Even was ik de gelukkigste man op aarde

 

Deze kans liet ik me niet ontglippen. Het Sun Ra Arkestra kwam naar het BIM huis in Amsterdam. We moesten ons eerst door een deels onzinnig (Farida Amadou en Jasper Stadhouders die zo veel mogelijk ongestructureerde herrie probeerden te produceren) en deels onbegrijpelijk voorprogramma ( Moor Mother & Lukas Koenig, een prima band hoor met uitstekende muzikanten maar Moor Mother hield een soort spoken word voordracht met vooral spirituele teksten, niet aan mij besteed) heen zien te worstelen maar toen was het zover.

Sun Ra richtte zijn orkest op ergens in de jaren zestig maar stierf in 1993. Zijn opvolger Marshall Allen is inmiddels 100 jaar oud maar treedt niet meer op buiten de VS. Jammer maar wel begrijpelijk. De informele leider van de band is nu Noel Scott op bariton sax en conga. Prachtkerel met veel gevoel voor humor en understatement. Michael Ray en Cecil Brooks op trompet, Tyler Mitchell op bas, Farid Barron piano, Nasir Dickerson op alt en sopraansax, James Stewart op fluit en klarinet, George Gray op drums en Jose da Silva en Elson Nascimento op percussie. En last but not least de volumineuze Tara Middleton zang.

Ik heb vrijwel alle platen van dit waanzinnige orkest en er kwam veel bekends voorbij naast de nieuwe nummers van hun pas verschenen album Lights on a satellite. Het werd een onvergetelijk concert van ruim anderhalf uur. Oude rotten in het vak met een paar jonge gasten als nieuwe aanwas. Stuk voor stuk geweldige muzikanten, we zagen en hoorden prachtige soli van Nasir Dickerson op sax en James Stewart op klarinet. De pianist Farrid Barron was enorm op dreef en behalve echt Amerikaans weelderig maar functioneel en imposant pianospel probeerde hij ook de Moonwalk van Michael Jackson. En onverstoorbaar plukte bassist Tyler Mitchel met een gelukzalige glimlach aan zijn snaren. Een heerlijk big band geluid met geweldige solisten. Noel Scott is een ras entertainer en ik ben gek op dat prachtige geluid van de baritonsax. Wat een heerlijk concert, wat een prachtig stel muzikanten. Niet meer zo uitbundig gekleed als destijds maar nog steeds even uitbundig spelend. Ach kijk zelf maar eens naar enkele korte impressies. Ik had het hele concert wel op willen nemen.

Een pleidooi voor een humaner asielbeleid

 

In een voortreffelijk artikel in de Volkskrant van 19 oktober jl schetst Margriet Oostveen hoe nieuw Amerikaans-Europees onderzoek laat zien dat angst en spanningen in een samenleving afnemen wanneer immigranten meer gelijke rechten krijgen. Populistische politici doen niets anders dan angst aanwakkeren, zij gedijen bij bestaande vooroordelen en weten haarfijn hoe ze hun electoraat daarop kunnen bespelen. Oostveen tekent haar bevindingen op in een zevental inzichten die uit dat onderzoek naar voren zijn gekomen.

1. Een managementprobleem is geen asielcrisis. Dat geldt bij uitstek voor de Nederlandse situatie. Er is in de verste verte geen sprake van een asielcrisis in ons land. Juist door het afschaffen van de spreidingswet zorgt de populist ervoor dat we alarmerende berichten uit Ter Apel kunnen blijven serveren. Daardoor ontstaat het beeld van een opvangcrisis. De spreidingswet was nu juist bedoeld om de problemen in de opvang voorgoed te voorkomen.

2. De ene bevolkingsgroep ervaart meer nadelen van de migratie dan andere. Het zijn vooral de lagere inkomens die met die nadelen worden geconfronteerd. Dat heeft alles te maken met de beschikbare woningvoorraad. Maar wat mensen niet zien is dat arbeidsmigratie hier veel belangrijker is dan asielopvang.

3. Europeanen zijn migranten als bedienden gaan zien. Ondanks dat die migranten simpelweg onmisbaar zijn geworden om onze economie draaiende te houden. Het personeel bij de rederij P&O bestaat voornamelijk uit Thai, zij verdienen 50 procent van wat een Europeaan zou verdienen. Maar P&O heeft alle Europeanen eruit gewerkt. Die Thai hoeven niet meer dan 50 procent te verdienen, aldus de rederij, omdat het leven in hun thuisland veel goedkoper is!

4. Vooral waar het integratiebeleid als streng is jaagt dreigende taal rond immigratie mensen nog meer angst aan. Wanneer politici er consequent op hameren dat de oorspronkelijke witte bevolking in de minderheid dreigt te geraken of wanneer ze zelfs de brutaliteit hebben voortdurend van omvolking te spreken, ja dan lukt het je wel je electoraat angstig te maken.

5. Als immigranten meer gelijke rechten hebben, beschouwen mensen hen aanzienlijk minder als een bedreiging. Meer inclusief integratiebeleid voor nieuwkomers leidt tot beduidend meer positieve opvattingen over migranten bij de bestaande bevolking. Als de instroom toeneemt en de rechten steeds minder worden (en dat is precies wat de huidige minister in ons land voorheeft) dan zal het beeld dat de bevolking heeft over migranten steeds negatiever worden.

6. De echte zorg van mensen is niet migratie maar integratie. Keer op keer blijkt uit onderzoek dat de inwoners van een land immigranten gaan waarderen als ze eenmaal contact hebben via werk of sportclub.

7. Verhoog de opvangcapaciteit, versnel de  asielprocedure en neem asielzoekers die mogen blijven veel sneller op in de samenleving. Eigenlijk is het allemaal relatief simpel ook al zal het inpassen van grotere groepen vreemdelingen altijd met reuring gepaard gaan. Daar moeten we niet bang voor zijn. Het laatste wat we kunnen gebruiken die populistische politici die mensen angst aanpraten en consequent met doembeelden strooien. Het kan zoveel menselijker, zoveel beschaafder.

Brulaap of Reiki?

 

Maar liefst twee hele pagina’s krijgt filosoof Stine Jensen in de NRC van 19 oktober 2024. De titel van haar bijdrage luidt God blijft dood. Leuker kan ik het niet maken. Maar wie god dood verklaart suggereert dat hij ooit leefde. Een echte atheïst kan daarmee niet uit de voeten, Stine Jensen. Zij constateert dat ze soms wel heel erg gretig wordt geannexeerd door radicaal rechts wanneer ze zich bijvoorbeeld, overigens geheel terecht, verzet tegen gebedsruimtes op openbare scholen en even gretig wordt afgeserveerd door identitair links vanwege vermeende islamofobie. Zij bepleit een ‘moedig en seculier atheïsme’. En ik maar denken dat seculier atheïsme een pleonasme van jewelste is. Bestaat er ook religieus atheïsme dan? Nou, sommigen menen van wel. Ook Jensen zelf als zij verderop in haar artikel de door haar ‘four horsemen’ genoemde Dawkins, Hitchens, Dennet en Harris uitmaakt voor ‘brulapen’. Het ontbreekt er nog maar aan dat ze hen militant noemt. Die kwalificatie wordt wel vaker gebruikt voor deze befaamde atheïsten die een groot deel van hun openbare leven besteedden aan onvermoeibare religiekritiek.

Jensen noemt zichzelf een teder en spiritueel atheïst (maar niet militant, voegt ze er aan toe), waarbij ik onmiddellijk schrikbeelden van yoga en reiki krijg. Niet mijn wereld, zullen we maar zeggen. Maar waar het Jensen vooral om gaat is “dat het middenveld van de ruimdenkende gelovigen, verlichte gelovigen, seculiere gelovigen (dit noemen we dan een contradictio in terminis) of gelovigen die hun geloof als een spirituele privézaak zien, uit beeld verdwijnt.” Want er is sprake van politieke kaping door de beide flanken identitair links en radicaal rechts. Wie kritiek heeft op religie, zegt Jensen, is al gauw een ‘racist’ en niet ‘cultureel sensitief’ genoeg.

Jensen roept “humanisten en liberale en linkse partijen op om de stem van het seculiere middenveld weer te versterken in het publieke debat. Want alleen zo blijft de vrijheid om te geloven én niet te geloven gegarandeerd.” Ja kom daar nog maar eens om in deze droeve tijden van Wilders I. Ik zou zeggen: trek je niets aan van die politieke flanken. Zoals je je ook niets moet aantrekken van die nare mevrouw Yesilgöz die jou voor een antisemiet uitmaakt zodra je het voor de Palestijnen opneemt. “Het is wat het is” zegt ze dan doodleuk.

En als je denkt dat je nu alles wel gehad hebt, krijgt Stefan Paas, u weet wel, de bekende theoloog, vier dagen later ook bijna een hele pagina van de NRC om uit te leggen dat het begrip seculier afkomstig is uit de christelijke theologie en dat de seculiere ruimte van iedereen is, ook van gelovigen. Maar er bestaat helemaal geen seculiere ruimte, hoogstens een publieke ruimte en daarin mag inderdaad iedereen zich manifesteren. Ook al is lang niet iedereen grootmoedig en tolerant genoeg om andersdenkenden evenveel ruimte te gunnen als zij zelf in wensen te nemen.

Paas is hoogleraar aan de universiteit van Amsterdam maar ik heb nooit begrepen wat theologie op een universiteit te zoeken heeft (net zomin als filosofie trouwens). Hij meent dat je kunt verdedigen dat openbare scholen, juist omdat ze seculier zijn, ruimte moeten maken voor leerlingen die willen bidden. Ook meent hij dat een atheïstische levenshouding per definitie niet neutraal is en dus ook nooit een middenpositie in kan nemen. Paas: “De seculiere ruimte is nu juist de ruimte waar alle burgers hun beste en diepste argumenten inzetten. (--) Maar ‘seculier’ en ‘religieus’ zijn niet zo gemakkelijk uit elkaar te houden als een filosoof wellicht zou wensen. Is de paus een seculiere (staatshoofd van Vaticaanstad) of een religieuze (hoofd van de rooms katholieke kerk) figuur? Is de bouw van een nieuwe protestantse kerk een religieus symbool of een politiek symbool?” Begrijpt u wel?

Ja, er wordt wat afgebazeld. Laten we maar gewoon met elkaar in gesprek blijven en wanneer een ander je meteen in een of andere hoek wil drukken, haal dan de schouders op. Van de overheid hebben we weinig te verwachten, zeker niet van onze huidige regering. Het schijnt dat ongeveer 13 procent van de wereldbevolking aangeeft atheïst te zijn. Substantieel genoeg om serieus genomen te worden. Ik vermijd liever het woord ‘seculier’. We hebben wat mij betreft genoeg aan privé (achter de voordeur) en publiek (op straat). Ik stoor me aan Stine Jensen als ze gerespecteerde atheïsten voor brulapen uitmaakt. En theologen moeten maar voor eigen parochie preken, ik kan niets met hun onwetenschappelijke geleuter. Laten we gewoon met elkaar in gesprek blijven en niet al te bang zijn voor die rare stigmatisering door anderen. Zelf ben ik al ruim 25 jaar in gesprek met een goede vriend, hij gelovig, ik atheïst. We zijn elkaar in die 25 jaar geen millimeter nader gekomen! Maar we zijn nog steeds goede vrienden, het kan dus wel.

 

De lakmoesproef voor joden

 

Israëlische politici praten steeds vaker en steeds openlijker over het vestigen van joodse kolonies in de Gaza strook. Ik berichtte hier al eerder over in deze kolommen. Vandaag een uitgebreid artikel in de NRC over deze kwestie. Van Ben Gvir en Smotrich weten we allang dat zij van mening zijn dat "Gaza is voor altijd van ons"en zij bepleiten dan ook de onmiddellijke annexatie van Gaza. De joden duiden Gaza aan met de bijbelse namen Judea en Samaria.

Dit neokolonialisme - dat in strijd is met het internationaal recht maar daar heeft Israël zich nog nooit iets van aangetrokken - is niet iets van enkel extreemrechtse politici. Ook in de Likud-gelederen is dit zeer populair. Ofschoon er geen enkel officieel bewijs is voor directe betrokkenheid van de huidige regering - Netanyahu verklaarde dat hij nederzettingen in Gaza niet realistisch achtte - maakt NRC aannemelijk dat er wel degelijk sprake is van het afgrendelen van Noord Gaza ten noorden van de zogeheten Netzarim-corridor. Hier lag vroeger een joodse nederzetting die in 2005 echter ontmanteld moest worden.

Een van de joodse voorstanders verklaarde: "Wij hebben het recht om dat te doen. En het is nodig voor de veiligheid van Israël". Een ander meende: "Gaza is onderdeel van Israël. Het werd veroverd door koning David, iedereen kent het verhaal. Daarnaast is het land afnemen een overwinning op de Palestijnen. Knessetlid namens Likud Boaron zegt: "Het is een populair idee. Maar de vraag is hoe we het kunnen doen. Het vraagt om veel uitleg. Je moet het slim doen." Ik vrees dat steeds minder joden zulke uitleg behoeven. Maar Boaron had het dan ook niet over joden maar over de internationale gemeenschap.

Dit is een belangrijk moment voor de joodse gemeenschap. Hier voltrekt zich een fasescheiding en als de eerste stap straks eenmaal gezet is - en ik zeg u: die komt eerder dan u denkt - dan is die scheiding definitief. Dan kan niemand meer om deze afschuwelijke werkelijkheid heen: de joden zijn dan een naargeestig en onverdraagzaam volk geworden. Een van de meest basale morele regels luidt: "Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet". Dat uitgerekend de nazaten van de slachtoffers van de nazi's zich tot zulke abjecte praktijken laten verleiden is een definitieve nederlaag voor de menselijke soort. De joden zijn dan van ultieme slachtoffers ultieme daders geworden.

Wilt u mij nu van antisemitisme beschuldigen? Ga uw gang, ik zal er niet van wakker liggen. Ik lig wakker omdat ik ingezetene ben van een land dat zich maar achter Israël blijft scharen, ongeacht het gedrag dat dat land ten toon spreidt. Onze, ook mijn regering geeft geld en wapens aan Israël en giro 555 vraagt of ik geld wil geven voor Israëlische slachtoffers van al dat wapengekletter. Kunt u het nog gekker bedenken? En die afschuwelijke mevrouw Yezilgöz van de VVD noemt mij antisemitisch omdat ik het voor de Palestijnen opneem. "Het is wat het is", zegt ze dan.

Biënnale Venetië

 

Sinds 1895 wordt er in Venetië een tweejaarlijkse kunsttentoonstelling georganiseerd waarbij een curator of biënnaledirecteur het centrale thema aanduidt.Natuurlijk doen regeringen aan cultuurpolitiek, dat is zelfs toe te juichen. Maar de regering Meloni heeft inmiddels een extreemrechtse aanhanger van de post-fascistische partij Fratelli d'Italia aangesteld als de nieuwe directeur: Pietrangelo Buttafuoco. Die zal ongetwijfeld zijn stempel gaan drukken op de komende edities. Of we daar blij mee moeten zijn?

De curator van de editie in 2024 is de Braziliaan Adriano Pedrosa, artistiek directeur van het Museu de Arte de Sao Paulo Assis Chateaubriand. Zijn thema voor de Biënnale luidde: Stranieri Ovunque ofwel Vreemdelingen overal. Niet zo vreemd natuurlijk in een tijd waarin we wereldwijd te maken hebben met migrerende volkeren, overigens een fenomeen dat naar mijn stellige overtuigingen nog maar in de kinderschoenen staat. Wacht maar tot de klimaatcrisis ons echt bij de lurven te pakken heeft, dan zullen er nog veel grotere aantallen vluchtelingen in beweging komen.

De Biënnale speelt zich voornamelijk af op twee naast elkaar gelegen locaties in Venetië, het Arsenale (werkelijk schitterende oude veemgebouwen) en de Giardini (prachtige tuinen). In totaal namen dit jaar 88 landen deel aan deze tentoonstelling. Wat eerst en vooral opviel was dat het overgrote deel van de bezoekers jong tot zeer jong was en dat is een heel goed teken. Zien we in de Nederlandse musea vrijwel uitsluitend mij n soort mensen (zeg aar de grijze golf), hier was dat heel anders. Ik zag zelfs kleuterklassen door de gebouwen zwerven. Kom daar maar eens om in ons benepen land!

Wat het aanbod betreft zagen we vooral thema's als migratie, asielzoekers, eenzaamheid, gender en seksualiteit en natuurlijk speelde ook geregeld het klimaat een grote rol. Er waren landen bij die het centrale thema wel erg vrij interpreteerden of zich er gewoon niets van aantrokken. Ook waren er, zoals altijd bij dit soort manifestaties, landen die hadden besloten tot een volstrekt enigmatische inzending. Zo bevatte het paviljoen van Korea (Zuid Korea natuurlijk maar er stond nadrukkelijk Corea) uit een op zijn grote teen balancerende geheel zwarte baby met een wel erg groot hoofd dat stoom uit de neusgaten blies. Tja, het lukte mij niet ook maar in de buurt van een plausibele verklaring te komen.

Ook opmerkelijk was dat het Israëlische paviljoen gesloten was en pas open zou gaan nadat er een staakt het vuren zou zijn bereikt en de gijzelaars zouden zijn vrijgelaten. Dat vond ik een zeer sympathieke opstelling. Het paviljoen zal dit jaar dus niet open gaan. Natuurlijk is de kwaliteit van de geboden kunstwerken wisselend maar ik heb er (met uitzondering van mijn voeten) van genoten hier twee hele dagen te hebben rondgelopen, terwijl we ook nog enkele manifestaties elders in de stad bezochten. Benieuwd naar wat je er zoal te zien krijgt? Klik dan op deze link voor mijn volledige fotoreportage.

Venetië in oktober

 

Afgelopen week bezocht ik Venetië, bij gelegenheid van de Biënnale. Ik was er voor het eerst en het laatste ergens in de jaren zeventig. Sindsdien leek het me geen aantrekkelijk reisdoel. Maar ik zat er naast. Venetië, mits bezocht buiten het toeristenseizoen, is een prachtige stad. Ik vond het een uitermate inspirerend bezoek. Het begint er al mee dat je in de stad geen auto, motor, brommer, scooter of fietser tegenkomt. Nergens motorisch geluid te horen, behalve op het water. En 's nachts is het simpelweg doodstil! Bijgevolg kom je ook geen oververhitte mensen tegen, een kort lontje gedijt er niet. Het is een wonder hoe men alle bedrijven en winkels bevoorraad krijgt. In de stad wonen 261.000 mensen en op jaarbasis komen er 15 miljoen toeristen!

Als u al mijn foto's wilt zien, klik dan hier voor etalages in Venetië, hier voor de stad Venetië, hier voor de San Marco en hier voor Peggy Guggenheim, Galeries en de Accademia. In een volgende post ga ik iuets verder in op de Biënnale.

FDF snoeihard voor BBB

Het dilemma van giro 555

 

Er is een inzamelingsactie gestart voor getroffenen in het Midden Oosten. De facto gaat het hierbij om Gaza, Libanon en Israël. De gelden gaan naar ngo's of organisaties die zich bezighouden met slachtofferhulp in de brede zin. De verdeelsleutel zou 65% voor Gaza, 430% voor Libanon en 5% voor Israël zijn maar of dat ook echt formeel geregeld is weet ik niet. Ik begrijp dat giro 555 voor deze aanpak kiest. Het enig denkbare alternatief is drie inzamelingsacties achter elkaar maar dat zou contraproductief zijn.

Nu even een paar cijfers. Het gemiddelde maandsalaris in Israël bedraagt $ 3.000, het gemiddelde maandsalaris in Libanon bedraagt $ 1.000, het gemiddelde dagloon op de Westelijke Jordaanoever bedraagt $ 32 tegenover $ 13 in Gaza (het gemiddelde dagloon in Israël is $ 82. Het totale bruto binnenlands product in Israël is $ 525 miljard, in Libanon $ 23,13 miljard, in Gaza $ 12 miljard.

Hoezeer ik de gebeurtenissen op 7 oktober 2023 ook verafschuw en verwerp, Israël is meer dan rijk genoeg om zelf de gevolgen hiervan voor de eigen bevolking te bekostigen. Voor het overige beschouw ik Israël als de agressor die zich nu al meer dan een jaar lang schuldig maakt aan genocide. Op dit moment bedraagt het dodental in Gaza meer dan 41.000 burgers. Ik zou best geld over willen maken als ik kon aangeven dat mijn bijdrage alleen bestemd is voor Gaza maar dat is niet mogelijk. Dus nu gaat van iedere Euro tenminste 5 cent naar Israël. Dat vind ik moreel niet aanvaardbaar.

Wij zijn onderweg naar Wilders I

 

Ik ben een beetje voorbij het punt waarop ik me nog wil verweren tegen uitermate onterechte beschuldigingen van antisemitisme. Van Wilders weet je dat je niet op niveau hoeft te rekenen. Ik noemde deze politicus al in 2011 een gevaarlijke gek en mijn gelijk wordt dagelijks bewezen. Maar ook de VVD-akela Yezilgöz doet haar uiterste best mensen die zich het lot van de Palestijnen aantrekken weg te zetten als antisemiet. Ik voel slechts walging voor dit soort politici. En ik zou het hierbij laten als hun opstelling niet zo toxisch en gevaarlijk was.

We zien drie politieke partijen die geil genoeg zijn op politieke macht om een gevaarlijke gek als Wilders bij voortduring zijn grote bek te laten openen om de meest flagrante en onsmakelijke kletskoek over dit land uit te storten. Wilders houdt onverkort vast aan de eis van een noodwet immigratie, wetende dat hij dat juridisch noch politiek voor elkaar kan krijgen.

Mijn voorspelling is dat hij dit kabinet dan prompt zal laten vallen in de verwachting dat hij dan bij nieuwe verkiezingen als grootste uit de bus zal komen, nog veel groter dan hij nu al is. Dan kan hij eindelijk minister president worden en dan zijn de rapen gaar in ons land. Waarschuwen heeft geen enkele zin, dit is wat het merendeel van de kiezers wil. Een sterke man aan het roer, een antidemocraat pur sang. En wie gaat hem tegenhouden?

Preken voor eigen parochie?

 

Ik maak me geen illusies over lezers van dit blog. Veel zullen het er niet zijn en zij die hier vaker terugkeren zullen het in de meeste gevallen wel met mij eens zijn. Waarom zou ik hier dan nog over het klimaat schrijven? Water naar de zee, paarlen voor de zwijnen?

Eerder deze week lazen we in de krant hoe 15.000 wetenschappers van over de hele wereld de noodklok luiden voor het klimaat. We stevenen af of serieuze tipping points. Kantelpunten voor deelsystemen, waarna een terugkeer naar de oorspronkelijke status definitief verkeken zal zijn. Maar de moderne mens heeft geen trek in zulke boodschappen. We zien wereldwijd een sterk toenemende voorkeur voor illiberale samenlevingen, bij voorkeur geleid door sterke mannen. Als u wat dieper inzoomt, zult u zien dat populisten helemaal niets moeten hebben van alarmerende berichten over ons klimaat. e worden weggewoven en gewoon hardop ontkend. En als ze zover niet willen gaan, dan blijken ze ervan overtuigd dat die slimme mens de problemen zal weten op te lossen met moderne technologie. Louise Fresco is er zo een maar er zijn er nog veel meer.

Nu heeft ook het WWF World Wildlife Fund haar tweejaarlijkse rapport uitgebracht. Het 2024 Living Planet Report. Het zal u niet verbazen dat de rapportage van het WWF tot soortgelijke bevindingen komt als eerder die 15.000 wetenschappers. U kunt op internet heel eenvoudig the executive summary downloaden en dan bent u op hoofdlijnen geïnformeerd. Ik citeer hier enkele tot de verbeelding sprekende onderzoeksresultaten:

• Gedurende de laatste vijftig jaar is de gemiddelde omvang van in het wild levende soorten afgenomen met 73%
• Dit is gemeten over 35.000 bevolkingstrends waargenomen bij vissen, amfibieën, zoogdieren en reptielen
• De grootste afnames werden vastgesteld bij soorten die leven in zoet water (85%), op land levende soorten (69%) en in zee levende soorten (56%)
• De grootste afnames doen zich voor in Latijns Amerika en de Carribbean (95%), Afrika (76%), Azië en het Pacific gebied (60%)
  

 

De belangrijkste tipping points, kantelpunten waarna er geen terugkeer meer mogelijk is, doen zich voor in:

• De biosfeer waar door de afbraak van koraalriffen geen bescherming tegen zware stormen meer geboden wordt
• In de oceaancirculaties waar de jongste ontwikkelingen leiden tot dramatische consequenties voor het weer in Europa en Noord Amerika
• In de cryosfeer waar zich versneld smelten van de ijskap voordoet met stijging van het zeewater als eerste consequentie terwijl daarnaast het smelten van de permafrost tot ongekende emissies van CO2 en methaan zal leiden.

Tja, we kunnen de kop in het zand steken, de andere kant op kijken, doen alsof onze neus bloedt, wetenschap als "ook maar een mening" beschouwen, geen boodschap hebben aan de belangen van onze kinderen en kleinkinderen, we kunnen principieel geweldloze klimaatactivisten op blijven sluiten en criminaliseren maar o, wat zullen we ontzet zijn als op enig moment blijkt dat we ons deerlijk vergist hebben. En dan is er geen redden meer aan. Doemdenken? Ik wens u veel plezier.

Te vinden in beeldenpark Kröller Müller!

 

Halsema veroordeelt Wilders over Israël en Gaza

Femke Halsema toont hier aan een meer dan uitstekende burgemeester van Amsterdam te zijn. In alle rust ontzenuwt ze fijntjes de vervelende suggesties van Eva Jinek dat het in Amsterdam uit de hand zou zijn gelopen. De tweet van Wilders is niet alleen smakeloos maar ook antidemocratisch. Deze nare man ontmaskert hiermee zichzelf als een despoot. Toch zou een groot deel van ons electoraat niets liever zien dan dat hij absolute macht zou verwerven. Nederland is ziek.

Pijbes moet zich schamen!

 

In Engeland zijn klimaatactivisten tot twee jaar cel veroordeeld vanwege het gooien met verf naar schilderijen in een museum. De schilderijen werden niet beschadigd. Een lijst wel. De rechter noemde de actie "extreem disproportioneel en misdadig idioot". Zo denkt vrijwel iedereen erover, ook in ons land.

Dat de klimaatactivisten principieel geweldloos zijn heeft in de ogen van publiek en rechters niets te betekenen. Hoe zou dat toch komen? Mensen weigeren in te zien dat boeren zich als terroristen mogen gedragen zonder ook maar een vingerbreedte in de weg gelegd te worden door de overheid en de wetsdienaren en -handhavers. Maar klimaatactivisten die zich aan wegdek of museummuren vastplakken, nee, dat trekken we niet.

We willen er graag op vertrouwen dat de veroordeelde klimaatactivisten in hoger beroep op een heel wat mildere straf worden getrakteerd maar we moeten dat afwachten. Inmiddels heeft ook de bekende Nederlandse kunstpaus Wim Pijbes van zich laten horen. We lezen in de NRC van vandaag: "In de eerste plaats zijn sommige schilderijen wel degelijk beschadigd geraakt. In de tweede plaats is de impact van zulke incidenten op het museumpersoneel, met name de beveiligers groot. Deze acties zijn absoluut niet geweldloos, het is een gemakkelijke en verwerpelijke vorm van aandachttrekkerij".

Nou, Pijbes laat maar even zien dat hij aan de verkeerde kant van de geschiedenis staat. Natuurlijk is aandacht trekken hier de essentie, daar hebben de klimaatactivisten nooit een geheim van gemaakt. Hun boodschap wordt niet gehoord, genegeerd of sterker nog bestraft! Het is ronduit grotesk dat hij medelijden met beveiligers wil opwekken. Ocharm. Maar hoe krijgt deze malloot dit bedacht? Die beveiligers lopen daar toch rond om gepast te reageren als zich er een incident voordoet? Dus als de brandweer uit moet rukken om een brand te blussen, moeten we diep medelijden met de spuitgasten hebben en onmiddellijk psychologische hulptroepen aan laten rukken? Schaam je, Pijbes en ga in een hoekje zitten om nog eens goed na te denken over je belachelijke reactie!