Mystiek praat nooit hardop
zij fluistert haast onhoorbaar
zij ademt de belofte van
een myhe na de dood.
Geen goddelijke stem
die in mijn oren woedt
hooguit een zuchtje wind
door een boomtop, een
ritselend herfstblad en verder
stilte die de tijd
het zwijgen oplegt.
Hoe dan ook
mystiek is buiten tijd en ruimte
eindelijk bevrijding van levenslang
afmattend en vruchteloos denken.
Zover ben ik nog niet
daarom doet mystiek mij
alvast op die bevrijding hopen
binnen tijd en ruimte.
Dat is alles wat ik meen
te vermoeden van mystiek.
Met eerbied
maar niet zonder argwaan
kijk ik naar de heilige heremiet
die geknield zijn handen hoog
met welhaast brekend oog
extatisch naar de hemel staart.
Misschien is wat hij ziet
voor mij te hoog gegrepen
en ben ik geen extase waard.
Stond ik nog maar in de kinderschoenen
om op zoek te gaan naar de mystiek
van het staldonker paard.
Tom van Ewijk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten