Als media-aandacht niet helpt, naming & shaming niets uithaalt, als maatschappelijke verontwaardiging stuk slaat op een rubberen muur, wat zou dan wel helpen om topsalarissen een halt toe te roepen. We klagen al meer dan tien jaar over te weinig handen aan het bed en met de onvermijdelijke monsterbezuinigingen in onder meer de zorg, verdwijnt een groot deel van de verzorgingsmaatschappij zoals we die decennia lang hebben gekend. Ja ik weet het, het is onvermijdelijk. Maar aan die zorg zitten twee aspecten die we zouden moeten koesteren: solidariteit en werkgelegenheid. Maar sinds de intrede van het ik-tijdperk is de solidariteit een rudimentair verschijnsel aan het worden en alleen al in de ouderenzorg dreigen tienduizenden banen te verdwijnen.
Afgelopen weekend in de Volkskrant een staatje van de tien best verdienende managers in de ouderenzorg: de topinkomens in die sector stijgen alsmaar verder. Zorginstelling Cordaan maakt het het bontst: op nummer 1 in de top 10 staat hun Karel Verwey die € 559.954 bruto per jaar verdiende (zijn opvolger een stuk minder maar met zijn € 430.000 blijft hij numeoro uno) en op nummer 8 staat hun Eelco Damen die het met een lullige € 305.450 moet zien te doen.
Ik weet niet hoe het u vergaat maar ik durf te wedden dat de heren managers ook een work around zullen bedenken voor de Wet Normering Topinkomens (vier jaar het huidige salaris behouden en dan in drie jaar afbouwen naar de Balkenendenorm van € 193.000). Die wet is toch allang ingegaan? Hoe kunnen die inkomens dan maar blijven stijgen? Het onvermogen van onze samenleving om dit soort wantoestanden te beëindigen stemt droevig. Ik kan voor dit laatste woord geen superlatief meer bedenken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten