Sinds 1895 wordt er in Venetië een tweejaarlijkse kunsttentoonstelling georganiseerd waarbij een curator of biënnaledirecteur het centrale thema aanduidt.Natuurlijk doen regeringen aan cultuurpolitiek, dat is zelfs toe te juichen. Maar de regering Meloni heeft inmiddels een extreemrechtse aanhanger van de post-fascistische partij Fratelli d'Italia aangesteld als de nieuwe directeur: Pietrangelo Buttafuoco. Die zal ongetwijfeld zijn stempel gaan drukken op de komende edities. Of we daar blij mee moeten zijn?
De curator van de editie in 2024 is de Braziliaan Adriano Pedrosa, artistiek directeur van het Museu de Arte de Sao Paulo Assis Chateaubriand. Zijn thema voor de Biënnale luidde: Stranieri Ovunque ofwel Vreemdelingen overal. Niet zo vreemd natuurlijk in een tijd waarin we wereldwijd te maken hebben met migrerende volkeren, overigens een fenomeen dat naar mijn stellige overtuigingen nog maar in de kinderschoenen staat. Wacht maar tot de klimaatcrisis ons echt bij de lurven te pakken heeft, dan zullen er nog veel grotere aantallen vluchtelingen in beweging komen.
De Biënnale speelt zich voornamelijk af op twee naast elkaar gelegen locaties in Venetië, het Arsenale (werkelijk schitterende oude veemgebouwen) en de Giardini (prachtige tuinen). In totaal namen dit jaar 88 landen deel aan deze tentoonstelling. Wat eerst en vooral opviel was dat het overgrote deel van de bezoekers jong tot zeer jong was en dat is een heel goed teken. Zien we in de Nederlandse musea vrijwel uitsluitend mij n soort mensen (zeg aar de grijze golf), hier was dat heel anders. Ik zag zelfs kleuterklassen door de gebouwen zwerven. Kom daar maar eens om in ons benepen land!
Wat het aanbod betreft zagen we vooral thema's als migratie, asielzoekers, eenzaamheid, gender en seksualiteit en natuurlijk speelde ook geregeld het klimaat een grote rol. Er waren landen bij die het centrale thema wel erg vrij interpreteerden of zich er gewoon niets van aantrokken. Ook waren er, zoals altijd bij dit soort manifestaties, landen die hadden besloten tot een volstrekt enigmatische inzending. Zo bevatte het paviljoen van Korea (Zuid Korea natuurlijk maar er stond nadrukkelijk Corea) uit een op zijn grote teen balancerende geheel zwarte baby met een wel erg groot hoofd dat stoom uit de neusgaten blies. Tja, het lukte mij niet ook maar in de buurt van een plausibele verklaring te komen.
Ook opmerkelijk was dat het Israëlische paviljoen gesloten was en pas open zou gaan nadat er een staakt het vuren zou zijn bereikt en de gijzelaars zouden zijn vrijgelaten. Dat vond ik een zeer sympathieke opstelling. Het paviljoen zal dit jaar dus niet open gaan. Natuurlijk is de kwaliteit van de geboden kunstwerken wisselend maar ik heb er (met uitzondering van mijn voeten) van genoten hier twee hele dagen te hebben rondgelopen, terwijl we ook nog enkele manifestaties elders in de stad bezochten. Benieuwd naar wat je er zoal te zien krijgt? Klik dan op deze link voor mijn volledige fotoreportage.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten