Wij mensen vragen ons al enkele eeuwen af of er elders in het heelal leven is. En om een of andere reden maken we daarbij altijd een voorstelling van zulk buitenaards leven: net zoals we god voorstellen als een man met een baard, moet ook buitenaards leven op onszelf lijken. Antropomorfie noemen we dat. Vooral ontstaan door de mythe dat de mens het hoogste goed zou vertegenwoordigen, voor sommigen zelfs het doel van de schepping. Niets is minder waar natuurlijk. De menselijke soort bestaat nog maar zo'n 200 duizend jaar, een schijntje op de tijdschaal waarin onze planeet nu zo'n vijf miljard jaar oud is en nog grofweg zo'n zelfde periode te gaan heeft, tot ze wordt vernietigd door de zon.
De bekende sterrenkundige of astrofysicus Vincent Icke heeft een prachtig boek geschreven met als titel Reisbureau Einstein. Icke laat ons zien en begrijpen dat de natuur- en scheikundige regels universeel zijn en overal in het universum gelden. Het leven op aarde is eigenlijk heel gewoon, ontstaan uit toeval (evolutie) en noodzaak (die universele wetten) Er is geen enkele reden om aan te nemen dat leven niet ook elders op een of meerdere exoplaneten is ontstaan. Wel merkt hij op dat veruit de meeste exoplaneten die wij nu kennen, geen boven de zeespiegel uitstijgend landoppervlak kennen. Het ligt niet voor de hand dat oceaanbewoners ooit de ruimte (kunnen) opzoeken.Maar laten we niet vergeten dat er tenminste 200 miljard maal 1 miljard aarde-achtige planeten bestaan! Statistisch bezien is het ondenkbaar dat niet ook elders leven bestaat.
Ruimtereizen zijn juist mogelijk doordat - zoals Einstein zo geniaal inzag - de snelheid van het licht absoluut is en daarmee de tijd relatief. Dit betekent dat reizen met een snelheid bijna gelijk aan die van het licht een veel kortere tijdsperiode beslaat dan wij hier op aarde gewend zijn. Elk jaar op aarde duurt in een ruimteschip met een snelheid bijna gelijk aan die van het licht slechts anderhalf uur. Dit betekent dat we in enkele tientallen jaren tijd naar het midden van onze Melkweg kunnen reizen.
De Russische astronoom Kardashev heeft een viertal soorten mogelijke ruimtereizigers onderscheiden op basis van hun technisch kunnen: interstellaire ruimtereizigers (daar hebben we nog nooit signalen van ontvangen), reizigers die hun eigen Melkwegstelsel verkennen (ook die zijn we nog nooit tegengekomen), reizigers die hun eigen zonnestelsel hebben gekoloniseerd (ook daarvan kennen we geen voorbeelden) en tot slot, de soort die we K-1 noemen, reizigers die hun eigen planeet hebben gekoloniseerd. De mensheid heeft die laatste fase nu bijna bereikt.
Uiterst interessant zijn de passages waarin Icke betoogt dat ruimtereizigers van elders wetenschap moeten kennen en dus intelligent moeten zijn én uit een stabiele en vreedzame samenleving moeten komen omdat voor ruimtereizen kennis en de bereidheid tot samenwerken noodzakelijk zijn. Een intrinsiek gewelddadige samenleving is de slechts denkbare voedingsbodem voor een stabiele samenleving en samenwerking tussen de leden daarvan. Anders dan Stephen Hawking gelooft Icke dus niet dat buitenaards leven een bedreiging op zou moeten leveren voor de menselijke soort.
Natuurlijk zijn deze laatste opmerkingen van Icke sterk speculatief maar gebouwd op gezond redeneren. Een werkelijk fantastisch boek, ook al neemt Icke u geregeld mee, diep de natuur- en scheikunde in. Wilt u meer weten, lees dan hier de boekbespreking maar beter nog schaft u zichzelf dit boek aan. U zult er geen spijt van krijgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten