Het eindeloos gebruik maken van wettelijk toegestane procedurele mogelijkheden is in de Amerikaanse senaat niet zozeer gebruikelijk als wel een incidenteel voorkomend fenomeen, laatstelijk nog bij de naderende deadline voor de begrotingsparagraaf van de Amerikaanse regering. Wilders heeft voor de komende verkiezingen slechts één actueel thema en dat is zijn afkeer van Brussel en alles wat daarmee samenhangt. Wat is nu de kwestie: het Europese steunfonds moet worden geratificeerd om een stuwmeer te creeren voor plotseling opkomende financiele rampen of bijna-rampen. We hebben er weer twee: Griekenland en Spanje. Een kamermeerderheid is voorstander van dat steunfonds en dat juich ik als burger van de Nederlandse samenleving van harte toe.
Wilders is met de SP, de CU en de PvdD tegen dat steunfonds en meent dat de parlementaire minderheid die zijn mening is toegedaan, zo groot is dat ratificatie van het verdrag dat het steunfonds regelt moet worden beschouwd als een controversieel onderwerp. Het onderwerp zou naar zijn mening pas weer na de verkiezingen in september door de nieuwe regering op de agenda mogen worden gezet. Helemaal onlogisch is die redenering niet maar ze is uiteindelijk onhoudbaar. De financiele risico's zijn op dit moment zo groot dat vertraging in de totstandkoming van het steunfonds dramatische gevolgen zou (kunnen) hebben. Als de meerderheid van het parlement vindt dat een onderwerp te belangrijk is om het niet te agenderen, dan leren de democratische spelregels ons dat die mening gehonoreerd dient te worden.
Wilders wil de rest van verstandig Nederland zijn minderheidswil opleggen en gaat met zijn eis naar de rechter, een kort geding. Het zou te zot voor woorden zijn wanneer een rechter zijn eis zou inwilligen. Dit is nu juist een voorbeeld pur sang van een politiek onderwerp. Dat hoort thuis in het parlement, niet in de rechtszaal. Scheiding van machten Wilders, ooit van gehoord?
Nu heeft Wilders een nieuwe truuk bedacht: telkens weer hoofdelijke stemming aanvragen om het onderwep uitgesteld te krijgen. Er kan zich een moment voordoen waarop er te weinig voorstanders van ratificatie aanwezig zijn en dan zou Wilders met een hoofdelijke stemming alsnog zijn zin kunnen krijgen.
Natuurlijk weet Wilders dat hij in de rechtszaal geen schijn van kans heeft en ook weet hij dat hij zijn zin niet zal krijgen door een hoofdelijke stemming, maar het zijn natuurlijk bij uitstek acties waarmee hij de pers haalt en in het brandpunt van de belangstelling blijft staan. Dat moet hij nog de hele zomer volhouden. Overigens debiteert de PVV glasharde leugens in het Europa-debat maar dat intersseert hen geen zier. De bevolking moet vooral wijs worden gemaakt dat Europa ons bedreigt en dat we terug moeten naar de Euro. Broodje aap verhalen maar wat deert het? Meer dan ooit zie ik uit naar de verkiezingsuitslagen in september.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten