Europese (Politieke) Unie, geen nationalistische sentimenten graag!

De financiele crisis duurt maar voort zonder dat de Europese leiders in staat zijn of de bereidheid hebben knopen door te hakken en ferme besluiten te nemen. De Europese leiders zijn geen leiders maar windvanen die hun oren laten hangen naar de veronderstelde electorale winden in hun thuislanden. Ruim baan derhalve voor populisten die grote successen behalen met hun inhoudsloze slogans, zoals de meest gehoorde: het land terug geven aan de burgers.

Dit soort politici is van de ergste soort. Ze gaan voorbij aan het feit dat de welvaart in Europa vrijwel geheel voor rekening komt van de EU en de EURO. En ook voor rekening van de jarenlange begrotingstekorten natuurlijk, we leefden allemaal op de pof.
Maar je hoeft geen econoom te zijn om te snappen dat een monetaire unie zonder een gezamenlijke politieke basis een schijnvertoning is. Hoog tijd dus dat de EU evolueert naar een politieke unie waarbij de Europese commissie ruimte bevoegdheden krijgt om nationale lidstaten op de vingers te tikken wanneer zij zich niet aan de afgesproken regels houden. Geen truukjes uithalen met een Europese economische regering, want dan heeft de as Duitsland-Frankrijk het altijd voor het zeggen. Angela Merkel vertrouw ik nog wel maar Sarkozy nog niet voor een micrometer. Nee, maak gewoon een eurocommissaris verantwoordelijk voor het europese begrotingsbeleid met alle bevoegdheden die daarbij horen.

En het zou ons sieren wanneer we het als Europeanen op kunnen brengen onderlinge solidariteit aan de dag te leggen. Het moet maar eens uit zijn met dat geschimp op de Grieken, het is water onder de brug. We trappen die Grieken nergens uit maar zijn solidair, scherpen de regels aan en komen eindelijk over de brug met het onontbeerlijke steunfonds, groot genoeg om de banken hun rol te doen vervullen waarvoor ze oorpsornkelijk bedoeld waren: zuinig op andermans geld en het europese economisch verkeer faciliteren.

Maar achter dit alles gaat natuurlijk iets veel fundamentelers schuil: we raken nu toch echt aan de grenzen van het kapitalisme. Ogenschijnlijk het meest succesvolle economisch systeem tot nog toe maar de wal is nu toch echt het schip aan het keren. En uiteindelijk is de ultieme oorzaak dat onredelijke inkomensverschillen een systeem van binnenuit verzieken. De burger voelt dat natuurlijk heel goed aan, de Occupy Wallstreet Beweging is er niet voor niets. Wanneer beseft de financiele wereld eens dat zelfverrijking ten koste van ongeacht wat maatschappelijk zal worden afgerekend, vroeger of later. Een bankdirecteur is geen ondernemer maar gewoon een ordinaire loonslaaf die geacht wordt goed op de spaarcentjes van burgers te passen. Hetzelfde geldt voor al die managers van ZBO's en managers in de gezondheidszorg en educatie. Daar ligt een van de belangrijkste taken van de centrale overheden. Zorg er nu eens eindelijk voor dat onzinnige inkomensongelijkheden daadwerkelijk onmogelijk worden gemaakt. Je moet dan eens zien hoe snel de kloof tussen burger en politiek overbrugd kan worden.