donderdag 24 mei 2012

Eurobonds teken van Europese solidariteit


Obligaties zijn waardepapieren voor staatsleningen door overheden. Ze zijn of waren vooral aantrekkelijk omdat die overheden redelijk betrouwbare partijen zijn die hun afspraken doorgaans nakomen. Nu hebben we in Europa één munteenheid maar feitelijk nog steeds gescheiden economieen, die tegelijkertijd onlosmakelijk met elkaar zijn verbonden. Dat betekent ook dat de afzonderlijke lidstaten ieder hun eigen obligaties hebben. En dat terwijl het Europese ideaal is gebouwd op het fundament van de solidariteit.

Wij hopen allemaal dat de Grieken bij de komende verkiezingen in juni massaal vóór het bezuinigingspakket en daarmee vóór Europa stemmen. Maar hoe kun je dat van de Grieken verwachten wanneer die bezuinigingen eigenlijk volstrekt zinloos zijn doordat de Griekse staatsschuld astronomische vormen heeft aangenomen terwijl de rente op staatsleningen tot boven de 7% stijgt. Eigenlijk moet je constateren dat bezuinigingen in die omstandigheden geen enkele zin meer hebben.

De noordelijke staten, Duitsland en Nederland voorop, zijn tegen Eurobonds omdat ze bang zijn dat de rente op hun eigen leningen daardoor zal stijgen (dat is natuurlijk waar) en omdat ze vrezen dat de zuidelijke staten dan geen stimulans tot verdere bezuinigingen zullen ervaren (dat is natuurlijk onzin). Door één centraal Europees waardepapier voor staatsobligaties, de zogenaamd Eurobonds dus, in te voeren, passen we eiondelijk eens het principe van Europese solidariteit toe. De rente op onze staatsleningen zal stijgen maar de rente op staatsleningen door zuidelijke landen, blijft dan binnen de perken.

Wanneer we daarnaast een fors deel van de Griekse staatsschuld (meer dan 125% van het bruto binnenlands product!) kwijtschelden, ja, dan zou het voor de Grieken echt zin hebben fors te bezuinigen en binnen de Eurozone te blijven. Ik vrees dat de Grieken niet in staat zullen zijn deze keuze op weloverwogen gronden te maken. Als de Europese leiders geen duidelijke signalen afgeven, dan weten we wat er op 17 juni gebeurt.

De Duitse econoom Thilo Sarrazin - u weet wel, die van Deutschland schafft sich ab - maakt het pas echt bont door te suggereren dat instemmen met Eurobonds kennelijk onvermijdelijk is om echt af te kunnen rekenen met de Tweede Wereldoorlog en de Holocaust. Hij mag het natuurlijk zeggen maar het is wel misselijk makend. Het is ook pertinente onzin natuurlijk. De Duitsers hebben net zo veel reden om de Europese crises op te lossen als de Fransen of de Spanjaarden of de Grieken. En we zullen allemaal moeten aangeven of we Hollande willen volgen in zijn overigens niet nieuwe pleidooi voor Eurobonds. Ik bepleit dus die Europese solidariteit.

En voor de rest ben ik van mening dat de Hedwigepolder onder water gezet moet worden.

Geen opmerkingen: