Een film van Tato Kotetishvili over Gonga en Bart, twee neven in de Georgische hoofdstad Tbilisi. De neven leven aan de zelfkant van de maatschappij, het leven had niets anders voor hen in petto en dat zal wel nooit veranderen. Ze schuimen vuilnisbelten en schroothopen af om er spulletjes te vinden die ze nog te gelde kunnen maken. Als ze een koffer met metalen kruizen vinden komen ze op het idee er ledverlichting op te plakken om daar vervolgens de deuren mee langs te gaan. Ze verdienen er zowaar een paar centen mee.
De film is eigenlijk een tragikomedie maar op de een of andere manier overheerst de hoop en dat komt door de liefde die van het filmdoek af spat. De twee neven zijn erg aan elkaar gehecht maar hun vriendschap wordt geregeld op de proef gesteld, zeker als transactivist Bart wel heel erg onverantwoord omgaat met het verdiende geld. De jonge Gonga stond zijn aandeel in de winst zelfs af zodat Bart zijn schulden af kon betalen. Dat liep dus totaal anders.
Bart is volstrekt onverstoorbaar, hij verbaast zich nergens over en is er allang aan gewend dat de dagelijkse werkelijkheid hem allerlei verrassingen voorschotelt, de meeste daarvan onaangenaam. Het lijkt hem niet te deren en als hij eens een meevallertje heeft, ach dan weet hij daar ook wel raad mee.
Gonga is nog jong en hij heeft een talent voor muziek, ook al is hij nog niet op het idee gekomen echt iets met dat talent te doen. Hij is volstrekt ontwapenend door zijn voorkomen en zijn onbevangenheid. Hij blijft eindeloos vragen stellen en accepteert de hem gegeven antwoorden zonder daarover te oordelen. Heerlijk en aandoenlijk is zijn ontmoeting met een Roma koffieverkoopstertje die even terloops uit zijn leven verdwijnt als ze er in belandde. Twee werkelijk prachtige rollen van Nikolo Ghviniashvili (Bart) en Nika Gongadze (Gonga).
Holy Electricity vertelt een klein verhaal, een verhaal dat begin noch einde kent, we lopen even een tijdje op met Bart en Gonga en ondertussen toont de maker ons een staalkaartje van de zelfkant anno 2025 in Tbilisi, een stoet van merkwaardige en opmerkelijke randfiguren, al die mensen die maar voortploeteren en iets van hun leven proberen te maken. Ach, ach, ach, ik heb werkelijk genoten van deze heerlijke liefdevolle film.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten