Voorstanders van een bindend referendum verkwanselen de uitgangspunten van een vertegenwoordigende democratie. Het boze volk dat directe politieke macht zou moeten krijgen? 't Is mij een gruwel. Sowieso heb ik mijn buik meer dan vol van die zogenaamde boze witte man en boze witte vrouw. Nederland behoort tot de meest welvarende en meest gelukkige naties ter wereld en toch laten wij onze samenleving splijten door een volksmenner als Wilders. We moesten ons schamen.
En in Wilders' kielzog lopen er nog wel een paar rond met macht-aan-het-volk-dromen.
Laten we eens kijken naar andere manieren om beleid te beïnvloeden. Het Zorgmanifest van Hugo Borst bijvoorbeeld. Een goed onderbouwd stuk van een goed journalist snijdt zodanig hout dat het kamerbreed werd geaccepteerd en nu uitgangspunt is voor het zorgbeleid in de komende jaren.
En wat te denken van het Manifest Duurzaamheid van Jan Terlouw dat werd gesteund door de voorzitters van tien politieke jongerenorganisaties. Met milieumaatregelen duurzaamheid stimuleren, ervoor zorgen dat de vervuiler betaalt, afdwingen dat multinationals net zo veel belasting betalen als het MKB en tot slot de menselijke maat als norm in wetgeving, regelgeving en beleid.
En tot slot is er het Kunnen We Praten initiatief van Joris Luyendijk, in samenwerking met De Correspondent, Het AD en WNL. Ook hier gaat het erom dat boosheid niets brengt. Mensen praten tegen en niet met elkaar. Kom in beweging en praat met elkaar om vast te strellen dat je altijd meer gemeenschappelijks hebt dan je veronderstelt.
Vier voorbeelden van positief denken dat op een groot draagvlak kan rekenen. De impact van deze vorm van participatie is vele malen groter én inspirerender dan boos geschreeuw, proteststemmen en de roep om de macht aan het volk te geven. En mag ik eraan herinneren dat een burger niet pas deel van het volk is als hij een bindend referendum wil?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten