En Trump liegt vrolijk verder

 

De president van Zuid Afrika op bezoek bij Trump die hem prompt om de oren probeerde te slaan met tal van beweringen en 'bewijsmateriaal' waaruit zou moeten blijken dat er in Zuid Afrika een genocide op witte boeren plaatsvindt. Trump presenteerde niets dan grove leugens, zoals het onmisbare Nieuwscheckers ons laat zien.

Zo toonde de pathologische leugenaar Trump een foto waarop mannen in witte pakken bij een massagraf staan. Trump zegt dat het hier om het graf van witte boeren gaat. Nieuwscheckers laat ons zien dat de foto niet afkomstig is uit Zuid Afrika maar uit Congo. En een video van een weg met rijen kruisen was geen massagraf van meer dan duizend boeren, zoals Trump beweerde maar een tijdelijk gedenkteken uit 2020 voor vermoorde boeren. Daarnaast heeft de BBC al uitvoerig aangetoond dat er geen sprake is van het systematisch uitmoorden van witte boeren. In heel 2024 telde de politie in Zuid Afrika 8 moorden op boeren en 44 moorden die plaatsvonden op boerderijen, op een totaal van 26.232 moorden. Dat Zuid Afrika een geweldig probleem heeft met met geweld, kan niemand ontkennen. Maar dat witte boeren onevenredig veel tot de slachtoffers behoren is een schandalige bewering van Trump.

Inmiddels is hij bezig alle immigranten het land uit te knikkeren, bij voorkeur naar levensgevaarlijke gevangenissen elders in Midden Amerika. De vrij toegang die hij aan witte boeren uit Zuid Afrika aanbiedt past perfect in zijn programma van white supremacy.

No Jack Daniels!

 

In afwachting van de ferry die ons terug naar Nederland zou varen brachten we enige uren door in een van de oudste pubs in old Harwich, Alma. Mocht u er ooit eens aan- of afmeren, ga er dan eens kijken, het is er heerlijk en gezellig. Ook het eten was uitstekend. Maar wat mij het meeste deugd deed was het bordje waarop stond dat de pub geen Jack Daniels meer schonk omdat het op geen enkele manier het Amerika van Trump wilde sponsoren. In plaats daarvan enkele suggesties voor uitstekende alternatieven.

 

De joden horen niet meer bij de menselijke beschaving

 

De joden van Israël maken wat mij betreft geen deel meer uit van de menselijke beschaving. Dat hun voorouders in de kampen van de nazi's vermoord werden was een wreed en afschuwelijk lot. Maar draaglijk wellicht wanneer hun nazaten konden laten zien iets van dat lot geleerd te hebben. Het antwoord van de moderne joden luidt evenwel: genocide en etnische zuivering na het ontmenselijken van de Palestijnen. Probeer je in een gedachtenexperiment voor te stellen dat de in de holocaust omgebrachte joden vanuit hun graf konden zien hoe hun nazaten zich heden ten dage gedragen, het universum zou worden gevuld met eindeloos tandengeknars en geween.

Dit is wat er gebeurt als een groot deel van de bevolking met de rug naar de toekomst toe in apocriefe boeken zit te neuzen, alle godganse dagen achtereen. Ze begrijpen niets van de wereld waarin zij leven. De woorden van Marshall McLuhan (We drive into the future using only our rearview mirror) en Sören Kierkegaard (Life can only be understood backwards but it must be lived forwards) zijn aan hen nooit besteed geweest. Op deze manier - is dit alles wat jullie ons te geven hebben? - is de jood een tragische historische vergissing. Op de Dag des Oordeels komt de Messias terug naar aarde, vertellen hun apocriefe boeken. Wordt het een Dies Irae? Als de geschiedenis iets aan rechtvaardigheid is gelegen, valt er nog veel te vereffenen!

Ik zeg u, als negen van mijn tien kinderen zouden sterven door Israëlische bommen, zou ik mij onmiddellijk aanmelden bij Hamas.

Botsende rechten?

 

De fossielen van de SGP hebben met overweldigende meerderheid bevestigd dat vrouwen naar hun mening niets in de politiek te zoeken hebben. De man is immers, zo menen zij, het hoofd van de vrouw. Zij beroepen zich hierbij vooral op de vrijheid van godsdienst en de vrijheid van vereniging. Maar volgens mij is hier geen sprake van botsende grondrechten. In artikel 1 van de Grondwet is geregeld dat discriminatie verboden is. Dat geldt voor iedereen, ook voor gelovigen. Volgens mij is artikel 1 van onze Grondwet het allerbelangrijkste artikel en geen enkele schending van dit artikel kan of mag worden geaccepteerd. In de Grondwet staat ook nergens vermeld onder welke condities het verbod op discriminatie opzij kan worden geschoven.

Op de website van het Montesquieu instituut lezen we: "Sinds juli van dit jaar weten we meer over hoe het juridisch zit. In 2010 had de Hoge Raad beslist dat de overheid op grond van internationale verdragen maatregelen moest nemen 'die er daadwerkelijk toe leiden dat de SGP het passief kiesrecht aan vrouwen toekent'. Aan die maatregelen stelde de Hoge Raad hoge eisen: de overheid moet een maatregel inzetten die 'effectief is en tegelijkertijd de minste inbreuk maakt op de grondrechten van de SGP'.  Hoe dat concreet moest worden ingevuld, gaf de Hoge Raad niet aan. Dat vergt een afweging van belangen 'die in zodanige mate samenvalt met afwegingen van politieke aard, dat zij niet van de rechter kan worden verlangd.' De Hoge Raad wilde dus over de te nemen maatregel geen uitspraak doen."

Ik zou zeggen, we leven in 2025 en het wordt tijd dat de politiek en de rechter uitspreken: de SGP dient het verbod voor vrouwen in de politiek onmiddellijk in te trekken op straffe van een algeheel verbod van deze partij. Maar helaas leven wij in een land van dwaalgasten en andere idioten, die onder alle omstandigheden kool en geit willen sparen. Er zal dus niets veranderen. De SGP is een schandvlek en de SGP-mannen zijn de grootste mispunten die we in ons midden aan kunnen treffen. Wie stemt op deze volstrekte fossiele idioten lapt dus de Grondwet aan zijn laars.

Kijk maar eens naar het plaatje hierboven en zie die hypocrieten op de eerste rij zitten. O, ze zijn zo wijs, streng en rechtvaardig! Maar neemt u van mij aan: walgelijker volk bestaat niet. Ik roep alle SGP-vrouwen op gezamenlijk naar de rechter te stappen en te eisen dat hun rechten ingevolge de Grondwet worden gerespecteerd.

Chelmsford

 

Onze laatste reisdag waarop we besluiten een ons tot nog toe onbekende stad te bezoeken, Chelmsford. Het eerste wat we er zien is een betoging van mensen die niet van immigranten houden. Ik bedwing mijn neiging om met deze onverdraagzame lieden in discussie te gaan en al snel staan we voor de enige parel die deze, overigens heel aangename, stad bezit: de kathedraal. De Cathedral of St Mary the Virgin, St Peter and St Cedd. Een robuust gebouw aan de buitenkant, van oorsprong katholiek, nu een Anglicaanse kerk.

Tijdens ons bezoek begint een organiste op het orgel te spelen, heel erg fraai om in zulke omstandigheden een kerk te bezichtigen. Deze kerk is aan de binnenkant het tegenovergestelde van de buitenkant. Licht, heel erg licht met prachtige plafonds en ook een aantal, zonder meer zeer fraaie, moderne sculpturen. Werkelijk een adembenemend mooie kerk, zeer de moeite waard!

Ik val u niet lastig met allerlei details die ik misschien wel maar u vast niet de moeite waard vindt. (Zou u hier die -t wel of niet plaatsen?) Hieronder vindt u de links naar de fotoreportages van deze reis. Wie belangstelling heeft kan daar eens kijken. De rest van Chelmsford staat vol met vreettentjes van allerlei soorten. De Engelsen houden van eten, ze lijken er geen genoeg van te krijgen. Ik vermoed dat het Engelse volk het lelijkste volk op aarde is, het dikste ook en, ik meldde dat al eerder, ook zeer armoedig. Maar o wat kom ik hier graag, wij gaan hier nu al een jaar of vijftien ieder jaar naar toe en aan die gewoonte houden we gewoon vast. Het land is prachtig, het bier is er heerlijk en de mensen zijn zonder uitzondering gewoon heel erg lief en aardig.

 Klik hier voor de volledige fotoreportages van deze Engeland reis naar Sussex:
Sussex, Hastings & Bognor Regis
Sussex, Chichester
Walks in Sussex
Chelmsford

 

Chidham peninsula

 

Onze laatste dag alweer in Sussex. We maakten een prachtige wandeling over Chidham peninsula in het marine gebied ten zuidwesten van Chichester. Een prachtige rondwandeling lang slikken en schorren. Heerlijke vergezichten en een zeer gevarieerde flora en ook een aantal vogels die we niet direct thuis konden brengen. Een van de mooiste vondsten was wel een metershoge Kardoen die tot volle bloei was gekomen. de vrucht van deze plant lijkt op een artisjok. Of hij ook zo lekker is weten we niet. Opnieuw hadden we prachtig weer, zoals ons de hele week al was gegund. Het schijnt dat er regen in aantocht is en wij rijden al heel snel weer door de Hollandse regens.

 

 

Pullborough, Arundel en Yew Tree Forest

 

Pullborough is een kleine gemeente aan de rand van de South Downs, ons reisdoel van dit jaar. Laag geheuvelte en een vriendelijke landelijke omgeving, het gebied rond Pullborough biedt vooral lek aan een groot deel van overvliegende trekvogels. Na een rondwandeling reisden we terug naar Arundel, een klein stadje dat volledig beheerst wordt door een veel te grote kathedraal en een veel te groot kasteel. De kathedraal is verder niet echt bijzonder, behalve dan dat een toren ontbreekt. Het kasteel lieten we links liggen, het stadje Arundel is gezellig en pittoresk maar dat is het dan ook wel. Aangenaam verpozen.

We vertrokken naar Kingley Vale waar je het grootste taxusboomwoud van Europa kunt bewonderen. De taxusboom is een wonder van de natuur, de bomen in dit bos zijn vermoedelijk ruim 500 jaar oud. Ze vallen op door een wildgroei aan takken die zodra ze door de zwaartekracht de grond raken, daar opnieuw gaan wortelen zodra er nieuwe bomen uit kunnen groeien. Verbluffende bomen, ik kon er geen genoeg van krijgen. En wat vindt u van de wandelaar die de drol van zijn hond in een plastic zakje doet en dan het zakje aan de rand van de weg achterlaat. Wie moet het dan opruimen?

 

Anything positive about Israel?

 

Chichester

 

Chichester is opgericht op de plaats waar de Romeinen rond het jaar 80 ooit Noviomagus Regnorum bouwden. Het is een niet al te grote stad die aangenaam aandoet. De stad wordt overheerst door de prachtige kathedraal waarvan de bouw begon in 681 maar sedertdien werd geplunderd gedurende de Engelse burgeroorlog in 1642 en later verscheidene malen door brand werd geteisterd. Je treft in de kerk nog duidelijk sporen van romaanse architectuur die dan geleidelijk overgaat in de vroeg-gotische bouwstijl. De kerk is enorm licht van binnen en is voor het overige zeer sober ingericht. We brachten er geruime tijd door. De tuinen rondom de kerk zijn werkelijk prachtig en daaromheen liggen dan weer de oude stadsmuren, die ooit een door de Romeinen zouden zijn aangelegd. Natuurlijk, het weer zit ons mee en ons verblijf in Chichester was dan ook zeer aangenaam.

 

Bognor Regis

 

Het is een klinkende naam waarachter je een glorieus verleden vermoedt. Naar het schijnt zaten hier ooit de Romeinen maar heden ten dage is Bognor Regis vooral bekend vanwege zijn fraaie strand en de vele zonuren per jaar. Voor het overige valt er werkelijk niets te genieten. Ooit was er een pier en die oogde, getuige oude foto's, fantastisch maar die pier heeft het nog geen honderd jaar volgehouden. In feite is Engeland één groot Blackpool. En arm, echt arm maar de mensen lijken die armoe met een soort gelatenheid te accepteren: meer zit er niet in. Maar ik vind het treurig. Ze hebben toch vooral de neiging achter politieke idioten aan te lopen waarvan de geschiedenis hen had moeten leren dat ze nog nooit brachten wat ze beloofden. Nee, Bognor Regis, is een treurig misverstand. But sandy beaches!

The Perfid Albion

 

Wij verblijven deze week in Bognor Regis, aan de zuidkust van Engeland, Sussex om precies te zijn. Alles zit mee, prachtig weer na een rustige overtocht van Hoek van Holland naar Harwich. We reizen naar ons einddoel via Hastings. Een van die vele Engelse kustplaatsen met veel vergane glorie, vooral veel kermissen maar ook met een prachtige boulevard en een klein stukje oude stad dat werkelijk de moeite waard is. Waarom is dat toch? Telkens als ik weer in Engeland of het Verenigd Koninkrijk ben valt me op hoe graag ik hier ben, hoe ik geniet van elk moment van de dag, hoezeer zo'n bezoek me terugbrengt naar mijn jeugd, een jaar of zestien, net de piratenzenders ontdekt en helemaal bezeten van de nieuwe muziek. Reizen in Engeland is pure nostalgie en ik schaam me er in het geheel niet voor.

 

Israeli Settlers Take Revenge on Palestinian Featured in Louis Theroux D...

Op 12 juni wordt de documentaire uitgezonden door de VPRO. Mis hem niet!

Zionist collapse, was het maar waar!

 

Drie dagen vis

 

Eerder deze week bezochten we de Nederlandse film Fabula maar verlieten na een half uurtje gedesillusioneerd de bioscoopzaal. Vanmiddag bezocht ik met angstige vermoedens Drie dagen vis van Peter Hoogendoorn. Die angstige vermoedens bleken gelukkig geheel onterecht. Drie dagen vis (van de titel begreep ik niet veel) bleek een voortreffelijke kleine film met een klein verhaal (vader en zoon slagen er niet in elkaar te bereiken, laat staan duidelijk te maken dat ze van elkaar houden).

Wat maakt deze film dan zo goed? In de eerste plaats de beide acteurs, Ton Kas en Guido Pollemans. Geen van beide praters maar dat blijkt in de familie te zitten. Beide acteurs zetten hun karakter volstrekt geloofwaardig neer en dat ligt dus niet aan de lappen tekst die ze uit het hoofd moeten leren, die zijn er gewoon niet. Nee, het zijn juist de kleine gebaren, een oogopslag, de manier waarop ze naar elkaar en naar de wereld kijken. Echt voortreffelijk gedaan! In de tweede plaats is de film in zwart wit gedraaid en dat is echt een verademing, werkelijk heerlijk om naar te kijken. En zo gepast bij deze tragikomedie. Het zijn de beide acteurs die de film kleur geven, meer zou teveel geworden zijn. En in de derde plaats wil ik hier de filmscore vermelden, heel terughoudend, bedeesd bijna maar de muziek is zo passend in het kleine verhaal, denk een beetje aan de saxofoon die je aan het begin en het einde van de Kronkels van Simon Carmiggelt hoorde. In a sentimental mood met John Coltrane op sax.

Leni Riefenstahl

 

Ik las grote delen uit de autobiografie van Leni Riefenstahl (1902-2003) maar die was nauwelijks interessant. Er zijn maar weinig autobiografieën te pruimen en die van deze Duitse cineaste hoorde daar niet bij. Op 18 maart 2024 postte ik hier een recensie van haar film Triumf des Willens, een film die hevig teleurstelde. Nu draait er een documentaire van Andres Veiel en daarmee lijkt mijn beeld van deze intrigerende (dat dan weer wel) cineaste wel compleet.

Leni Riefenstahl werd na de oorlog door de rechter bestempeld als Mitlaüferin en daarmee werd zij vrijgepleit van nazimisdaden. Dat oordeel lijkt mij op zich terecht hoewel je ook de stelling zou kunnen verdedigen dat wie een zo grote en nadrukkelijke rol speelde in de propaganda ten behoeve van Hitler en zijn trawanten wel iets meer deed dan slechts hand- en spandiensten.

Riefenstahl zelf ontkende natuurlijk alles en zij voelde zich nooit medeverantwoordelijk voor de misdaden van de bruinhemden. Zij heeft zich nooit schuldig gemaakt aan het meedoen in de nazi ideologie en ook op antisemitisme is zij nooit betrapt. Toch schijnt er bewijs te zijn dat zij, toen ze de intocht van de Duitsers in Polen filmde, wel degelijk in een concentratiekamp was en daar joden in erbarmelijke omstandigheden zag, waarop zij gezegd zou hebben: "Die Juden mussen weg". Zij pasten duidelijk niet in het beeld dat Riefenstahl weer wilde geven. De in de weg liggende joden werden prompt vermoord. Tja, hoe interpreteer je zoiets? Hitler noemde ze consequent 'Mein Führer'.

De documentaire van Veiel bevat vooral scenes uit diverse interviews en die spreken alle voor zich. In een rustig verteltempo wordt het zelfbeeld van Leni Fiefenstahl toch echt ontzenuwd. Er blijft niet veel van haar over. Maar ook in retrospectief komt zij niet verder dan: "Aber alle waren doch begeisterd von den Nazi's, ich auch!" Maar de moed om te zeggen: nu, achteraf, moet ik in alle nederigheid bekennen dat ik fout zat en dat betreur ik, die moed kon ze niet opbrengen. Terwijl dat kleine beetje moed een enorme impact op haar reputatie zou hebben gehad. En ze werd nota bene 101 jaar oud! Zij koos een andere weg. Voor mij is dit hoofdstuk nu wel definitief afgesloten.

Over genocide gesproken

 

Hoeveel gevaren ik ook zie in AI, ook ik kan niet ontkennen dat het een buitengewoon efficiënt hulpmiddel kan zijn. Zo heb ik door ChatGTP uit laten zoeken welk energiecontract ik het beste af kan sluiten. Zo eenvoudig was het nog nooit. En nu besloot ik mijn statenbijbel eens ter hand te nemen om het aantal doden te tellen dat viel door gods hand. Maar na wat bladeren door het Oude Testament bedacht ik me dat ChatGTP dit net zo eenvoudig voor mij kon doen. De informatie die ik hier voor u opsom had ik binnen twee minuten paraat.

Het is grappig, wrang en pervers je te realiseren dat de meeste mensen aannemen dat er dankzij god zoiets als moraal bestaat. Onzin natuurlijk maar mensen geloven wel meer zaken die nergens op slaan. God, de vader van Jezus die door de joden aan het kruis werd genageld, was de eerste en de grootste genocidepleger uit de geschiedenis van de mensheid. De schattingen van zijn slachtoffers lopen van 2,4 tot 25 miljoen. Het lage getal slaat op de daadwerkelijk vermelde aantallen, het hoge getal ontstaat door ruwe schattingen inclusief niet genoemde aantallen. Nou, hier zijn dus de Palmares van God de Vader:

• De zondvloed (Genesis 6-8) alle mensen op aarde behalve Noach en zijn familie
• Sodom en Gomorra (Genesis 19)
• Egyptische plagen, bij de tiende plaag werden alle eerstgeborenen gedood
• Rode Zee Exodus, het gehel Eghyptische leger verdronk
• Opstand  van Korach (Numeri 16), tenminste 14.700 doden door een plaag
• Slachting van Kanaanitische bevolkin (Jozua), complete steden en volkeren werden vermoord
• David's volkstelling (2 Samuel 24), god zendt een plaag waarbij 70.000 Israëlieten het leven laten  
  
  
  

Volkeren die door god werden vernietigd of uitgemoord, veelal 'met de ban geslagen' hetgeen inhield dat mannen, vrouwen, kinderen én dieren werden gedood:

• Kanaanieten
• Amorieten
• Hethieten
• Perizzieten
• Jebusieten
• Amalekieten
• Midjanieten
• en anderen

Voorbeelden van gebeurtenissen met hoge aantallen doden:

• De zondvloed (Genesis 6-8), alle mensen op aarde kwamen om
• De tiende plaag in Egypte (Exodus 12:29-30), honderdduizenden slachtoffers
• De verwoesting van Jericho (Jozua 6), alle inwoners werden gedood
• De Midianitische slachting (Numeri 31) waarbij de Israëlieten 120.000 mannen doodden plus de vrouwen en kinderen
• De pest na de volkstelling van David, die 70.000 Israëlieten doodde

Lees dat Oude Testament nou eens, het wordt vooral geprezen vanwege het prachtige proza maar laat u niet misleiden. Het is vooral archaïsch taalgebruik maar het moet gezegd: de ware aard van deze brandschattende en moordende god wordt niet verdoezeld. U mag zelf uitmaken of u deze verhalen serieus wil nemen of niet. Ik concludeer voorlopig dat de Israëliërs in Gaza zullen denken: 'goed voorbeeld doet volgen.' God en genocide horen bij elkaar zoals de linker- bij de rechterhand hoort. Wat de moraal hier te zoeken heeft? U mag het zeggen.

Wim trekt zich af

 

Waarom heb ik toch zo'n hekel aan Wim Pijbes, u weet wel ooit eens directeur van de verbouwing van het Rijksmuseum. Nou, voornamelijk toch omdat deze man wel heel erg graag zichzelf op de borst klopt. Hij rent en vliegt over de hele wereld om met miljoenen te strooien om elders belangwekkende kunst binnen te slepen. Dat geld krijgt hij van vermogende lieden, waarbij ik nu maar even vergeet hoe die aan zulke grote vermogens zijn gekomen. Wanneer kunst belangwekkend is, weten we niet maar Wim Pijbes gaat ervan uit dat kunst belangwekkend is zodra hij het aankoopt.

In de NRC mag hij een soort dagboek schrijven over zijn verblijf in New York waar hij kennelijk iets van doen heeft met de Amerikaanse versie van de TEFAF, u weet wel, die speeltjesbeurs in Maastricht voor de superrijken. U denkt nu dat ik jaloers ben? U kunt er niet méér naast zitten. Maar onze Wim begint aan zijn dagboek en introduceert meteen maar Peter Stuyvesant die ooit eens betrokken was bij Nieuw Amsterdam. Ja, je moet jezelf wel in passende rijtjes plaatsen! Maar onze Wim weet te melden dat Stuyvesant al in 1626 in Manhattan aankwam, op 4 mei om precies te zijn. Nou, die precieze datum is nergens bekend, die fabuleert hij er zelf maar bij maar dat jaartal is bijzonder. In 1626 was Stuyvesant hooguit 14 jaar. Nee, wie een beetje onderzoek doet komt er al snel achter dat Peter in 1647 in het latere Manhattan aankwam. Maar ach, het ging hem ook niet om het jaartal.

Wim blijft maar met namen strooien en weet ons ook nog te melden dat hij directeur van stichting Droom en Daad is. Ja, onze Wim is in hoogst eigen persoon zo'n beetje de grootste weldoener die er op de wereld rondloopt. Hij maakt een tussenstop in DIA Beacon (whatever that may be) en bezoekt The Met, hij stormt door naar Christie's waar hij opnieuw met allerlei namen strooit, o, o, o, wat is onze Wim toch belangrijk! En ook bij het veilinghuis Philips kan hij weer allerlei namen de revue laten passeren maar ach, Wim moet alweer verder, naar  het Davis Center. Dan nog even eten met allerlei celebrities, het restaurant is volgeboekt maar geen nood, een van Wim zijn vermaarde vriendjes heeft kaarten geregeld.

Afijn, zo gaat dat maar door en dan opent de New Yorkse Tefaf (want laten we wel zijn, dat Maastricht is natuurlijk wel heel erg provinciaal!), Wim "schudt wat handen en doet her en der een babbeltje" en rent van de ene bezienswaardigheid naar de andere plaats die je niet mag missen en Wim, o wat kent hij toch veel mensen, hij blijft maar namen strooien! Maar dan is is deze roadtrip, deze masturbatietrip alweer ten einde want Wim moet de laatste nachtvlucht naar huis nog zien te halen. Dat de NRC mijn ingezonden stukkies maar nooit eens wil plaatsen kan ik nog wel aan, ze zijn natuurlijk briljant maar doorgaans zijn ze gewoon te lang. Maar dat zo'n zelfingenomen kwal als Wim Pijbes ruim baan krijgt om zichzelf maar op te pijpen, dat is eigenlijk onverteerbaar. En wat hij nou zo nodig in New York moest doen? Mij een raadsel.