Je bent parlementslid en je raakt verliefd op een medewerkster tegenover wie je een gezagsverhouding inneemt. Dat gaat niet goed, de verhouding wordt beëindigd en er worden afspraken gemaakt hoe hiermee om te gaan. Jaren later komt het verhaal alsnog naar buiten. Er zijn altijd collega's te vinden die graag de vuile was buiten hangen en er zijn altijd media te vinden die daar gretig bovenop springen. Het parlementslid treedt alsnog af. Persoonlijk vind ik dit ver gaan, zo heel veel onoirlijks lijkt er immers niet voorgevallen. Maar er komt altijd een boel gedoe van en dan kun je maar beter de politieke schade proberen te beperken. Ik ben benieuwd hoe Alexander Pechtold uit zijn buitenechtelijke affaire tevoorschijn komt.
Je bent CEO van een grote internationale systeembank. In tegenstelling tot wat je formele taak is, let je niet op wie je klanten zijn. Vervolgens blijkt op zeker moment dat jouw bank gebruikt wordt om crimineel geld wit te wassen. De zaak is dermate ernstig en groot dat er een schikking wordt getroffen met het OM: meer dan 600 miljoen boete en een terugbetaling van 100 miljoen.Het OM konkludeert dat de bank zich heeft schuldig gemaakt aan een groot aantal strafbare feiten, lees ik in de NRC.
Terecht schrijft Menno Tamminga in diezelfde NRC: "Een bank die haar klant niet kent is een risico voor zichzelf, voor medewerkers, voor haar aandeelhouders en voor het financiële stelsel als geheel".
Intern zijn er straffen uitgedeeld, zegt de bank. En de bestuurders zien bij voorbaat af van hun bonus over 2018. Nou, nou, dat is nogal wat.
Maar hoe zit het nu met de eindverantwoordelijkheid? Tamminga: "Het gebrek aan eindverantwoordelijkheid schuurt met de hiërarchie bij een grote bank, die tot uitdrukking komt in de functietitel en de beloning van de chief executive officer. Hier is dat Ralph Hamers". Inderdaad, en denkt u dat Hamers moet wijken? Welnee. Zelf verklaart de man doodleuk dat zijn bank is te prijzen omdat er werd ingegrepen. Maar zijn eigen verantwoordelijkheid? Oorverdovende stilte, sterker nog de bank diende zonder dralen een voorstel in om zijn salaris met 50 procent te verhogen.
Dit alles is zo verschrikkelijk pervers. Het sterkt mij in de overtuiging dat banken criminele verenigingen zijn waarvan de bestuurders volkomen los gezongen zijn geraakt van de gewone samenleving. Banken zijn een kankergezwel.
2 opmerkingen:
Een triest maar leerzaam voorbeeld van de werkwijze van de heersende klasse, ook bekend onder de naam establishment.
https://www.nporadio1.nl/cultuur-media/9936-niet-de-democratie-maar-de-deep-state-heeft-het-voor-zeggen-in-de-wereld
In mijn ogen is er in NL geen sprake van een deep state. Hier gebeurt alles in de openbaarheid. De politiek is er niet in geslaagd het grootkapitaal en de hoofdrolspelers in de financiële sector aan banden te leggen. Wel is er sprake van een financiële elite die geen enkele moraliteit erkent en zich nergens aan gebonden voelt, behalve aan de eigen ambities verscholen achter shareholder value.
Van mij mag je dat establishment noemen. Ik wil er wel op wijzen dat het met name de liberale partijen zijn die de financiële sector geen duimbreed in de weg wensen te leggen. Een premier die twee miljard structureel weggeeft aan grote buitenlandse ondernemingen en geen betere argumentatie heeft dan dat elke vezel uit zijn lijf hem zegt dat hij dat moet doen, dat is natuurlijk de perversie ten top.
Het zijn - dat zult u misschien niet leuk vinden - toch de sociaaldemocraten en de groenen die keer op keer die financiële elite ter verantwoording roepen; jammer alleen dat ze daarmee geen parlementaire meerderheid weten te behalen.
Deep state zie ik meer als een onzichtbare bestuurslaag die achter de schermen aan de touwtjes trekt. Natuurlijk zullen ook bij ons ambtelijke organisaties ontvankelijk zijn voor zekere lobbies maar ik wil er nog steeds op vertrouwen dat het primaat van de politiek hier maatgevend is.
Maar zorgelijk en in hoge mate frustrerend is het wel.
Een reactie posten