Van het verkiezingsfront 4

De dagelijkse vraaggesprekken met lijsttrekkers bij Nieuwsuur zijn zeer de moeite waard. De politici worden scherp en kritisch bevraagd. De vaardigen onder hen blijven overeind maar wie een onzinverhaal heeft gaat ongenadig onderuit. Dit laatste overkwam zowel van der Staaij als Krol waarbij vooral de laatste opvalt dat hij maar niet het onderscheid leert maken tussen WAO en AOW en dat hij heel snel de vluchtroute naar alternative facts kiest.

Geen wonder dat Wilders geen trek heeft in zo'n interview. Want behalve dat hij zijn dedain voor de gevestigde media altijd en overal ten toon wil spreiden voelt hij ook wel aan dat iedere journalist die zich maar een klein beetje minder, minder, minder onderdanig opstelt als Rick Nieman het hem knap moeilijk kan maken. Ik kan zo een tiental vragen bedenken die ik hem graag voor zou willen houden en waarvan je weet dat hij er geen antwoord op heeft.

Wie glansrijk overeind bleef was Marianne Thieme die gisteravond door Marielle Tweebeke bevraagd werd. De Partij voor de Dieren heeft een uitstekend verhaal. Tweebeke dacht het haar moeilijk te maken met een vraag naar haar geloof. Een denominatie die niets moet hebben van het homohuwelijk, dus hoe zat dat nou? Thieme antwoordde dat zij daar geen enkele wrijving ervoer, haar geloof is een privé-aangelegenheid en dat moest vooral zo blijven. Om vervolgens te verklaren dat zij een overtuigd voorstander van het homohuwelijk was.

Het is dat ik mijn keuze al heb gemaakt, anders zou de Partij voor de Dieren een serieus alternatief zijn geweest. Vanochtend op de radio beluisterde ik een vraaggesprek tussen grootinquisiteur Sven Kockelman en Groen Links EU-parlementariër Bas Eickhout. Een uitmuntend politicus die geen enkele vraag uit de weg ging en  zeer goed gedocumenteerd reageerde op alle pogingen van Kockelman om hem op een mentale spagaat te betrappen. Geen schijn van kans voor Sven. En ik prees me gelukkig dat mijn primaire politieke keuze niet aan het wankelen kon worden gebracht.