zaterdag 4 januari 2025
Chaja Polak's pleidooi ontbeert een deugdelijke onderbouwing
In de NRC van dit weekend staat een interessant artikel van Chaja Polak (1941) waarin zij betoogt dat het door haar onverkort betreurde en bekritiseerde optreden van Israël in Gaza niet mag worden betiteld als genocide. Wel misdadig maar geen genocide. Zij vraagt zich af of haar standpunt misschien teveel beïnvloed wordt door de Holocaust en de vele boeken die zij erover las. Het belangrijkste verschil tussen haar en mij is dat zij joods is en ik niet. Maar voor de rest ga ik ervan uit dat ik net zoals zij hevig geïnteresseerd is in de contemporaine geschiedenis. En waar het de Holocaust betreft, las ik dezelfde boeken als zij, misschien minder, misschien wel meer.
Haar belangrijkste argument is dat de nazi's, gezeten aan een fraai gepolitoerde vergadertafel in Wannsee besloten tot de vernietiging van het gehele joodse volk. Het grote verschil tussen Duitsland toen en Israël nu is, aldus Polak, dat Israël niet uit is op de vernietiging van het Palestijnse volk maar vooral hun land wil inpikken.
Maar keren we even terug naar de ook door Polak geciteerde definitie van genocide, zoals gedefinieerd door de Pools joodse jurist Raphael Lemkin: genocide is het systematisch en planmatig vernietigen van een bevolkingsgroep, hun taal en hun cultuur. Inmiddels hebben Amnesty International en Human Rights Watch uitvoerig en omstandig beredeneerd waarom er in Gaza nu juist wel sprake is van genocide. En wat mij betreft meer dan overtuigend. Ik blijf dan ook op het standpunt staan dat Israël zich schuldig maakt aan genocide en etnische zuivering (dit laatste wordt ook door Polak nadrukkelijk bevestigd).
In feite zegt Chaja Polak dat alleen een fenomeen als de Holocaust of de volkerenmoord door de Turken in Armenië kan worden aangeduid als genocide. En dat is niet terecht. Als je een definitie aanvaardt, dan dien je de consequenties daarvan ook te aanvaarden. Merkwaardigerwijs zegt Polak nadrukkelijk: "haal de holocaust er niet bij, laat de slachtoffers ervan met rust." Maar het is juist zij die de holocaust in deze discussie betrekt, ten onrechte.Als ik kwaaddenkend ben, moet ik Chaja Polak ervan verdenken dat zij de buitencategorie van de holocaust koste wat het kost voor de joden wil reserveren. Maar zover wil ik niet gaan. Ik constateer alleen dat de nakomelingen van de slachtoffers van de holocaust er geen been in zien de Palestijnen desnoods uit te roeien als het niet lukt ze van hun als heilig veronderstelde land te verdrijven. Ook Chaja Polak moet die joodse stemmen kennen die geen enkele compassie met Palestijnen hebben en die weigeren hen als mensen te zien, precies zoals de nazi's tegenover de joden stonden. Voor steeds meer joodse Israëliërs is de beste Palestijn een dode Palestijn. Ze zijn ruim vertegenwoordigd in de regering Netanyahu. Er zijn zelfs idioten die de nucleaire optie bepleitten.