Zo af en toe kom je in aanraking met muziek die een onvergetelijke indruk achterlaat. En Paul Buchanan wil ik u niet onthouden. Buchanan is de frontman van Blue Nile, een schotse groep die zo heel af en toe - eens in de vijf, zes jaar - een plaat uitbrengt. Prachtige popsongs in een doorgaans ongebruikelijke instrumentatie. Albums (A walk across the rooftops, Hats, Piece at last en High) die eigenlijk geen zwakke composities bevatten en dat is uitzonderlijk. Wie kent niet Tinseltown in the rain of het prachtige Stay! Pauyl Buchanan met zijn altijd herkenbare stemgeluid heeft nu een soloplaat uitgebracht - Mid Air - waarvoor hij alle lyrics schreef en alle instrumenten bespeelde. Dat zijn er niet veel trouwens, de orkestratie is minimaal en uiterst spaarzaam, vaak beperkt tot de piano. Het is een werkelijk schitterend en hier en daar ronduit ontroerend album geworden over een aantal episodes en anekdotes uit zijn leven. Verstilde muziek, een prachtige orkestratie en ook hier weer stuk voor stuk onvergetelijke songs waartussen ik voorlopig nog geen favoriet of liever: alleen maar favorieten aantrof. Doe jezelf een plezier en luister er eens naar. Een heerlijk voorbeeld van hoe je een onvergetelijk resultaat bereikt met minimale middelen. (http://paulbuchanan.com/biography/).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten