De Vrede van Nijmegen Penning 2012 is toegekend aan Umberto Eco, die bij deze gelegenheid een rede uitsprak met migratie en immigratie als thema. Zie onder meer de NRC van 8 mei jl. Eco maakt een onderscheid tussen migratie en immigratie. Immigratie is de trek van individuen naar nieuwe samenlevingen waar zij getalsmatig tot een duidelijke minderheid behoren. Er is sprake van migratie wanneer een grote groep mensen naar een ander gebied trekken en daar getalsmatig zodanig dominant zijn dat zij de cultuur van dat nieuwe gebied veranderen.
Het verschijnsel immigratie kan politiek worden beheerst, gepland, aangemoedigd of beperkt. Bij migratie is daarvan geen sprake.
Het is vaak moeilijk, zegt Eco, te onderscheiden of er sprake is van migratie of immigratie. Het komt nogal eens voor dat immigratie wordt gepresenteerd als migratie waarbij xenofobie en soms onverbloemd racisme de gehanteerde wapenen zijn. Eco houdt het er mijns inziens terecht op dat het probleem waarop Europa grip tracht te krijgen, het probleem van immigratie is, niet van migratie. De Derde Wereld klopt aan onze poorten en hoezeer we ons er ook tegen verzetten, we houden niet iedereen buiten de deur. Wen er maar aan, zegt Eco dan ook.
Het moet mogelijk zijn - aldus Umberto Eco - om die verzengende omverdraagzaamheid uit te bannen. En ofschoon Eco helaas niet met concrete voorstellen komt, ziet hij vooral in de opvoeding en opleiding van jonge burgers het beste instrument om de onverdraagzaamheid te bestrijden. Het is me uit het hart gegrepen, maar er is weinig aanleiding tot optimisme of hoop. En wat mag je van opvoeding en opleiding verwachten met een geinfecteerde oudergeneratie die zich graag de weg laat wijzen door populistische politici? En buitendioen: het hemd is altijd nader dan de rok.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten