Paul Krugman stelt dat Griekenland kapot is gegaan door de door Brussel opgelegde bezuinigingen. Wie ben ik om een Nobelprijswinnaar tegen te spreken? Maar ik wil er wel op wijzen dat de Grieken er zelf voor gekozen hebben om in de 21ste eeuw verder te gaan op de weg die ze in de 20ste eeuw al bewandelden: onbetaalbare regelingen zoals (vroeg)pensioen, volstrekte afwezigheid van een belastingmoraal, vrijstellingen voor de rijken en de grootindustriëlen en eindeloze manipulaties van de nationale economische data. Ze belazerden zichzelf, hun bevolking en tout l'Europe!
Zelfs beweert Krugman dat Duitsland er doelbewust op uit zou zijn de Griekse economie te vernietigen. Zijn collega Joseph Stiglitz - eveneens Nobelprijswinnaar - valt hem bij en hij verwijt Duitsland een gebrek aan solidariteit. Dat gaat mij toch echt te ver. Nu krijgt Duitsland van alle kanten de zwarte piet toegespeeld. Maar daarbij gaat men er wel aan voorbij dat de parlementen van de Eurolanden de overeenkomst nog moeten goedkeuren. Dat zal echt niet overal een even gemakkelijke route zijn.
Waar Krugman en Stiglitz wél gelijk in hebben is dat de Grieken niet vernederd mogen worden. En ook dat er, zodra de Grieken hun deel van de afspraak met betrekking tot serieuze hervormingen nakomen, gesproken moet worden over gedeeltelijke kwijtschelding van de schulden.
Tsipras dreigt een schertsfiguur te worden. Hij ging akkoord met een straffer programma dan waar zijn volk per referendum tegen stemde. Er is nog een lange weg te gaan. Ik hoop dat de EU een respectvolle weg vindt om de Grieken binnen boord te houden. We zijn er nog lang niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten