Ook in de NRC dit weekend een artikel van de dochter van Soekarno, Kartika Soekarno, waarin zij er voor pleit dat haar vader het verdient ook in Nederland erkend te worden voor wie hij was: een vrijheidsstrijder die uitsluitend opkwam voor de rechten van zijn volk. Soekarno vocht niet tegen Nederland maar tegen het koloniaal systeem. David van Reybrouck, die het artikel van Kartika Soekarno vertaalde, schreef in Revolusi: "Het is heel eenvoudig: de Nederlanders hadden Soekarno gevangen gezet, en de Japanners hebben hem vrijgelaten".
Ja, Nederland heeft inmiddels erkend dat 1945 het jaar van de Indonesische onafhankelijk is en Willem Alexander heeft namens Nederland excuses aangeboden voor de geweldsontsporingen tijdens de onafhankelijkheidsoorlog. Maar Beatrix bracht pas in 1995 een staatsbezoek aan Indonesië, 25 jaar na het overlijden van Soekarno. Ze heeft nooit de moed op kunnen brengen de hartelijke uitnodiging van Soekarno te aanvaarden.
Wist u dat Indonesië Nederland financieel moest compenseren voor het verlies van de kolonie? Op de Haagse Ronde Tafel Conferentie van 1949 werd bepaald dat Indonesië aan Nederland 4,3 miljard gulden aan schuld van Nederlands-Indië zou overnemen! Hoe schandelijk onrechtvaardig. Natuurlijk heeft Kartika Soekarno gelijk en wordt het tijd dat ons land eindelijk eens de ware aard en de statuur van Soekarno erkent en hem volledig rehabiliteert.
Volgens AI zijn er geen radio-interviews met Soekarno maar dat klopt niet. Ik herinner mij een interview met hem voor de Nederlandse radio, waarin hij, net als in het onderstaande filmpje, een buitengewoon sympathieke indruk maakte. Soekarno heeft van zijn hart nooit een moordkuil gemaakt. Hij realiseerde zich dat overal ter wereld landen werd gekoloniseerd door het westen maar in plaats van zich daarover eindeloos op te winden en kwaad te maken, in plaats van morele verontwaardiging besloot hij de strijd tegen het koloniaal bewind op te pakken. Na zijn overwinning had hij geen behoefte aan superioriteitsgedachtes of wraak. In de erkenning dat hij de loop van de geschiedenis niet kon veranderen wist hij dat vergeving geboden was nadat de strijd was gestreden. Ik heb Soekarno altijd als een groot (staats)man beschouwd. En dat kwam ook door dat radio-interview waarin hij zijn interviewer omver blies door in één adem alle steden van de Groningse blinde topografiekaart op te noemen. Ik heb dat rijtje ook uit mijn hoofd gekend maar ben het allang weer vergeten. Soekarno niet, hij wist waar hij zijn opleiding had genoten en vergat niets. Een pracht kerel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten