In een uitstekend artikel in de Volkskrant van dit weekend schrijft de Denker des Vaderlands, Marjan Slob dat zomaar emoties van je afschreeuwen getuigt van mentale luiheid. Ze reflecteert op het verschijnsel dat mensen menen dat wanneer ze hun onderbuik laten spreken, het liefst zo luid mogelijk, ze dan een authentiek geluid laten horen. Waarnaar geluisterd moet worden. Dat serieus genomen moet worden. De politicus die daar bij uitstek garen bij spint is natuurlijk Geert Wilders, die zelf al jarenlang het foute voorbeeld geeft dat zo gretig gevolgd wordt.
Emoties uiten mag opluchten en een fijn gevoel geven, dat neemt echter niet weg, aldus Slob, dat je ook emoties moet fatsoeneren, de scherpe kantjes ervan af moet slijpen. Het is een misvatting te denken dat elk geluid maar gehoord moet worden. Denk er nog eens drie keer over na en vraag je dan af of je het nog steeds zou formuleren als tijdens die eerste opwelling. Ook emoties, juist emoties zijn gebaseerd op de manier waarop je zelf signalen van de buitenwereld interpreteert. Je hebt het daarbij zeker niet per definitie bij het juiste eind. Jouw interpretatie kan op een misvatting gebouwd zijn.
Ik plaats hier de laatste alinea van de hartenkreet van Marjan Slob integraal: "Kom op zeg! Doe iets met het feit dat de basale principes van de democratische rechtsstaat voor zoveel mensen kennelijk bar weinig gewicht in de schaal leggen bij het maken van een stemafweging. Neem de emoties van deze mensen vooral serieus. Maar praat hun niet naar de mond. Durf te zeggen: ‘Ho. Gedraag je als volwassen burgers, hou je fatsoen en wees niet zo verliefd op je eigen boosheid.’ En reik deze stemmers snel betere manieren aan om hun emoties politiek te verwoorden. Want de venijnige manier waarop Wilders dat doet, maakt de democratie kapot".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten