime change is er nooit gekomen. Integendeel, uit de overblijfselen van Saddam is een nog veel wreder en bedreigender monster tevoorschijn gekomen.

En dat allemaal door de noodlottige fout van het Westen de verkeerde bondgenoten te kiezen. Het waren immers vooral de soennieten die op die plas olie onder het zand zaten. Er lijkt weinig goeds van die soennieten te komen.

Ondertussen, als ik moslim was zou ik me de oren van mijn kop schamen. Ik zou om me heen moeten kijken en zien hoe overal in de wereld de wreedste terreur wordt uitgeoefend door zich moslim noemende leeghoofden. Alle cultuur en geschiedenis wordt vernietigd, mensen worden afgeslacht, miljoenen slaan op de vlucht en complete steden en zelfs naties worden tot de grond toe vernietigd. En dat allemaal uit naam van mijn geloof.

Moslims aller landen: wat een ongelooflijke pestzooi maken jullie ervan!



vrijdag 24 april 2015

Gone with the wind


Ik maakte er al eerder melding van maar de schikking die DB nu met de internationale toezichthouders heeft getroffen is aanzienlijk hoger dan aanvankelijk verwacht: $ 2,5 miljard! Onderdeel van de schikking is een schuldbekentenis van de bank in de libor-fraude en daarnaast moeten zeven (slechts zeven?) medewerkers ontslagen worden.

In het FD lezen we dat de bank tot het moment van deze laatste schikking  al ruim $ 7 mrd heeft uitgegeven aan boetes bij schikkingen. De bank heeft voldoende reserves om dit soort megaboetes met een achteloos gebaar te voldoen. Fraude loont. De bank heeft een voorziening getroffen voor het geval ze betrapt wordt. In gewone mensentaal heet dat met voorbedachten rade.

Denk nu niet dat het hiermee gedaan is. DB zal dit jaar nog vaker in het nieuws komen, er lopen nog tal van rechtszaken, onder andere tegen de hoogste bestuurders en voormalige bestuurders van de bank. Wij volgen het op de voet.

DB is hét icoon van de totaal verziekte financiële wereld. DB is een kankergezwel. We raken het nooit meer kwijt. Een advocaat die zich niet aan de regels en afspraken houdt wordt (terecht) uit het ambt gezet. Bij banken is de essentie nu juist dat er zo weinig mogelijk regels moeten zijn en de paar regels die er zijn worden zo complex gemaakt dat er altijd work arounds te verzinnen zijn.

dinsdag 21 april 2015

Als smeltende poolkappen


In een artikel in de NRC van 20 april verzet filosoof Sebastien Valkenberg zich tegen de gedachte dat de aantrekkingskracht van de radicale islam op moslimjongeren zou zijn ingegeven door de ideologische leegte van de westerse cultuur. Hij wijst erop dat je - uitgaande van alle criteria die momenteel en vogue zijn - voor geluk wel degelijk in het westen moet zijn. Denk maar aan die honderdduizenden die elk jaar een buitengewoon gevaarlijke overtocht van Afrika naar Europa trotseren. Dat niet iedereen gelukkig is, laat zich raden en we zouden er slecht voor staan als inderdaad iederéén hier gelukkig zou zijn. Maar dat een groep moslimjongeren zich hier niet thuis voelt is nog geen aanleiding tot cultureel masochisme. Aldus Valkenberg.

Op zich ben ik dat geheel met hem eens maar realiseer me ook dat daarmee niet alles is gezegd. In de NRC van 18 april wijst Geert Mak er terecht op dat in vroegere tijden de traditionele elites, elk op hun eigen manier, deel uitmaakten van de vertrouwenssamenleving die Nederland ooit was. Daarvan is nu echter geen sprake meer. De elites uit deze tijd worden voornamelijk gevormd door wat Mak "getalenteerde stijgers" noemt. Mak hierover:
"De zelfverzekerde leefsfeer van een noblesse oblige hebben deze stijgers nooit meegekregen. Wat nu telt zijn vooral eigen keuzes en prestaties, de eigen show - ook al bouwt men in werkelijkheid eindeloos voort op de inspanningen van anderen. Het is een in zichzelf rondzingend denksysteem dat buitengewoon verslavend is en tegelijk zeldzaam vervreemdend. Je ziet het in de bancaire sector in extreme mate, maar ook overal elders".
Een scherpe analyse wat mij betreft en Mak vervolgt met de constatering dat deze elites vooral door angst worden gedreven. Wie hoog stijgt, kan diep vallen en alleen al daarom is een dik kussen nodig voor het geval dat...
En als het erom gaat te kiezen tussen de met de mond beleden principes en het comfort van een stilzwijgend conformisme, tja, dan kiest men uiteindelijk voor het laatste, aldus Mak: ja, elite corrumpeert. Een laatste citaat uit dit uitstekende artikel:
"Een goede elite erkent dat ze een elite is, en dat 'noblesse oblige', in de breedste zin van het woord. Nog altijd. Kwaliteit, empathie en courage, ja, die hebben wij als elite, in deze tijd nodig. Maar de grootste van deze drie is courage". 
Ik wil hier toch graag aan toevoegen dat het onze moderne elites aan alle goede eigenschappen ontbreekt. Onze maatschappelijke en bestuurlijke elites - zowel in de politiek als in het bedrijfsleven - hebben iedere geloofwaardigheid verloren. En die geloofwaardigheid hebben ze helemaal zelf tot aan de grond toe afgebroken. En het is begonnen toen ze de bijl aan de wortel van de solidariteit zetten.

Dat geluk waar Valkenberg zo hoog van opgeeft is niet meer dan een statistische waarde. Het is vooral het geluk van de individuele mens die het woord solidariteit even uit zijn vocabulaire schrapte. Maar statistieken kunnen niet verhelen dat onze samenleving wel degelijk een afbrokkelende samenleving is, desintegrerend als smeltende poolkappen. Met dank aan onze elites.

Dat grote groepen jongeren - en zij niet alleen - zich hier steeds minder op hun gemak gaan voelen is logisch. Dat een grote groep moslimjongeren zijn toevlucht neemt tot de radicale islam is een apart fenomeen, dat maar zeer ten dele iets van doen heeft met onze falende elites.

maandag 20 april 2015

Fons de Poel is een snotneus (grapje...)


Kijk nou nog eens naar dit filmpje Fons de Poel over Klaver en vraag u af of er een manier is waarop je de opmerking van de Poel als grappig kunt interpreteren. Mij is het niet gelukt en ofschoon ik geen psycholoog ben: als de Poel dit daadwerkelijk als een grapje had bedoeld, dan zou dat zichtbaar geweest moeten zijn in zijn mimiek of non-verbale communicatie. Niets van dat alles.

Maar verontwaardigd wijst Fons de Poel iedere suggestie van een dubbele pet van de hand. Ik heb zelden iemand ongeloofwaardiger zien reageren. Bijklussen als journalist voor de bankensector en dan uitgerekend een parlementariër op zo'n onbeschofte manier wegzetten: Fons de Poel moet zich schamen en de hoofdredactie van Brandpunt evenzo.

Salafisme is een sluipend gif


In de NRC van vrijdag een uitgebreid artikel over de manier waarop fundamentalistische jongere moslims erin slagen moskeeën over te nemen. Het gaat hierbij om salafistische jongeren die zich niet meer thuis voelen in de moskee van hun ouders.

Normaal gesproken is dit een logisch proces en er is ook niets tegen op verjonging in besturen en op leidinggevende posities. Maar het wordt ingewikkelder wanneer die jongere moslims een veel striktere interpretatie van de islam na willen volgen dan hun ouders voor noodzakelijk of wenselijk hielden.

Salafisten houden niet van de moderne tijd en willen de islam ontdoen van alle culturele aanpassingen die hun geloof heeft ondergaan in de loop der tijden. Exegese is een kwaad woord voor deze moslims. Zij wensen een islam zoals die is opgetekend in de tijd van de profeet.

De salafistische imam in de Al Karama moskee waarschuwt nu voor mensen die zich moslim noemen maar de vier opvolgers van de profeet Mohammed niet erkennen. De imam doelt op shi'ieten. Dit zijn "ezels" zegt de imam, ze zijn "erger dan varkens".

Vertegenwoordigers van de Raad van Marokkaanse Moskeeën in Nederland geven toe dat ze zich geen raad weten met deze ontwikkeling, die zich in veel meer steden in Nederland voltrekt. We houden ons hart vast want we weten al veel langer dat salafisten onverdraagzaam zijn en kwaad in hun hart jegens andersdenkenden dragen. Het salafisme is volstrekt antidemocratisch en maakt daar ook geen geheim van. Salafisme is niet verenigbaar met een parlementaire democratie. Salafisten hebben hier dan ook niets te zoeken. Het einde van moslimterreur is nog lang niet in zicht. Het begint pas.

De titel van dit bericht is niet van mij maar werd uitgesproken door Aissa Zanzen, woordvoerder van de Raad voor Marokkaanse Moskeeën in Nederland.


Banken: geinstitutionaliseerde diefstal


In het FD lezen we dat Deutsche bank - de grootste criminele vereniging in Europa - op het punt staat duizenden werknemers te ontslaan. Dat is een gevolg van het voorgenomen afstoten van de Postbank. Eerder wilde DB alle consumentendiensten afstoten om een heuse zakenbank te worden. Maar kredietbeoordelaars vinden dat niet zo'n goed idee. En nu komt het: "onder druk van kredietbeoordelaars die vrezen dat Deutsche Bank zonder spaartegoeden van consumenten te veel zou inboeten aan solvabiliteit".

Precies: je moet die bankiers niet laten spelen met het geld van hun aandeelhouders maar met de spaarcenten van consumenten. En dat kun je op verschillende manieren doen, Onder andere door te knoeien met de liborrente. Hou de berichtgeving hierover deze week maar in de gaten. Naar verwachting treft de bank een schikking van meer dan een miljard Euro met toezichtouders in Engeland en de Verenigde Staten.

Mijn advies aan iedere consument die zijn geld bij DB heeft gestald: haal het daar weg, het is op iedere andere willekeurige plaats veiliger dan bij deze dievenverzameling.


zondag 19 april 2015

Groningen


Wij besloten eens een paar dagen aan Groningen te besteden, de stad wel te verstaan en om bij het eind te beginnen: we kunnen het u aanraden. Toegegeven, het weer zat mee: fris maar zonnig. Maar wat een prettige stad is Groningen, het is vast meer dan dertig jaar geleden dat ik er was. De dag dat ik met een goede vriend onze kameraad op de afdeling oncologie bezocht, daar gelaten. Een ziekbed waar geen einde aan leek te mogen komen, man wat heeft die kerel geleden! En nog geen jaar geleden overleed er mijn achterneefje van nog geen twee jaar oud. Maar je moet die geschiedenissen niet de stad verwijten natuurlijk.


We begonnen in het gebouw van Alessandro Mendini, het Groninger Museum waar een prachtige tentoonstelling van de graficus Werkman was ingericht. Ik ben niet echt een liefhebber van grafisch werk en vond dan ook de olieverfschilderijen van Werkman het mooist. Maar dat neemt niet weg dat Werkman - drukker van origine - een memorabel kunstenaar was. En een schitterende expositie, ga er vooral naar toe!


Tja, dat museum. Vooral tot stand gekomen door een onversaagd museumdirecteur, iedereen sprak er destijds over. Een gedurfd ontwerp met een paviljoen van Philippe Starck en een vleugel en dakconstructie van Coop Himmelb(l)au, de kampioen van het deconstructivisme. Nu, zoveel jaar na dato - het ontwerp van Mendini werd in 1994 gerealiseerd - valt er toch wel wat af te dingen op dit merkwaardige gebouw.


Ofschoon het in 2010 werd gerevitaliseerd, doet het op tal van plaatsen toch alweer verouderd aan, smoezelig soms. En wat opvalt is dat in het Starck-paviljoen waar veel porselijn tussen gordijnen is uitgestald bijna geen bezoekers meer komen. Evenmin als in het Coop Himmelb(l)au complex dat aan de binnenkant nog wel avontuurlijk oogt maar vanaf de buitenkant bekeken is het bepaald geen lust voor het oog. Er wordt ook nauwelijks iets tentoongesteld in dit deel van het museum en de suppoost - wat een wreed lot hier je werkdagen door te moeten brengen - was in slaap gevallen. Ik begreep hem wel.


Dat is wel de makke van dit museum. Het is dat Werkman werd tentoongesteld, anders zou het gebouw helemaal interessanter zijn geweest dan de inhoud. Een kitscherige tentoonstelling over Dresden kon ons in het geheel niet bekoren. Ik heb geen idee wie hier de scepter zwaait maar de stad Groningen verdient een beter museum dan dit eclectische gebouw.

Nee, dan het station van deze fraaie, deels goed bewaard gebleven stad. Prachtig, neo-renaissance als ik het goed begrijp. Die stationshal is wel heel erg fraai!



En dan de stad zelf, vergeet de Grote Markt en de Heerestraat. Wat je daar ziet, zie je in elke stad. Maar elke andere straat in Groningen blijkt meer dan de moeite waard. Het is een studentenstad natuurlijk en dat betekent dat er ruimte is voor jonge en creatieve ondernemers. Het is echt leuk om er rond te lopen en te winkelen, je kijkt je ogen uit. De stad is zoals gezegd goed bewaard gebleven en het wemelt er van prachtige panden, sommige ouder, andere jonger dan Jugendstil maar het ademt een ruime sfeer uit. Die Groningers hebben misschien de naam stug te zijn maar in de architectuur van de stad is daarvan weinig terug te zien.

Behalve dan de kerken. Want daar hebben ze er ook een boel van maar je komt er niet in. Alsof de Groningers dat te ver vinden gaan en wat hebben ze te verbergen? De A-kerk en de Martinitoren, je komt er niet in. Noch op de zaterdag, noch op de zondag. Ook de andere kerken die we bezochten bleken onneembare vestingen. Geen nood, de buitenkant bleek telkens fraai genoeg. Maar opvallend was het wel.



Twee fenomenen mogen niet onvermeld blijven. Wat de Groningers met hun bestrating doen is echt bijzonder. De uiteinden van iedere straat worden keurig afgerond en in het midden van de straat bevindt zich over de gehele lengte een combinatie van straatklinkers met kasseien. Het maakt de straten af en verzorgd en het is net alsof iedere straat juist bij die straat hoort. Het is een subtiele taal die hier gebezigd wordt en die pakt wonderwel uit!


En als u dan toch in Groningen bent, bezoek dan vooral de Zwerver. De beste kaarten- en atlaswinkel die ik ooit bezocht. Ik geloof niet dat ze er nee kunnen verkopen. Werkelijk elk deel van deze aardbol is er vertegenwoordigd en in een ongekende volledigheid.


Kortom, Groningen is echt meer dan moeite waard. Het bleek een genot er te zijn en ik heb u nog niet de helft verteld van wat we er beleefd hebben. Doe uzelf een plezier en ga er eens een weekendje kijken. U zult niet teleurgesteld worden.

Cynisme kan niet meer overtroffen worden


Gooien moslims echt christenen overboord? Je kunt je niets meer voorstellen bij dit soort berichten en je hoopt dat het een broodje aap verhaal zal blijken te zijn. Maar de details die tot ons zijn gekomen lijken weinig ruimte voor twijfel te laten. Zouden christenen moslims overboord gooien? Je mag hopen van niet. Maar hoe is het in vredesnaam mogelijk dat er onder zulke omstandigheden ruimte is voor religieus geredetwist? En de volgende vraag die onmiddellijk in je opkomt is: moeten wij zulke mensen in ons midden opnemen? Hoe kun je weten of een moslims het kwade zoekt? Je kunt het niet weten.

Over de afschuwelijke ramp van vandaag in de Middellandse Zee ga ik het niet hebben, ik weet niet meer wat je daar nog over zeggen zou. Laat ik maar aan het andere eind van de discussie beginnen: natuurlijk moet er een bed-bad-brood-regeling komen. Van der Laan heeft dat goed verwoord en beargumenteerd. Ik heb  er niets aan toe te voegen.

Ik blijf nog even bij moslims en lees in de Volkskrant dat Boko Haram zeker negentien inwoners van het dorpje Bia hebben onthoofd. En nu citeer ik de krant: "De strijders, die met honderden tegelijk zouden zijn, stichtten brand in het dorp. Ook werd vee gestolen, maar de dieren konden later heroverd worden door Kameroense troepen".

Dit is wel het meest cynische bericht dat ik de laatste maanden las. Leest u die laatste zin maar eens drie achter elkaar en dan gelooft u helemaal niets meer. Maar de Kameroense troepen hebben het gestolen vee heroverd. God zij lof.

vrijdag 10 april 2015

Moeten we haatimams echt gedogen?


Schatplichtig aan de Verlichting denken we dat de vrijheid van meningsuiting het allerhoogste goed is. Persoonlijk ben ik van mening dat dat toch wat genuanceerd ligt. Vrijheid van meningsuiting is alleen weggelegd voor wie een ander diezelfde vrijheid gunt.

Zeker wanneer de interculturele verhoudingen zwaar op de proef worden gesteld wanneer de immigratie - of we dat leuk vinden of niet - tegen grenzen van tolerantie oploopt, juist dan is dat wederkerigheidsprincipe van het grootste belang.

In de NRC van vandaag lees ik dat universitair docent islam en Arabisch Jan-Jaap de Ruiter meent dat ook haatimams hier moeten worden toegelaten. Zijn argumentatie: "We leven nu eenmaal in een democratische rechtsstaat. Dan kun je dit niet verbieden. Al moet ik zeggen dat het vanuit integratieperspectief betreurenswaardig is".

Mij kan dat integratieperspectief nog niet eens zo veel schelen. Waar het om gaat is dat salafistische haatimams hier komen prediken dat moslims hun eigen rechtssysteem opeisen en niets moeten hebben van de parlementaire democratie.

In hetzelfde artikel wordt prediker Abou Hafs aan het woord gelaten die doodleuk verklaart dat de overheid met deze groep imams de discussie moet aangaan in plaats van hun opvattingen als radicaal te bestempelen. "Mensen krijgen het gevoel dat ze hier niet kunnen leven en dus moeten vertrekken. Op die manier gooien we mensen buiten boord die geen kwaad in de zin hebben".

Prachtig allemaal maar het zijn drogredeneringen. Mensen die de democratie afwijzen en de rechtsstaat wensen te vervangen door de sharia hebben hier niets te zoeken. Dezulken hebben wel degelijk kwaad in de zin. Denk alleen maar aan het lot van vrouwen en homo's.

Van wie als vluchteling of om welke reden dan ook een plaats in de westerse democratie nastreeft mag op zijn minst verlangd worden dat hij/zij de principiële waarden van het gastvrije land erkent en respecteert. Wie die integratie-eis afwijst dient op zoek te gaan naar een ander gastgevend land.

Abou Hafs: "Kennelijk is ons systeem niet sterk genoeg om mensen met andere opvattingen de ruimte te geven". Inderdaad Abou Hafs, ook de democratie is kwetsbaar want ze bestaat bij de gratie van de bereidheid elkaar dezelfde rechten te gunnen en van elkaar dezelfde plichten te eisen. Dat is iets wat salafistische moslims niet kunnen of willen accepteren. En daarom hebben haatimams hier niets te zoeken en dient hen de toegang tot het door hen verfoeide systeem ontzegd te worden. Haat prediken kunnen ze net zo goed in het islamitische deel van de wereld doen.

donderdag 9 april 2015

Banken zijn criminele instellingen


In deze kolommen betoog ik wel vaker dat banken criminele instellingen zijn. Dat lijkt een ongenuanceerde en boude bewering. Maar kijk even achterom naar het gedrag van president commissaris van Slingelandt van ABNAMRO in de Tweede kamer en u weet genoeg. Lees ook de berichtgeving over de reactie van Dijsselbloem vandaag in diezelfde Kamer.

Nu is daar de ING bijgekomen. Bijgekomen? Die bank hoort natuurlijk al veel langer in dit rijtje thuis. Nadat de top van de bank zichzelf enorme salarisverhogingen had toegekend, wil de bank nu alle uitzendkrachten op straat gooien, omdat ze - aldus de bank - arbeidsrechtelijke risico's met zich meebrengen. Vanaf 1 juli aanstaande treedt immers de transitievergoedingsregeling in werking en daar houden de werkgevers die vorig jaar toch echt een heus sociaal akkoord sloten, bepaald niet van.

Ik beperk me hier tot de reactie van vice-premier Asscher, ik heb er niets aan toe te voegen. Het is beter dat zulke woorden uit zijn mond komen dan uit de mijne:
"Werkgevers en werknemers hebben zich in het Sociaal Akkoord achter een fatsoenlijke arbeidsmarkt en tegen oneigenlijke flex geschaard. Ik ken de interne notitie van ING niet, maar als dit waar is, vind ik het schandalig. Wat is de moraal van een bank die een salarisverhoging voor de top verdedigt die in de miljoenen loopt en tegelijk de kwetsbaarste werknemers iedere zekerheid wil onthouden? Is dat uit te leggen aan medewerkers? Aan Klanten? ING heeft nu de kans en de plicht te laten zien wel een financiele instelling te zijn die midden in de samenleving staat. Met respect voor alle werknemers en voor de letter en de geest van de wet".
De uitzendkrachten en de vakbeweging worden hiermee natuurlijk ongelooflijk geschoffeerd door de ING-top. Ben benieuwd wat de Boer van het VNO/NCW hiervan vindt maar vrees dat we ons geen enkele illusie hoeven te maken. Wie nog langer wil beweren dat banken niet amoreel zijn is ziende blind. Ik zeg het u nogmaals, ik zei het al vaker: banken en verzekeraars doen hun uiterste best om de solidariteitsgedachte in onze samenleving geheel onderuit te schoffelen. Onze beschaving is in verval en dit soort instellingen speelt daarin een buitengewoon kwalijke rol. Op bijgaande foto de heer Ralph Hamers, topman van de ING die € 1,27 miljoen per jaar krijgt voor zijn wangedrag. Zo ziet onbeschaving er dus uit.

Bron: de Volkskrant

Zijlstra waarschuwt. Nu is het oppassen geblazen!


Halbe Zijlstra, die als je de media mag geloven staat te trappelen van ongeduld om Rutte op te volgen als partijleider en premier, gaat zich nu ook steeds vaker met de internationale politiek bemoeien. Vorige week - maar het kan ook een week eerder zijn geweest - deelde hij ons mee dat we best zaken kunnen doen met dictatoriale regimes en dat we niet altijd het opgeheven vingertje van de mensenrechten hoeven te gebruiken. Natuurlijk is er voor het verdwijnen van Saddam Hoessein en Khadaffi chaos in de plaats gekomen maar dat hoeft toch niet te betekenen dat we gewelddadige dictators carte blanche hoeven te geven?

Nu krijgt Zijlstra zelfs een hele pagina in de NRC om te betogen dat het historische akkoord met Iran wel eens een historische fout kan blijken te zijn. Ja, dat is een gemakkelijke debatertruc. Als je gelijk niet wordt bewezen zal niemand je daar verder lastig mee vallen. En mocht zich in dit verband een ongeluk voordoen waardoor er alsnog een pandemonium losbreekt - en zo ondenkbaar is dat niet - kun je triomfantelijk de I-told-you-so houding aannemen.

Zijlstra wijst erop dat Iran zo vaak onbetrouwbaar is gebleken en regelmatig oproept tot dood aan het Westen en het wegvagen van Israël. Bovendien steunt Iran Hezbollah, Hamas en de Houthi's. En doordat Israël en Saudi Arabië een sterker wordend Iran in de regio vrezen zal er als gevolg van deze atoomdeal alleen maar een wapenwedloop ontstaan, terwijl het vermogen van Iran om een atoombom te fabriceren door de deal slechts met een jaar vertraagd wordt.

Maar waar Halbe Zijlstra aan voorbij gaat is dat het Westen al lang geleden een paar grote historische fouten heeft begaan: de streep in het zand trekken waardoor de staat Israël mogelijk werd gemaakt zonder een menselijke en aanvaardbare oplossing voor de verdreven Palestijnen te bieden en in de tweede plaats de steun aan het grootste paard van Troje in de menselijke geschiedenis: Saudi Arabië. Het zijn niet voor niets deze beide laatste partijen - Israël en Saudi Arabië - die momenteel een grote bedreiging voor de wereldvrede betekenen.

De onvoorwaardelijke Amerikaanse steun aan Israël mag vanuit historisch oogpunt te begrijpen zijn maar zeker de onvoorwaardelijkheid van die steun is niet langer te rechtvaardigen. En met de Westerse steun aan Saudi Arabië helpen wij zelf IS in het zadel, net zoals de Amerikanen ooit eens Bin Laden financierden. En zo moeten we met pijn in het hart vaststellen dat de grootste bedreiging voor de wereldvrede het Westen zelf is: dramatisch foute keuzes in het geopolitieke diplomatieke steekspel in combinatie met een ongebreideld en gedereguleerd kapitalisme. Het is niet zo raar dat men niet overal op deze planeet staat te trappelen om ons beste product: de 'democratie' te omarmen.

Wij moeten zuiniger zijn op onze kroonjuwelen. Maar Halbe helpt ons daar niet bij.

woensdag 8 april 2015

Veiligheid is een fata morgana


Decennia lang vestigde het Westen alle hoop op voornamelijk soennitische regimes in het Midden Oosten, met Saudi Arabië als belangrijkste bondgenoot. Laat daar nou juist de fundamentalistische islam vandaan komen en - niet het minst belangrijke gegeven - ook de financiering van de ergste islamterreur die de mensheid tot nog toe verduren moest.

Nu ligt er eindelijk een raamwerk voor een overeenkomst tussen het sjiitische Iran en het Westen over het aan banden leggen van de nucleaire activiteiten van Iran en wie is daar tegen? Dat zijn drie partijen: Israël, Saudi Arabië en de Republikeinen in de USA. Niet toevalligerwijs de drie partijen die ik als de grootste dreiging van dit moment beschouw.

Ondertussen laten de Saudi's opeens een opmerkelijke daadkracht zien in Jemen, omdat zij de wereld willen doen geloven dat het vooral Iran is dat daar de Houthi's zou steunen. Van directe Iraanse inmenging in Jemen is echter geen sprake. En dat Iran het Syrische regiem steunt in de strijd tegen IS (ook een soennitische beweging zoals u weet) is ook niet echrt merkwaardig te noemen.

Terecht constateert de NRC dat de overeenkomst tussen Iran en het Westen het Midden-Oosten op scherp heeft gezet. En de Amerikanen doen helaas weinig om die spanningen te doen de-escaleren. Er vinden inmiddels al ruimhartige wapenleveranties aan Saudi Arabië plaats voor de strijd in Jemen. Het zoveelste land dat helemaal kapot geschoten wordt door en namens de islam.

Een triest rijtje landen waar het Westen (dat wel even haar democratie zou introduceren en waar regime change werd bepleit om heil te brengen) een zeer bedenkelijke rol heeft gespeeld: Libië, Afghanistan, Irak, Syrië, Jemen. Als ik moslim was, zou ik me denkelijk de oren van het hoofd schamen voor de ongelooflijke puinhoop die werkelijk overal in de islamitische regio wordt aangericht. En als we ons realiseren dat er in Israël genoeg idioten rondlopen die de militaire optie (tegen Iran) open houden, dan hou je je hart vast. Wat staat ons niet allemaal nog te wachten?

Ik kan niet anders dan constateren dat de atoomdeal met Iran de wereld weliswaar veiliger zal maken maar dat dat effect geheel teniet wordt gedaan door de reacties van de traditionele vijanden van Iran. Ik kan niet anders dan constateren dat de islam vooral een veelkoppig monster is.

PS: en opeens zien we daar Federica Mogherini opduiken, de volstrekt onzichtbare maar wel hoge vertegenwoordiger van buitenlandse zaken van de EU. Ze bestaat dus echt!

Genade voor politici


CU Kamerlid Segers pleit in de Volkskrant van het Paasweekend voor genade voor politici die in de fout zijn gegaan. Politici zouden genadeloos worden afgestraft en dat verdienen ze niet, aldus Segers. En hij legt uit dat "integriteit dreigt te worden gereduceerd tot  een legalistische interpretatie: als je leeft bij de letter van de wet dan deug je, anders niet. Maar je moreel kompas is ook van belang".

Het gaat natuurlijk om dat laatste zinnetje. Want juist het moreel kompas van de politicus zou hem moeten weerhouden van laakbaar gedrag, niet het feit dat een regel of wet dat zegt. Segers gaat geheel voorbij aan de bijzondere positie die een volksvertegenwoordiger nu eenmaal heeft. Hij zit immers waar hij zit namens de kiezers die op zijn partij gestemd hebben, met een mandaat van het volk.

Dan is het toch merkwaardig dat je bij het rijden van een scheve schaats opeens een beroep moet doen op je vergeetachtigheid of slordigheid om het vege lijf te kunnen redden? Wat stelt het moreel kompas nog voor wanneer het nergens getoetst wordt. Bedenk dat die vergeetachtigheid van politici net zo lang duurt tot ze tegen de lamp lopen. We kunnen helaas geen al te hoge dunk hebben van het zelfreinigend vermogen van politici. Ik vind de oproep van Segers om genade dan ook smakeloos en volstrekt misplaatst.

dinsdag 7 april 2015

Parijs 2015



Wij bezochten met vrienden Parijs tijdens het Paasweekend. Een heerlijke en fascinerende stad, zij het dat je er nauwelijks meer kunt genieten omdat de stad overvol is geraakt. Geen enkele bezienswaardigheid bleek nog te bezoeken zonder een lange wachtrij en dan heb ik het niet over de Eiffeltoren, de Notre Dame of dergelijke, want dat soort iconen laten we al heel lang aan ons voorbij gaan. Het Louvre leverde ons een wachttijd van twee uur op, dus ook daar zagen we van af. Maar zelfs het Musée de l'Orangerie leidde tot een fikse oefening in geduld.


Dat geduld werd wel beloond trouwens, want het is een schitterend museum en we zagen er prachtig werk. Van Monet natuurlijk, tentoongesteld in twee ongekend fraaie ovalen zalen. Maar ook van Soutine, Picasso en Cézanne en Rénoir, van wiens werk ik overigens in het geheel niet onder de indruk raakte. Maar Monet was een overweldigende ervaring, Les Nymphéas, de enorme doeken waarop Monet zijn indrukwekkende impressies van vijvers schilderde. Onvergetelijk mooi en indrukwekkend.


Heerlijk was het wandelen in de eerste lentezon in de Tuileries en eindelijk nam ik de gelegenheid de onverschrokken blik van Jeanne d'Arc van nabij te bekijken. Ach, het was prachtig allemaal maar het was toch vooral het weerzien van oude vrienden dat deze trip zo mooi en gedenkwaardig maakte. En de Japanse whisky die ik in een nightshop wist te bemachtigen, zelden zo'n zachte malt gedronken, in twee avonden was de fles leeg.


Maar zoals gezegd, wij ervoeren in Parijs nadrukkelijk de risico's van massatoerisme. Hoeveel toeristen kan een stad verdragen? We weten dat Amsterdam zich zorgen begint te maken maar Parijs is al een paar stappen verder. O zeker, er wordt goed aan verdiend en de Fransen zijn bijzonder aardig voor hun toeristen. Maar er is nauwelijks nog authenticiteit in de stad te ontdekken. Zelfs een wandeling door Montmartre eindigde in een eindeloze stroom van toeristen en bedenk daarbij dat we trekpleisters als Sacre Coeur en Place du Tertre meden. Lunchen in Parijs betekent aanschuiven aan tafeltjes die zo dicht mogelijk op elkaar zijn geplaatst opdat men zoveel mogelijk eenheden toerist per uur kan verwerken. Aan een garderobe doet men niet in Parijs dus aan je veel te kleine tafeltje lunch je met je jas op schoot en je ellebogen strak tegen de lendenen geklemd. En twee biertjes kostten € 15.


De laatste dag van ons verblijf bezochten we de kathedraal in Chartres. Een verademing omdat Chartres een zeer oud stadje bleek met overblijfselen uit de zesde eeuw en natuurlijk die gigantische kathedraal met veel uit- en aanbouwsels, gotisch van oorsprong maar dan wel weer met een ongekend lelijk barokaltaar. Maar een fascinerend en indrukwekkend gebouw en slechts weinig toeristen.


Een oase, zoals ook het Musée de Cluny een eiland van rust in de Parijse hektiek bleek. Hier geen wachtrijen maar wel schitterende polychrome beelden uit de Middeleeuwen en een museum dat veel groter leek dan het gebouw waarin het al zijn schitterende waar tentoon moest stellen. Mocht u ooit in Parijs zijn, vergeet dit heerlijke museum over de Middeleeuwen dan niet, het is echt de moeite waard.



Maar aan het begin van deze korte trip bezochten we een galerie in Pantin, een voorstad van Parijs waar nieuw werk van Anthony Gormley tentoon werd gesteld. U kent hem wellicht van zijn bijna mysterieuze beelden in zee vlak boven Liverpool. Of van het enorme standbeeld in Lelystad, ga er eens kijken. Of in de Fundatie in Zwolle waar hij ook met een beeld is vertegenwoordigd. Hier in Pantin (kijk maar eens op Gormley in Pantin) vier grote zalen: een enorme kruisvormige constructie van staaldraad, een geabstraheerd mensbeeld opgetrokken uit open stalen blokken, vervolgens een zaal met wel zestig stalen figuren die op mij de indruk van wachters maakten (ze deden me denken aan Op de marmerklippen van Ernst Juenger) en tot slot een zaal met een stuk of vijftien geabstraheerde mensbeelden van hout, bigger than life en zwart. Intrigerende tentoonstelling waarover je eindeloos kunt fantaseren.


Ondanks al die drukte bleek dat weekendje Parijs een heerlijke ervaring, waarin vriendschap en drank de boventoon voerden. Eigenlijk met maar één wanklank: het bezoek aan Centre Pompidou alwaar ik eindelijk de kans kreeg om het werk van Jeff Koons eens van dichtbij te bekijken. Ik blijf bij de mening die ik al had: Koons is een charlatan die op een handige manier heel veel geld weet te verdienen maar met kunst heeft het niets van doen. Het is koud en kil en leeg, eindeloos leeg, ik kan er niet eens om glimlachen. Skindeep & wysiwyg.



wysiwyg: what you see is what you get

woensdag 1 april 2015

De beerput is nu open...





...dat biedt ruimte, misschien kan de boel nu eens lekker worden opgeschud, schoon gemaakt. Bij ABNAMRO zijn ze helemaal gek geworden. Commissaris Peter Wakkie doet een kinderachtig huilieverhaal, twee pagina's groot in de NRC om vervolgens op te stappen omdat hij zijn ton extra niet heeft gekregen. [Ook hij komt met het ridicule verhaal dat zij de facto een salarisvermindering van 30% hebben gekregen] In het FD en VK lees ik dat zijn kompanen bij de bank not amused zijn over zijn eigenzinnig optreden.

Maar waar ging het nu allemaal om: de bank wil naar de beurs gebracht worden, liever vandaag dan morgen. En uitgerekend dan kies je ervoor om je grootaandeelhouder - de Staat - niet tijdig te informeren over corruptie in Dubai en kies je ervoor om tegen het advies van je grootaandeelhouder - de Staat - vlak voor de zo vurig gewenste beursgang de salarissen van je RvC fors te verhogen.

Een bank hoort midden in de samenleving te staan en de bankbestuurders horen een goede antenne te hebben voor maatschappelijk draagvlak, een bank behoort een onberispelijk imago na te streven en in haar handel en wandel te laten zien dat men iets begrijpt van moraliteit. Maar als ABNAMRO iets heeft bewezen, dan is het wel dat men niets van de samenleving begrijpt en dat men er een geheel eigen stelsel van normen en waarden op na houdt.

Er zitten bij de bank nogal wat oud-politici en het is buitengewoon merkwaardig dat Zalm c.s. nu hun uiterste best doen om minister Dijsselbloem pootje te haken. Het is oorlog en in essentie komt die erop neer dat de bank ordinair gezegd schijt heeft aan haar aandeelhouder. Of dat terecht is of niet, vind ik nu niet zo relevant. Natuurlijk is het niet terecht maar dat doet er niet toe.

Als je van je aandeelhouder af wilt, dan is een ramkoers de slechtst denkbare strategie. Als je van je aandeelhouder af wilt, dan doe je alles om de beursgang te bespoedigen en tot een succes te maken. Maar wat je in ieder geval niet doet is absurde salarisverhogingen toekennen en je aandeelhouder keer op keer schofferen. Wat mij betreft valt  Zalm hier genadeloos door de mand.

Maar wat is er nu echt aan de hand bij de ABNAMRO? Ik heb toch sterk de indruk dat de bank nog steeds het DNA van een zakenbank heeft en niets liever wil dan haar oude positie als internationale zakenbank heroveren. Particuliere klanten met armzalige spaarrekeningetjes zijn helemaal niet interessant, laat staan sexy. Wat moet je met al die wijkkantoren waar allemaal personeel moet zitten dat op lokaal niveau contact heeft met de (particuliere) clientèle? Dat kost alleen maar geld terwijl de ambitie van de bank een heel andere kant op gaat.

Ik vind het gedrag van de bank ongekend schandalig en dom bovendien. Die hele Raad van Commissarissen is geen knip voor de neus waard en zou onmiddellijk op moeten stappen. Een beursgang moeten we voorlopig vergeten. Zolang de Staat nog aandeelhouder is krijgt zij jaarlijks een aantrekkelijk dividend uitgekeerd en dat is goed voor de staatsschuld.

Het is maar te hopen dat de essentie niet ondergesneeuwd raakt door het politieke gekrakeel over het al dan niet warrige handelen van de minister van Financiën. Met dat laatste valt het trouwens reuze mee. Enfin, we zullen zien.