vrijdag 21 februari 2020

Onaardse muziek


Wij bezochten gisteren het Muziekgebouw in Amsterdam om er een concert bij te wonen van het Ests Philharmonisch Kamerkoor met een programma van Arvo Pärt en Rachmaninov. Twee korte stukken van Pärt, waarvan met name het Nunc Dimittis indruk maakte. En daarna een volledige uitvoering van de liturgie naar Chrysostomos van Rachmaninov.


Je zou denken, wat doet een volbloed atheïst bij koormuziek uit de katholieke of orthodoxe liturgie? Tja, ik geef toe dat ik met die teksten niet zo veel op heb. Er zijn puristen die menen dat je dan nooit ten volle van die muziek kunt genieten, die muziek nooit echt zult doorgronden. Misschien is dat zo, echte protestanten schijnen wel eens te denken dat een katholiek nooit werkelijk iets van Bach kan begrijpen. En sommigen gaan nog verder, die zijn van mening dat een Aziatische kunstenaar nooit op een verantwoorde wijze werk van Europese componisten uit kan voeren.


Dat laatste is onzin natuurlijk. En voor het overige wil ik best aannemen dat mij nuances en betekenissen ontgaan in de prachtige muziek van Pärt, juist omdat ik helemaal niets met geloof of religie heb. Ooit eens studeerde ik Russische taal- en letterkunde en uit die tijd stamt mijn kennismaking met de Russisch orthodoxe liturgie die ik nog steeds - zij het fonetisch - deels mee kan zingen.


Ik ben niet de meest spirituele mens en toch raakt deze muziek mij op een intense manier. Het is muziek die het aardse ontstijgt. Iedereen mag dat op zijn eigen manier invullen en er op zijn eigen manier van genieten. Luister eens naar dat Nunc Dimittis. In april keert dit koor terug in het Muziekgebouw, opnieuw met een Arvo Pärt programma. Verras uzelf en ga eens kijken en luisteren.

Overigens werd in de toegift nog een compositie van een Estse componist gezongen, geen idee wie dat was maar volgens mij was het geen religieus werk en minstens even zo prachtig als het andere werk dat we hoorden. En tot slot, wat ik maar niet begrijp is dat mensen die naar zo'n concert gaan zich niet kunnen beheersen en soms op de meest onbeschofte manier door de muziek heen zitten te hoesten. Ik zou die mensen willen adviseren: blijf vooral thuis als je je niet kunt beheersen! Is dat nou echt zo moeilijk?


Geen opmerkingen: