maandag 5 maart 2018

Culturele waterscheiding


We maakten ons collectief druk om Zwarte Piet en in de slipstream van die discussie ging het vervolgens over standbeelden van vooral onze vermeende zeehelden. En nu hebben we dan het bijvoederen van dieren in een wildreservaat. Godzijdank is er weer een thema waar we ons collectief over op kunnen winden. En daaromheen spelen natuurlijk de thema's 'referendum' en 'me too'.


De boze burger is voortdurend aan het woord en eist aandacht voor haar aandeel in de discussie. Burgerlijke ongehoorzaamheid wordt getolereerd uit angst dat "de dingen uit de hand gaan lopen". Wat bij alle commotie het meeste opvalt is dat we er niet in slagen op een rustige manier met elkaar in discussie te gaan en - onvermijdelijk - van mening te verschillen.


Over die arme dieren in de Oostervaardersplassen: hier gaat het om de vraag of we het over 'natuur' of 'cultuur' hebben. Had de overheid geld over gehad voor de Ecologische Hoofdstructuur, dan hadden we deze discussie nooit gehad. Nu is er een plek vrijgemaakt waar dieren het rijk alleen hebben maar door geen uitwijkmogelijkheden te creƫren, ontstaat er vanzelf een situatie dat er te veel dieren op een te klein stukje grond komen.

Anders gezegd, dit gedoe over bijvoeren heeft de overheid zelf uitgelokt. Dat er vervolgens zoiets als 'maatschappelijke onrust' ontstaat is vervelend, vooral omdat er dan allang geen ruimte voor discussie meer is. De boze burger richt zijn pijlen op de onbetrouwbare overheid en zoekt de grenzen van de wet op. In de haast besluit Staatsbosbeheer dan maar zelf te gaan bijvoeren. Dat is natuurlijk helemaal belachelijk.


Op in mijn ogen goede gronden wordt besloten niet bij te voeren maar je gaat overstag zodra een paar burgers een grote mond hebben en zelf met balen hooi aan komen zetten. Een schoolvoorbeeld van slecht gedrag belonen. Die kant gaat het dus op in ons land? Dan staat ons nog wat te wachten.

Geen opmerkingen: