Nadat we vrijdag terugkeerden van enkele dagen Rotterdam, zoals u weet met afstand de mooiste stad van ons land, keerde ik aan het begin van de avond weer om om met mijn kleinzoon van 15 een concert van de Libanese trompettist Ibrahim Maalouf (1980) in het Concertgebouw Amsterdam te bezoeken. Het werd een happening zoals je kon verwachten van deze enthousiasmerende musicus met een uit duizenden herkenbaar trompetgeluid. Maalouf heeft een prachtig, soms bijna fluisterend geluid met een heel fraaie frasering en je hoort altijd de Arabische invloeden in zijn muziek. Trompetspelen kan hij als de beste en het is een genot om naar hem te luisteren.
Wat minder vind ik zijn verhaaltjes tussendoor, ze duren me te lang en het is niet allemaal even interessant, ik kom voor de muziek per slot. Ook dwingt hij voortdurend applausjes voor solisten af maar klappen doet het publiek toch wel. Nog erger wordt het als hij wil dat het publiek op commando gaat springen. Kleinzoon en ik keken elkaar eens aan en we bleven gewoon staan. Na afloop, het was zijn eerste jazzconcert, vroeg ik hem: 'eerlijk zeggen, wat vond je ervan' en hij antwoordde: 'ik vond het wel mooi maar het was wel steeds hetzelfde'. En daarmee sloeg hij de spijker op de kop. Elk nummer, de maestro speelde geheel nieuwe muziek, eindigde in dezelfde extatische opzwepende slotakkoorden die prompt eindeloos werden herhaald, de trompetten (er waren nog vier trompettisten in de begeleidingsgroep, bijna verticaal omhoog tijdens het geëxalteerde spel. De saxofonist speelde overigens geregeld heel fraaie partijen en hij voegde ook echt iets toe.
Kortom, de trompet van Maalouf en de saxofoon van de musicus wiens naam ik nergens kan vinden, waren heerlijk om te zien en te beluisteren. We hebben ons goed vermaakt en het was een fraai concert. De wat mindere dingetjes vergeven we hem maar. Het publiek, de zaal was uitverkocht, was zeer welwillend en laaiend enthousiast. En o ja, er was ook nog een bloedmooie danseres bij die af en toe haar kunsten vertoonde. Leuk om te zien maar meer ook niet. Prachtige ambiance hoor, dat dan weer wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten