In de NRC van dit weekend lezen hoe we de topbestuurders van ons land allerlei sluiproutes bedenken om de code Tabaksblatt te omzeilen. U weet wel, die gentlemen's agreement dat en vertrekkende bestuurder niet meer dan één jaarsalaris meekrijgt. Bij het artikel een uiterst verhelderend staatje van de top-20 vertrekvergoeding van bestuurders van beursgenoteerde bedrijven. Bij elkaar toucheerden de heren meer dan 27 miljoen Euro. Numero een kreeg 6,2 keer zoveel als zijn jaarsalaris mee omdat zijn werkgever (ja, werkgéver), de Grontmij juridische procedures vreesde. Numero twee ontving 2,9 maal zijn jaarsalaris.
Maar helemaal bont maakte Harry Koornstra het, de oude topman van POSTNL die trots meldde bij zijn vertrek geen geld mee te willen nemen, uit principe. Sterk he? Maar wat hij verzweeg is dat hij ter compensatie van een gewijzigde pensioenregeling en niet opgemaakte vakantiedagen ruim 600.000 Euro meekreeg.
Of wat te denken van Herman van Campenhout die in drie jaar tijd tweemaal ontslagen werd en bij zijn twee laatste werkgevers cumulatief 2,1 miljoen meekreeg. Dat is een bonus op falend beleid.
Om maar te zwijgen van de VUMC bestuurder die bij zijn vertrek vanwege een cameraploeg die alle regels van privacy kwam schenden en een ongekende bestuurlijke en organisatorische puinhoop ruim zeven ton mee naar huis mocht nemen.
U weet wel wat ik hiervan vind en er is niemand die dáár wakker van gaat liggen. Maar ik hoop vurig dat deze lieden die zich allemaal het schompes lachen ooit eens ontmaskerd zullen worden als regelrechte criminelen. Dat macht corrumpeert, wisten we natuurlijk al sinds een Romeins filosoof deze woorden voor het eerst formuleerde, maar dat het zo openlijk kan plaatsvinden en dat je ermee wegkomt, dat is niet jaloersmakend maar hopeloos frustrerend. Met al dat maatschappelijk verdwijnt ook de publieke moraal in het zwarte gat van de hebzucht.
bron: NRC
Geen opmerkingen:
Een reactie posten