Edward Snowden maakte wereldkundig hoe de Amerikaanse geheime dienst naar eigen willekeur communicatie tussen burgers wordt getapt. Wij weten niet hoe vaak en hoeveel, noch waar en wanneer behalve dat bij al deze bepalingen het adjectief 'veel' hoort, heel erg veel om preciezer te zijn. En het schijnt dat providers gedwongen kunnen worden zich naar de wensen van de NSA te schikken. Met dank aan Microsoft, Google, Facebook en nog een heleboel andere instellingen die onvoorstelbaar rijk worden als digitale postbodes en zich kennelijk weinig gelegen laten liggen aan het onvervreemdbare recht op privacy. Zo onverveemdbaar is dat recht dus niet.
Met dank aan George W. Bush die de Patriot Act in het leven riep als essentieel onderdeel van de war on terror. En nu dus Obama, op wiens zegen deze schandelijke actie van de Amerikaanse inlichtingendienst kennelijk mag rekenen. Sterker nog, Obama schijnt allergisch te zijn voor klokkenluiders. Toch doet het pijn, te moeten erkennen dat Obama hier pontificaal van het voetstuk afdondert, het voetstuk waar ik (en ik niet alleen natuurlijk) hem ooit zelf heb opgezet. Aan het einde van de rit zal blijken dat er weinig glans meer over is gebleven. Het probleem is dat de Amerikaanse president dermate machtig is dat aan hem (of straks haar) te hoge eisen worden gesteld. Zulke eisen zijn niet in te lossen. En voor de eindwaardering van Obama mogen we in een groot aantal gevallen dan wellicht kunnen wijzen op de tegenwerking van de Republikeinen in het Congres, deze afluisterpraktijken zijn door de huidige president geïnitieerd en volmondig toegestaan.
Als we dan in sneltreinvaart eens terugkijken, wie waren dan de betere Amerikaanse presidenten? Kennedy? Womanizer met dank aan de zelfcensuur plegende journalistiek en de man die de wereld in de Varkensbaai aan de rand van een oorlog bracht? De man die te jong stierf om echt iets meer te kunnen betekenen dan het symbool dat hij werd? Lyndon B. Johnson die de Vietnamoorlog liet ontsporen, I love the smell of napalm in the morning? Of Nixon die roemloos en schandelijk ten onder ging in het Watergate schandaal? Ronald Reagan die helemaal los ging met zijn deregulering van de financiële wereld? George Bush sr. die de Golfoorlog startte en het Amerikaanse volk met zijn "read my lips" openlijk bedotte? Of zijn zoon die de hele wereld voorloog over het wapentuig van Saddam? Clinton dan, die de meest beschamende openbare oorwassing over een blowjob moest ondergaan? Die kleurloze Gerald Ford, de opvolger van Nixon, ingevallen in blessuretijd? Of misschien dan toch Carter, die alleen in Iran tegen serieuze pech opliep? Zeg het maar. We kunnen slechts konkluderen dat zulke posities te groot zijn voor menselijk vermogen.
Maar waar Nixon het veld moest ruimen omdat hij politieke tegenstanders afluisterde, gaat Obama toch echt een paar grote stappen verder door de halve wereld af te tappen. Wat is nou erger?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten