No regrets?

Inmiddels weten we dat Cambridge Analytics een grote rol heeft gespeeld in de Brexit campagne. Zonder tussenkomst van dit bedrijf had de uitslag misschien anders geluid. We zullen het nooit weten, hoe aannemelijk het misschien ook is.

Evenmin keihard bewezen is de bewering dat Rusland achter de aanval met gifgas op een voormalig spion en diens dochter zit. Ook dit is echter meer dan waarschijnlijk. Terecht dat de internationale gemeenschap ongekend saamhorig reageert en overal Russische diplomaten terug naar Rusland stuurt.

Het is natuurlijk beangstigend dat het in de digitale wereld steeds eenvoudiger is schade aan te richten met desinformatie. Dat is echter vooral mogelijk dankzij de sociale media. Wat je er ook van vindt, zij zijn uitsluitend en alleen uit op data, big data. Daarmee komt het begrip 'dienst' wel in een heel naargeestig licht te staan. En de desinformatiecampagnes zijn dankzij die sociale media des te effectiever, efficiënter en relatief goedkoop.

Dit alles gezegd zijnde, zouden die Britten zich nu niet realiseren hoe nuttig en zinvol het is om terug te komen op die onzalige Brexit? Zien ze nu niet in hoeveel bescherming het lidmaatschap van de EU hen brengt op momenten dat het er echt om gaat? De bedoeling van Poetin om tweespalt in de EU te zaaien is jammerlijk mislukt en dat is een heuglijke constatering. Maar het zou de Britten sieren als dit voorval hen op betere gedachten zou brengen. Ik zie het er niet van komen.

Emma Gonzalez's POWERFUL March For Our Lives Speech

Verkiezingen

Gisteravond nam ik de moeite naar het verkiezingsdebat op Nederland 1 te kijken. Het meest interessante vond ik de gesprekken met lokale aspirant raadsleden. De omschakelingen naar debatjes met landelijke politici waren obligaat en voegden niets toe.

Terecht maakte Marianne Thieme de opmerking dat het in feite een beschamende vertoning van mannen was. Er werd geen woord besteed aan een duurzame aarde of de samenleving waar we met elkaar naar toe willen. Opvallend was wel dat Thieme na een zinloze woordenwisseling met Kuzu van DENK haar opponent geen hand gaf. Dat is dan weer jammer.

Wie me wat haar optreden betreft erg beviel was Lilian Marijnissen. Op een enkel moment leek ze Agnes Kant in onze herinnering terug te brengen. Op zulke momenten leek ze haar ademhaling te vergeten en ging haar stemgeluid omhoog. Niet doen, blijf rustig! Dossierkennis heeft ze en ze blijkt ook in staat ad rem te reageren.

De grootste afknapper was - hoe kan het ook anders - Wilders. Met een altoos verbeten kop bewjst hij keer op keer over nul relativeringsvermogen te beschikken en nog minder gevoel voor humor heeft. Zijn aanval op Pechtold over een appartement was onder de gordel en volstrekt zinloos. Onsmakelijk ook. Wilders heeft zijn electoraat niets te bieden behalve foute lokale politici, een walgelijke reclamespot en onvoorstelbare rancune.

Heb ik mij bij de vorige verkiezingen  minder positief over de lokale groeperingen uitgelaten, dit keer beoordeel ik die plaatselijke politieke groeperingen heel anders en vooral veel positiever. Natuurlijk, ze hebben weinig of geen bestuurlijke ervaringen en er vallen nogal eens raadsleden af of ze splitsen zich af. Maar ik ben er wel van overtuigd geraakt dat die plaatselijke partijen tegemoet komen aan de wens van heel veel burgers om meer transparantie en meer grip op de (lokale) politiek. We zullen vanavond zien hoe dat bij deze verkiezingen uitpakt.

Krakeel in Rotterdam

Een jarenoude tweet heeft een samenwerking op links in Rotterdam voortijdig opgeblazen. Nourdin El Ouali van NIDA is de geestelijke vader van deze behoorlijk ongenuanceerde tweet. Dit soort vergelijkingen hoort thuis in een reeks hyperbolen waar je niets mee kunt: antizionisme = antisemitisme, pvv = fascisme en zo voort.

El Ouali trekt de tweet niet in en neemt er geen afstand van. Hij stelt dat de tweet destijds werd opgesteld in een specifieke context en dat de vrijheid van meningsuiting ruimte biedt om dit soort vergelijkingen te maken. Hij concentreert zich liever op de noodzaak van een links verbond om de grote problemen van de stad Rotterdam aan te pakken.

Ik begrijp de redenering van El Ouali en op zich heeft hij daarin geen ongelijk. Maar hij gaat wel voorbij aan de wet van Meden en Persen dat andere partijen zich niet kunnen permitteren hier géén afstand van te nemen. Dat zou publicitair enorm worden uitgebuit hetgeen tot stemmenverlies zou kunnen leiden.

Laat helder zijn: ik vind de tweet niet fraai, ik zou hem nooit willen plaatsen of onderschrijven. Maar het lawaai van dit moment is al evenzeer overtrokken. Ik ga er maar van uit dat de partijen elkaar na de verkiezingen wel weer weten te vinden als het erop aankomt de stad Rotterdam naar een next level te leiden. Voorlopig echter spinnen Leefbaar Rotterdam en FvD hier goed garen bij. We zullen zien wat de gevolgen van dit gedoe zijn.

Moeder aller nederlagen

Nog geen week heeft Ralph Hamers mogen genieten van de gedachte aan een fraaie salarisverhoging. President-commissaris Jeroen van der Veer gaat diep door het stof: "Wij realiseren ons dat wij de publieke reactie in Nederland op deze duidelijk gevoelige kwestie hebben onderschat".

Dat bewijst maar weer eens dat dit soort lieden inderdaad in een ander universum leeft dan u en ik. Er verandert natuurlijk niets, zeker niet in de inborst van deze snoodaards. Ze vinden heus nog steeds dat het gelijk aan hun zijde is.

Het Nederlandse volk interesseert hen geen lor, ze beschouwen de gewone burger als gepeupel dat af en toe mort. Maar een urenlang verhoor in de Tweede Kamer, daar heeft Jeroen geen trek in. Smadelijker dan dit kan een nederlaag niet zijn.

Europa: finetunen of het roer omgooien?

De Franse econoom Christian Saint-Etienne heeft een boek gepubliceerd onder de titel Osons L'Europe des nations. Saint-Etienne - zo lezen we in het FD - gaat ervan uit dat Europa niet is te redden buiten de natiestaten om. Hij bepleit dat vijf Europese landen - Frankrijk, Duitsland en de Benel;ux - het voortouw nemen en een Europese Economische Federatie gaan vormen.
Deze economische federatie krijgt een minister van financiën die waakt over een federale Euro en een gemeenschappelijk budget. Binnen de federatie komt er een overal gelijke vennootschapsbelasting van tenminste 20% en een minimumloon van 50% van het mediaan inkomen. Ook zullen er strenge eisen gesteld worden aan begrotingstekorten en staatsschulden.

Het budget van die federatie zou 3% van het bbp van de zone moeten bedragen  en de federatie zou die middelen vooral in moeten zetten in de digitalisering en robotisering, want op dat gebied begint Europa behoorlijk op een kolonie te lijken.
De federatie opereert naast de EU die zich alleen nog bezighoudt met interne markt, toetreding nieuwe leden en duurzaamheid. Zo'n federatie zou kunnen uitmonden in een superstaat maar daarover doet Saint-Etienne geen verdere uitspraken.
Op zich een interessante gedachte, zeker als je ervan uitgaat dat natiestaten onontbeerlijk zijn voor het revitaliseren van de EU. Maar alleen al het begrip 'federatie' zal bij de Rutte's van Europa enkel weerzin opwekken. Had men mij een jaar geleden om mijn mening gevraagd, dan is de kans groot dat ik dit idee van Saint-Etienne graag omarmd had.

Een compleet ander beeld schets Ulrike Guerot in haar Red Europa! In dit prachtige boek breekt zij een lans voor juist het tegendeel van wat Saint-Etienne beoogt. In haar vlijmscherpe analyse is de EU volkomen mislukt en moeten we ons richten op een Europese RePubliek van regio's. Een republiek die de participatie van burgers garandeert in een Europa waar de natiestaten zijn gedeconstrueerd.
Ik kom binnenkort uitvoerig terug op Ulrike Guerot en verwijs voor dit moment even naar de documentaire die u elders op dit blog vindt (25 februari 2018)

Guerot is in mijn ogen een zeer belangrijk publicist en politicoloog, tevens oprichter en directeur van het European Democracy Lab (kijk op de volgende link:european democracy lab ), een denktank die zich richt op de toekomst van Europa en de Europese democratie.

Als u Europa (niet de EU) een warm hart toedraagt, kan ik u haar boek van harte aanbevelen. Mij heeft ze in ieder geval overtuigd. Op 8 mei 2045 wil zij de Europese RePubliek van start doen gaan. Wat zou ik dat nog graag meemaken maar gezien mijn leeftijd wordt dat wel een behoorlijke uitdaging. Maar een prachtig doel om aan te werken.

De ChristenUnie in Deventer leeft nog in de vorige eeuw

In Deventer ondertekenden alle politieke partijen een manifest dat een hart onder de riem van alle niet-heteroseksuele mensen moet steken. Alle partijen? Nee, toch niet. De plaatselijke ChristenUnie fractie doet niet mee.

Fractievoorzitter Henrike Nijman van die CU fractie zegt in de Stentor: "Op zich staan we achter dit initiatief. Maar één zin in het manifest ligt gevoelig bij onze achterban en zelf heb ik daar ook moeite mee. Het gaat om de zin dat 'jongeren zich vrij en veilig moeten voelen om lief te hebben wie ze willen'. Dat accepteren wij, maar het gaat ons te ver om dat zo uit te spreken".

Volgens de kalender leven we in 2018 maar dat is klaarblijkelijk nog niet tot iederéén doorgedrongen.

Patty Griffin "One Big Love"

Naming & shaming

Het kan u niet ontgaan zijn: de topman van de ING krijgt een loonsverhoging van 50% en verdient daarmee meer dan 30 keer zoveel als de gemiddelde ING-medewerker. Die gemiddelde ING-medewerker moet het overigens doen met 1,7% loonsverhoging.

Met dank aan Jeroen van der Veer, president-commissaris bij de bank. Hij hoopt erop dat de gemiddelde ING-medewerker er begrip voor heeft. Ik begrijp in ieder geval wel dat de mannen aan de top van zulke bankinstellingen helemaal niets begrijpen van de wereld waarin zij leven. Zij zien slechts wat hun collega's in andere board rooms verdienen.

En ongetwijfeld storen ze zich mateloos aan de maatschappelijke onrust die ontstaat als hun schaamteloze graaigedrag in de publiciteit wordt uitgemeten. Dit is ronduit pervers gedrag, je kunt er niets tegen doen. Behalve dan hier nog maar eens naam en fotootje van de gelukkige in kwestie te plaatsen. Ralph Hamers heet hij en zo ziet hij eruit.

Culturele waterscheiding

We maakten ons collectief druk om Zwarte Piet en in de slipstream van die discussie ging het vervolgens over standbeelden van vooral onze vermeende zeehelden. En nu hebben we dan het bijvoederen van dieren in een wildreservaat. Godzijdank is er weer een thema waar we ons collectief over op kunnen winden. En daaromheen spelen natuurlijk de thema's 'referendum' en 'me too'.

De boze burger is voortdurend aan het woord en eist aandacht voor haar aandeel in de discussie. Burgerlijke ongehoorzaamheid wordt getolereerd uit angst dat "de dingen uit de hand gaan lopen". Wat bij alle commotie het meeste opvalt is dat we er niet in slagen op een rustige manier met elkaar in discussie te gaan en - onvermijdelijk - van mening te verschillen.

Over die arme dieren in de Oostervaardersplassen: hier gaat het om de vraag of we het over 'natuur' of 'cultuur' hebben. Had de overheid geld over gehad voor de Ecologische Hoofdstructuur, dan hadden we deze discussie nooit gehad. Nu is er een plek vrijgemaakt waar dieren het rijk alleen hebben maar door geen uitwijkmogelijkheden te creëren, ontstaat er vanzelf een situatie dat er te veel dieren op een te klein stukje grond komen.

Anders gezegd, dit gedoe over bijvoeren heeft de overheid zelf uitgelokt. Dat er vervolgens zoiets als 'maatschappelijke onrust' ontstaat is vervelend, vooral omdat er dan allang geen ruimte voor discussie meer is. De boze burger richt zijn pijlen op de onbetrouwbare overheid en zoekt de grenzen van de wet op. In de haast besluit Staatsbosbeheer dan maar zelf te gaan bijvoeren. Dat is natuurlijk helemaal belachelijk.

Op in mijn ogen goede gronden wordt besloten niet bij te voeren maar je gaat overstag zodra een paar burgers een grote mond hebben en zelf met balen hooi aan komen zetten. Een schoolvoorbeeld van slecht gedrag belonen. Die kant gaat het dus op in ons land? Dan staat ons nog wat te wachten.

Jan Garbarek Group - Brother Wind March

Politieke partijen in een democratie moeten zelf ook democratisch zijn

Erdogan - u kent hem wel, die paljassultan uit Turkije - vergeleek de democratie met een tramlijn: als we zijn waar we wezen willen, stappen we uit. De essentie van een democratie is dat burgers hun stem uitbrengen op politieke partijen, dat het parlement wordt samengesteld op basis van verkiezingen waaraan die politieke partijen meedoen en dat de uitslag van de verkiezingen de basis vormt voor  een regering, die onder alle omstandigheden gebonden is aan de Grondwet.

Een politieke partij dient haar stukken in bij de Kiesraad die in beginsel alleen de aanduiding van de partij toetst en niet de doelstellingen of activiteiten van die partij. Er bestaat geen preventief toezicht op politieke partijen. Toch zou daar best iets voor te zeggen zijn. Hoe logisch is het een politieke partij die bijvoorbeeld als centrale doelstelling heeft de parlementaire democratie op te heffen deel te laten nemen aan verkiezingen? Is een dergelijke doelstelling niet strijdig met de Grondwet? En hoe vanzelfsprekend is het wanneer politieke partijen zelf vooral opvallen door een gebrek of zelfs afwezigheid van interne democratische regels? Is het echt raar of onaanvaardbaar wanneer we daar ook voorwaarden aan verbinden?

We kennen natuurlijk allemaal het voorbeeld van de PVV, een zogenaamde politieke partij met slechts één lid, een groep mensen die zich mak als lammetjes achter een grote leider schaart maar nul op het rekest krijgt wanneer men iets van een partijgevoel wenst te ontwikkelen. Nieuw aan het firmament is Forum voor Democratie. Hier is de lijsttrekker tevens partijvoorzitter die statutair heeft laten vastleggen dat de ledenvergadering het partijbestuur niet af kan zetten en zelfs geen agenda-onderwerpen in mag dienen. En je mag Hiddema, ongetwijfeld de geestelijk vader van de partijstatuten, geen louche advocaat noemen! Men beroept zich op de vrijheid van vereniging maar de leden van die vereniging moeten wel hun bek houden.

Jan Drentje, historicus aan de RU Groningen, stelt in de NRC terecht dat van politieke partijen verwacht mag worden dat hun interne organisatie statutair een democratische structuur heeft omdat nu het risico bestaat dat de democratie gegijzeld wordt door populaire publieke figuren die een partij vooral gebruiken als springplank voor de eigen politieke agenda: "wie zich in de arena van de democratie begeeft, moet zich ook intern houden aan de spelregels daarvan". I second that emotion.

En, zo vraag ik mij af, is het toeval dat zowel Wilders als Baudet bewonderaars van Poetin zijn? Ik zou als parlement toch maar eens over een bijschaving van de Kieswet na gaan denken.