Dibi vliegt uit de bocht

Met terugwerkende kracht vindt Tofik Dibi de steun van Groen Links aan de politiemacht in Kunduz fout. Hij wil er geen afstand van nemen maar vindt dat hij tegen had moeten stemmen. Hij stemde echter voor. Ineke van Gent was de enige uit de fractie die tegen stemde. Er zou veel, heel veel druk zijn uitgeoefend. Maar hij wil nu geen afstand nemen. Van Gent had ballen, Dibi niet. Dibi houdt praatjes voor de vaak. En hij wil nog wel lijsttrekker worden van die (eens zo) mooie partij! Wat mij betreft heeft hij zichzelf definitief gedeklasseerd. Maar eigenlijk vond ik dat toch al.

Must have music

Zo af en toe kom je in aanraking met muziek die een onvergetelijke indruk achterlaat. En Paul Buchanan wil ik u niet onthouden. Buchanan is de frontman van Blue Nile, een schotse groep die zo heel af en toe - eens in de vijf, zes jaar - een plaat uitbrengt. Prachtige popsongs in een doorgaans ongebruikelijke instrumentatie. Albums (A walk across the rooftops, Hats, Piece at last en High) die eigenlijk geen zwakke composities bevatten en dat is uitzonderlijk. Wie kent niet Tinseltown in the rain of het prachtige Stay! Pauyl Buchanan met zijn altijd herkenbare stemgeluid heeft nu een soloplaat uitgebracht - Mid Air - waarvoor hij alle lyrics schreef en alle instrumenten bespeelde. Dat zijn er niet veel trouwens, de orkestratie is minimaal en uiterst spaarzaam, vaak beperkt tot de piano. Het is een werkelijk schitterend en hier en daar ronduit ontroerend album geworden over een aantal episodes en anekdotes uit zijn leven. Verstilde muziek, een prachtige orkestratie en ook hier weer stuk voor stuk onvergetelijke songs waartussen ik voorlopig nog geen favoriet of liever: alleen maar favorieten aantrof. Doe jezelf een plezier en luister er eens naar. Een heerlijk voorbeeld van hoe je een onvergetelijk resultaat bereikt met minimale middelen. (http://paulbuchanan.com/biography/).

Eurobonds teken van Europese solidariteit

Obligaties zijn waardepapieren voor staatsleningen door overheden. Ze zijn of waren vooral aantrekkelijk omdat die overheden redelijk betrouwbare partijen zijn die hun afspraken doorgaans nakomen. Nu hebben we in Europa één munteenheid maar feitelijk nog steeds gescheiden economieen, die tegelijkertijd onlosmakelijk met elkaar zijn verbonden. Dat betekent ook dat de afzonderlijke lidstaten ieder hun eigen obligaties hebben. En dat terwijl het Europese ideaal is gebouwd op het fundament van de solidariteit.

Wij hopen allemaal dat de Grieken bij de komende verkiezingen in juni massaal vóór het bezuinigingspakket en daarmee vóór Europa stemmen. Maar hoe kun je dat van de Grieken verwachten wanneer die bezuinigingen eigenlijk volstrekt zinloos zijn doordat de Griekse staatsschuld astronomische vormen heeft aangenomen terwijl de rente op staatsleningen tot boven de 7% stijgt. Eigenlijk moet je constateren dat bezuinigingen in die omstandigheden geen enkele zin meer hebben.

De noordelijke staten, Duitsland en Nederland voorop, zijn tegen Eurobonds omdat ze bang zijn dat de rente op hun eigen leningen daardoor zal stijgen (dat is natuurlijk waar) en omdat ze vrezen dat de zuidelijke staten dan geen stimulans tot verdere bezuinigingen zullen ervaren (dat is natuurlijk onzin). Door één centraal Europees waardepapier voor staatsobligaties, de zogenaamd Eurobonds dus, in te voeren, passen we eiondelijk eens het principe van Europese solidariteit toe. De rente op onze staatsleningen zal stijgen maar de rente op staatsleningen door zuidelijke landen, blijft dan binnen de perken.

Wanneer we daarnaast een fors deel van de Griekse staatsschuld (meer dan 125% van het bruto binnenlands product!) kwijtschelden, ja, dan zou het voor de Grieken echt zin hebben fors te bezuinigen en binnen de Eurozone te blijven. Ik vrees dat de Grieken niet in staat zullen zijn deze keuze op weloverwogen gronden te maken. Als de Europese leiders geen duidelijke signalen afgeven, dan weten we wat er op 17 juni gebeurt.

De Duitse econoom Thilo Sarrazin - u weet wel, die van Deutschland schafft sich ab - maakt het pas echt bont door te suggereren dat instemmen met Eurobonds kennelijk onvermijdelijk is om echt af te kunnen rekenen met de Tweede Wereldoorlog en de Holocaust. Hij mag het natuurlijk zeggen maar het is wel misselijk makend. Het is ook pertinente onzin natuurlijk. De Duitsers hebben net zo veel reden om de Europese crises op te lossen als de Fransen of de Spanjaarden of de Grieken. En we zullen allemaal moeten aangeven of we Hollande willen volgen in zijn overigens niet nieuwe pleidooi voor Eurobonds. Ik bepleit dus die Europese solidariteit.

En voor de rest ben ik van mening dat de Hedwigepolder onder water gezet moet worden.

Filibustering Wilders

Het eindeloos gebruik maken van wettelijk toegestane procedurele mogelijkheden is in de Amerikaanse senaat niet zozeer gebruikelijk als wel een incidenteel voorkomend fenomeen, laatstelijk nog bij de naderende deadline voor de begrotingsparagraaf van de Amerikaanse regering. Wilders heeft voor de komende verkiezingen slechts één actueel thema en dat is zijn afkeer van Brussel en alles wat daarmee samenhangt. Wat is nu de kwestie: het Europese steunfonds moet worden geratificeerd om een stuwmeer te creeren voor plotseling opkomende financiele rampen of bijna-rampen. We hebben er weer twee: Griekenland en Spanje. Een kamermeerderheid is voorstander van dat steunfonds en dat juich ik als burger van de Nederlandse samenleving van harte toe.
Wilders is met de SP, de CU en de PvdD tegen dat steunfonds en meent dat de parlementaire minderheid die zijn mening is toegedaan, zo groot is dat ratificatie van het verdrag dat het steunfonds regelt moet worden beschouwd als een controversieel onderwerp. Het onderwerp zou naar zijn mening pas weer na de verkiezingen in september door de nieuwe regering op de agenda mogen worden gezet. Helemaal onlogisch is die redenering niet maar ze is uiteindelijk onhoudbaar. De financiele risico's zijn op dit moment zo groot dat vertraging in de totstandkoming van het steunfonds dramatische gevolgen zou (kunnen) hebben. Als de meerderheid van het parlement vindt dat een onderwerp te belangrijk is om het niet te agenderen, dan leren de democratische spelregels ons dat die mening gehonoreerd dient te worden.
Wilders wil de rest van verstandig Nederland zijn minderheidswil opleggen en gaat met zijn eis naar de rechter, een kort geding. Het zou te zot voor woorden zijn wanneer een rechter zijn eis zou inwilligen. Dit is nu juist een voorbeeld pur sang van een politiek onderwerp. Dat hoort thuis in het parlement, niet in de rechtszaal. Scheiding van machten Wilders, ooit van gehoord?
Nu heeft Wilders een nieuwe truuk bedacht: telkens weer hoofdelijke stemming aanvragen om het onderwep uitgesteld te krijgen. Er kan zich een moment voordoen waarop er te weinig voorstanders van ratificatie aanwezig zijn en dan zou Wilders met een hoofdelijke stemming alsnog zijn zin kunnen krijgen.
Natuurlijk weet Wilders dat hij in de rechtszaal geen schijn van kans heeft en ook weet hij dat hij zijn zin niet zal krijgen door een hoofdelijke stemming, maar het zijn natuurlijk bij uitstek acties waarmee hij de pers haalt en in het brandpunt van de belangstelling blijft staan. Dat moet hij nog de hele zomer volhouden. Overigens debiteert de PVV glasharde leugens in het Europa-debat maar dat intersseert hen geen zier. De bevolking moet vooral wijs worden gemaakt dat Europa ons bedreigt en dat we terug moeten naar de Euro. Broodje aap verhalen maar wat deert het? Meer dan ooit zie ik uit naar de verkiezingsuitslagen in september.

The Lake District

Een week lang stilte alsof er niets te melden viel. Onzin natuurlijk maar we verbleven elders, in het Lake District om precies te zijn. Alle Engelse bergen hoger dan 3.000 voet bevinden zich in het Lake District met Scafell en Great Gable als de hoogste twee. We huurden met onze beste vrienden een heerlijk cottage even ten zuiden van Keswick, prachtig gelegen tegen een berghelling met uitzicht op een weidse vallei en de bossen die ons scheidden van Derwent Water, een van de vele Lakes. Op de mooiste dag van deze week de Cat Bells beklommen, de gemakkelijkste van de Fells en desondanks toch nog stevig en bij momenten knap vermoeiend. Maar de beloning als je eenmaal de top hebt bereikt is overweldigend. Alleen maar te benaderen door de beloning die je wacht aan het einde van een lange en somtijds pittige afdaling: a pint of bitter.

Jaarlijks komen er vijftien miljoen toeristen in het Lake District, de streek kan er makkelijk van leven. Hoe het er 's zomers is weet ik niet maar in het voorjaar merk je nog weinig van al die vreemdelingen. Niet dat het er leeg is, dat zou niet plezierig zijn, het is er eerder aangenaam druk. De Engelsen zijn gastvrij. Logisch, zou je denken, ze leven ervan. Toch schijnt dat in Berlijn heel anders te zijn. Daar heeft de lokale bevolking schoon genoeg van al die toeristen. Ik vermoed dat het sterk afhangt van het soort toerist dat zich aandient. Maar het doet vreemd aan wanneer de lokale bevolking zich tegen je keert. Per slot besteed je heel wat Euro's op zo'n plaats en daar zou men toch blij mee moeten zijn. Zo schijnt de gemiddelde Europese toerist nu Griekenland te mijden vanwege de economische problemen aldaar. Sneu voor die arme Grieken, want ze kunnen onze deviezen maar wat goed gebruiken. Volgende maand nieuwe verkiezingen daar, eens zien of de Grieken echt geschrokken zijn van hun massale stem op extreem rechts.

Maar terug naar het Lake District, ga er eens heen, het is werkelijk een van de mooiste paradijzen in Europa. En wie een prachtig cottage zoekt: Stoneyacre in Newlands Valley,even onder Keswick.

Met een steile Fries de zomer in

Bij het CDA lijkt het gezond verstand een beetje terug te keren. Eindelijk worden we verlost van Henk Bleker, dat is op zich al iets om je over te verheugen. Ik had graag Mona Keizer gezien, al was het maar omdat ze een vrouw is die in ieder geval meteen een goede indruk achterlaat. Natuurlijk is dat een te smalle basis om meteen op het schild getild te worden en zo vreemd is het dus niet dat de keuze toch viel op iemand met een fikse ervaring in de Tweede Kamer. Buma heeft de gedoogconstructie met hart en ziel verdedigd maar hij wist ook op het juiste moment afstand te nemen van Wilders en deed dat met heldere taal. Kiezers onthouden dat en weten dat te waarderen. Toch zie ik in hem nog steeds niet de leider die de christendemocraten naar een nieuwe horizon weet te leiden. Maar veel slechter dan nu kan het voor hen niet worden.

Bij Groen Links gaat het nu helemaal fout, met dank aan Tofik Dibi en het partijbestuur. Dibi heeft niet de statuur en het charisma om een partij te leiden. Wat hem heeft bezield om Jolande Sap naar de kroon te steken en dat uitgerekend op het moment dat GL de winst van het Lente Akkoord kon gaan verzilveren, we weten het niet. Kennelijk een coterie om hem heen die hem groter schreeuwde dan hij ooit zal zijn, wie zal het zeggen. Maar minstens even schuldig is een partijbestuur dat kennelijk moeite heeft met directe democratie. Zal dan toch nog het moment komen dat ik voor het eerst sinds de jaren zeventig iets anders dan GL moet gaan stemmen? Want een ding is zeker, als Dibi lijsttrekker wordt, gaat mijn stem niet naar GL. Het gaat niet over inhoud maar over de stijl, zegt hij. En omwille van de stijl ga je je politieke winst op het spel zetten? Dan ben je geen knip voor de neus waard. Bovendien is Dibi geen econoom en juist dat is het sterke punt van Jolande Sap. Zij beheerst de sociaaleconomische portefeuille als geen ander en heeft ook heldere ideeen over de richting die we in zouden moeten slaan. Dank je wel Tofik, dat je de winst van de laatste weken zo knap wist te verkwanselen.

Umberto Eco over migratie en immigratie

De Vrede van Nijmegen Penning 2012 is toegekend aan Umberto Eco, die bij deze gelegenheid een rede uitsprak met migratie en immigratie als thema. Zie onder meer de NRC van 8 mei jl. Eco maakt een onderscheid tussen migratie en immigratie. Immigratie is de trek van individuen naar nieuwe samenlevingen waar zij getalsmatig tot een duidelijke minderheid behoren. Er is sprake van migratie wanneer een grote groep mensen naar een ander gebied trekken en daar getalsmatig zodanig dominant zijn dat zij de cultuur van dat nieuwe gebied veranderen.
Het verschijnsel immigratie kan politiek worden beheerst, gepland, aangemoedigd of beperkt. Bij migratie is daarvan geen sprake.
Het is vaak moeilijk, zegt Eco, te onderscheiden of er sprake is van migratie of immigratie. Het komt nogal eens voor dat immigratie wordt gepresenteerd als migratie waarbij xenofobie en soms onverbloemd racisme de gehanteerde wapenen zijn. Eco houdt het er mijns inziens terecht op dat het probleem waarop Europa grip tracht te krijgen, het probleem van immigratie is, niet van migratie. De Derde Wereld klopt aan onze poorten en hoezeer we ons er ook tegen verzetten, we houden niet iedereen buiten de deur. Wen er maar aan, zegt Eco dan ook.

Het moet mogelijk zijn - aldus Umberto Eco - om die verzengende omverdraagzaamheid uit te bannen. En ofschoon Eco helaas niet met concrete voorstellen komt, ziet hij vooral in de opvoeding en opleiding van jonge burgers het beste instrument om de onverdraagzaamheid te bestrijden. Het is me uit het hart gegrepen, maar er is weinig aanleiding tot optimisme of hoop. En wat mag je van opvoeding en opleiding verwachten met een geinfecteerde oudergeneratie die zich graag de weg laat wijzen door populistische politici? En buitendioen: het hemd is altijd nader dan de rok.

Kadima+Likud=oorlog(?)

Netanyahu is populair in Israel en hij schreef nieuwe verkiezingen uit om die populariteit te verzilveren. Vlak voor het zover was, sloot hij een verbond met Kadima, waardoor Netanyahu nu 94 van de 120 parlementszetels in handen heeft. Tactisch een meesterzet. De vraag is echter wat erachter steekt. Commentatoren gaan ervan uit dat Netanyahu deze overweldigende parlementaire meerderheid zal benutten om een aanval in te zetten op de nucleaire installaties van Iran. Dat zou in de komende maanden te verwachten zijn. Waarom juist nu: omdat geen enkele Amerikaanse presidentskandidaat het in zijn hoofd zal halen Israel tijdens Amerikaanse verkiezingen al te hevig te bekritiseren, dat zou immers enorm stemmenverlies op kunnen leveren. By the way: voor de Palestijnen heeft Netanyahu 60% van de bezette westelijke Jordaanoever gereserveerd, daar zullen ze het mee moeten doen. Hoezo 1967? Bron: NRC 8 mei 2012.

Je mag toch hopen dat dit soort scenario's geen werkelijkheid zal worden maar ik ben er niet gerust op. Netanyahu speculeert al maandenlang op een aanval op Iran. Als hij zijn onzalige plan ten uitvoer brengt zal het internationale terrorisme fors toenemen. En als de sombere voorspellingen uitkomen, zitten wij hier nog opgescheept met Rosenthal. Ik kan u wel voorspellen wat zijn reactie zal zijn.

Het monopoliseren van leed

De mij onbekende organisatie Federatief Joods Nederland gaat via de rechter proberen alle herdenkingen op 4 mei, waarbij ook Duitse soldaten worden herdacht, te laten verbieden. Dat is hun goed recht, ze zijn er via de rechter al in geslaagd de burgemeester van Vorden te beletten op 4 mei in zijn gemeente Duitse soldaten te herdenken. Een onbegrijpelijke beslissing van de rechter overigens die naar mijn stellige overtuiging in hoogste instantie ongedaan zou zijn gemaakt. Dus ook die nieuwe rechtszaken zie ik met vertrouwen tegemoet.

Ewoud Sanders, historicus, publicist en joods, verzet zich in de NRC terecht tegen de transformatie van de Nationale Herdenking naar een Joodse herdenking. Ik verzet mij al meerdere jaren tegen deze afschuwelijke en nare want onverzoenlijke trend. Verschillende joodse organisaties, onder hen in ieder geval het CIDI, het Auschwitzcomité en de eerder vermelde FJN, zijn de sterkste exponenten van deze weerzinwekkende ontwikkeling.

Deze joodse organisaties annexeren de Nationale Herdenking voor hun eigen sektarische doelstellingen. Zij menen onder meer dat ook de derde generatie joodse nakomelingen van Holocaust slachtoffers betrokken moet worden bij besluitvorming rond dit fenomeen. Ik ontken niet dat derde generatie nakomelingen aangedaan kunnen raken door (de gevolgen van) de Holocaust. Ikzelf ben evenzeer, ofschoon niet joods, aangedaan door de (gevolgen van de) Holocaust. Maar het gaat mij absoluut te ver hen als slachtoffers te bestempelen. Dit monopoliseren van leed is niet alleen onaanvaardbaar, het heeft ook een heel sinistere bijsmaak. Deze joodse organisaties hebben er (politiek) belang bij dat zij hun status van uitzonderlijk slachtoffer zolang mogelijk behouden. Maar hun afschuwelijke houding blokkeert ieder proces van verzoening. Dat sommige joden daar niet aan willen is hun probleem maar het stoort mij mateloos dat zij anderen hun wil proberen op te leggen.

Ik heb vaker geschreven: op 4 mei houden wij de Nationale Herdenking. Het zijn alle Nederlanders tezamen die bepalen hoe die Nationale Herdenking eruit moet zien. Steeds meer Nederlanders verlangen een bredere invulling van deze bijzondere dag. Het kan niet zo zijn dat enkele meer of minder obscure joodse organisaties dat onmogelijk maken.

Verzoening, Naftaniel en Loonstein, dat is wat de Nederlanders verlangen. Keer u daar niet van af.

Bernard Wientjes, onze nationale oligarch

De echte elite zie je niet meer aan de top van ons politieke stelsel. Zegt Bernard Wientjes (zie NRC 5 mei 2012). Een land behoort bestuurd te worden door de elite. Zegt Bernard Wientjes. Door topmensen. En die mensen vind je alleen in het bedrijfsleven want de echte topmensen hebben niet het geduld voor de politiek. Zegt Bernard Wientjes. En zo voort. Ik heb het niet zo op lieden die om een zakenkabinet vragen. Zij zetten de democratie buitenspel. Dat kun je in heel grote uitzonderingen wellicht overwegen, zie het Monti-kabinet in Italie. Maar daar is sprake van een totaal andere situatie dan in ons land. En wij dienen heel ver weg te blijven van zulke ondemocratische constructies. Ik heb niet mijn hele leven lang mijn stemrecht gebruikt om vervolgens de macht in handen te zien komen van een kleine elite die vooral uitblinkt in het elkaar de bal toespelen, het old boys network. Een samenleving is geen BV en kan ook niet bestuurd worden als een onderneming. In een onderneming hebben de aandeelhouders het voor het zeggen. De aandeelhouders van een samenleving zijn wij allemaal, iedereen, niemand uitgezonderd. En de essentie van de democratie is nu juist dat ook met de kleinst mogelijke minderheid rekening wordt gehouden. Wientjes is een windvaan: hij was tegen de PVV maar steunde het gedoogakkoord; hij wilde niet bezuinigen maar steunde het Catshuisakkoord dat helemaal geen akkoord was omdat angsthaas Wilders er voor wegliep; prompt steunde hij het Kunduzakkoord en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Ook claimt hij het ministerie EZ als hun (werkgevers) ministerie, de vakbonden hebben immers Sociale Zaken. Zeker met Kamp aan het bewind? Wientjes loopt een beetje naast zijn schoenen sinds hij in alle lijstjes wordt beschouwd als de machtigste man van Nederland. Wientjes leutert er maar een beetje op los. Wientjes is in feite een oligarch, een ondemocraat. Wel clever en een stevig onderhandelaar. Dat wel.

De Gouden Dageraad

De Gouden Dageraad is een neofascistische partij in Griekeland die bij de jongste verkiezingen maar liefst 21% van de stemmen behaalde. Partijleider is Mihaloliakos die geweld tegen vreemdelingen niet schuwt en zelfs stimuleert. Er was een buitengewoon verontrustende persconferentie in Athene gisteren toen het verzamelde journaille van een Griekse Neanderthaler te horen kreeg dat het in die partij goed gebruik was om op te staan als de partijleider de zaal betrad en dat iedereen die daar niet aan gehoorzaamde eruit gedonderd zou worden. Vertwijfelde gezichten onder de journalisten maar toen er snoeihard "opstaan" geschreeuwd werd, stond de pers aarzelend op en de enkeling die dat niet deed werd daar hardhandig toe gedwongen. In mijn ogen had de pers gewoon massaal de zaal moeten verlaten en deze onfrisse lieden geen podium moeten bieden om hun xenofobie uit te dragen. Helaas geen verdere beelden van de persconferentie. We doen het nu dus maar even met het partijlogo, een variant op het hakenkruis. Naar verluidt is er ook sprake van een op de Hitlergroet lijkende partijgroet. Beangstigend is de enorme kiezerswinst van dit ongedierte. De Grieken zouden een proteststem hebben uitgebracht. Ja, het zal wel. Maar was er dan geen andere onbeduidende partij waarop ze hadden kunnen stemmen? En dat een ronduit fascistische groepering dan net de kiesdrempel haalt, soit. Kan gebeuren. Maar 21% is een verbijsterende score. Het is overal en telkens weer hetzelfde en dit is het beste bewijs dat de mens van geschiedenis niets leert. Ook de Grieken niet en zij hebben toch de meest illustere geschiedenis onder de Europeanen. Het zijn dus de buitenlanders en de vreemdelingen die het gedaan hebben, zij vormen de spreekwoordelijke zondebok voor de ellende die de Grieken zelf veroorzaakt hebben. De eerste formatiepoging is al mislukt, na drie mislukkingen komen er nieuwe verkiezingen. Wat doen de Grieken zichzelf en Europa aan? De komende weken zijn cruciaal, maar ach...dat horen we eigenlijk al zolang.

Kiezersbedrog

De Fransen kozen Hollande omdat Sarkozy geen ammunitie meer had om de valsvage beloftes van Hollande omver te kegelen. De rating agencies houden hun kruit nog even droog. Terecht geeft Merkel het schot voor de boeg dat er niet getornd kan worden aan de overeengekomen begrotingsdiscipline. Ik ben geen kenner van de Franse economie maar hoe Hollande waar denkt te kunnen maken dat je groei kunt stimuleren en zonder tegelijkertijd te bezuinigen toch de begrotingsdoelstelling kunt realiseren, is mij een raadsel. Ik ben toch geneigd hem ervan te verdenken dat hij zijn kiezers een rad voor ogen draait. In Griekenland is de situatie nog ernstiger. Daar is de boel electoraal helemaal door elkaar gehusseld. Op tv beelden zie je gewone Grieken de verwachting uitspreken dat alles nu anders zal worden. Zijn ze echt zo dom of zijn ze op een schandalige manier voorgelogen door hun politieke leiders? Vermoedelijk is van beide sprake. Dan mogen wij hier wel heel erg blij zijn met het wandelgangenakkoord als opmaat voor de vervroegde verkiezingen. We zullen zien in hoeverre het Nederlands electoraat gevoelig is voor de anti-Europa-slogans van Wilders. Ik vrees dat er weinig aanleiding is om te veronderstellen dat de Nederlandse kiezer slimmer is dan de Franse of de Griekse. We zullen het spoedig weten.