In de discussie over Griekenland en het Europese ideaal wijzen sommigen nogal eens op de vermeende cultuurkloof tussen het Noorden en het Zuiden van Europa. Meestal volgt op zo'n constatering de stelling dat een Grexit onvermijdelijk en verkieslijk is.
Ik blijf me daartegen verzetten en volhard in het koesteren van dat Europese ideaal, ondanks alle manco's aan de Europese Unie en de Euro die ook ik niet kan of mag verdonkeremanen. In dit verband citeer ik graag de Amerikaanse filosofe Susan Neiman die in haar Socrateslezing in 2014 het volgende zei:
"In termen van geschiedenis, geografie, klimaat en cultuur kunnen Kansas en Hawaii nauwelijks méér van elkaar verschillen, maar als we over die verschillen nadenken, doen we dat om de diversiteit van Amerika te loven en niet om ons af te vragen of de unie moet worden ontbonden".Die trots kennen wij Europeanen met een overdosis aan nationalisme in onze genen helaas niet, of te weinig. Juist historisch besef zou ons moeten kunnen helpen dat Europese ideaal te verwezenlijken. De werkelijkheid is een andere. Als we ons met onze joods-christelijke beschaving willen afzetten tegen de islamitische gemeenschap wordt gedaan alsof we één grote familie zijn. Maar zodra het om de monetaire unie gaat en de intra-europese solidariteit aan de orde komt, haken we plotseling af.
Ik kijk daar toch met afschuw naar. Volgt komend weekend het trieste sluitstuk van dit drama in vele bedrijven?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten