Echtpaar in de trein

voor Wobke

Met de allerliefste in een trein
kan aangenaam en leerzaam zijn.
De prachtig vormgegeven stoel
geeft allebei een blij gevoel.

Voor ‘t verre reisdoel kant en klaar
zit ik dus tegenover haar.
De trein maakt zijn vertrouwd geluid
en zij rijdt vóór-, ik achteruit.

We zien dezelfde dingen wel,
maar ik heel traag en zij heel snel.
Zij kijkt tegen de toekomst aan,
ik zie wat is voorbijgegaan.

Zo is de huwelijkse staat:
de vrouw ziet wat gebeuren gaat,
terwijl de man die naast haar leeft
slechts merkt wat zijn beslag al heeft.

Van nieuw begin naar nieuw begin
rijdt zij de wijde toekomst in,
en ik rij het verleden uit.
En beiden aan dezelfde ruit.

SHOCKING Trump rally sounds global alarm, crowd FLEES

Onze minister van landbouw is een dierenbeul

 

U kunt beter niet naar onderstaand filmpje kijken want de beelden zij te erg voor woorden. De man die hier bezig is varkens te taseren is een pure sadist en zou daarvoor vervolgd en vooral opgesloten moeten worden. De vorige minister van landbouw, Adema, had een wet voorbereid om het stroomstootwapen in de varkenshouderij voorgoed te verbieden. De wet is behandeld in de Tweede Kamer en er is een duidelijke meerderheid voor.

Onze minister van Landbouw, Wiersma, wil de wet echter niet uitvoeren omdat ze het niet nodig vindt dat Nederland strenger is dan andere landen in de EU. Coalitiegenoten VVD, NSC en PVV zijn wel voor een verbod. Laten ze de BBB dan nu maar eens dwingen onmiddellijk ter stoppen met deze barbarij. Ondertussen kan ik slechts konkluderen dat minister Wiersma en met haar de hele BBB dierenbeulen zijn. BBB laat nog maar eens zien dat ze zich geen zier aantrekken van andere burgers dan boeren!

Geo-engineering, op hol geslagen fantasie of misschien toch haalbaar?

 

Er zijn in de afgelopen jaren talloze plannen voor geo-engineering gepubliceerd. Pogingen om de opwarming van de aarde tegen te gaan door grootschalige projecten diep on de het oceaanoppervlak, in onze dampkring of zelfs ver daarbuiten. De meeste wetenschappers wijzen deze megalomane vorm van ingrijpen in onze biotoop af omdat we bij de meeste plannen geen idee hebben van de neveneffecten van zulke ingrepen op ongekende schaal. De nadelen kunnen wel eens veel groter zijn dan de vermeende voordelen.Ik heb mij altijd in het koor van deze waarschuwende wetenschappers gevoegd.

In de NewScientist van september 2024 worden vijf technieken toegelicht en wordt bekeken of er sprake zou kunnen zijn van niet alleen technische haalbaarheid maar ook of er sprake is van een verantwoorde ingreep. De eerste techniek betreft het oprichten van zonneparken in de ruimte die als voordeel hebben dat de energieopbrengst daarvan niet wordt gefrustreerd door onze eigen dampkring. Een zonnescherm van 10 kilometer lengte in een baan om de aarde zou 570 terawatt energie per jaar opbrengen, genoeg om 10 miljard mensen te voorzien van negen maal de energie die we momenteel verbruiken. De energieopbrengst kan met microgolven naar een ontvangststation op aarde worden gebracht. Deze oplossing is inmiddels al voorhanden. Alles wijst erop dat een dergelijke oplossing niet alleen technisch haalbaar is maar ook verantwoord in termen van koolstofemissie en dergelijke.

Een tweede techniek heeft betrekking op energie-eilanden. In Denemarken worden daar al snelle vorderingen mee gemaakt. De meeste potentie lijkt hier te liggen in het produceren van waterstof op zulke energie-eilanden in de oceaan. Elektronen via dure kabels versturen is vijfmaal duurder dan schone brandstof door een pijpleiding. Bovendien kan waterstof ook weer worden gesplitst in ammoniak, vermoedelijk de beste brandstof voor schepen in de toekomst. De schepen kunnen rechtstreeks op zulke eilanden bijtanken. 

Een derde techniek moet gletsjers stabiliseren. Om te voorkomen dat warm oceaanwater onder de gletsjers terecht komt die zodoende tot een snellere smelt leiden, zou men gordijnen on de gletsjers aan moeten brengen waarmee dat proces kan worden vertraagd of gestopt. Dit is echter een techniek die niets oplost en die bovendien tot exorbitante kosten lijkt te leiden.Het is maar zeer de vraag of dit technisch en financieel haalbaar is.

Een vierde techniek heeft betrekking op woestijnen vergroenen. Terugkerende vegetatie zou een enorme bijdrage leveren aan het terugdringen van de koolstofemissie en daarnaast krijgt de watercyclus ter plaatse een enorme impuls. Bovendien kunnen fauna en flora dan weer terugkeren. Deze techniek vraagt echter enorme hoeveelheden zoet water en juist daar is sprake van een groot tekort.

Een vijfde techniek betreft het uit de lucht halen van CO2. De techniek bestaat al maar is zeer kostbaar. Volgens het Internationaal Energie Agentschap moeten we jaarlijks 80 megaton CO2 uit de atmosfeer halen om in 2050 uitstootneutraal te zijn. We hebben op dit moment achttien proefinstallaties die bij elkaar 0,01 megaton CO2 uit de lucht halen. We hebben dus no geen lange weg te gaan. 

Al met al lijkt de eerstgenoemde techniek, het bouwen van energieparken in de ruimte het meeste soelaas te bieden. De techniek is technisch haalbaar, lijkt ook financieel rendabel te kunnen zijn en wat minstens zo belangrijk is, er lijken weinig neveneffecten te zijn die op voorhand tot voorzichtigheid manen.

Tramkade Den Bosch

 

Tramkade Den Bosch ligt vlakbij de Verkadefabriek, een oud industrieterrein met de nodige afgetakelde technische installaties en centraal een grote groep silo's. De silo's zijn alle beschilderd, echt fraai werk van verschillende kunstenaars. Op het terrein bevinden zich tal van workshops waar allerhande producten worden vervaardigd, er is een jazz workshop, een mengfabriek, koffiebranderij, brouwerij en her en der wat horecavoorzieningen. Tramkade is een soort vrijplaats waar vooral laten we zeggen alternatievelingen hun gang kunnen gaan, Er is veel graffiti te bewonderen waaruit een afkeer van de gevestigde orde blijkt maar ach wat zou het? Het project mag nog ongeveer een jaar actief blijven maar dan gaat de schop erin. Vermoedelijk ziet het stadsbestuur groot geld op zich afkomen wanneer een projectontwikkelaar op die prachtige locatie flats en moderne faciliteiten mag ontwikkelen. Doodzonde hoor, Tramkade is een uiterst sympathiek project van vooral jonge mensen die er hun talenten kunnen ontwikkelen. Bovendien is het ook nog eens fraaie industriële archeologie. Ga er eens kijken nu het nog kan, er is veel te zien, het is er verfrissend leuk en sympathiek. Klik hier voor de volledige fotoreportage.

How to Debate

Lustwarande Tilburg

 

De Oude Warande is een lust- en jachtbos uit de 18de eeuw, midden in Tilburg. Jaarlijks wordt er een tentoonstelling van sculpturen georganiseerd in de open lucht. Ook dit jaar was er weer een heerlijke expositie te zien ook al word je een beetje achterdochtig van al die kunstenaars die met hun werk onderzoek doen naar de relatie tussen materiaal en de mens en zijn omgeving en zo voort. Ikzal er niet al te schamper over doen.

                                                                               

 

Het is hoe dan ook inspirerend om te zien wat voor werk tal van kunstenaars maken, ook als hun werk je weinig zegt. Als het goed is verrassen kunstenaars je met hun invalshoek of perspectief, ze bevragen de werkelijkheid en houden je een spiegel voor. Als je hun taal niet verstaat kom je niet verder dan een esthetische waardering. Maar je treft altijd wel een of een paar werken, beelden, sculpturen waarvan je denkt: ja, dit snap ik, waarom heb ik dit zelf niet bedacht? Of: wat leuk dat iemand me zo naar de werkelijkheid laat kijken!

 

Ga er eens kijken, laat uzelf verrassen, stel je open en wandel door dit fraaie bospark waar u her en der verspreid een tiental sculpturen aantreft waar u wat van kan vinden. Ik persoonlijk kan geen betere dagbesteding bedenken dan dit soort manifestaties bezoeken.

 

 

Tot onze verrassing zagen we ook nog de zeer zeldzame kleine Siberische grondeekhoorn. die in ons land alleen in dit park voorkomt en verder helemaal nergens. Grappige beestjes, watervlug, niet te fotograferen dus. Kijk hier voor de volledige fotoreportage.

Horst Antes

De oprichter van het Duitse concern Würth, Adolf Würth (1909-1954) werd opgevolgd door zijn zoon Reinhold Würth (1935) die het concern, een handelshuis in schroeven, bouten en moeren en ongetwijfeld nog veel meer, uitbouwde tot een wereldwijd succesvol opererende onderneming. Samen met zijn echtgenote begon hij kunst te verzamelen en inmiddels hebben ze een zeer respectabele kunstverzameling opgebouwd. In de hoofdvestigingen van de verschillende landen wordt er structureel budget vrijgemaakt om delen van deze kunstverzameling te exposeren. Zo togen wij naar de Würth-vestiging in Den Bosch waar prachtig werk van de Duitse kunstenaar Horst Antes (1936) te bewonderen is. De toegang is gratis.

 

Dat is een lovenswaardig initiatief, dat navolging verdient. De vestiging in Den Bosch is in een interessant modern gebouw gehuisvest en er is een fraaie ruimte vrijgemaakt voor de jaarlijkse tentoonstellingen. De expositie van Horst Antes beloopt een heel jaar, ik meen tot maart volgend jaar. U moet er beslist eens gaan kijken, het is meer dan de moeite waard, je wordt er gastvrij ontvangen en een vriendelijke dame is graag bereid iets over Würth maar ook over Horst Antes te vertellen. En Horst Antes is een interessante kunstenaar die behalve beelden ook veel grafisch werk en schilderijen heeft gemaakt. Kern van zijn boodschap is dat de wereld tot ons komt via onze ogen die talloze signalen en beelden naar onze hersens stuurt. Ogen en hoofden staan dan ook centraal in zijn werk. Naar verluidt is hij sinds de Falklandoorlog mensfiguren alleen nog maar in contouren gaan schilderen.

Kijk hier voor de volledige fotoreportage.

Kasteel Heeswijk

 

In de jaren 1962-1969 fietste ik dagelijks langs kasteel Heeswijk. Je kon het nooit van binnen bekijken, ik meen dat het destijds nog bewoond werd. Het gymnasium Bernrode vond het niet noodzakelijk in al die jaren één keer eens een excursie naar het slechts 2 km verderop gelegen kasteel te organiseren. Maar verdomd, vandaag mochten we zowaar naar binnen. Het bleek open-monumenten-dag. Het werd een sentimental journey. Ik heb er veel plezier aan beleefd. 

En de omgeving is er nog steeds prachtig. Ik kende destijds twee fietsroutes. De ene voerde langs het kasteel en door de lintdorpen Middelrode en Berlicum. De andere route ging achterom, grotendeels onverhard, langs De Roode Sok en achter de beide dorpen langs, tot je bij Coudewater uitkwam en weer bijna thuis was. Zeven jaar is een lange tijd maar ik vond die fietstochten toch vooral romantisch. Ik denk er met weemoed aan terug. Klik hier voor de volledige fotoreportage.

Als het er uitziet als een Kapo...

 

en praat als een Kapo, als het loopt als een Kapo en handelt als een Kapo, wat zou Faber dan zijn, denkt U? Ze zit nog geen week op haar ministersstoel en ze zet het parlement al buitenspel met een achterlijke noodwet. Dit is de PVV pur sang, zelf een volstrekt ondemocratisch monstrum en wat ze met ons voorhebben is niets anders dan de dictatuur van de meerderheid, de veronderstelde meerderheid. Maar ik vrees dat het overgrote deel van de Nederlandse bevolking het maar wat prachtig vindt wat ze doet. Zo iemand hebben ze ook nodig voor de boeren, dan komt het allemaal goed.

Intussen zitten wij een weekje in het Brabantse land, in Berlicum om precies te zijn, vlakbij dat magische kasteel van Heeswijk. Magisch omdat ik er zeven jaar lang twee keer op een dag langs gefietst ben, op weg van huis naar school, 13 km heen en ook weer terug waarmee ik in die zeven jaar dus eenmaal rondom de aarde gefietst ben, dan kwam omdat we in die jaren zes dagen in de week naar school moesten. Nu mag u zelf uitrekenen of ik met mijn lange afstand tocht gelijk heb.

Maar waar het om gaat is dat het vroeger een schoon land was en je in de vrije natuur gewoon de natuur rook. Maar nu stinkt het hier overal naar varkensstront. Wij hebben driekwart van ons land aan de boeren gelaten die er een volstrekt onbetekenende bedrijfsvoering op na houden waarmee ze ondertussen wel onze natuur kapot maken, de bodem verruïneren, de kosten daarvan afwentelen op de burger en zelf een omzet draaien van meer dan honderd miljard! En wat doet het achterlijke volk? Dat steunt de boerenterroristen. Maar over die boerenterreur ga ik het nu maar niet hebben, u weet wel wat ik daar van vind.

Waar het me hier en nu om gaat is dat wij een welhaast fascistoïde partij politieke macht hebben gegeven en daar maken ze gretig gebruik van. U vindt het niet kies dat ik Faber een Kapo noem? Kijk dan nog maar eens goed en denk nog eens goed na! En bedenk dan dat dit is wat wij kennelijk willen. Wij nemen afscheid van de beschaving en de solidariteit.

Trump vs Kamala DEBATE: Trump COLLAPSES, Kamala LAUGHS

Sterben: genadeloos maar niet hopeloos

 

Matthias Glasner maakte een film over een familie waarvan de beide ouders de greep op hun leven verloren hebben of aan het verliezen zijn. De vader is volledig dement, de moeder kan het leven met haar steeds mistiger echtgenoot niet meer in goede banen leiden. We leren al snel dat er een zoon en een dochter zijn. De zoon is dirigent, de dochter blijkt alcoholverslaafd en heeft ieder gevoel voor richting in haar leven verloren, zonder dat het haar ook maar iets kan schelen.

De film laat zien hoe de beide kinderen reageren op het overlijden van de vader en later op dat van hun moeder. Gaandeweg komen we wat meer details te weten van het leven dat zij als kinderen leidden. Heel kort gezegd: ze groeiden op in volkomen liefdeloosheid. De dementie van de vader, de onmacht van de moeder, de vertwijfeling van de zoon, de nietsontziende radicaliteit van de dochter, Glasner brengt het allemaal genadeloos in beeld.

Zelf heb ik al heel lang geen ouders meer en vaak genoeg betrap ik me erop dat de vroegtijdig dood van mijn ouders ons wel heeft behoed voor de onhanteerbaarheid van dementie of alzheimer. Maar je realiseert je onmiddellijk dat je ook zelf weg kunt glijden zoals de vader in deze film. Wil je dat je kinderen aandoen? Wil je dat jezelf laten overkomen? Ik niet en ik heb maatregelen genomen maar je weet nooit zeker hoe je leven afloopt.

In de media wordt gedeprimeerden ontraden naar deze film te gaan. Toch heb ik zelf deze film niet als een 'moeilijke', laat staan een deprimerende rolprent ervaren. Ik zou haast zeggen: integendeel en ik heb de meer dan drie uur die Glasner voor zijn verhaal uittrok uitermate geboeid zitten kijken. En zoals gezegd, de film mag genadeloos zijn, hopeloos is hij niet. Uiteindelijk blijkt de zoon wel degelijk in staat tot een daad van liefde, ik zou zeggen, een extreme daad van liefde. 

Het moeilijkst om aan te zien was het hoofdstuk over Ellen, de dochter. Zij leefde voor de zelfvernietiging en is daarin consequent en radicaal, Duitsers zouden zeggen rücksichtlos. Het doet gewoon pijn om te zien hoe een jonge vrouw zichzelf kapot drinkt. En de scene waarin zij zich tijdens een concert misdraagt is tenenkrommend, gênant en extreem pijnlijk.

En zo heeft Glasner een zeer indringend familieportret geschilderd waarin hij niets uit de weg is gegaan, Ik vond het een indrukwekkende film, niet in de laatste plaats dankzij de acteerprestaties van de vier hoofdrollen: Lars Eidinger als de zoon, Saskia Rosendahl als de dochter, Corinna Harfouch als de moeder en Hans-Uwe Bauer als de vader.

Donkerbruin is terug in Duitsland

 

De AfD heeft spectaculaire winst geboekt in twee voormalige DDR-Bundesländer. Met 30% van de stemmen ben je opeens een politieke beweging met macht en invloed. Ook al hebben de Duitse politieke partijen een cordon sanitaire afgesproken om de AfD buiten de regeringsmacht te houden. Naast de AfD  heeft ook BSW goed gescoord. Beide partijen komen uit het communistische Duitsland van na de oorlog en beide partijen beschouwen zich als vriendjes van Poetin. We hebben het hier over populistische partijen die net als Wilders uit zijn op de dictatuur van de meerderheid, het liefst onder een sterke man.

In de NRC van 3 september staat een interessant vraaggesprek met historicus Ilko-Sacha Kowalcuk (1967). De BSW van Sarah Wagenknecht belooft haar kiezers vrede met Poetin, een momenteel zeer populaire boodschap in Duitsland. De DDR-jeugd werd tevens in de Russische taal onderwezen en daarmee is min of meer een band met het Russische cultuurgoed gesmeed. Waren DDR-jongeren die naar vrijheid snakten aanvankelijk op het Westen georiënteerd, veranderde dat toen de zegeningen van het westers kapitalisme bitter tegen leken te vallen. Langzaam maar zeker gingen zulke jongeren zich steeds mee richten op de vijand van hun vijand en zo ontstond er ruimte voor een groeiende populariteit van Poetin. 

Daar komt bij dat de regering Kohl de Ossis het gevoel gaf dat ze overal voor zouden zorgen waar het beter was geweest de mensen bij te brengen dat ze zich zelf in moesten spannen voor de zegeningen van de westerse democratie. Die patroniserende houding kon alleen maar tot teleurstellingen leiden. De meeste mensen hebben de DDR niet als dictatuur ervaren, zegt Kowalcuk: "want wie zich niet beweegt, die voelt zijn kettingen niet". 

In dezelfde krant legt historicus von der Dunk de vinger op enkele andere zere plekken. Met name de AfD wil afrekenen met de Duitse schuldcultuur en met name DDR-jongeren zijn daar gevoelig voor. In de eerste plaats heeft de DDR zich altijd gepresenteerd als het fatsoenlijke Duitsland waar de nazi's geen rol van betekenis zouden hebben gespeeld. Dus waarom zouden jongeren zich nu nog steeds druk moeten maken over een morele schuld, veroorzaakt door grootouder en overgrootouders? Ook von der Dunk ziet dat DDR-jongeren enorm gefrustreerd zijn geraakt door de nooit ingeloste beloften van Helmut Kohl en het uitblijven van merkbare gevolgen van de Amerikaanse welvaart.

De AfD is een ronduit fascistische partij en het is hoe dan ook schokkend dat het electoraat zo gemakkelijk haar kiezersgunst aan juist deze partijen gunt. Daar komt geen goeds van.

Dalende en stijgende geboortecijfers

 

Het is al heel erg lang bekend dat de geboortecijfers in de Westerse wereld gestaag blijven dalen. Om de bevolking op piel te houden moeten er per vrouw 2,1 kinderen geboren worden maar de Nederlandse vrouw baart gemiddeld slechts 1,43 kinderen. We hebben dus al heel erg lang te maken met een vergrijzende bevolking en we weten ook dat het steeds moeilijker zal worden voor de de bejaarden onder ons voldoende kwalitatief aanvaardbare zorg te regelen.

Behalve dat we vergrijzen, lijken we ook steeds egocentrischer te worden. De moderne Europeaan heeft niets op met immigratie, noch met de instroom uit andere Europese landen, nog minder met de instroom uit verre landen. In zijn Schoo-lezing gaf Omtzigt (ik heb niets met de man, hij lijkt een messiascomplex te hebben en heeft net zo min oplossingen voorhanden als zijn collega-politici) aan dat er dit jaar in Ethiopië meer kinderen worden geboren dan in alle 27 lidstaten van de EU samen en in Nigeria meer dan twee keer zoveel kinderen als in de hele EU. Ik ga er gemakshalve maar even van uit dat hij zijn cijfers op orde heeft.

Dan wauwelt hij wat over de regering die "de regie" weer over moet nemen van Brussel maar dat lijkt toch wel verdacht veel op het "taking back control" van Farage en Johnson in Engeland. Dat zijn onvoorstelbaar stupide opmerkingen. Als er ergens sprake is van de noodzaak van een Europese aanpak, dan is het wel in dit dossier. Alsof een Nederlandse regering ooit in staat zou zijn een bevolkingspolitiek te ontwikkelen en uit te voeren waar het land de komende vijftig jaar mee vooruit zou kunnen. Bizar, zulke politici.

De xenofobie slaat om zich in in het Europa van vandaag. De burger pikt het niet langer, wat er in het VK gebeurde, gebeurde nu ook in Nederland en Duitsland. Denemarken en Zweden gingen ons al voor en Frankrijk zal snel volgen. Wij worden steeds egocentrischer en we zijn al niet meer in staat het woord SOLIDARITEIT te spellen.

Elbow - Station Approach (Official Video)