Over snelheid en misbaksels

We staan er nooit bij stil maar leven in een wereld en een universum vooral van ongekende snelheden. In de tijd dat ik geboren werd - 1950 - leek het leven nog zo traag en nu beklagen we ons erover dat het leven zo snel is geworden met het internet der dingen en moderne vervoersmiddelen. Maar we zien over het hoofd dat het leven zich al razendsnel voltrok toen de mens het stadium van de Neanderthaler nog moest bereiken.

Laten we een paar getallen op een rij en in een logisch verband plaatsen. De rotatiesnelheid van de aarde (het traagst op de polen want nul en het snelst op de evenaar) bedraagt in Nederland ongeveer duizend kilometer per uur ofwel 270 meter per seconde. Tegelijkertijd draait de aarde om de zon en dat doet ze met een snelheid van ongeveer honderdenzevenduizend kilometer per uur ofwel dertig kilometer per seconde. De zon zelf beweegt zich met haar planeten voort met een snelheid van achttien kilometer per seconde. En tot slot beweegt de omgeving van de zon zich rond het centrum van ons melkwegstelsels met een snelheid van tweehonderdentwintig kilometer per seconde.

En dat gebeurt dus allemaal tegelijk in een universum dat uitdijt met een snelheid groter dan die van het licht. Dit soort snelheden brengt middelpuntvliedende krachten met zich mee die wij niet zouden kunnen verdragen. Dankzij het electromagnetisch veld dat de ruimte is en de zwaartekracht blijven we overeind en zijn we ons in het geheel niet bewust van de ontzagwekkende snelheden  waaraan ons bestaan continu wordt blootgesteld.

Gezien het grote aantal volstrekte idioten dat deel uitmaakt van de menselijke soort krijg je de indruk dat niet ieder individu even goed bestand is tegen dit soort krachten. We noemen hen maanziek en ze vallen op door een gebrekkig of afwezig geweten, het zijn machtswellustigen tout court en ze worden president, tsaar of sultan. Wat zou het heerlijk zijn als de zwaartekracht af en toe uitviel zodat dit soort misbaksels een zwart gat in gezogen zou worden.