Ik ben echter van mening dat het opleggen van een religie aan kinderen wel degelijk verboden zou moeten worden omwille van de geestelijke gezondheid van het kind. Het al dan niet bewust kiezen voor een religie heeft een allesbepalende invloed op het verdere leven van een kind. Wanneer die keuze niet in vrijheid mag ontstaan maar dwingend wordt opgelegd door al te fanatieke ouders, is er van vrijheid geen enkele sprake meer. We spreken dan van regelrechte indoctrinatie en hersenspoeling.
Ieder mens heeft het recht een godsdienst aan te hangen maar er is geen enkele geldige reden om die keuze dwingend aan een kind op te leggen. Laat het kind zelf die keuze maken nadat het in het onderwijs kennis heeft kunnen nemen van de belangrijkste denominaties waaruit gekozen kan worden. Die keuze zou op zijn vroegst gemaakt kunnen of mogen worden in het jaar dat een kind de achttienjarige leeftijd bereikt.
Er zijn slechts drie maatregelen nodig om dit mogelijk te maken. In de eerste plaats dient de vrijheid van godsdienst nader gepreciseerd en gemotiveerd te worden in de Grondwet. Dat is geen eenvoudige exercitie maar ze is onvermijdelijk, al was het maar omdat de vrijheid van godsdienst ondergeschikt gemaakt dient te worden aan de antidiscriminatiebepalingen in diezelfde Grondwet.
De tweede maatregel is eenvoudiger: kinderen dient de toegang tot kerken en religieuze bijeenkomsten ontzegd te worden tot zij de achttienjarige leeftijd hebben bereikt.
En de derde maatregel is dat het onderwijs evenredige aandacht schenkt aan de belangrijkste denominaties waaruit een keuze kan worden gemaakt.
Ouders die hun kinderen religieus opvoeden zeggen dat zij dat doen uit liefde voor hun kinderen. Ik neem onmiddellijk aan dat ze dat oprecht en serieus menen en bedoelen. Maar ze ontnemen hun eigen kinderen de ruimte en de vrijheid om zonder last of ruggespraak hun eigen keuzes te maken en daar spreekt weer heel erg weinig liefde uit.
