Groningen

Wij besloten eens een paar dagen aan Groningen te besteden, de stad wel te verstaan en om bij het eind te beginnen: we kunnen het u aanraden. Toegegeven, het weer zat mee: fris maar zonnig. Maar wat een prettige stad is Groningen, het is vast meer dan dertig jaar geleden dat ik er was. De dag dat ik met een goede vriend onze kameraad op de afdeling oncologie bezocht, daar gelaten. Een ziekbed waar geen einde aan leek te mogen komen, man wat heeft die kerel geleden! En nog geen jaar geleden overleed er mijn achterneefje van nog geen twee jaar oud. Maar je moet die geschiedenissen niet de stad verwijten natuurlijk.

We begonnen in het gebouw van Alessandro Mendini, het Groninger Museum waar een prachtige tentoonstelling van de graficus Werkman was ingericht. Ik ben niet echt een liefhebber van grafisch werk en vond dan ook de olieverfschilderijen van Werkman het mooist. Maar dat neemt niet weg dat Werkman - drukker van origine - een memorabel kunstenaar was. En een schitterende expositie, ga er vooral naar toe!

Tja, dat museum. Vooral tot stand gekomen door een onversaagd museumdirecteur, iedereen sprak er destijds over. Een gedurfd ontwerp met een paviljoen van Philippe Starck en een vleugel en dakconstructie van Coop Himmelb(l)au, de kampioen van het deconstructivisme. Nu, zoveel jaar na dato - het ontwerp van Mendini werd in 1994 gerealiseerd - valt er toch wel wat af te dingen op dit merkwaardige gebouw.

Ofschoon het in 2010 werd gerevitaliseerd, doet het op tal van plaatsen toch alweer verouderd aan, smoezelig soms. En wat opvalt is dat in het Starck-paviljoen waar veel porselijn tussen gordijnen is uitgestald bijna geen bezoekers meer komen. Evenmin als in het Coop Himmelb(l)au complex dat aan de binnenkant nog wel avontuurlijk oogt maar vanaf de buitenkant bekeken is het bepaald geen lust voor het oog. Er wordt ook nauwelijks iets tentoongesteld in dit deel van het museum en de suppoost - wat een wreed lot hier je werkdagen door te moeten brengen - was in slaap gevallen. Ik begreep hem wel.

Dat is wel de makke van dit museum. Het is dat Werkman werd tentoongesteld, anders zou het gebouw helemaal interessanter zijn geweest dan de inhoud. Een kitscherige tentoonstelling over Dresden kon ons in het geheel niet bekoren. Ik heb geen idee wie hier de scepter zwaait maar de stad Groningen verdient een beter museum dan dit eclectische gebouw.

Nee, dan het station van deze fraaie, deels goed bewaard gebleven stad. Prachtig, neo-renaissance als ik het goed begrijp. Die stationshal is wel heel erg fraai!

En dan de stad zelf, vergeet de Grote Markt en de Heerestraat. Wat je daar ziet, zie je in elke stad. Maar elke andere straat in Groningen blijkt meer dan de moeite waard. Het is een studentenstad natuurlijk en dat betekent dat er ruimte is voor jonge en creatieve ondernemers. Het is echt leuk om er rond te lopen en te winkelen, je kijkt je ogen uit. De stad is zoals gezegd goed bewaard gebleven en het wemelt er van prachtige panden, sommige ouder, andere jonger dan Jugendstil maar het ademt een ruime sfeer uit. Die Groningers hebben misschien de naam stug te zijn maar in de architectuur van de stad is daarvan weinig terug te zien.

Behalve dan de kerken. Want daar hebben ze er ook een boel van maar je komt er niet in. Alsof de Groningers dat te ver vinden gaan en wat hebben ze te verbergen? De A-kerk en de Martinitoren, je komt er niet in. Noch op de zaterdag, noch op de zondag. Ook de andere kerken die we bezochten bleken onneembare vestingen. Geen nood, de buitenkant bleek telkens fraai genoeg. Maar opvallend was het wel.

Twee fenomenen mogen niet onvermeld blijven. Wat de Groningers met hun bestrating doen is echt bijzonder. De uiteinden van iedere straat worden keurig afgerond en in het midden van de straat bevindt zich over de gehele lengte een combinatie van straatklinkers met kasseien. Het maakt de straten af en verzorgd en het is net alsof iedere straat juist bij die straat hoort. Het is een subtiele taal die hier gebezigd wordt en die pakt wonderwel uit!

En als u dan toch in Groningen bent, bezoek dan vooral de Zwerver. De beste kaarten- en atlaswinkel die ik ooit bezocht. Ik geloof niet dat ze er nee kunnen verkopen. Werkelijk elk deel van deze aardbol is er vertegenwoordigd en in een ongekende volledigheid.

Kortom, Groningen is echt meer dan moeite waard. Het bleek een genot er te zijn en ik heb u nog niet de helft verteld van wat we er beleefd hebben. Doe uzelf een plezier en ga er eens een weekendje kijken. U zult niet teleurgesteld worden.