Hoorde vandaag onderweg medisch ethica Ghislaine van Thiel over de mazelenepidemie. Centraal uiteraard de vraag tot hoever de vrijheid van godsdienst mocht strekken. Dwang achtte van Thiel onder alle omstandigheden uitgesloten, al werd niet duidelijk waarom die dwang in het geval van open TBC wel mag worden opgelegd door de overheid. Van Thiel had daar ook geen medisch ethische bezwaren tegen.
De kracht van de rede, met een leidende rol voor het Reformatorisch Dagblad leek haar toch de beste remedie. Wanneer de mazelenepidemie tot circa drie doden zou leiden, vond zij dat er nog steeds sprake was van een aanvaardbaar risico. Ouders die hun kinderen op religieuze gronden niet wilden laten inenten zouden hun geweten moeten raadplegen wanneer hun ziek geworden kind een ander kind dat geen religieuze ouders heeft zodanig zou besmetten dat het eraan zou overlijden. En bedenk dat dit meer dan een theoretisch risico is!
Ik vind dit toch een merkwaardige vorm van ethiek bedrijven. Als het mij(n kind) zou overkomen zou ik een aanklacht wegens moord indienen. Volgens van Thiel is het recht op een eigen mening zodanig sterk verankerd dat het voorrang zou krijgen, ook als het leidt tot de dood van een ander. En zij acht dat medisch ethisch verantwoord. Begrijpt u het nog?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten